Η τελική ευθεία

Η έννοια της τελικής ευθείας στη ζωή μου έχει κομβική σημασία.

Από μικρό παιδάκι πάντοτε ήμουν πάνω της. Ίσως επειδή ήμουν φιλότιμη, ίσως επειδή ήμουν απλά το πρώτο παιδί της οικογένειας, δεν ξέρω που να το αποδώσω, όμως ΠΑΝΤΑ βρισκόμουν πάνω σε μία ευθεία που ήταν ΤΕΛΙΚΗ, όχι μία τυχαία. Η αδερφή μου για παράδειγμα έκανε ένα σύντομο περάσμα από την ευθεία αυτή στην 3η Λυκείου αλλά εκτοτε κανείς δε θεώρησε ότι υπάρχει λόγος να ξαναπεράσει.

Οφείλω να ομολογήσω πως εγώ σαν να τη βαρέθηκα αυτή την ευθεία. Στην τελική κανείς δε με ρώτησε αν γουστάρω να βρεθώ πάνω της. Ίσως αν με αφήναν να δημιουργήσω έτσι μόνη μου να έκανα διάφορες τεθλασμένες γραμμές δικές μου που θα τις γούσταρα περισσότερο.

Η μαμά μου λέει θυμάται μια φορά που ήμουν στην 6η Δημοτικού κ είχαν σκάσει σπίτι μας κάποιοι συγγενείς. Όλοι τώρα μαζί σαλόνι κ βαρεμάαααρα εγώ καταλαβαίνετε. Μέχρι που σκάει το ψητό. Αρχίζουν λοιπόν όλοι μαζί τη θεωρία της τελικής ευθείας τώρα που θα μπω στο Γυμνάσιο κ όλα μα όλα θα αλλάξουν τότσο πολύ. Εγώ λοιπόν ξενερωμένη μέχρις εσχάτων απορώ κ ρωτώ "Μα καλά, δεν έχει τέλος πια αυτή η τελική ευθεία;"
Όλοι γύρισαν προς το μέρος μου, με κοίταξαν ελαφρώς απορημένα κ μετά γέλασαν κ άλλαξαν το θέμα της συζήτησης.

Για να πούμε του στραβού το δίκιο, η ρημάδα η τελική ευθεία δεν είναι πως περιέχει κάποια ιδιαίτερα κοπιαστική δουλειά που σε άλλες ευθείες ή γραμμές δεν υπάρχει, λειτουργεί όμως με πιο υποχθόνιο κ ύπουλο τρόπο, επιφορτίζοντας με κάποια ΕΥΘΥΝΗ ακόμα κ το πιο ασήμαντο πράγμα που πας να κάνεις.

Πας για παράδειγμα να πιεις έναν καφέ. Αν είσαι στην τελική ευθεία όμως το πράγμα δεν είναι τόσο απλό, γιατί πάντα πας να πιεις καφέ αντί να κάνεις κάτι άλλο στη θέση του ΠΙΟ σημαντικό. Γενικά όντας πάνω στην τελική ευθεία επιφορτίζεσαι δλδ με ενοχές κ τύψεις για τα πιο απλά κ ασήμαντα πράγματα.

Τελικά νομίζω πάντως πως η όλη υπόθεση γυρίζει μπούμερανγκ. Φανταστείτε την τελική ευθεία ως ένα σκοινί πάνω στο οποίο περπατάει ένα μυρμήγκι. όσο το μυρμήγκι βρίσκεται στην πάνω μεριά του σκοινιού κάνει μόνο τα σημαντικά πράγματα ενώ συχνά γέρνει κ ενώ συνεχίζει να περπατά κατά μήκος της ευθείας του, πάει πλέον ανάποδα.



Στην ανάποδη φάση του το μυρμήγκι δε μπορεί παρά να συνεχίσει την πορεία του κατά μήκος της γνωστής ευθείας κάνοντας όμως μόνο ασήμαντα πράγματα κ κατά καιρούς προσπαθεί να ανατρέψει τη ροπή, τη βαρύτητα -κ δε συμμαζεύεται- κ να γυρίσει προς τα ανάποδα, δλδ προς το ίσιο. Όσο δεν τα καταφέρνει όμως η πορεία του συχνά γίνεται διασκεδαστική κ αστεία ενώ όταν προσπαθεί να στρίψει ζορίζεται.

Ας φανταστούμε τώρα ένα άλλο μυρμήγκι που προχωρά πάνω στο δικό του σκοινί αμέριμνο κ χωρίς να το νοιάζει το προς τα που κοιτάει. Άλλωστε τι σημασία έχει αυτό εφόσον το μυρμήγκι δεν πέφτει από το σκοινί όπως κ να χει.

Νομίζω για να συνοψίσω πως κ το ένα κ το άλλο μυρμήγκι θα περάσει καλά στη βόλτα του. Θα κάνει τις μαλ@#$%^ του αλλά θα κάνει κ ότι σωστό κ καλό μπορεί. όμως το πρώτο, αυτό της τελικής ευθείας, θα έχει το καημένο ένα σαράκι να το τρώει, αυτό της ευθύνης του σωστού προσανατολισμού πάνω στο σκοινί.

Για τον εαυτο μου αυτή την περίοδο μπορώ να πω πως βρίσκομαι στην από κάτω μεριά της ευθείας κ σε προσπάθεια για να στρίψω. Εσείς σε τι είδους πορεία βρίσκεστε από τότε που θυμάστε τον ευατό σας κ πού βρίσκεστε αυτή τη στιγμή;

Βοήθεια!

Είναι καλό να ασχολείται κάποιος με διαφορετικά μουσικά είδη. Κι εγώ ανέκαθεν αυτό έκανα, και μάλιστα με είδη που δεν έχουν απολύτως καμία σχέση μεταξύ τους. Π.χ. θέλω να αγοράσω εισιτήρια για κάποια από τις μεγάλες συναυλίες που θα γίνουν του χρόνου (ναι, του χρόνου γιατί αυτά μέχρι τον Δεκέμβριο θα εξαερωθούν) στο Σάλτζμπουργκ για την ιστορική επέτειο 250 χρόνων από την γέννηση του Μότσαρτ, αλλά αν εκείνες τις ημέρες παίζει κάπου εκεί κοντά κανένα φεστιβάλ μέταλ (πχ. Dynamo) ή γενικά εναλλακτικό (πχ. Rock Am Ring, Roskilde, Pinkpop) θα αντιμετωπίσω το δίλημμα του αιώνα.



Ήθελα να σας εξομολογηθώ όμως το μεγάλο πρόβλημά μου. Και θέλω να μου δώσετε μια χείρα βοηθείας, κατά προτίμηση όχι τεντωμένη ψηλά με δάχτυλα ανοιχτά. Τον τελευταίο καιρό οποιαδήποτε μουσική πέφτει έξω από αυτά που ακούω την καταδικάζω στο πυρ το εξώτερον. Με απασχολεί τόσο όσο με ενδιαφέρει π.χ. το πόσους μήνες κάνει το γκαζόν να φυτρώσει.



Και όχι μόνο αυτό αλλά ειλικρινά αδυνατώ να καταλάβω τι βρίσκουν στο τάδε ή στο δείνα συγκρότημα, π.χ. στους Stereo MCs, στον Bowie ή στους καινούργιους Rolling Stones. Παλιότερα αυτό δεν συνέβαινε γιατί μιας και είμαι γενικά ανεκτικός & έχω μια μουσική παιδεία εκτιμούσα την όρεξη και την κολοκυθόπιτα του καθενός. Ακόμη και τον Sotis Βολάνης καταλάβαινα γιατί τον γουστάρουν ορισμένοι. Τώρα πια όχι. Τι να κάνω γιατρέ μου;

Είδη βλακείας

Υπάρχουν άλλα εκτός από τα παρακάτω;

1. Βλακεία οφειλόμενη σε τσιγκούνικο DNA.
2. Βλακεία οφειλόμενη σε τυφλό έρωτα.
3. Βλακεία οφειλόμενη σε τεμπελιά και βαριεστημάρα.
4. Βλακεία οφειλόμενη σε χρόνια ανασφάλεια.
5. Βλακεία οφειλόμενη σε εγωπάθεια.

Εγώ κατακρίνω δημόσια τα νούμερα 3, 4 κ 5. Εσύ;

Συναυλίες-Σινεμά κ η φθινοπωρινή μου επάνοδος

Τις τελευταίες δέκα μέρες το χω ρίξει έξω. Θες τα πολλά events του μήνα θες το πατατράκ που με έχει πιάσει που είναι ο τελευταίος μου μήνας στην Αθήνα πριν πάω στο προς το παρόν αγνώστου ταυτότητας κουτσοχώρι, πάντως έχω γίνει πάλι Βέγγος κ ομολογώ πως παρά την κόπωση δεν τα περνάω κ άσκημα. Αρπάζω την ευκαιρία να καταγγείλω όσους κ όσα με ενόχλησαν στις πρόσφατες εξορμήσεις μου.

Τις προάλλες πήγα στο bios στον μ-ΖΙQ. Δυστυχώς δεν το φχαριστήθηκα όσο θα θελα γιατί η σωματική κούραση με κατέβαλε. Το bios ομολογώ πως έχει φτιάξει από κάποιες απόψεις. Πρώτα από όλα από άποψη θερμοκρασίας. Τέρμα οι τροπικές θερμοκρασίες. Επίσης ακρίβηνε το εισιτήριο κ έχει κ ανταγωνιστικά events στην πόλη κ μειώθηκαν οι ορδές. Είσαι αρκετά ανθρωπινά μέσα. Έχω ωστότσο να καταγγείλω τις 2 μαλακισμένες μικρές στην πόρτα κ την απαράδεκτη συμεριφορά τους. Με ακούς φίλε biofighter;
ΣΤΕΙΛΤΕΣ ΣΠΙΤΙΑ ΤΟΥΣ...

Την ώρα που μπαίναμε ήταν μπροστά μας 3 πιτσιρίκες. Στην πόρτα έγινε συντομος διάλογος με τις 2 κοπέλλες του μαγαζιού κ μετά μπήκαν χωρίς να πληρώσουν. Κρανιώνω. Μας σταματούν κ μας ζητούν να πληρώσουμε. Μάλιστα με υφάκι επιμένουν πως μας συμφέρει να αγοράσουμε το εισιτήριο του 3ημέρου. Τους κόβω τα πολλά πολλά ξεκαθαρίζοντας πως δε σκόπευα να ακούσω ούτε Mira Kalix ούτε Andrea Parker, το έργο αυτό το είχα ξαναδεί κ χωρίς να έχω εντυπωσιαστεί κιόλας -βέβαια περί ορέξεως κολοκυθόπιτα.

Σταματώ τη συζήτηση κ ζητώ να μου ξεκαθαρίσουν γιατί τα κορίτσια μπροστά δεν πλήρωσαν. Έκπληκτες –σε φάση με υστερικιά μπλέξαμε- μου εξηγούν πως τα κορίτσια ήρθαν για να πιουν απλά ένα ποτό στο μπαρ κ όχι για τη συναυλία κ άρα δεν υπήρχε λόγος να κόψουν εισιτήριο. Σε έκφανση βλακείας αντί να ζητήσω το ίδιο καθεστώς κ για μένα ρωτώ ποιος ελέγχει το πού μπαίνεις –γιατί μέχρι πριν μία βδομάδα στους flanger αυτό ουδέποτε συνέβη. Τα 2 μαλακισμένα με βγάζουν τρελή σε φάση εσύ μπορείς να λες ότι θές αλλά εμείς δουλεύουμε εδώ κ σου λέμε πως μέσα γίνεται έλεγχος εισιτηρίων.

Ξεκαθαρίζω. Εμένα μου αρέσει που το bios φέρνει αυτά τα ονόματα που φέρνει κ που ορισμένοι από τους δημιουργούς του δε βλέπουν τη φάση με καθαρά κερδοσκοπικό μάτι, αλλά επιτέλους να σταματήσουν αυτές οι μαλακίες. Όποιος θέλει στην τελική να βάλει το φίλο του μέσα ας το κάνει αλλά με λιγότερο εξώφθαλμο τρόπο από αυτόν.
Κ χωρίς να υποτιμά τη νοημοσύνη του υπόλοιπου κοσμάκη στο φινάλε-φινάλε.
Στην τελική αφού σε πιάσαμε να βάζεις μέσα τις φίλες σου τι να πω, απλά παραδέξου το να τελειώσει η φάση.
Μη μας κάνεις όμως τον καμπόσο.
Στα λέω αυτά δημόσια για να τα διαβάσεις κ εσύ κ όλοι οι φίλοι σου κ όταν σε πετύχω κάπου ήσυχα θα στα πω κ από κοντά.

Χθες πήγα στο Gagarin στον John Spencer. Ήμουν πολύ προβληματισμένη σχετικά με αυτή τη συναυλία. Δεν ήξερα κατά πόσο ήθελα να τιμωρήσω τον Τριανταφυλλίδη –που στάνταρ ήθελα γιατί ακόμα το θυμάμαι το καλοκαιρινό του φιάσκο- ή κατά πόσο ήθελα απλώς να φχαριστηθώ επιτέλους μια συναυλία με δυνατές κιθάρες, γιατί το μπλιμπλίκι όσα να ναι με έχει κάπως κουράσει. Ήμουν σίγουρη πάντως πως θα ήταν ένα από τα gigs όπου με τίποτα δε θα έμενες παραπονούμενος γιατί θα ήταν διασκεδαστικό κ χορταστικό. Οι φίλες μου με είχαν προειδοποιήσει επίσης πως πρόκειται για τρομερό κ φοβερό γκομενάκι.

Φτάνω στο Gagarin. Έχει ξεκινήσει το support. Μου ήταν αδιάφορο αλλά όχι δυσάρεστο. Νοιώθω σα να παίζανε 40 λεπτά το ίδιο τραγούδι, χωρίς καμιά αλλαγή, τα όργανά τους όμως καλά τα παίζανε. Ο δεξιά κιθαρίστας ήταν κ λίγο φαμφάρας, αλλά δε πειράζει. Εμένα από αυτή την κατηγορία συγκροτημάτων μου αρέσουνε λίγο οι Ducky Boys, γιατί χωρίς να παίζουνε παπάδες κάνουν αυτό που κάνουν δυνατά κ δεμένα κ χωρίς πολλές πόζες.

Μετά βγήκαν οι Blues Explosion. Ήταν χαλαρά μια από τις απολαυστικότερες συναυλίες τις ζωή μου. Τους βρήκα τρομερά επαγγελματίες στο παικτικό τους. Επιτέλους μια συναυλία όπου ΔΕΝ κοιτάζουν ρολόγια. Ο John τους την έλεγε συνεχώς στο μαγαζί για τον ήχο τους –αντί να συμβιβαστεί με τη μαλακία στο κεφάλι του καθενός βαριεστημένου ή απλά με την αδυναμία κάποιου κωφού ηχολήπτη- κ επέμενε μέχρι να του τον φτιάξουν όπως ήθελε. Από κάτω κουστωδία οι Έλληνες γκαραζάδες χειροκροτούσαν κ προσκυνούσαν το είδωλο.
ΚΑΛΑ ΕΚΑΝΑΝ! Πότσο αστείο κ συνάμα πότσο κακό...

Όσο για τον frontman ως γκομενάκι επισημαίνω απλώς πως εμένα αυτή η ανασφάλεια δε μου τα λέει. Επίσης μετά τα 10 πρώτα λεπτά σταμάτησα να εστιάζω στο εξωτερικό.

Τέλος έχω να καταγγείλω ένα χρόνια φίλο μου, πολύ διαβασμένο κ καταρτισμένο τότσο κινηματογραφικά όσο κ μουσικά, για τον ΑΓΕΝΕΣΤΑΤΟ τρόπο που μου την έλεγε για την επιλογή μου να πάω την Παρασκευή στην ταινία του Mathew Barney “Drawing Restraint 9”. Χτυπιόταν κ ξαναχτυπιόταν για το ΠΟΤΣΟ ΚΑΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ήτανε για έναν άνθρωπο όπως εγώ –δε συζητώ καν για την ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟΤΗΤΑ της υπόλοιπης σύνθεσης της παρέας που ΔΕΝ τους προειδοποίησα αρκετά- το να πάει σε αυτή την ταινία που έχει ελάχιστους διαλόγους, μεγάλη διάρκεια κ είναι όσο πειραματική ήταν. Να φανταστείτε πως αναγκάστηκα κ του είπα ξεκάθαρα πως η κριτική του αυτή δε με ενδιέφερε.

Λες κ οφείλω να δικαιολογηθώ στον οποιονδήποτε για το ποια ταινία θα πα να δω σε ένα φεστιβάλ.
Στην τελική δεν έκανα κανα έγκλημα.
Στην τελική ήθελα να δω ξανά τη Bjork –για δεύτερη φορά μέσα σε μια βδομάδα.
Δεν πήγα για να κάνω το μάγκα που κ καλά ξέρει από Video Art.
Παρεπιπτόντως δεν τη βρήκα τόσο φριχτή αν κ κανά 2 σκηνές με ενόχλησαν (η αργή σκηνή προετοιμασίας του τσαγιού κ η υποθαλάσσια με τις ανάσες) αλλά όχι στο βαθμό του να φύγω. Μάλιστα το Japanese styling μου άρεσε κιόλας κ μπορώ να πω πως το σύνολο με κράτησε αρκετά καλά παρά τις αδυναμίες του. Όσο για τις εικόνες του είναι καλλιτέχνης ο τύπος.

Περιττό να σας πω πως δεν του τηλεφώνησα του φίλου μου το Σ-Κ γιατί δεν υπήρχε λόγος να συγχυστώ με τον κομπλεξισμό του αλλά δεν επικοινώνησε ούτε κ αυτός. Λέτε να έμαθε από αλλού για αυτό που έχασε κ που παίζει να του άρεσε;

Ήμαρτον πια με τους δήθεν ειδήμονες σε όλα τα καλλιτεχνικά είδη. Κ ο υπόλοιπος κόσμος ξέρετε έχει ματάκια κ βλέπει κ αφτάκια κ ακούει κ αν θέλετε να ξέρετε έχει κ αυτός ψυχή.

Τέλοσπάντων. Αρκετά διαβάσατε κ απόψε. Αύριο ξεκινά άλλη μια βδομάδα στη φάμπρικα. Τα προγνωστικά λένε πως θα είναι κουραστική.

Σκέφτομαι να πα να δω το Crash. Μήπως το είδατε; Εγώ άκουσα απόψεις αντικρουόμενες κ άκρη δε βγάζω. Μήπως είναι μια από αυτές τις ταινίες που μόνο αφού περάσεις το ταμείο μπορείς να βγάλεις άκρη;

Καληνύχτα

Lady Heather rulez

Έβγαλαν δίσκο οι Sigur Ros και οι dEUS, σήμερα θα πάμε Βαβέλ και αύριο Jon Spencer! Μα τι ωραίος Σεπτέμβρης είναι αυτός! Παραληρήστε και λυσσάξτε. Και τραβάω και τρελή πόρωση με CSI. Λέω να μετονομαστώ σε Lady Heather. Να πάρουν μπρος τα μαστίγια. Ssssssssaaaattttttttttt!!!

Υπάρχει ζωή μετά τον Jeff Buckley;

Υπάρχει ζωή μετά τον Jeff Buckley;

Μπορείς να μαζέψεις το μυαλό σου από εκεί που ούτε ο ίδιος ήξερες ότι έχει πάει... και να βγεις από την αίθουσα;

Μπορείς να επανέλθεις βίαια σε μια πραγματικότητα την οποία γνωρίζεις ότι ο ίδιος δεν μισεί αλλά και δεν αγαπάει πια;

Μπορείς να εξηγήσεις αυτό το σφίξιμο στην καρδιά; Μπορείς να εξηγήσεις από πού προήλθε αυτή η ξαφνική απροσδιόριστη λαχτάρα που νιώθεις;

Μπορείς να διώξεις αυτή τη μαγική μελαγχολία και να ακούσεις ξανά μουσική με τον ίδιο τρόπο που άκουγες και πριν;

Και μπορείς τελικά να φυλάξεις ένα δάκρυ για τον εαυτό σου και όχι γι'αυτούς που έχουν φύγει;

Ζητούνται καβούρια για τσέπες

Το πρωί βγήκα από το γραφείο για να κάνω μερικές δουλειές. Στόχος: ΔΕΗ και ΟΤΕ για πληρωμή λογαριασμών, DVDάδικο για να επιστρέψω friends και να πάρω CSI (αρρώστια είσαι), να βγάλω και μια (1) φωτοτυπία γιατί το hp πολυμηχάνημα μου τα έφτυσε, να περάσω από το Γερμανό για να ελέγξουν εάν λειτουργεί ο αντάπτορας το εν λόγω πολυμηχάνηματος. Λίγο πριν ξεκινήσω θυμήθηκα ότι χρειάζομαι αφρό για τα μαλλιά και ενυδατικό γαλάκτωμα σώματος. Άρα πέρα από τους λογαριασμούς για τους οποίους είχα τα χρήματα χωριστά, τα προβλεπόμενα έξοδα μου ήταν 1,00€ για το DVD + 0,10€ για τη φωτοτυπία + 8,00€ περίπου για αφρό και γαλάκτωμα = 10,00€ περίπου. Όπως υποψιάζεστε έπεσα έξω στον προϋπολογισμό μου.
Πρώτα πήγα στο Γερμανό, ο αντάπτορας δουλεύει οπότε το πρόβλημα το έχει το hp, πρέπει να τους το στείλω με κούριερ για να το φτιάξουν και να μου το ξαναστείλουν. Φακ.

Συνεχίζοντας για ΔΕΗ σταμάτησα στη βιτρίνα ενός βιβλιοπωλείου που είδα κάτι ωραία σχολικόgadgets με κάτι κοτούλες κλπ κλπ. Μπήκα μέσα και βγήκα με ένα τετράδιο το οποίο δε χρειάζομαι και ένα μανταλάκι – πιαστράκι για χαρτιά = 3,00€.

Μετά ακολούθησαν οι προγραμματισμένες δουλειές σε ΔΕΗ, ΟΤΕ και μετά σταμάτησα σε άλλο βιβλιοπωλείο για τη φωτοτυπία, σκόπιμα για να δω αν είχε ενδιαφέροντα gadgets. Δεν είχε τίποτα της προκοπής αλλά βρήκα και πήρα ένα χάρτη της Κορινθίας για να τον έχω στο αυτοκίνητο και να μην ξαναχαθώ στη Γκούρα = 1,50€ (τουλάχιστον δε μου κράτησε τίποτα για τη φωτοτυπία). Μετά ακολούθησε ο Hondos.

Εκεί το ήξερα ότι πήγαινα για μαλλί και θα έβγαινα κουρεμένη. Βρήκα τον αφρό και την κρέμα και μετά λέω δεν παίρνω και ένα αποσμητικό να βρίσκεται (ήθελα να δοκιμάσω ένα καινούριο) και τότε είδα ότι αν πάρεις 2 προϊόντα Palmolive σου δίνουν και μια πασμίνα δώρο (ψιλομπούρδα, δε νομίζω να τη φορέσω ποτέ) οπότε πήρα και ένα αφρόλουτρο και μετά λέω δεν παίρνω και ένα κραγιόν για κάθε μέρα, ξέρετε, κάτι ελαφρύ και διακριτικό, και πήρα και ένα κραγιόν. Κάπου εκεί άρχισα να θολώνω και είπα να την κάνω για το ταμείο για να μην αγοράσω τίποτα άλλο. Εκεί ήρθε η κοπέλα από την οποία είχα πάρει το κραγιόν και μου έδωσε ένα νεσεσέρ της εταιρίας ψιλοαπαράδεκτο, που μέσα όμως είχε δειγματάκια (I love δειγματάκια) και μετά η κυρία στο ταμείο μου έδωσε την πασμίνα και μου έβαλε και μαντηλάκια Hondos και αναπτήρα και ένα δείγμα για μια κρέμα firming – lifting (μα τι να την κάνω κυρία μου, εγώ με την πορσελάνινη επιδερμίδα?). Τελικό ποσό: 27,20€.

Μετά έφυγα από το Hondos και πήγα στο DVDάδικο (επιτέλους τα επέστρεψε τα CSI που ήθελα αυτός ο $%^στης που τα είχε νοικιασμένα εδώ και μια εβδομάδα) = 1,00€ για αυτό που επέστρεψα. Επιτέλους τέλος, γυρνάω στο γραφείο, άρχισαν να πιάνονται και τα χέρια μου με τόσα που κουβαλούσα.

Στην επιστροφή πέρασα από ένα μαγαζί με είδη κομμωτηρίου και σκέφτηκα, καιρό έχω να τα βάψω τα μαλλιά μου μήπως πρέπει? Οπότε παίρνω από εκεί βαφή και μετά θυμάμαι ότι πρέπει να πάρω και καμιά μάσκα της προκοπής για τα μαλλιά μου γιατί κάθε φορά που πάω για κούρεμα οι κομμωτές με κάνουν σκουπίδι («Μάσκες κάνεις? Όχι αυτές του συρμού από το σούπερ – μάρκετ, πρέπει να παίρνεις επαγγελματικές, έχω εγώ να σου προτείνω μια μπλα μπλα μπλα»), οπότε παίρνω και μια μάσκα σύνολο 17,30€ και αυτό ήτανε.

Ξόδεψα 49,00€, δηλαδή σχεδόν τα 5πλάσια από αυτά που είχα σκοπό. Σας παρακαλώ βοηθήστε με.

Σπατάλη Φαιάς Ουσίας

Τις προάλλες βρέθηκα με παρέα σε φιλικό σπίτι όπου πίναμε κρασιά, μαλ#$%ζόσαντο κ γελάγαμε. Στην παρέα ήταν ένας συμπαθέστατος τυπάκος που για πρώτη φορά έβλεπα σχετικά αστείος κ ενδιαφέρον στην κουβέντα του.

Σε κάποια φάση κ πάνω στην κουβέντα κοροιδεύαμε τη μοναδική ιδιότητα του avel που ξεχνάει φάτσες αλλά κ ονόματα ανθρώπων που έχει γνωρίσει με τις συνεπακόλουθες γκάφες όπου τον έχει οδηγήσει αυτό, μέχρι που πετάγεται ο τυπάκος για να σχολιάσει πως αυτό δεν αποτελεί μοναδικό προνόμιο του avel κ πως το έχει κ αυτός κ πως μάλιστα έχει κάνει κ τρομερές μαλ@#$%^ στο παρελθόν εξαιτίας του συγκεκριμένου ελαττώματος κ περιγράφει αναλυτικά...την παρακάτω ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ...

Όταν ήταν λέει στο πρώτο έτος στο πανεπιστήμιο κ ήταν ακόμα πολύ γκάγκουλας κ άσχετος με το κεφάλαιο γυναίκες την άνοιξη είχε πάει στην κλασική εκδρομή στη μύκονο. Εκεί λοιπόν γλεντοκόπαγε κ έπινε κάθε βράδυ τον κώλο του όπως όλοι κ είχανε λέει γνωρίσει ως παρέα κάποια γκομενάκια-συμφοιτήτριες που γενικά συχνάζανε μαζί στα ίδια μπαρ κ μιλάγανε –ίσως κ να ψιλοφλερτάρανε- χωρίς να είναι εξαρχής γνωστοί ή φίλοι κ χωρίς να έχει παίξει κάποιο πιο χοντρό σκηνικό.

Έρχεται με τα πολλά η μέρη της επιστροφής στην Αθήνα με το καράβι, όπου ο εν λόγω κατόπιν ολονυκτίας ανεβαίνει στο παπόρι με τα χίλια ζόρια. Σε κάποια φάση κ εκεί που βρίσκεται στο σαλόνι με την άκρη του ματιού του πιάνει κάποια από αυτές τις κοπέλλες που προανέφερα. Σηκώνεται κ πλησιάζει για να πιάσει κουβέντα. Στο δρόμο κ λόγω κομματίλας, του μπαίνουν ψύλλοι πως παίζει να ναι λάθος γκόμενα, ωστότσο κάτι μέσα του του λέει πως είναι η σωστή.

Φτάνει μπροστά της, την κοιτά με νόημα κ λέει «Γνωριζόμαστε από κάπου, έτσι δεν είναι;» Αυτή κοιτά απορημένα, αυτός ντρέπεται κ μονολογεί το αντίθετο από αυτό που του λέει η σκέψη του «μπα μωρέ, λάθος κάνω, μάλλον τελικά δε γνωριζόμαστε», βάζει την ουρά στα σκέλια κ γυρίζει πίσω στη θέση του μουτζώνοντας τον εαυτό του σε όλο το υπόλοιπο ταξίδι. Εννοείται πως την είδε στη σχολή την επόμενη μέρα κ πως δεν τόλμησε να της ξαναμιλήσει ώστε η κατάσταση αυτή να ξεκαθαρίσει μέχρι που πήρε πτυχίο!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ΤΙ ΣΑΣ ΛΕΕΙ ΕΣΑΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΟΛΙΣ ΔΙΑΒΑΣΑΤΕ;

Εγώ μόλις το άκουσα δεν πίστευα στα αυτάκια μου. Για την ακρίβεια είχα φρικάρει. Στην παρέα υπήρχε κ άλλη μια κοπέλλα φίλη μου που φρίκαρε κ αυτή για τον ίδιο λόγο. Η οργή μας έπνιξε κ αρχίζαμε να κράζουμε τον τυπάκο κ φυσικά πήρε σβάρνα όλο το ανδρικό φύλο –γιατί ανάλογες περιπτώσεις είναι κ οι υπόλοιποι- γιατί ΤΕΤΟΙΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ άνδρες φίλοι ΑΦΉΝΟΥΝ ΤΡΑΥΜΑΤΑ στη γυναικεία εξίσου γκάγκουλα ψυχή κ επίσης αποτελούν αφορμές για να χαθούν λόγω συζήτησης ολόκληρες εξεταστικές περίοδοι!!!

Εμείς βασικά ταυτιστήκαμε με την εν λόγω άγνωστη γκόμενα κ βλέποντας τα πράγματα από τη δική της οπτική σκεφτήκαμε πως αυτή παίζει να ψιλοδιασκέδαζε εκεί στη Μύκονο με τον τυπάκο κ μάλιστα ίσως κ να τον ψιλογούσταρε κιόλας. Ίσως ακόμα θα μπορούσε να έχει κάνει κ αυτή την ολονυκτία της συζητώντας με τις φίλες της για τον τυπάκο κ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ για όλες τις κουβέντες κ τα βλέμματα που ανταλλάχθηκαν κ για Ο,ΤΙ ΑΥΤΑ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΣΥΝΕΠΑΓΟΝΤΑΙ...καταλαβαίνετε τώρα γυναικεία πράγματα...

Φαντάζομαι λοιπόν τη γκομενίτσα μετά την ολονυκτία να ξυπνά με μαύρο κύκλο μέχρι το πάτωμα, να πλακώνεται στα κονσίλερ κ να φεύγει γκουρδοπλατσανώντας για το λιμάνι όπου μέσα στο παπόρι πιάνει τον τυπάκο με την άκρη του ματιού της κ παραδοσιακά περιμένει το μαλ@#$ να ρθει να της μιλήσει!!!

Ε, την απογοητευτική συνέχεια ήδη τη γνωρίζετε.

Στη θέση της γκόμενας θα καταρρακωνόμουν κ θα πίστευα πως κάτι κακό έχω, πως παίζει στο κούτελό μου να γράφει με διαφανές μελάνι που διαβάζει μόνο το ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΟ αυτού που με κοιτάει «είμαι μαλ@#ω, είμαι loser» κ πως για κάποιο λόγο καρφώθηκα κιόλας στον τυπάκο κ πως ήρθε για να πει πως άσε μωρέ δεν παίζει κάτι.

Με άλλα λόγια, όλες αυτές οι μαλ@#$% που κάνουν οι άνδρες δήθεν χωρίς κάποιο αποτέλεσμα στον άλλον έχουν κ παραέχουν αποτέλεσμα κ μάλιστα άσκημο.

Ακούστε τώρα τη δική μου ιστορία.
Στο πρώτο εξάμηνο στη σκολή με μια φίλη μου γουστάραμε τον ίδιο γκόμενο. Ήταν πανέμορφος, grunge, ένα χάρμα οφθαλμών για τα δεδομένα των the revenge of the nerds parts I,II&III συμφοιτητών μας, σαν τον Ewan Mac Gregor στο Trainspotting που μόλις είχε βγει κ είχαμε πάθει κωλόπλακα!!!!

Δυστυχώς ήταν εντελώς ακοινώνητος. Προφανώς τον παρατηρούσαμε καθημερινά κ δεν έπιανε κουβέντα με κανέναν, μήτε άνδρα, πόσο μάλλον με γυναίκα. Καταλήξαμε κ εμείς στο συμπέρασμα πως ο εν λόγω ήταν ΜΟΥΓΚΟΣ κ μάλιστα του είχαμε βγάλει το παρατσούκλι ο Σ ο μουγκός!!! Δεν κάνω καθόλου πλάκα τώρα –στο τμήμα μας υπάρχουν σταθερά προπτυχιακοί φοιτητές με αναπηρίες όλων των ειδών...

Εγκαταλείψαμε λοιπόν κάθε προσπάθεια επαφής με τον τύπο. Άλλωστε μη φανταστείτε πως το υπερ-μωρό έσκαγε κ συχνά σχολή για παρακολούθηση. Σε ανάλογη φάση είχαμε μπανίσει άλλα υπερ-μωρά στο Mo Better με καλλιτεχνικά ψευδώνυμα «το παιδί ΚΟΛΑΣΗ» κ ο «ΠΟΥ ΣΤΑ ΣΚΑΤΑ» -αυτός συνεχώς εξαφανιζόταν- με τους οποίους οι επαφές κυμαίνονταν ακριβώς στα ίδια επίπεδα –δλδ στο 0!!!

Μετά 6 μήνες να τος ο Σ από τη σκολή που αποδείχτηκε περίτρανα πως δεν ήταν διόλου μουγκός, απλά ΠΟΛΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΟΣ κ κοινωνικά ανάπηρος, να πιάνει κουβεντούλα με την ίδια συμφοιτήτρια που έπιανε κουβέντα όλο το έτος, η οποία δεν είχε τότε την εμφάνιση που θα δικαιολογούσε αυτόν τον πανικό -2,5 έτη αργότερα έλιωσε στο γυμναστήριο κ την απέκτησε- διέθετε όμως βίλλα σε Βόρειο Προάστιο της Αθήνας κ ερχόταν στη σκολή με το δικό της SUV πράγμα πρωτόγνωρο για τα δεδομένα του υπόλοιπου έτους. Δε μπορείτε να φανταστείτε πότσο μας ξενέρωσε ο Σ με αυτή του τη συμπεριφορά.

Τέλος θα ήθελα να αναφερθώ στο γνωστό επεισόδιο από τα FRIENDS αφού φιλήθηκαν για πρώτη φορά η Ρέητσελ κ ο Ρος. Στην αρχή δείχνει όλες μαζί τις γυναίκες στο σαλόνι –θα μπορούσαν να βρίσκονται εκεί για ώρες- κ να συζητούν το θέμα ΑΝAΥΤΙΚΑ Κ ΔΙΕΞΟΔΙΚΑ όπως του αρμόζει –σε φάση κ-του-λέω-κ-μου-λεει-κ-του-κάνω-κ-μου-κάνει-κ-τί-να-κρύβεται-πίσω-από-το-κάθε-νεύμα...

Στον αντίποδα οι άνδρες βλέπουν όλοι μαζί μπάλα κ συνζητούν έντονα κ επιφανειακά για το ματς που παρακολουθούν. Μεσολαβεί σύντομη σιωπή κ ο Ρος το ξερνάει μονολεκτικά «We kissed», ακολουθεί ξανά σύντομη σιωπή κ μετά η παρέα στρέφει εκ νέου το ενδιαφέρον της στον αγώνα κ τα αίματα ανάβουν.

Το ξέρω πότσο κλισέ ίσως να βρίσκετε όλα αυτά τα θέματα τύπου «Αγόρια ρομπότ, κορίτσια φέρρυ μπωτ», ωστότσο με έπνιξε τότσο πολύ το δίκιο όταν άκουσα την εξοργιστική ιστορία του τυπάκου που έπρεπε οπωσδήποτε να σας τα πω κ φυσικά να αναζητήσω τα δικά μου εξιλαστήρια διαδικτυακά θύματα. Παρακαλώ τους αρσενικούς αποδιοπομπαίους τράγους να σχολιάσουν το post αυτό αν νοιώθουν πως τους αφορά να ξεδώσω κ γω λίγο η γυναίκα, όλο δουλειά-δουλειά-δουλειά.

False Alarm

Αν υποθέσουμε πως ως γυναίκα είμαι 7ψυχη προχτές μου φύγανε μάνι-μάνι κανά 2-3 ψυχές μέσα σε λίγες ώρες. Δούλευα που λέτε στη γνωστή φάμπρικα σαν το σκύλο κ μου χανε σπάσει τα μάτια, σα να λέμε no news good news. Μέχρι που χτυπά το κινητό κ είναι η μάνα μου σε κατάσταση αλλοφροσύνης!

Μ: Τι δουλειά έχεις μου λέει εσύ παιδάκι μου στη Δ δωδεκανήσου; Δήλωσες ποτέ τέτοιο πράγμα;

ΥΠΟΠΤΗ ΣΙΩΠΗ ΕΓΩ.

(ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ
Δ Δωδεκανήσου είναι περιοχή στα Δωδεκάνησα με κέντρο την Πάτμο, η οποία περιλαμβάνει ΟΛΑ τα Δωδεκάνησα εκτός Ρόδου, Κω (πώς κλίνεται αυτό; sorry πάιδες) κ Καλύμνου. Αν τυχόν βρεθεί κάποιος σε νησί εκεί υποχρεούται να παραμείνει για 2 σχολικές χρονιές καθώς όλα αυτά τα νησιά θεωρούνται ΔΥΣΠΡΟΣΙΤΑ κ μάλιστα τα σχολεία δηλώνονται ένα-ένα χωριστά πχ. ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΚΑΣΤΕΛΛΟΡΙΖΟΥ...)


I: Τι λε ρε μάνα;

M: Πήρε λέει η θεία σου η Ρ. Κ λέει διάβασε στην εφημερίδα το όνομά σου κ λέει πως διορίζεσαι εκεί.

I: Τι πα να πει πήρε; Αφού εγώ τώρα δεν περιμένω κάτι άμεσα; Μάλλον δεν ξέρει τι λεει.

M: Η ίδια πάντως ισχυρίζεται πως είδε το όνομά σου. Ήταν σίγουρη σου λέω.

I: Καλά, κλείσε τώρα κ τα λέμε μετά που θα γυρίσω σπίτι.

Με εμφανή τη σύγχυση στο βλέμμα μου συνέχισα να εργάζομαι σχετικά σιωπηλά για την υπόλοιπη ώρα κ δε συζήτησα φυσικά το θέμα με κανέναν εκεί ουτε βεβαίως κ σέρφαρα σε κανένα σχετικά με το ζήτημα site καθώς ο big brother όλα τα παρακολουθεί εκεί μέσα.

Με τα πολλά σχολάω κατά τις 6++ κ γυρίζω από το σπίτι, περνώντας πρώτα μια βόλτα από το περίπτερο όπου κανένας τίτλος εφημερίδας δεν αναφερόταν σε διορισμούς. Σερφάρω μία γρήγορη, τίποτα. Εκεί πια άρχισα λίγο να ανακουφίζομαι κ να πιστεύω πως πρόκειται για κάποιου είδους λάθος.

Αγγαρεύω τη μισότρελλη πλέον μάνα μου να πάρει άλλη μια φορά τη θεία να μάθουμε επιτέλους σε ποια εφημερίδα κ σε ποια σελίδα το είδε αυτό που είδε κ η θεία αποκρίθηκε ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ σελ.60. Ξαναμπαίνω λοιπόν δίκτυο στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ κ βλέπω όντως διορισμούς Φυσικών, Χημικών κ Βιολόγων κ κλπ σε αυτόν κλάδο ΠΕ (εγώ ανήκω όμως σε άλλο ΠΕ) κ μία πλήρη συνωνυμία κ στο όνομα πατρός.

Κατεβάζω τον κατάλογο των αναπληρωτών Φυσικών, Χημικων κ Βιολόγων κ όντως βρίσκω μέσα σε καλή θέση την εν λόγω συνώνυμη. Ε, πια εκεί ησύχασα.

Γιατί Θορυβήθηκα Εξαρχής

Η αλήθεια είναι πως το καλοκαίρι όταν ήμουν άνεργη είχα κάνει δήλωση διορισμού με μόρια από την σύντομη εκπαιδευτική μου προυπηρεσία όπου είχα ρίξει πάρα πολύ τα στάνταρντς μου φοφβούμενη την ενδεχόμενη ανεργία κ είχα δηλώσει κανονικά Δωδεκάνησα κ μάλιστα κ Δυσπρόσιτα μέρη τύπου Κάρπαθος, Δονούσα, Ηρακλειά –όπου τελικώς τα αποτελέσματα βγήκαν κ πήρα τον πούλο κ αυτό το ήξερα από την 1η Σεπτεμβρίου- κ ακόμα κ αν με διορίζαν με βάση τις τότε προτιμήσεις μου θα πρεπε να έχω διοριστεί κάπου αλλού –δλδ σε πιο πάνω προτίμησή μου...

Χρήσιμα Συμπεράσματα

Το bottom line όμως της υπόθεσης αυτής είναι πως μου δόθηκε μια ευκαιρία να συνειδητοποιήσω τελικά μεχρί πού κ εγώ μπορώ να δείξω τα δόντια μου... η κοκότα

Κοινώς, τώρα που πλέον δεν είμαι άνεργη μου φαίνεται ΤΡΟΜΕΡΑ ΞΕΝΕΡΩΤΙΚΟ να βρεθώ σε κάποιο νησί από αυτά που το χειμώνα όταν έχει αέρα κάνει κ 3 βδομάδες να πάει καράβι από τα συνεχή απαγορευτικά. Ακόμα χειρότερα όμως μου φαίνεται φοβηχτερό το να βρεθώ σε κάποιο μέρος όπου μιλάν μεταξύ τους μόνο ο γιατρός, ο παπάς κ ο δάσκαλος του ενός κ μοναδικού σχολείου που υπάρχει κ που ρε παιδί μου δεν έχεις την πολυτέλεια να κάνεις πέρα κανέναν σε περίπτωση που πραγματικά σου την έχει σπάσει με τη συμπεριφορά του φοβούμενος την κοινωνική απομόνωση.

Επομένως δε με βλέπω τουλάχιστον για φέτος να παίζω σε μικρές Κυκλάδες κ Δωδεκάνησα αλλά ακόμα κ σε Έβρο, Ήπειρο κ Αιτωλοακαρνανία. Η φάση νησί αν κ με τρομάζει λίγο –το ταξίδι στη θάλασσα δεν το φοβάμαι γιατί υπάρχουν κ δραμαμίνες- λόγω μοναξιάς, το προτιμώ από κάποια πικραμένη στεριά γιατί πιστεύω πως εκεί ο σύλλογος των καθηγητών θα έχει χαμηλό μέσο όρο ηλικίας –γύρω στα 30- ενώ σε ηπειρωτικές περιοχές παίζει οι συνάδελφοι να ναι πιο μπαμπαλέ...


Το άλλο άσκημο στη υπόθεση είναι πως κλείνει πλέον κ η Ολυμπιακή -τώρα βρήκε κ αυτή- με αποτέλεσμα πως εκεί κατά το Φεβρουάριο όπου θα τεθεί σε εφαρμογή το νέο ιδιωτικό καθεστώς φαντάζομαι πως σε πολλά ακριτικά μέρη τα αεροππρικά δρομολόγια θα αραιώσουν αισθητά κ οι ταρίφες τους θα ανέβουν!
ΣΚΑΤΑ κ ΑΠΟΣΚΑΤΑ

Αυτό που βέβαια δεν ξέρω είναι πού στα σκατά τελικά θα υπάρχουν πλέον κενά φέτος εκτός του Αγ. Ευστράτιου, του Παξού κ Ξερού κ της Σχοινούσας. Θα δείξει.... Θα ενημερωθείτε λίαν συντόμως.
Πάντως προβλέπω μεγάλη σκατίλα.
Έρχεται, it’s imminent κ είναι ΌΛΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ!!!

Ήμαρτον

Όταν ήμουν μικρή αυτό



Το λέγαμε αρτηριοσκλήρυνση, γεροντική ανία, μαλ*&υνση.
Σήμερα όμως αυτό λέγεται «η σούπερ σταρ της Ελλάδας». Κρα και ξανά κρα. Και ήμαρτον για μια φορά ακόμη.

Φεύγω

Συννεφιά. Δροσερή ψυχρίτσα. Χλωμά χρυσαφί φύλλα να πέφτουν απαλά. Μου αρέσει πολύ αυτός ο καιρός... Σου δίνει ευγενικά να καταλάβεις ότι το καλοκαίρι πέρασε, και ότι η συνέχεια δεν θα είναι τόσο άσχημη όσο νόμιζες στην αρχή.

Βεβαίως, αυτή η περίοδος συνοδεύεται και με μεγάλες αλλαγές στη ζωή μου. Σε καμιά δεκαπενταριά μέρες θα φύγω για το Βέλγιο για να κάνω το διδακτορικό μου. Γενικά με το εξωτερικό πάντα τα πήγαινα καλά. Όσες φορές έχω φύγει από τα πάτρια εδάφη (είτε για να δουλέψω, είτε για να σπουδάσω) απολαμβάνω μια ιδιόμορφη αίσθηση "τυχοδιωκτισμού", ότι δεν ξέρω τι μου κρύβει το αύριο αλλά χωρίς να με στενοχωρεί κιόλας. Μαζί με μια περίεργη ευχαρίστηση ότι ρίχνω μαύρη πέτρα πίσω μου, παραβλέποντας ένα σκίρτημα που παλεύει να μου θυμίσει ότι κάθε φορά που φεύγω από την Ελλάδα υπάρχει και ένας αποχωρισμός που απλά τον καταχωνιάζω σε κάποια σκοτεινή γωνιά του μυαλού μου. Αποχωρισμός όχι τόσο συγγενών και φίλων αλλά των πραγμάτων που θα μου λείψουν.

'Ετσι λοιπόν, νόμιζα ότι είμαι έτοιμος ψυχολογικά γι' αυτήν μου την αναχώρηση. Τελικά όμως, δεν είμαι καθόλου. Και είναι τρία - τρισήμισι χρόνια τώρα, όχι έξι μήνες ή ενάμισι χρόνο που έλειπα στο παρελθόν. Και συνειδητά επέλεξα μια χώρα μακριά από Βρετανία, ίσα ίσα για να ζήσω κάτι διαφορετικό. Και σκέφτομαι ότι δεν ξέρω τίποτα γι'αυτήν, πώς να κινηθώ, τον τρόπο ζωής τους, τι να προσέξω, πώς θα διασκεδάζω, πώς θα ζω εν τέλει.

Παρ'όλα αυτά, η τύχη ευνοεί τους τολμηρούς! Έτσι λένε, τουλάχιστον.

Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου, αλήθεια... Όταν είμαι στο εξωτερικό, αρκετές φορές μου λείπουν καταστάσεις και άνθρωποι της Ελλάδας, και όταν είμαι εδώ μου λείπουν εκείνα του εξωτερικού...

Για να καθυστερήσω εκείνη τη στιγμή, σχεδίασα να εκμεταλλευθώ ό,τι καλύτερο έχει να μου προσφέρει η φθινοπωρινή Αθήνα. Νύχτες Πρεμιέρας, συναυλίες Θανάση Παπακωνσταντίνου, Madredeus, Nightwish... τα γενέθλιά μου και η επέτειος 20 ετών ενασχόλησής μου με τη μουσική... τελικά δεν είναι δύσκολο να καταλάβω γιατί αυτή τη φορά ίσως είναι δυσκολότερο να φύγω. Εκείνο το παλιό μελαγχολικό τραγούδι των Στέρεο Νόβα, το "Τραγούδι της Φάλαινας", ήταν πάντα απαγορευμένο τις ημέρες της αναχώρησης...

Στην πίστα του αεροδρομίου έχει νυχτώσει
Ένα εκατομμύριο αστέρια φωτίζουν ό,τι με έχει πληγώσει
Ένας φίλος μου απόψε εγκαταλείπει αυτή τη χώρα
Κατά βάθος λυπάται, μα δεν βλέπει και την ώρα

Που η ζωή του θα αλλάξει, όταν τα αεροπλάνα πετάνε
Η γη απλώνεται, και οι άνθρωποι ξεχνάνε
Είναι τρομερό το θέαμα, η αίσθηση αυτή ότι πετάς
Δεν έχω άλλη επιλογή

'Ενα κίτρινο ταξί περιμένει, φυσάει
Θα χειμωνιάσει, δυο ώρες και ξημερώνει
Συννεφιασμένη Κυριακή, πρώτη μέρα του χειμώνα
Σκέφτομαι τους πιο σημαντικούς ανθρώπους αυτού του αιώνα

...κι απ΄το ταξίδι της φάλαινας είμαστε τόσο μακριά
σε ένα παιδικό τραγούδι το μυαλό μου ξυπνά
κι ακούω τα πλοία να διασχίζουν τις θάλασσες
είχα τόσο ωραία πράγματα κι εσύ μου τα χάλασες...

Τα Πρωτοβρόχια

Έξω βρέχει βρέχει βρέχει

και να δούμε ποιός θ' αντέξει

Θέλω να πάω στο σπιτάκι

και να πιώ ενα κονιακάκι

Ήρθανε τα πρωτοβρόχια

κι ο καιρός ειναι γαμώ

Υ.Γ Απαγγέλλετε κατα το Λίτσα Λίτσα Βαγγελίτσα

Άρχισαν τα όργανα

Δηλαδή τα μεσημεριανά δευτεροκλασάτα κουτσομπολάδικα (η καλή μου η Τατιάνα αργεί ακόμα). Και από την πρώτη μέρα το έριξαν στο αστυνομικό ρεπορτάζ.




Ε ήμαρτον που θα έλεγε και ο Fu.

Και ο Χάρος ξεκινά

Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε έκανα πάλι τη διαδρομή της Αθηνών – Κορίνθου και τούμπαλιν, και παρόλο που δεν είχα συγκλονιστικές εμπειρίες όπως την προηγούμενη φορά, συνάντησα αρκετές φορές δυο από τις πιο συχνά απαντούμενες κατηγορίες του «τρόμου σε τροχούς», οι οποίες είναι:


Ο Φρενάκιας

Σας το είχα υποσχεθεί από καιρό ότι θα γράψω για αυτόν. Ο Φρενάκιας θα ήθελε να είναι Γκαζάκιας αλλά δε του βγαίνει. Το πατάει τέρμα και σε προσπερνάει σπινιάρωντας, και σχεδόν ταυτόχρονα φρενάρει απότομα γιατί μάλλον το μετάνιωσε και δεν έπρεπε να σε προσπεράσει. Μπροστά του έχει γύρω στα 20μ. ελεύθερο δρόμο και μετά από αυτά κίνηση και στριμωξίδι την οποία και βλέπει. Για αυτά τα 20μ. όμως θα ξεπατωθεί στο γκάζι για να αρχίσει μετά το φρενάρισμα και να σταματήσει 2cm πίσω από το προπορευόμενο αυτοκίνητο. Ο Φρενάκιας είναι εξαιρετικά επικίνδυνος γιατί μπορεί να προκαλέσει μέχρι και καραμπόλα με τα καμώματα του. Γουστάρει φρένο και το δείχνει. Όταν δει ένα εμπόδιο σε σεβαστή απόσταση μπροστά του, δε θα αφήσει το γκάζι για να κόψει ταχύτητα σταδιακά, παρά θα συνεχίσει να πηγαίνει γαμ*&^%$# και τελευταία στιγμή… φρένο! Μια μέρα θα τα φάει τα μούτρα του και ελπίζουμε να μην είμαστε πίσω του.



Ο Κουκουές

Ο Κουκουές πάει σαν τους κουκουέδες: Αριστερά και στον κόσμο του. Εντελώς όμως. Πιάνει αριστερή λωρίδα και πάει α ρ γ ά . Στη δεξιά δε θα καταδεχόταν ποτέ να πάει, η μεσαία του πέφτει λίγη. Αριστερά και αργά λοιπόν. Με το πάσο του. Το αποτέλεσμα είναι με το που εμφανίζεται κάποιος που τρέχει γρηγορότερα (και δεν είναι και δύσκολο) να επικρατεί μια αναταραχή από κορναρίσματα, φώτα και άλλα λιγότερο κομψά σινιάλα, τα οποία ταράζουν και τους περιτριγύρω οδηγούς. Εκεί είναι που ή θα γίνει προσπέραση από δεξιά ή που στη μεσαία λωρίδα θα βρίσκονται άλλοι που εμποδίζουν, επομένως ο οδηγός πίσω από τον Κουκουέ θα αναγκαστεί να γίνει Φρενάκιας.
Το αυτοκίνητο του δεν είναι απαραίτητα σακαράκα, συνήθως πρόκειται για οικογενειακό τύπου Passat και Avensis. Βασικό χαρακτηριστικό γνώρισμα του Κουκουέ όμως, είναι ότι ανήκει στο ηλικιακό target group των 70+, γι’ αυτό και του δικαιολογούμε κάπως τα σταλινικά κατάλοιπα. Δεν του δικαιολογούμε όμως ότι κάθε Σαββατοκύριακο και αργία, θα πάρει τον σύντροφο του από την Αντίσταση, θα μπει στο Passat που πήρε με το εφάπαξ, θα βάλουν και τα γκομενάκια – ραμολιά στο πίσω κάθισμα και θα ξεχυθούν στις Εθνικές οδούς – πάντα αριστερά και αργά.

Ατονίες

Η ιsobel έπιασε δουλεία και το blog έπιασε αράχνες! Καμία κινητικότητα την τελευταία εβδομάδα. Σήμερα μου έγιναν παράπονα από επώνυμο blogger για την ψωφοκατάσταση που επικρατεί. Για κουνηθείτε λίγο! Μη χαλαρώνουμε!!!
Γι’ αυτό κι εγώ θα συνεχίσω να παραληρώ μονάχη και θα σας πω τι έκανα σήμερα.
1. Γράφτηκα στα Ισπανικά. Από εδώ και πέρα θα ποστάρω μόνο Ισπανικά, εντάξει?
2. Κουρεύτηκα. Μου έβγαλε το λάδι ο άχρηστος. Υποψιάζομαι ότι αυτός ο κομμωτής (πρώτη φορά πήγα εκεί) είναι ή χαπάκιας ή απλά υπεργκάγκουλας. Κάτι το μάτι το γλαρό, κάτι η χρονοκαθυστέρηση στην ομιλία, δε μου γέμισε το μάτι. Πάντως το κούρεμα καλό βγήκε, με τη δεύτερη όμως. Στην αρχή μου κόβει τα μαλλιά, τα στεγνώνει, και γίνεται ένα πράγμα ωσάν αυτόν τον τύπο από το Harry Potter, τον Hagrid. Φρίαξα η καημένη. Προσπάθησα να του πω ευγενικά ότι αυτό το πράγμα αισθητικά δε στέκει και αυτός ως κομμωτής θα έπρεπε να έχει μια άλλη άποψη για το θέμα κλπ κλπ. Στη συνέχεια τα πήρα αγρίως και αποφάσισα ότι θα την πληρώσει αυτός για όλους τους κομμωτές (και κυρίως κομμώτριες) που με έκαναν ένα κουρέλι (μέσα και έξω) και έφευγα πληρώνοντας και λέγοντας και ευχαριστώ (μια μέρα θα σας γράψω τις ιστορίες της κεφαλής μου). Τελικά τον έβαλα και με ξανα-έλουσε-ξανά-κούρεψε και έγιναν μια χαρά, αλλιώς θα τον είχε πάρει ο σατανάς. Μα δεν υπάρχει ούτε ένας από δαύτους που να καταλαβαίνει τι του ζητάς και – κυρίως – που να έχει να σου προτείνει κάτι καλό? Μα τι σκ@#$ τους μαθαίνουν εκεί στα Χρυσά Ψαλίδια που πάνε και σπουδάζουν και κάνουν τα ντοκτορά τους?
3. Πήγα γυμναστήριο. Κατάρα! Χτυπιέσαι 11 μήνες ωσάν το χταπόδι, δεν πας για έναν και μετά το πληρώνεις για τους επόμενους 11. Πονάω η γυναίκα! Και το χειρότερο είναι ότι αύριο που θα ξυπνήσω θα πονάω χειρότερα.
4. Έκανα καθαρισμό. Εδώ μόνο οι θηλυκές blogger μπορούν να κατανοήσουν το ψυχικό σθένος που χρειάζεται για να μπεις σε αυτή τη διαδικασία. Αν και η τωρινή μου αισθητικός είναι άψογη σε σχέση με άλλες δολοφόνησες που πήγαινα παλιά, την ταλαιπωρία μου την έφαγα. Μπουχ.
Τώρα που τα ξαναβλέπω όλα μαζί, πάλι σκοτώθηκα στη δουλειά σήμερα. Φαντάσου, ούτε CSI δεν είδα. Μα ΤΙ μωρό αυτός ο Γουόρικ, πρέπει να τον βάλουμε στους ΗΟΤ.

Ωδή στο τζιν τόνικ

Είναι το πιο ωραίο ποτό.

lonely planet

Ευτυχώς επέζησα του ταξιδίου στην ορεινή Κορινθία, οπότε δυστυχώς δε θα παραληρήσω όπως την προηγούμενη φορά. Στην αρχή βέβαια είχα σκιαχτεί λίγο γιατί καθώς πλησίαζα στο Κιάτο έβλεπα μαύρα κατάμαυρα σύννεφα και σκεφτόμουν > λες τώρα να την πάθω από βροχή και όχι από καύσωνα? Τελικά έβρεξε λιγάκι αλλά το αντιμετώπισα. Επίσης πήγα οργανωμένη, με 2 μπουκαλάκια νερό για να γλιτώσω τυχόν αφυδάτωση, αλλά τελικά δε χρειάστηκαν. Οπότε 2 πράγματα μένουν να σας πω:
1. Είναι μακριά, ακόμα και με τις καλύτερες συνθήκες (δλδ και αυτή τη φορά που πήγα από την άλλη διαδρομή (βλέπε) έκανα 4 ώρες πήγαινε – έλα, 200km σύνολο και μάλιστα γύρισα από την Εθνική – ο χειρότερος δρόμος στην Ελλάδα. Isobel ελπίζω να μην πάς εκεί, αν και ίσως να είναι καλύτερα από Σχοινούσα)
2. Έκανα για σας φωτορεπορτάζ βρε. Και είδα…

Είδα τη θέα από το Φενεό





Είδα το πιο μικρό χωριό του κόσμου



Αν δε βλέπετε καλά η δεξιά ταμπέλα γράφει



Και η αριστερή ταμπέλα γράφει



Πράγματι στενό...

Είδα ένα βουνό σαν καράβι



Μια καλλιέργεια με αναβαθμίδες (η φίλη μου η Δώρα θα κάνει διδακτορικό με σχετικό θέμα)



Ένα κοπάδι hi-tech τραγιά



(όχι αυτά, αυτά τα είδα μετά) που φορούσαν κίτρινα σκουλαρίκια και στα 2 αυτιά και υποθέτω ότι αυτό συνέβαινε για τους εξής λόγους:
1. Για να τα εντοπίζουν από δορυφόρο (εντάξει είναι λίγο τραβηγμένο)
2. Για να ξέρουν τίνος είναι το κοπάδι τέλος πάντων
3. Γιατί ωραίοι είμαστε, αλλά πόσοι είμαστε (και ποιοι, μπορεί να ήταν και αριθμημένα, η Κανέλλα, η Χιονούλα κλπ.)


Τη θέα πάνω από το Δερβένι (σε καμία περίπτωση δεν αποτυπώθηκε το μεγαλείο που έβλεπα εκείνη τη στιγμή)



Τη βρυσούλα που ήπια νερό την άλλη φορά! Βρίσκεται στην Εβροστίνα ή Ευρωστίνα. Δεν έχουν αποφασίσει μάλλον πως γράφεται γιατί η ταμπέλα στην είσοδο και την έξοδο του χωριού το έγραφε με τον πρώτο τρόπο και οπουδήποτε αλλού μέσα στο χωριό το είδα γραμμένο με το δεύτερο.



Ένα μπαλκόνι που αξίζει τον κόπο. (Το δέντρο μου χάλασε λίγο τη φωτογραφία)



Καλά ήτανε αλλά κουράστηκα. Ελπίζω την επόμενη φορά να έχω και παρέα γιατί τόσες ώρες μόνη μου στο αυτοκίνητο αρχίζω να παραμιλάω.

4η μέρα σε Εταιρεία - Άρχισαν τα όργανα

Παραλείπω τη δεύτερη μέρα στη δουλειά κατά το "No news good news"...

Χθες το μεσημέρι έλαβα στη δουλειά ένα e-mail εμπιστευτικό από συνάδελφο που απευθυνόταν σε όλους τους νεοπροσληφθέντες κ ούτε λίγο ούτε πολύ έλεγε πώς για το πρώτο 6μηνο η υπερωρία στο τμήμα μας κρίνεται ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ!!! Κ συμπλήρωνε: Δεν έχει σημασία το αν έχεις ή όχι δουλειά, αρκεί να κάθεσαι...

Δε θα σχολιάσω το εξοργιστικό του θέματος σε συνδυασμό με το γεγονός πως οι υπερωρίες ΔΕΝ παίρνουν φράγκο! Πάντως οι προθέσεις του συναδέλφου ήταν καλές.
Έκτοτε πάντα υπάρχει δουλειά για να κάτσει κανείς υπερωρία.

Σήμερα μας ανακοινώθηκε το πλάνο δραστηριοτήτων του τμήματος μέχρι τέλους της χρονιάς. Εμείς οι νέοι το πήραμε χαλαρά γιατί απλά δεν καταλαβαίναμε τι ακριβώς έλεγε. Οι υπόλοιποι που κατάλαβαν, άλλοι γελούσαν για να το διασκεδάσουν κ άλλοι σοβάρεψαν απότομα. Για να καταλάβετε το μόνο που με ανησύχησε είναι πως έχω 5 μερούλες εκτός έδρας στο τέλος του μήνα κ αν βάλω το σκα#$χερό μου, μπορώ κάλλιστα να τα κάνω όλα που#$%^.

Επίσης παρατηρώ αυτές τις μέρες πως οι πιο χαμογελαστοί υπάλληλοι είναι αυτοί που έχουν τουλάχιστον 5 χρονάκια εκεί μέσα, ενώ αυτοί που ήρθαν μια φουρνΙά πριν από εμάς είναι αμίλητοι, σκυθρωποί κ βουτηγμένοι μέσα στο pc. Ούτε καν για lunch break δεν έρχονται. Γιατί οι άλλοι χαμογελούν;
Επειδή παίρνουν μισθό που πλέον τους το επιτρέπει αυτό ή μήπως επειδή ό,τι ήταν να δουν το είδαν εκεί μέσα τόσο καιρό κ πλέον δε μασάν με τίποτα;

Τέλος έχω να κάνω 2-3 παρατηρήσεις για τα ενδυματολογικά των συναδέλφων μου. Στη δουλειά έχει φοβερά γκομενάκια –γυναίκες εννοώ! Είναι οι κλασικές μαυρισμένες-solarium γκόμενες με ελαφριά γράμμωση από το τακτικό γυμναστήριο, με πεδιλάκι τακουνάκι-κατσαρίδα που κάνει υπνωτιστικό τάκα-τάκα στη σκάλα κ που αγοράζουν ακριβά αρώματα κ καλλυντικά. Το πρωί έρχονται στη δουλειά με διακριτικό πλην όμως προσεκτικό μακιγιάζ κ φορούν D&G Jeans, Moschino, Guess, Mishiko Koshino κλπ. Ακριβά...

Στους άνδρες πάλι συναντάς ποικιλία.
Υπάρχουν βαριές περιπτώσεις geek σε όλες τις ηλικίες. Όπως καταλαβαίνετε, αυτοί σκανε χύμα. Ευτυχώς κανείς από τους δικούς μας δεν εμπνέει απλησιά. Επίσης ανήκουν όλοι όσοι γνώρισα στην κατηγορία του lawful good geek που θα σε βοηθήσει σε αυτό που δυσκολεύεσαι χύνοντας το αίμα του. Όπως καταλαβαίνετε, αυτό ανακουφίζει!

Υπάρχουν οι managers κ οι wannabe managers –σε πολλές πάλι ηλικίες- που σκαν με κουστουμάκι, ενίοτε κ γραβάτα. Τα βαλάντια εδώ παίζουν κ συνεπώς κ το τελικό αποτέλεσμα. Βλέπει κανείς πάντως από Hugo Boss μέχρι τι να πω; Κάτι anonymous.

Τέλος υπάρχουν κ κάποιοι τρεντο-προγραμματιστές με μηχανάκια κ τρέντικα ρούχα κ μαλλάκια, που όμως δεν έχω ακούσει να βάζουν μουσική ακόμα. Μουσική ακουγόταν σήμερα από ανεξιχνίαστο σημείο στον όροφο κ έπαιζε Air – Virgin Suicides. Λατρεμένο CD κ κατάλληλο κ για CD εργασίας!

Μ’ αυτά κ μ’αυτά έχω κλείσει 4 μέρες δουλειά έκει μέσα κ ακόμα δεν έχω απολυθεί. Νοιώθω μια πτώση στην ψυχολογία μου κ κυρίως μία έλλειψη ύπνου που κάνει ένα peak κατά τις 2,5! Άσκημη ώρα! Σας φιλώ όλους από το μέτωπο...

Υ.Γ. Σήμερα έφαγα πέρκα αλά σπετσιώτα για πρώτη φορά στη ζωή μου. Ωραία φάση! Γιατί κ η φτώχια θέλει καλοπέραση...

Pray for me

Δε σας είπα το καλύτερο. Αύριο πάω Γκούρα.

Οι κανόνες των ΑΝΔΡΩΝ!

Αγαπητό μου μπλόγκ...

υπάρχουν διάφορες σκέψεις που με παιδεύουν τις τελευταίες μέρες. Η επιστροφή στην ανεμελιά της παιδικής μου ηλικίας με την συναυλία των Cure, η συγκινητική συναυλία του Σωκράτη Μάλαμα με την υπέροχη ατμόσφαιρα (η οποία στο τέλος έγινε υπερβολικά θερμή και η κατάσταση εκτροχιάστηκε), η νέα άγνωστη πραγματικότητα που με περιμένει στο Βέλγιο σε καμιά δεκαριά μέρες και που θα με συνοδεύει τουλάχιστον για τρισήμιση χρόνια, είτε το θέλω είτε όχι, η νέα φοιτητική ζωή που με περιμένει μακριά από εδώ...

...αλλά για αυτά ίσως μιλήσω άλλη φορά. Σήμερα θα μιλήσω για κανόνες. Ανδρικούς κανόνες. Ιδρωτίλα. Μούσκουλα. Βρισίδι στο ποδόσφαιρο. Φόρμουλα 1 Κυριακή μεσημέρι. Καμάκι στις γκόμενες. Θαυμασμό προς τις πορνοστάρ. Man's stuff!

Είναι αλήθεια πως ορισμένες φορές μας καταλογίζουν απρέπειες. Αρκετές φορές έχουν δίκιο. Αρκετές δεν έχουν.

Έχω διαβάσει καταλόγους ολόκληρους με τα παράπονά τους. Όχι, δεν διαβάζω Cosmopolitan. Δεν θα το διάβαζα ούτε αν ήμουν γυναίκα. Την λίστα που ακολουθεί την μετέφρασα (με μεγάλη ελευθερία, είναι η αλήθεια) από ένα email άγνωστου συγγραφέα που μου ήρθε με forward σήμερα. Είναι ένα σύνολο απαντήσεων σε αυτούς τους "κανόνες" από κάποιον που προφανώς είπε "Ως εδώ"!

Τον ίδιο τον χριστιανό δεν τον γνωρίζω, ούτε συμφωνώ 100% με αυτά που λέει, όμως είναι αλήθειες που εμείς οι άντρες πρέπει να τις υπερασπιστούμε! Είτε συμφωνούμε είτε όχι! Να προβάλλουμε ένα κοινό μέτωπο! Ένας στο χώμα, δέκα στον αγώνα! Εμπρός!!


1. Μάθετε να φτιάχνετε το καπάκι της τουαλέτας. Μεγάλα κορίτσια είστε. Αν είναι σηκωμένο, κατεβάστε το. Το χρειαζόμαστε πάνω, το χρειάζεστε κάτω. Δεν μας ακούτε να παραπονιόμαστε όταν το αφήνετε κατεβασμένο.

2. Κυριακή = Σπορ. Με Σ κεφαλαίο. Κάτι παρόμοιο με φυσικά φαινόμενα όπως η πανσέληνος ή οι παλίρροιες. Ανούσιο να το πολεμάτε. Αποδεχθείτε το.

3. Το shopping ΔΕΝ είναι σπορ. Και όχι, ποτέ δεν πρόκειται να το δούμε έτσι.

4. Τα κλάματα είναι εκβιασμός. Στυγνός. Του αισχίστου είδους.

5. Να ΖΗΤΑΤΕ ό,τι γυροφέρνετε στο μυαλό σας και επιθυμείτε. Ας ξεκαθαρίσουμε τη θέση μας σε αυτό το θέμα: Ελαφρές σπόντες δεν πιάνουν! Μεγάλες σπόντες δεν πιάνουν! Απλά πείτε το.

6. Το "Ναι" και το "Όχι" είναι απόλυτα αποδεκτές απαντήσεις σε οποιαδήποτε ερώτηση. Σχεδόν οποιαδήποτε ερώτηση.

7. Ελάτε σε μας με ένα πρόβλημα μονάχα αν χρειάζεστε βοήθεια για να το λύσετε. Αυτό θα κάνουμε. Αν θέλετε συμπάθεια, να πάτε στις φίλες σας.

8. Ένας πονοκέφαλος που διαρκεί 17 μήνες είναι ένα πρόβλημα υγείας. Να πάτε να δείτε ένα γιατρό.

9. Οτιδήποτε είπαμε 6 μήνες πριν είναι επιχείρημα μη αποδεκτό σε μια συζήτηση. Και στην πραγματικότητα, όλα τα σχόλια ακυρώνονται αυτόματα μετά το πέρας 7 ημερών.

10. Αν δεν ντύνεστε σαν τα κορίτσια της Victoria's Secret, μην περιμένετε από μας να ντυνόμαστε σαν τους άντρες του Armani.

11. Αν νομίζετε ότι είστε χοντρές, κατά πάσα πιθανότητα είστε. Μην μας ρωτάτε.

12. Αν κάτι που είπαμε μπορεί να ερμηνευτεί κατά 2 τρόπους, και εάν ο ένας από αυτούς σας στεναχωρεί ή σας θυμώνει, ενοούσαμε τον άλλο.

13. Μπορείτε Η να μας ζητήσετε να κάνουμε κάτι Η να σας πούμε πώς γίνεται. ΟΧΙ και τα δυο. Αν γνωρίζετε ήδη πώς γίνεται, απλά κάντε το μόνες σας.

14. Όποτε είναι δυνατόν, πείτε ότι έχετε να πείτε κατά την διάρκεια των διαφημίσεων.

15. Ο Χριστόφορος Κολόμβος δεν χρειαζόταν οδηγίες. Ούτε κι εμείς.

16. Όλοι οι άντρες βλέπουν μόνο 16 χρώματα, όπως τα default settings των παλιών Windows. Δεν έχουμε ιδέα τι είναι το σωμόν.

17. Αν κάτι μας τρώει, θα το ξύσουμε. Απλό.

18. Αν ρωτήσουμε "Τι έχεις;" και μας απαντήσετε "Τίποτα", θα συμεριφερθούμε σαν όντως να μην έχετε τίποτα. Γνωρίζουμε ότι μας λέτε ψέματα αλλά δεν αξίζει τον κόπο.

19. Αν κάνετε μια ερώτηση της οποίας δεν θέλετε πραγματικά να ακούσετε την απάντηση, να περιμένετε αυτήν που δεν θέλετε να ακούσετε.

20. Έχετε αρκετά ρούχα. Έχετε υπερβολικά πολλά παπούτσια.

21. Για το ύψος μας, τα κιλά μας είναι μια χαρά. Μας αρέσουν. Δεν θέλουμε να τα αλλάξουμε.

22. Σας ευχαριστούμε που διαβάσατε μέχρι εδώ. Ξέρουμε, θα μας στείλετε να κοιμηθούμε στον καναπέ απόψε αλλά αν δεν το ξέρατε, να σας πληροφορήσουμε ότι δεν μας πειράζει ιδιαίτερα. Είναι σαν κάμπινγκ.


Για να δω σχόλια... :-)

Φονιάδες των λαών νταλικεράδες

Ρε δεν πάει καλά ο κόσμος. Πριν από λίγο ήρθα Αθήνα. Μόλις περνάς τα διόδια της Ελευσίνας ο δρόμος χωρίζεται. Αριστερά πας για Αττική Οδό και δεξιά συνεχίζεις για Ασπρόπυργο. Έχω πιάσει αριστερά και στην είσοδο της Αττικής οδού (οπου έχει 2 λωρίδες) βλέπω μια νταλίκα να πηγαίνει με αλάρμ, απελπιστικά αργά εως σταματημένα. Ευτυχώς αλλάζω έγκαιρα λωρίδα και περναώ από τα αριστερά της. Και τι να δω. Ο κύριος έκανε όπισθεν στην Εθνική! Μάλιστα. Προφανώς μπερδέυτηκε και σου λέει που να τρέχω στην επόμενη έξοδο, θα κάνω πίσω. Παρεπιπτόντως στις 2 πρώτες εξόδους δεν έχεις πληρώσει ακόμα διόδια. Πάντως στην είσοδο της Αττικής μπορεί να έχεις ήδη αναπτύξει ταχύτητα 100km και είναι και λίγο στριμόκωλα. Ελπίζω κάποιος από τους επόμενους να μη στούκαρε στο μαλάκα. Πάλι καλά που δεν έκανε και αναστροφή στο αντίθετο ρεύμα.

Η αλήθεια είναι οτι σε εκείνο το σημείο μπερδεύονται αρκετοί, αλλά άπαξ και κάνεις τη πατατιά, σκάσε και προχώρα. Να δούμε τι άλλο θα αντικρίσουν τα ωραία μας ματάκια στις Εθνικές οδούς. Ουστ που θα έλεγε και ο Fu.

Check

Αυτό είναι ένα δοκιμαστικό post για να δω πως μπαίνουν φώτο. Σε περίπτωση που βλέπετε τη φωτο, αυτός είναι ο casey affleck που έλεγε η isobel.

Άγχος, Στρες, Παχυσαρκία – Πρώτη μέρα σε Εταιρεία

Προχτές με πήρανε τηλέφωνο από μια εταιρεία όπου από την άνοιξη είχα κάνει πολλά interviews ο καιρός είχε πια περάσει κ πια το ενδεχόμενο το είχα αποκλείσει. Η φάση είναι 1100 μικτά με ταξίδια έξω όποτε χρειάζεται –Αγγλία κ Βαλκάνια- κ σχεδόν πάντα απλήρωτες υπερωρίες δλδ ΚΕΛΕΠΟΥΡΙ! Στον πανικό μου που δεν έχω πάει διακοπές γράπωσε χθες εκείνον μάνι-μάνι κ κάναμε μονοήμερη εκδρομούλα στην Άνδρο.

Το καράβι κούναγε γιατί είχε τοπικά 8 μποφώρ αλλά μασάει ο θαλασσόλυκος;
Με το που μπαρκάρει το πλοίο τσιμπάω κολλητά μια δραμαμίνη κ δίνω μία κ σε εκείνον για να μην έχουμε τράβαλα–με τα γνωστά αποτελέσματα. Παιδιά μόνο ένα θα σας πω: τα ζόμπι δεν είναι χορτοφάγα!

Φτάσαμε σε λήθαργο στο νησί. Στο ΚΤΕΛ μία ωρίτσα διαδρομή δεν είδαμε τίποτα. Στο μουσείο είδαμε την έκθεση πάντα με μια σχετική ντάγκλα, αλλά μετά δεν την παλέυαμε καθόλου στην προβολή που είχε μισοσκόταδο. Σήκωσα αφισάκια από το πωλητήτιο κ μετά συρθήκαμε σα τζανκιά σε ένα καφέ να μπει καφείνη στη φλέβα να στανιάρουμε. Μετά όντως απολαύσαμε...

Σήμερα πρώτη μέρα στη δουλειά!
Άγχος από το πρωι!
Δεν είχα τι να βάλω!
Σίγουρα κάτι σεμνό –μη μας κράξουν οι συνάδελφοι- κ κάτι πολύ χρωματιστό –για να είμαστε ο εαυτός μας.
Φτάνω 9.30 –είχαν πει 9 με 9.30- είμαι η τελευταία από τους νεοπροσληφθέντες. Με το που μπαίνω γυρνά όλος ο όροφος των γραφείων –δίπλα δίπλα χωρίς χώρισμα καμιά 40αριά κ με κοιτάνε...ΝΤΡΟΠΗ Νο 1!

Με το που με βλέπουνε τα μανατζέρια χαρά κ κακό! ΝΤΡΟΠΗ Νο 2! Χαιρετούρες κ συμπεριφορά σα να μαι το πιτσιρίκι του ορόφου. Με συστήνουν στους συναδέλφους. Από ονόματα θυμάμαι μόνο κανά 2, φάτσες όμως πιο πολλές! ΝΤΡΟΠΗΗΗΗ ΟΛΟΥΘΕ!

Κάθομαι στο pc μου κ ευτυχώς έχω δίκτυο αλλά όχι Gmail, κρίμα! Χαζεύω το pcακι μου κ στέλνω τα πρώτα μου πανικόβλητα e-mail! Με πάνε κ φτιάχνω καφέ. Αμέσως μετά ξεκινά 2,5 ωρο brainstorming. Λειτουργία της εταιρείας κ του τμήματος-αξιολόγηση των υπαλλήλων- στόχοι του τμήματος!
Άγχος! Παραλίγο να τα μπήξω εκεί που έλεγε για το career ranking των μηχανικώνε! ΝΤΡΟΠΗΗΗ Νο3! Τράπεζες, λογιστήρια, μηχανοργάνωση τραπεζών, εργαλεία. Δεν ξέρω ούτε τι είναι έμβασμα, ούτε χορηγήσεις, ΤΙΠΟΤΑ!
ΝΤΡΟΠΗΗΗ Νο4! Οι άλλοι κάπως το κατέχουνε το οικονομικό καλύτερα από μένα. Έχουν τελειώσει κ ΑΣΟΕΕ αυτοί. Επίσης φοράνε παντελόνι υφασμάτινο + πουκαμισάκι, ενώ εγώ τζιν + αθλητικά.

Το τσιγαράκι απαγορεύεται κανονικά αλλά ανεπίσημα καθένας κάνει ό,τι του ρθει. Μου φέρνουνε το καλύτερο τασάκι του ορόφου κ κάνω τσιγαράκι στο γραφείο μαζί με τον δίπλα συμπαθητικό συνάδελφο! Ωραίο το τσιγάρο break!

Διάλειμμα 1 με 2 για φαί, έχει κ εστιατόριο! Το τμήμα είναι λέει αγαπημένο κ κατεβαίνουνε όλοι μαζί για φαί! Όντως κ τα μανατζέρια μαζί! Πήρα τονοσαλάτα + παγωτό armony της ΔΕΛΤΑ –μόλις 142 θερμίδες, 4,2% λιπαρά, ωραίο ήτανε.
ΝΤΡΕΠΟΟΟΟΜΑΝΕ τότσο πολύ εκεί μ’όλους αυτούς κ δεν ήξερα τι να τους πω. Ψέλλυσα μόνο πως είμαι vegetarian κ το που μένω κ πως έρχομαι με το δικό μου ΙΧ!
Πάντως είχε κάπως πλάκα τότσοι μηχανικοί μαζεμένοι να τρώνε...

2 η ώρα ξανά brainstorming. Επειδή είμαστε στριμόκωλα με βάζουν κ κάθομαι δίπλα στο μάνατζερ. Αυτός πάλι τραπεζικά, εργαλεία, C, παραμετροποίηση κλπ. Πολύς ο όγκος της πληροφορίας! Ο μάνατζερ αυτός είναι ο πιο καλός από τους 4 που έχω γνωρίσει αλλά όσο να ναι είναι κάπως φοβηχτερός. Ωστότσο κάνει πολλά κ απλά παραδείγματα κ τον καταλαβαίνω όπως τα λέει.

Μας ανακοινώνουν πως το τμήμα τον πίνει μέχρι κ τον Φεβρουάριο κ πως αντί να κάνουμε 7 μέρες εκπαίδευση θα κάνουμε 2 κ μετά 3 μέρες δουλειά κ μετά ξανά εκπαίδευση όσο προλάβουμε! ΤΡΟΜΑΞΑ! Τι θα κάνω τη Δευτέρα παναγίτσα μου;
Δε θέλω να φανώ FUCK-UP!!!

Διάλειμμα 10 λεπτάκια κ μετά τεχνική ενημέρωση. Που είναι οι servers, τι software χρησιμοποιούμε, πως γίνεται το versioning, τέτοια. Ο τύπος αυτός είναι λιγότερο φοβηχτερός κ καλός! Μας εξηγεί τι ακριβώς θα κάνουμε από Δευτέρα σε Τετάρτη κ δε φοβάμαι πια τότσο όσο πριν. Νομίζω πως θα τα καταφέρω χωρίς να ξεφτιλιστώ!

Σχόλασμα!
Πάει η πρώτη μέρα κ ακόμα δεν απολύθηκα!
Ίσως βέβαια να με απολύσουνε αύριο, πού ξέρεις!
Θα σας τα πω.
Προς το παρόν χαλαρώνω λιγάκι σαν το μελλοθάνατο!

Φχαριστώ για την υπομονή σας...

ΗΟΤ or NOT - άνδρες ΜΟΝΟ

Πολυαγαπημένοι αναγνώστες του μπλογκ, ελπίζω να μη σας κράτησα πολύ σε αγωνία με το strictly 100% male HOT or NOT. Υπάρχουν όμως κάποιες μέρες που ξεκινούν κ γα#$%^&* από πρωί-πρωί! Άντε μετά να πα να παίξεις HOT or NOT. Θες δε θες, όλοι προς το NOT θα σου βγαίνουν. Για το λόγο αυτό χρειάζεται να δίνει κανείς στον εαυτό του λίγο χρόνο ώστε να βλέπει τα πράγματα με ένα πιο ψύχραιμο μάτι, δλδ να βλέπει κ την πιο HOT πλευρά.

Ξεκινώ λοιπόν με τους NOT που είναι κ οι περισσότεροι.

Μπραντ Πιτ

Είναι ανάλογη περίπτωση με τη Nικόλ Κίντμαν, δλδ ενώ το φωτογραφικό ντοκουμέντο σε οδηγεί στο να δώσεις HOT, έχεις εντούτοις χίλιους 2 λόγους να ψηφίσεις το αντίθετο.
Πρώτον κ καλύτερον ο γάμος με τη Τζένιφερ Άνιστον –ήτανε εξώφθαλμο ότι κάποια στιγμή το αγόρι θα ξεπερνούσε το στάδιο της τυφλοβδομάδας, θα ανακάλυπτε τι ακριβώς βρίσκεται δίπλα του κ θα χώριζε-κ κατόπιν οι επιλογές του σε ταινίες σε ποσοστό τουλάστιχον 80%. Τι δλδ επειδή έπαιξε σε κανά 2 καλές ταινίες ξεχνιούνται οι αμέτρητες φάβες που φέρουν το όνομά του;
Τέλος έχω να δηλώσω πως εμένανε το αψεγάδιαστο λουκ δε μου τα λέει καθόλου κ ξέρω πάμπολλες γυναίκες που συμφωνούν κ επαυξάνουν. Αν δεν υπάρχει έστω ένα μικρό ελαττωματάκι, είναι σα να μην έχει ο άλλος το αλατοπίπερό του.


Τομ Κρουζ

Σα να στραβογέρασε μου φαίνεται ο Τομ αλλά μυαλό δεν έβαλε. Προσωπικά δε συγκλονίζομαι ποτέ από τον τρόπο που παίζει ούτε κ από τις επιλογές του, άλλωστε εκεί ο μπαξές έχει τεράστιο εύρος από την απόλυτη ΜΟΥΦΤΑ μέχρι κ την πραγματικά ωραιότατη ταινία πχ. Μανόλια. Επ’ ουδενί δεν τον θεωρώ εξαιρετικά HOT ερμηνευτή. Στο ερωτικό του πάλι NOT. Τι δλδ, θα απατούσατε εσείς το έτερόν σας ήμισυ με κάποιον που τα έχει φτιάξει με 3 NOT (δλδ βάζω κ την Πενέλοπε στην κακή λίστα) κ μάλιστα με τη μία χειρότερη απ΄την άλλη; Εγώ πάντως όχι, τόσο χαμηλά δεν πέφτω να βάλω τον εαυτό μου δίπλα στο χαζό-καιτάκι. Άσε που θέλω να δώσω στον εαυτό μου το άλλοθι κ τη διακαιολογία του να απατήσω εκείνον για ένα βράδυ με κάποιον πιο του γούστου μου κ totally HOT βρε αδερφέ!


Ρόμπι Γουίλιαμς

Αυτό το δήθεν κακό, ροκ κ άγριο παιδί της βρετανικής σκηνής εμένα τουλάχιστον δε με πείθει καθόλου. Ούτε το γνωστό του παρελθόν στον αλκοολισμό κ τα γκομενιλίκια με συγκινεί ποσώς. Ήσουνα κύριος ναι ή ου στους Take That που ήσαντο boy band για κοριτσάκια από προνήπιο έως δημοτικό; Μην πας να μου το παίξεις μουλωχτός κ ροκ σταρτ εμένανε γιατί δε χάβω.. Ας χάψουν τα κοριτσάκια αλλά εμείς αυτό το εναλλακτικό μας κούτελο θα το κρατήσουμε καθαρό. Αυτά είχα να πω κ οι ξεφτίλες, ψευτό-μαγκες να γυρίσουν σπίτια τους.


Μπεν Άφλεκ

Παναγίτσα μου, τι βλήμα είναι αυτο; Το αιωνίως σπινθηροβόλο βλέμμα της αγελάδας το έχετε προσέξει; Όσο για τις κινηματογραφικές του επιλογές τουλάχιστον για το δικό μου γούστο είναι από κακές έως απερίγραπτες τέλος τα ερωτικά του ατοπήματα με κορυφαίο τη J.Lo –κ στα μούτρα του. NOT μέχρι το κόκκαλο!


Ντέιβιντ Μπέκαμ

Εδώ έχουμε μία ιδιάζουσα περίπτωση. Εμφανισιακά πρόκειται για ένα αγόρι που κολάζει. Ξεκάθαρα πράγματα. Είναι κ αλητόμαγκας κ το γουστάρουμε αυτό. Η ποδοσφαιρική του φήμη κ δόξα είναι πολύ ψηλά, φαντάζομαι το ίδιο κ για το πορτοφόλι του. Μετά όμως το πράμα χαλάει. Πέιτε μου πότσο μυαλό θα πρέπει να διαθέτει κατά τη γνώμη σας ένας τέτοιος πετυχημένος άνδρας, για να καταλάβει ότι δεν πρέπει να μπλέκει με δευτεράντζες κοτ-κοτ κ totally NOT γκόμενες τύπου Βικτώρια; Επίσης τα σκάνδαλα με τα στρινγκ με αφήνουν παγερά αδιάφορη. Η φάβα σας λέω έχει λάκο. Να γυρίσει στη γυναικούλα του ο κύριος κ άντε γεια...

Οι ούτε HOT ούτε NOT

Τζουντ Λο

Είναι πανέμορφος, ταλαντούχος κ μέχρι στιγμής δείχνει πολύ πιο προσεκτικός στις επιλογές του από πολλούς άλλους –βλέπε NOT. Μας έχει χαρίσει όμορφες κ αξιοπρεπέστατες κινηματογραφικές ερμηνείες. Κάτι όμως δεν πάει καλά. Πιστεύω χωρίς να ξέρω να "διαβάζω" πρόσωπα πως ο άνθρωπος αυτός είναι φιλήδονος κ νάρκισσος! Το ύφος του σε κάθε ταινία ακόμα κ σε ρόλους που δε βγάζουν αυτό το στοιχείο προς τα έξω, βρίσκει το δρόμο του προς την επιφάνεια. Κοινώς ο Τζουντ είναι πανέμορφος κ το χει καταλάβει. Ε λοιπόν επειδή εμείς οι γυναίκες είμαστε τρένα μυστήρια, αυτό δε μας αρέσει...I rest my case!


Τζόνι Ντεπ

Είδωλο της εφηβικής μου ηλικίας τον παρακολουθώ στενά από την περίοδο του "21 Jump Street" –τότε πήγαινα 1η γυμνασίου. Κρατιέται σε εξαιρετική φόρμα αν κ πλέον μεγάλωσε. Έχει μεγάλη φιλμογραφία κ με εύρος κυμαινόμενο πάλι από τη ΜΟΥΦΤΑ έως το σινεφίλ. Έχουμε δει αναμφισβήτητα από αυτόν πολύ καλές ερμηνείες. Το γούστο του στις γυναίκες δε με προσβάλει. Όμως αυτή την περίοδο –βλέπε συνέχεια- η καμπάνα χτυπάει αλλού Τζόνι. Σόρρυ κ πάλι!


Οι HOT


Βαλεντίνο Ρόσι

Αυτό είναι κυρίες κ κύριοι το πιο HOT μωρό της πιάτσας το τελευταίο εξάμηνο! Με βλέμμα πραγματικά σπινθηροβόλο κ έξυπνο. Μαγκάκι ζόρικο που δεν αφήνει τις ευκαιρίες να φεύγουν μέσα από τα χέρια του! Αγωνιστικά σκίζει! Τα γκόσιπ περιοδικά ισχυρίζονται πως είναι αγόρι φρόνιμο κ πως παρά το νεαρό της ηλικίας του έχει σταθερή σχέση κ συζεί με το κορίτσι του στο Λονδίνο. Δε σας κρύβω πως θα θελα να μπορoύσα να τον διαψεύσω προσωπικά σε αυτό...


Γιουαν Μακ Γκρέγκορ

Σταθερή αξία στο χρόνο κ στο κινηματογραφικό πανί. Είναι πανέμορφος, έχει παίξει σε πολλά κ πλέον κλασσικά, είναι κ ροκ τύπος. Τον γουστάρουμε κάργα! Δηλώνουμε υπεύθυνα πως μέχρι κ το έτερόν μας ήμισυ θα απατούσαμε για μια νύχτα με την πάρτη του. Τέλος να σημειωθεί στα ατού πως ο εν λόγω ουκ ολίγες φορές μας έχει δείξει στο πανί τα προσόντα του, ώστε να ξέρουμε κ εμείς τι κρύβει σε ένας μεγάλος πρωταγωνιστής!!!


Κέι-Σι Άφλεκ

Την ξέρετε την κλασική ιστορία με τη νοσοκόμα, τα μωρά κ το μαιευτήριο; Πιστεύω πως στην περίπτωση των αδελφών Άφλεκ, έχουμε πάντα εκ του αποτελέσματος ισχυρότατες ενδείξεις που μας κάνουν να πιστέψουμε σε μία τέτοια περίεργη ιστορία. Το άσπρο κ το μαύρο. Η μέρα με τη νύχτα.
Αν δεν τον θυμάστε, νοικιάστε κ δείτε το Gerry του Gus Van Sant. Η ταινία είναι ομολογουμένως κάπως δύσκολη κ δεν ξέρω αν θα σας δικαιώσει τότσο όσο εμένα -γιατί φοβάμαι πως το φωτογραφικό ντοκουμέντο που παραθέτω είναι μάλλον ατυχές, ωστότσο δυσκολευομαι να βρω καλύτερο-, όμως πιστέψτε με ο πρωταγωνιστής είναι ανάσα δροσιάς κ φρεσκάδας παρά τη δυσάρεστη κατά βάση έκβαση!
Tον παρακαλώ να μεταβιβάσει στον αδερφό του τα taco-flavoured φιλιά μου!!!


Υ.Γ.1 Μήνυμα προς τη Loretta ως φανατική θαυμάστρια του Μπενίτσιο Ντελ Τόρο, να τον κατατάξει αυτή σε κατηγορία κ να σχολιάσει φώτο του.

Υ.Γ.2 Παρακαλώ σχολιάστε κ κάντε παιχνίδι!