Θα γκρινιάξω!!!!!!!!!!!

Λοιπόν επιστρέφω μετά απο καιρό απουσίας για να σας πώ οτι η ζωή ακομη και για έναν Γέρο Μαχητή είναι δύσκολη. Είμαι 20 ώρες μπροστά στον υπολογιστή είναι 5 και 15 το πρωί και δεν προβλέπω να φεύγω απο το γραφείο ούτε αύριο (ισοκούδουνη θες σίγουρα να βρείς δουλειά). ^(*^*%&$&*(*^*()&)(*)*)(&^%*&$^$&%*^(&)(_)
Αυτά ήταν κινέζικα μπινελίκια. Θα γίνω ο Hulk και θα τα γαμ... όλα.
Όχι ρωτάω... είναι αυτή πρώτη μέρα στη δουλειά μετά απο διακοπές?
Και επειδή δεν προλαβαίνω να κάνω και comments έχω να πώ:
ΡΕ avel είσαι ήρωας και το ξέρω αλλά Dido? ήμαρτον....
και κλείνοντας ένα έχω να πώ ΚΑΤΩ Η ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΗΣ julia roberts.
πρέπει να συνεχίσω τη δουλειά τώρα αλλιώς θα σου έλεγα εγώ ΤΣΟΥΛΙΑ

HOT or NOT - Γυναίκες ΜΟΝΟ

Σήμερα βαριέμαι τρομερά. Δε φαντάζεστε πότσο. Ξεκίνησα να διαβάζω ένα βιβλίο αλλά δε με κρατάει Για την ώρα όμως λέω να παίξω μία παραλλαγή του HOT OR NOT με γνωστά πρόσωπα της showbiz που έχω δει κ εσάς να αναφέρετε στα δικά σας μπλογκ κ να βγάλω κ λίγη χολή.

Ξεκινώ...με τις NOT!


Νικόλ Κίντμαν

Προφανώς είναι κάπως δύσκολο να κατηγοριοποιήσει κάποιος τη Νικόλ στα NOT με βάση φωτογραφία, ωστότσο δώστε λίγο βάση. Εδώ δεν είμαστε για να την κρίνουμε ως ηθοποιό, αλλά ως γυναίκα. Αν την κρίναμε για το καλλιτεχνικό της τάλαντο, δε θα μιλούσαμε άσκημα. Ως γυναίκα όμως, δε μπορεί να μην έχετε προσέξει τα εξής:

• είναι πάρα πολύ κρύος άνθρωπος, μη μου πείτε τώρα πως φαίνεται ζεστή κ φιλική γιατί θα τραβήξω τα μαλλιά μου


• παίζει παντοτε με την ίδια ακριβώς σιγανή κ νιάου φωνή, επίσης μιλά κάπως αργά (κ πιστέψτε με ο συνδυασμός αυτός δεν είναι διόλου τυχαίος, είναι μανιέρα)


• είναι λυσσασμένη με την εξωτερική εμφάνιση, το φτιασίδωμα κ τις δίαιτες κ μάλιστα κυκλοφόρησε η είδηση πως πάσχει –κ αυτή- από νευρική ανορεξία, ΗΜΑΡΤΟΝ!

Σάρα-Τζέσικα Πάρκερ

Εδώ έχουμε να κάνουμε με μεγάλο UFO! Ξεκίνησε ωραία κ καλά ως ψιλο-άσημη στάρλετ αλλά όχι μία Σάρα-Τζέσικα δε θα μπορούσε με τίποτα να κάτσει στα αβγά της. Έπρεπε με κάποιο τρόπο να τραβήξει την προσοχή! Το ψαξε απο-δώ, το ψαξε απο-κεί μέχρι που αποφάσισε να παίξει τη δυναμική –μη χέσω τώρα- κ καλόγουστη αρθρογράφο του Sex & the…Shitty! Από τότε κυριολεκτικά απογειώθηκε, έγινε fashion idol, την κυνηγάνε τα περιοδικά κλπ.

Προσπαθήστε όμως να δείτε τι συμβαίνει πραγματικά. Δεν πρόκειται παρά για μία υστερική-νευρωτική γκόμενα –από αυτές που εμάς δε μας αρέσουν καθόλου- υπερ-αξιοποιημένη κ φτιασιδωμένη εξωτερικά, εντελώς βούρλο εσωτερικά! Συγνώμη, έχει ποτέ παίξει κανένα ρόλο or what; Ιέρεια του lifestyle Κ ως εκεί! K εμάς στην τελική μας αρέσουν τα Manolo Blahnik αλλά δεν αποτελούν κ το μοναδικό μας στόχο σε αυτή τη ζωή!


Τζένιφερ Άνιστον

Άλλη πάλι υστέρω εδώ με το θέμα εξωτερική εμφάνιση-φτιασίδωμα-δίαιτες. Τι θυμάστε στους πρώτους κύκλους στα Friends; Ήταν μια νορμάλ συμπαθητική γκόμενα με τις ατέλειές της. Σταδιακά όμως άρχισε η μετάλλαξις! Βραβείο για τα μαλλιά, για τα ρούχα! Έλιωσε στο γυμναστήριο, έχτισε το σώμα της. Τι να πω μπράβο! Αυτό το ρημάδι το στημένο χαμόγελο όμως δε λέει να το στρώσει! Το politically correct κοριτσάκι του μπαμπά τώρα τελευταία το συμπονάμε βέβαια γιατί έχασε το Brad –το γαμπρό που κάθε μέση αμερικάνα κότα θα γούσταρε στο κρεβάτι της, γι’αυτό κ έγινε ότι έγινε, είναι ικανή να τον παντρεύτηκε μόνο κ μόνο για να μπει στο μάτι κάποιας φίλης της- κ παραιτήθηκε για λίγο από το φτιασίδωμα, με αποτέλεσμα να βγουν άσχημες φώτο στον τύπο...ακόμα παλεύει να ξεπεράσει αυτή τη στραβή το κορίτσι! Τι να κάνεις όμως αυτά έχει η ζωή!


Γκουινέθ Πάνθροου

Η φλόμπα που μας το παίζει κάπως. Το πα κ το ξαναλέω. Το φαινόμενο της υστερικίας, υπερ-φτιασιδωμένης, politically correct κορούλας του μπαμπά εμάς σε αυτό το blog δε μας αφορά. Το κουβαδάκι σας μανδάμ κ σ’ άλλη παραλία. Κ να φανταστείτε πως δεν τη θεωρούμε ατάλαντη.


Τζούλια Ρόμπερτς


Το 1ο κασέ κ περιφερόμενο σταριλίκι του Χόλυγουντ άνευ λόγου κ αιτίας. Χαθήκανε οι όμορφες ή οι ταλαντούχες; Επειγόντως πλαστική σμίκρυνσης στόματος χρυσή μου!!! τς, τς...


Κέητι Χόλμς

Σας παρακαλώ πάρα πολύ, πάρτε αυτό το ξόμπλιο από μπροστά μου κ πάτε το πίσω απόσυρση στο μπαμπάκα του να το κανακέψει. Όταν μεγαλώσει κ γίνει άνθρωπος, όταν κόψει αυτό το εξοργιστικό νιαούρισμα κ μάθει να μιλάει σαν άνθρωπος το ξανασυζητάμε! Όσο για το υποκριτικό της τάλαντο δεν έχω λόγια, τα πες όλα εσύ φίλε Κ.Φ. «Αυτή που γεννήθηκε να ερμηνεύει». Κ επειδή μπορεί να την έχετε απωθήσει, θυμηθείτε την ως σπασαρχ$%^ αειπάρθενο στην εφηβική σειρά Dawson’s Creek, Νεανικές Ανησυχίες στα ελληνικά! Τέλος συγχύζομαι κ μουτζώνω χειροπόδαρα τους παραγωγούς του Μπατμαν που την επέλεξαν ως γκομενάκι του Μπατμαν μετά από γυναίκες-σύμβολα καθεμιά στη δική της εποχή, όπως η Μισέλ Φάιφερ κ η Κιμ Μπάσιντζερ! Όσο για σένα Τομ Κρουζ, τι να πω, απ’το κακό στο χειρότερο! Γεράματα σου λέει μετά...



Οι HOT (γιατί έτσι μας αρέσει)

Μόνικα Μπελούτσι

Αυτή δεν είναι γκόμενα, είναι επένδυση στο κρατικό σύστημα υγείας! Θα πρεπε να βάζουν γιγαντοαφίσσες της στις εντατικές μονάδες των νοσοκομείων ώστε να συνέρχονται οι ασθενείς από το κώμα! Κατά την ταπεινή μου άποψη είναι η γκόμενα για την οποία η σύγχρονη straight γυναίκα θα μπορούσε να το γυρίσει κ να γίνει για ένα βράδυ...λεσβία!
Μας αρέσει γιατί

• συμπαθούμε κ τον Βενσάν Κασσέλ


• ενώ είναι εξωγήινα όμορφη, δίνει την εντύπωση πως το έχει πετύχει αυτό με γήινους τρόπους. Είναι αυτό που λέμε, όταν ο Θεός έχει κέφια!

Κέητ Μπλάνσετ

Ιδανικός συνδυασμός εξωτερικής εμφάνισης με ταλέντο που σκοτώνει κ πάνω απ’ όλα με επίπεδο! ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ...


Ούμα Θέρμαν

Ούμα κ ξερό ψωμί φίλες κ φίλοι!
Είναι πανέμορφη κ δε νομίζω ότι χρειάζονται σχόλια γι’ αυτό.
Πανέξυπνη στις επιλογές ταινιών κ σκηνοθετών
κ φυσικά ταλαντούχα.



Φράνκα Ποτέντε

Λατρεμένη πολυτάλαντη ηρωίδα του Τίκβερ με επιτέλους έσω-γήινη ομορφιά. Γιατί δεν υπάρχουν μόνο Λολίτες, υπάρχουνε κ Λόλες κ γαμ$%^! Πειράζει που μας αρέσουν οι εναλλακτικές τύπισσες, που έχουν κ λίγη φαιά ουσία στο κεφάλι κ που δεν επιδίδονται διακαώς στο τι θα βάλουν κ πως θα τραβηχτούν κ θ’ αδυνατίσουν;


Πι-Τζει Χάρβευ

Το πως τη βρίσκετε εμφανισιακά έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Προσωπικά την προτιμώ από πολλές στην NOT κατηγορία γιατί απλά έχει τη δική της προσωπικότητα. Δε νιαουρίζει σα μαλακ#$%^& αλλά βροντοφωνάζει Lick my legs κ σ’όποιον αρέσουμε.
Για το μουσικό της ταλέντο κ για τη φωνή της σκοτώνω άνετα...


Οι ούτε HOT, ούτε NOT

Γουινόνα Ραιντερ

Λολίτα της περασμένης δεκαετίας που δεν έχει καταφέρει να κάνει το comeback της παρά τις όποιες προσπάθειες. Γλιτώνει το NOT επειδή ήταν από τα αγαπημένα μου είδωλα ως έφηβη, δηλώνω όμως πως την έχω απομυθοποιήσει πλήρως πλέον. Δεν πιστεύω πως έχει πολλά πράγματα στο κεφάλι της. Ωστότσο παραμένει πανέμορφη, γιατί κάποια πράγματα δεν αλλάζουν έτσι εύκολα.
Καταγγέλουμε την κλεπτομανία της –γιατί άλλο φτώχια κ άλλο απληστία- κ ακόμα χειρότερα κράζουμε την αξιοποίηση αυτού του παραπτώματος για λόγους προσωπικής προβολής. ΗΜΑΡΤΟΝ Γουινόνα!
Κ κλέφτρα κ μούσα γίνεται;



Μπιγιονσέ Νόουλς

Έχει πάρει τα πάνω της τελευταίως ωστότσο παρουσιάζει φανερές αδυναμίες που τη βγάζουν κ από τη HOT κ από τη NOT κατηγορία. Είναι πανέμορφη κ φτιασιδωμένη αλλά παρουσιάζει ατέλειες στην περιφέρεια -όπως καταδεικνύουν περίτρανα τα σκανδαλοθηρικά περιοδικά- πράγμα που την ανεβάζει κάπως στην εκτίνησή μας. Από την άλλη έχει ακόμα πολύ δρόμο μπροστά της στο μουσικό κομμάτι. Στο είδος που τραγουδά τη βρίσκουμς μπανάλ κ πασέ κ θα προτιμήσουμε την Κέλις ή τη Μισσι Έλιοτ γιατί απλά έχουν πιο ενδιαφέρουσα φωνή κ περισσότερα μαύρα στοιχεία.


Σαρλίζ Θέρον

Πήγαινε ντουγρού κ ολοταχώς για τις NOT μέχρι που τσαλάκωσε την πραγματικά υπέροχη εικόνα της στο Monster κ επιτέλους αναγκάστηκε να ερμηνεύσει κ να κερδίσει σεβασμό κ αξιοπρέπεια. Έτσι τη γλίτωσε, στο παρατσακ...


Υ.Γ. Άμα γουστάρετε παίξτε κ εσείς στα σχόλια με τις ίδιες ή κ με τις δικές σας HOTS & NOTS. Επίσης θα ακολουθήσουν προσεχώς κ οι άνδρες του hotornot!

Ευτέρπη - ή αλλιώς cats rule!

Ως γνήσιος γατόφιλος μένω έκπληκτος που η Λίτσα δεν έχει δει ποτέ γάτα να κυνηγάει σκύλο. Η ανωτερότητα της γάτας επί του σκύλου σε σχεδόν όλους τους τομείς είναι για μένα κάτι δεδομένο, αν και συχνά ακούω αντιρρήσεις από τους ανθρώπους που αρέσκονται στο κατοικίδιο γλύψιμο. Λέω "σχεδόν" όλους τους τομείς γιατί ο τυπικός σκύλος είναι π.χ. σαφώς πιο δεινός υπηρέτης και σκλάβος. Σε όλα τα άλλα όμως υπερέχουν οι γάτες:

Εξυπνάδα: Αν εξαιρέσουμε τις μηχανικές συμπεριφορές αλά Παβλόφ οι γάτες κάνουν από μόνες τους όλα αυτά που κάνουν οι σκύλοι και πολλά παραπάνω.

Δύναμη: Η δύναμη και η μαχητικότητα μιας γάτας είναι εκπληκτική ειδικά αν αναλογιστεί κανείς το τυπικό βάρος μιας γάτας. Δεν είναι παράξενο μια γάτα να τρέπει έναν σκύλο πολλές φορές το μέγεθος της σε φυγή. Αντιθέτως οι σκύλοι συνήθως καταφέρνουν μια γάτα μόνο σε μπουλούκια βάζοντας την στην γωνία.

Χαρακτήρα: Με την εξαίρεση των Chow Chow οι γάτες έχουν απλά ανώτερο χαρακτήρα από τα σκυλιά. Είναι ανεξάρτητες, υπερήφανες, απρόβλεπτες και κομψές.

Εμφάνιση: Αν και υπάρχουν πραγματικά πανέμορφα σκυλιά, η αλήθεια είναι ότι, αφημένα στις δυνάμεις τους, δεν μπορούν να συναγωνιστούν τον καλωπισμό και την κομψότητα που επιδυκνείουν οι γάτες.

Αγάπη: Η αγάπη μιας γάτας είναι κάτι που λίγοι γίνονται άξιοι να δεχτούν. Όταν όμως κανείς την δεχτεί τότε η δουλική προσύλωση του σκύλου απλά ωχρειά.

Μην με παρεξηγήσετε, αγαπάω τα σκυλιά πολύ. Μεγάλωσα σε ένα σπίτι σχεδόν φάρμα, γεμάτο ζώα παντός είδους τα οποία αγαπούσα όλα πάρα πολύ. Όμως για τις γάτες, εκτός από αγάπη, έχω και μεγάλη υπόληψη. Με αυτό το post πρέπει να τιμήσω την μνήμη του ώντος που έθεσε την Γάτα τόσο ψηλά στην υπόληψη μου:

Το όνομα Ευτέρπη σημαίνει πολλά πράγματα, ανάμεσα τους και ένα γένος φοινικόδεντρων, μία βάση δεδομένων ορολογίας, ένα ιστιοπλοϊκό σκάφος, ένας αστεροϊδής, ένα λογισμικό εργαλείο Task Analysis, ένα ρώσικό μουσικό πρακτορείο, ένα μαντολινιστικό μουσικό συγκρότημα, κάποια σχετικά άσημα μουσικά συγκροτήματα από Texas, Majorca, Καταλονία και Βέλγιο και ένα άλλο λογισμικό μουσικής αναζήτησης. Φυσικά όλες οι μουσικές σημασίες δεν μας εκπλήσσουν γιατί η αρχική σημασία της λέξης είναι το όνομα μίας από τις εννέα μούσες της αρχαιότητας.

Όμως για μένα το όνομα Ευτέρπη είναι συνώνυμο με την αγαπημένη μου γάτα των παιδικών χρόνων. Αυτό το σπουδαίο γατί ονομάστηκε έτσι ως συμβιβασμός στην διαμάχη μεταξύ μαμάς και μπαμπά για την ονομασία της μικρής μου αδερφής. Ο πατέρας μου ήθελε η αδερφή μου να ονομαστεί Ευτέρπη ενώ η μητέρα μου όχι. Ο συμβιβασμός ήταν να ονομάσουν την γάτα Ευτέρπη και την αδερφή μου Bryce Αλεξάνδρα Αθηνά. Go figure που λένε.

Από την στιγμή που ήρθε αυτό το μικρό γατάκι στην αυλή μας αποφάσισα ότι θα ήταν η γάτα μου και εγώ θα ήμουν ο homo sapiens της. Η αγάπη που της έδειξα απέδωσε απ'ότι φαίνεται καθώς σύντομα από μικρό γατάκι έγινε τόφαλος!

Αυτό το αξιαγάπητο γατί εκτός από πολλά κιλά γάτα ήταν και πολλά κιλά μάγκας. Η αυλή μας είχε πόρτα σε πλατύ πεζοδρόμιο την οποία είχαμε ανοικτή κατά την διάρκεια της μέρας και η Ευτέρπη συνήθιζε να βγαίνει και να κάθεται έξω. Κάποιοι λένε ότι της άρεσε που οι περαστικοί την χαϊδεύαν, αλλά η αλήθεια είναι ότι αυτό που της άρεσε ήταν που τα σκυλιά της γειτονιάς αλλάζαν πεζοδρόμιο όταν περνάγαν από το σπίτι μας. Δεν αστειεύομαι καθόλου, όσα σκυλιά περάσαν από το πεζοδρόμιο μας και αποφάσισαν να παίξουν μαζί της έφευγαν με πληγές για ενθύμιο. Δεν επαναλάμβαναν ξανά αυτό το λάθος.

Αν και το βάρος της βοηθούσε (ήταν πραγματικά ένας heavyweight) το πραγματικό της μαχητικό προσόν ήταν η ψυχραιμία και η αιφνιδιαστικότητα της. Αυτό το γατί είχε πραγματικά τις πιο ανεπαίσθητες αντιδράσεις. Μπορούσε να κάθεται ακίνητη σαν άγαλμα ακόμα και μέχρι να έρθει ο σκύλος σε απόσταση αναπνοής και μετά... ΝΙΑΟΥΡΡΡΡΓΚΚΚΚΚ!!! Σηκωνόταν η σκόνη από την έκρηξη ωμής αιλουροειδούς δύναμης!

Άσε που παίζει και να παραβιάζονταν κάποιος νόμος της φυσικής γιατί δεν μπορώ να καταλάβω που βρίσκονταν η ενέργεια για να κινηθούν τόσα κιλά τόσο γρήγορα.

Αν παρατηρήσατε ότι μιλάω στον παρελθόντα χρόνο αυτό είναι επειδή η Ευτέρπη απεβίωσε πριν από μερικά χρόνια περίπου σε ηλικία 10 ετών. Οι γιατροί λένε ότι έφταιγε το πάχος. Εγώ προσωπικά πιστεύω ότι από τότε που μετακομίσαμε σε διαμέρισμα δεν ξεπέρασε ποτέ την απώλεια της κυρίαρχης αίσθησης που της έδινε εκείνο το πεζοδρόμιο.

Δεν αμφιβάλλω βέβαια ότι η Ευτέρπη μας παρατηρεί από ψηλά, εκεί στην Valhalla που βρίσκεται, όπου κάνει τσιμπούσια με τους προγόνους της τραγουδώντας Cat Drinking Songs.

Της αφιερώνω το Furagone's Wake (ακούστε το τραγουδισμένο από τον Βάρδο Marc Gunn).

Γιατί έπεσε μπαμπά;

Αγαπητό μου (και ολοκαινούργιο) blog γεια σου. Τέτοια ζέστη που επικρατεί ωθεί τον άνθρωπο να συμπεριφέρεται περίεργα... ή ακόμη πιο περίεργα, αν υποθέσουμε ότι έχει γεννηθεί περίεργος, όπως εγώ. ‘Ετσι λοιπόν αποφάσισα να βγάζω το άχτι μου από δω και στο εξής σε ένα μάτσο μηδενικά και άσσους, υποχρεώνοντας και διάφορους άλλους αθώους να υφίστανται το παραλήρημά μου... Δεν μπορείς να πεις όμως, διάλεξα παιδιά που είναι ομοιοπαθείς, αν κρίνουμε από τον τίτλο σου.

Αυτό τον καιρό λοιπόν, εν μέσω ζέστης, πλήρους χάους στο σπίτι που βασιλεύει με τη μορφή κουτιών από την πρόσφατη μετακόμισή μου (και που θα πρέπει μόλις ανοιχτούν να ΞΑΝΑΦΤΙΑΧΤΟΥΝ γιατί προβλέπεται κι άλλη μετακόμιση στα ξένα σε κανένα εικοσαήμερο) και βαρεμάρας, όλο ακούω για το αεροπλάνο που έπεσε. Το κερασάκι στην τούρτα ήταν ένα email που έλαβα από έναν πολύ φίλο μου το πρωί (χμμμ... 13:30 που ξύπνησα σε κάποια χώρα του κόσμου θα ήταν πρωί, δεν μπορεί), ένα email με 37 παραλήπτες και με τον εύγλωττο τίτλο «Σας τό’λεγα εγώ ότι το ρίξανε»... Είπα λοιπόν ότι δεν πάει άλλο και ότι θα βγω κι εγώ να ξεσπάσω. Κι επειδή η Τατιάνα και η Λαμπίρη κάνουν διακοπές, θα τα υποστείς εσύ, αγαπητό blog.

Βασικά, οι θεωρίες συνομωσίας ξεκινούν από μια συλλυπητήρια επιστολή του κυρίου Θάμνου (αποφεύγουμε τους ξενόφερτους όρους...), η οποία θεωρείται διφορούμενη από πολλούς. Ο Αμερικανός πρόεδρος, άψογος στην έκφραση θλίψης, δεν παρέλειψε -πράγμα ασυνήθιστο για «απλά» αεροπορικά δυστυχήματα- να τονίσει ότι συγχαίρει την ελληνική Πολεμική Αεροπορία για τις ενέργειές της «προκειμένου να αποτραπεί η καταστροφή». «Θα πρέπει να ερευνήσει κανείς τα αρχεία του Λευκού Οίκου για να βρει πόσες φορές ο Αμερικανός πρόεδρος συγχαίρει την Πολεμική Αεροπορία άλλης χώρας, με αφορμή ένα πολύνεκρο αεροπορικό δυστύχημα πολιτικής αεροπορίας -και δυστυχώς, υπάρχουν παρά πολλά τέτοια και μεγαλύτερα συμβάντα στον κόσμο» (από άρθρο της Κύρας Αδάμ στην Ελευθεροτυπία, αξιόπιστης αναλύτριας αεροπορικών δυστυχημάτων).

Πρώτη ένσταση: Οι επιστολές Θάμνου, όπως και οι λόγοι του, ποτέ δεν γράφονται από τον ίδιο, κάτι που απ'όσο ξέρω γινόταν ανέκαθεν με τους αμερικανούς προέδρους, και πολύ περισσότερο με τον εν λόγω μπουμπούνα. Εν συνεχεία περνούν από άπειρα κόσκινα των συμβούλων του Λευκού Οίκου με γνώση της ατζέντας των CIA, FBI, NSA και δεν συμμαζεύεται. Ως εκ τούτου, κάθε πιθανότητα να γραφτεί μια βλακεία, ένα "κάρφωμα" ελαχιστοποιείται, για να μην πω εκμηδενίζεται εντελώς. Μήπως νομίζετε ότι κάτι τέτοιο που η Αμερική θα ευλογούσε μεν αλλά θα κρατούσε μυστικό με κάθε θυσία, θα ήθελαν να μαθευτεί ή έστω να αρχίσει να πυροδοτεί θεωρίες συνομωσίας; Ως γνωστόν, "ότι δεν γνωρίζεις δεν μπορεί να σε βλάψει", και δεν έχουν κανένα λόγο να το αποκαλύψουν (υποθέτωντας ότι έγινε όντως κατάρριψη, κάτι που του δίνω πιθανότητες 5%).

Ο πιλότος (λένε οι αυτοσχέδιοι εγχώριοι Mulder) ότι στην ηχογραφημένη συνομιλία "η φωνή του σπάει", ότι "δεν έχει συνέλθει ακόμη από το σοκ" κλπ. επειδή μόλις τον διέταξαν να καταρρίψει το αεροπλάνο. Οι ανωτέρω αντιδράσεις όμως είναι απόλυτα κατανοητές διότι ο τύπος μόλις είδε ένα ιπτάμενο μεγαθήριο να γίνεται κομμάτια, και εκατοντάδες ψυχές να χάνονται χωρίς να μπορεί να κάνει απολύτως τίποτα. Καταλαβαίνεις, νομίζω, ότι είναι ένα από τα χειρότερα ψυχολογικά σοκ. Φαντάσου να είσαι πυροσβέστης της ΕΜΑΚ, να έχεις δει κάποιον στα συντρίμμια σεισμού σε σημείο που οποιαδήποτε προσέγγιση είναι αδύνατη χωρίς να τους σκοτώσεις ο ίδιος με την πτώση των ερειπίων, να σε υποχρεώνουν να κάθεσαι να τους κοιτάς τόση ώρα άπραγος και τελικά να τους βλέπεις να γίνονται λιώμα από δεκάδες τόνους ντουβάρια...

Το ότι του είπαν να μην πει τίποτα είναι πάλι απολύτως κατανοητό. Αυτή είναι μια διαδικασία στρατιωτική και ως γνωστόν, το απόρρητο εφαρμόζεται πιο συχνά και πιο εύλογα σε περιπτώσεις στρατιωτικής δικαιοδοσίας και όχι πολιτικής. Δηλαδή θα ήταν καλύτερα να είχε γίνει το πρόσωπο της ημέρας στα παράθυρα του Χατζηνικολάου; Η έστω σε λαϊφσταϊλίστικες συνεντεύξεις σε "σοβαρές" εφημερίδες;

Το μονοξείδιο και όλες οι άλλες θεωρίες βγήκαν πολύ νωρίς εδώ, όπως θα έβγαιναν και σε οποιαδήποτε άλλη χώρα. Παντού υπάρχουν "καλοθελητές" που δεν τους φτάνει να πουν "θα σας ενημερώσουμε μόνο όταν έχουμε αποτελέσματα στα χέρια μας" αλλά θέλουν να το παίξουν επιστήμονες, γνώστες, με τα σούπερ κονέ μέσα σε όλες τις υπηρεσίες που ασχολούνται με το θέμα... κι όλα αυτά για τα 15 λεπτά δημοσιότητάς τους. Α ρε Άντι Γουόρχολ θεέ...

Διάφοροι αναλυτές περιγράφουν με λεπτομέρειες την (κατά τη γνώμη τους) εφικτή κατάρριψη αεροπλάνου χωρίς την χρήση πυρών μέσω της αλλαγής πορείας. Λεπτομέρειες, αν θέλετε, εδώ: http://www.enet.gr/online/online_text?dt=17/08/2005&c=112&id=62925336

Αλλαγή πορείας μπορεί να επέλθει μόνο αν ο πιλότος δεν αντιδράσει, ή αν δεν έχει ενεργοποιηθεί ο αυτόματος πιλότος. Εδώ όμως ο αυτόματος πιλότος ήταν ενεργοποιημένος (και δυστυχώς παρέμεινε) σχεδόν από την αρχή της πτήσης που άρχισε να καταρρέει το σαράβαλο. Δεν είναι επιβεβαιωμένο ότι ο τύπος προσπαθούσε να κυβερνήσει το αεροπλάνο, ούτε καν ότι απενεργοποιήθηκε ποτέ ο αυτόματος πιλότος.

Το ότι είναι αξιόπιστη η αναλύτρια που αναφέρθηκε στην αρχή πάλι δεν μου λέει τίποτα. Ούτε χάνει τίποτα από την αξιοπιστία της λέγοντας αυτά που λέει, ίσα ίσα που όσοι ψοφούν για συνομωσίες μεταξύ φραπόγαλου και ταβλιού θα της πουν και μπράβο που τα γράφει (no offence, κυρίες και κύριοι φραποταβλαδόροι!!). Απλά νομίζω ότι η Ελευθεροτυπία προσπαθεί να διατηρήσει μια ψιλοφήμη ότι συμπεριλαμβάνει “αιρετικές” απόψεις στην ειδησεογραφία της. Καπνός χωρίς φωτιά δεν υπάρχει, θα μου πείτε. Φωτιά σίγουρα υπήρχε, αλλά εδώ μάλλον προσπαθούν να εφεύρουν τον καπνό...

Εν τέλει, για μένα το θέμα έγκειται στην ολιγωρία της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας και στην εγκληματική αμέλεια της Helios Airlines. Δεν υπάρχουν ραδιοφάροι που αναλαμβάνουν να φέρουν και να προσγειώσουν ένα οποιοδήποτε αεροπλάνο σαν να επρόκειτο για τηλεκατευθυνόμενο παιχνιδάκι; Το είχα διαβάσει αυτό, και μάλιστα το "Ελευθέριος Βενιζέλος" είναι ένα από τα σχετικά λίγα αεροδρόμια που διαθέτουν αυτό το σύστημα στον κόσμο (επειδή είναι ολοκαίνουργιο αεροδρόμιο). Αλλά ας μην πω περισσότερα γιατί θα με βουτήξουν και θα με βγάλουν σε κανένα παράθυρο...

Περί εκδίκησης (ζεστής, κρύας ή ξαναζεσταμμένης)

Διαβάζοντας για την εκδίκηση μου ήρθαν κάποιες σκέψεις που αρχικά τις έγραφα σαν comment, μετά αποφάσισα να τις κάνω κανονικό entry και μετά από ένα crash του konqueror τις ξαναγράφω από την αρχή εδώ (μπανάλ hint: κάντε συχνά save!). Στο ψητό λοιπόν:

Με την λέξη εκδίκηση εννοούμε πολλά πράγματα αλλά όλα έχουν κάτι κοινό: η εκδίκηση "ανταποδίδεται" σε μια εχθρική πράξη.

Όταν κανείς σε προδίδει, είτε λόγω της ιδιοτέλειας του είτε λόγω της εγκληματικής αμέλειας του, είναι φυσικό να αντιδράσεις. Η αντανακλαστική αυτή αντίδραση έχει σαν στόχο την προστασία του εαυτού από μελλοντικό πόνο. Ο στόχος δεν είναι καθεαυτή η προξένηση πόνου στον άλλο αλλά το να τον καταστήσουμε αδύνατο να μας πλήξει άλλο. Εδώ δεν υπάρχει κανένα άλλο κίνητρο από την επιβίωση μας και για αυτό το λέω "φυσικό", χωρίς όμως να εννοώ ότι είναι κάτι ηθικά σωστό. Τέτοια εκδίκηση εξάγουμε ακόμα και από άψυχα αντικείμενα που μας προξένησαν πόνο, πόσο μάλλον από κάποιον άνθρωπο που μας απάτησε ή μας πρόδοσε. Ουσιαστικά αυτό που κάνουμε, αφού δεν μπορούμε να ανακτήσουμε τις παρελθούσες απώλειες μας, είναι να προσπαθούμε να ξεφύγουμε από την απειλή με όσα παραμένουν δικά μας.

Όταν όμως περάσει χρόνος, όταν σκεφτόμαστε περισσότερο για την προξένηση πόνου στον άλλο, παρά για την αποφυγή του δικού μας πόνου, τότε βρισκόμαστε σε μια διαφορετική κατάσταση. Το μέγεθος της αντεπίθεσης δεν εξαρτάται από το πόσο πόνο μπορεί να δεχτούμε στο μέλλον αλλά από το πόσο πόνο δεχτήκαμε στο παρελθόν. Δεδομένου ότι ούτε ανακτούμε τις απώλειες μας, ούτε ασφαλίζουμε αυτά που ακόμα έχουμε, τέτοιου είδους εκδίκηση είναι παράλογη παρά μόνο σε μία περίπτωση:

Όταν κανείς μας επιτεθεί με κάποιο τρόπο, δείχνει σε εμάς και στους γύρω ότι δεν μας φοβάται. Ώντας οι άνθρωποι άκρα ματαιόδοξα άτομα αυτό λαμβάνει τεράστιες διαστάσεις ειδικά όταν υπάρχουν και θεατές. Λέμε ότι η τιμή μας έχει σπιλωθεί και πασχίζουμε εκδικούμενοι να δείξουμε πως ούτε και εμείς φοβόμαστε τον άλλο. Ειδικά αν στην αναζήτηση της εκδίκησης δείξουμε αδιαφορία για τα συμφέροντα μας ( π.χ. πουλώντας την lotus μας για $1 -- δείτε προηγούμενο post) τότε η εκδίκηση γίνεται ακόμα καλύτερη, αφού δείχνει ότι είμαστε ιδιαίτερα άφοβοι. Αυτού του είδους η εκδίκηση λοιπόν πηγάζει από την προβολή μας πάνω στον εχθρό και στην κοινωνία και όχι από εμάς τους ίδιους.

Η διαφορά στα κίνητρα μεταξύ των δύο παραπάνω τύπων εκδίκησης είναι ουσιαστική. Πιθανώς και τα δύο είδη είναι "φυσικά" υπό την έννοια ότι η εξέλιξη μας έφτιαξε έτσι, όμως δεν πρέπει να πέσουμε στην naturalist fallacy αναφωνόντας ότι οτιδήποτε φυσικό είναι και ενάρετο.

Η αξία μιας πράξης εξαρτάται από την πηγή της. Εξαρτάται από το ποιός την πράττει και αν πηγάζει από την επιφάνεια ή από τα βάθυ του χαρακτήρα του. Υπό το πρίσμα αυτό η εκδίκηση είναι μια πράξη αντιδραστική, αρνητική και καταστρεπτική. Η εναλλακτική είναι να είμαστε δραστικοί, θετικοί και δημιουργικοί. Δημιουργικοί με το να ενσωματώνουμε τις παρελθούσες πληγές μας στην δημιουργία νέας αρετής.

Πρέπει συνεπώς να είμαστε πολύ προσεκτικοί γιατί αν και οι ορθές πράξεις μπορεί συχνά να συμπορεύονται με την θέληση για εκδίκηση, η θέληση αυτή δεν μπορεί ποτέ να δικαιολογήσει τις πράξεις αυτές. Η θέληση για εκδίκηση μπορεί μόνο να αφαιρέσει την αρετή από τις πράξεις μας, όχι να την προσθέσει.

Για να κάνω την σύνδεση με το προηγούμενο post και τα comments του, κάποιος που προδίδεται έχει δύο επιλογές. Μπορεί από την μία να αναζητήσει την εκδίκηση, κάτι που θα έχει σαν αποτέλεσμα μια έξαρση καταστροφής μέσα και έξω από το άτομο. Εναλλακτικά μπορεί να χρησιμοποιήσει τις άσχημες εσωτερικές δυνάμεις που δημιουργούνται για να ξεπεράσει τον εαυτό του και να ορθώσει μία νέα αρετή, πιο δυνατή και πιο υγιής. Πραγματικά, μόνο όταν μας καταστρέφουν μπορούμε να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας και είναι ακριβώς αυτό το ξεπέρασμα που δημιουργεί την αξία στην ζωή μας.

Σας αφήνω με τα λόγια του F. Nietzsche δια στόματος Zarathustra:

For that man be delivered from revenge, that is for me the bridge to the highest hopes and a rainbow after long storms.

("On the Tarantulas" στο δεύτερο μέρος του "Τάδε έφη Ζαρατούστρα")

Μήπως έχω αρχίσει να γίνομαι...ανδρας;

Ξαφνικά κ ενώ τίποτα δε με απασχολούσε ιδιαίτερα, μου σκασε αυτός ο φόβος!!!
Δεν είναι όμως αδικαιολόγητος. Ακούστε τα επιχειρήματά μου.

Καταρχήν κ για να ξεκαθαρίσω τη θέση μου, ουδέποτε μέχρι στιγμής δεν το έχω ξανανιώσει αυτο!
Πάντα μέχρι σχετικώς πρόσφατα με ενδιέφερε η εξωτερική μου εμφάνιση. Γενικά πάντοτε με βρίσκω χοντρή κ τριχωτή. Τον τελευταίο καιρό (δλδ από το τελευταίο μου εκπτωτικό shopping therapy κ μετά) δηλώνω πλήρη παραίτηση σε αυτόν τον τομέα.

• Δε με ενδιαφέρει τι θα φορέσω. Σε λογικά πλαίσια βέβαια. Προσπαθώ δλδ να κοιτάω αν ταιριάζουν τα ρούχα με τα παπούτσια αλλά σε καμιά περίπτωση δεν επιδιώκω να εντυπωσιάσω. Ποτέ δλδ τώρα τελευταία δεν είμαι dressed to kill.


• Δεν έχω κάνει αποτρίχωση σε επαγγελματία αισθητικό από μήνα Ιούνιο. έκτοτε κάνω μόνη μου.


• Δεν έχω επιχειρήσει να ξεκινήσω δίαιτα από μήνα Ιούλιο. Έκτοτε έχω παρει την κάτω βόλτα.


• Δεν έχω πάει κομμωτήριο από αρχές Ιουνίου. Εκτοτε προσπαθώ να μαζέψω τα μαλλιά μου με κοκαλάκια, κορδέλες, τσιμπιδάκια κ συνδυασμούς τους για να κρύψω αυτό το μεγαλείο από την κοινή θέα...

Ακούστε ένα παράδειγμα κ θα με καταλάβετε. Χθες πήγαμε εκδρομούλα με παρέα σε κοντινή πόλη. Έχουμε βγει στο κλασικό νυφοπάζαρο-κεντρικό σημείο της πόλης σε ευθεία μορφή όπου εμείς οι άνδρες αράζουμε στις βλαχο-τρέντυ καφετέριες κ κοζάρουμε τα γκομενάκια που περνούν πέρα-δώθε. Εγώ σε καμιά περίπτωση δε συγκαταλέγω τον ευατό μου στις γκόμενες. Οι γκόμενες περνούν από μπροστά από τις καφετέριες στολισμένες, μακιγιαρισμένες, παρφουμαρισμένες. Δεν τις ενδιαφέρει να πάνε κάπου άμεσα να κάτσουν, ούτε έχουν σκεφτεί εξαρχής τι θα παραγγείλουν. Δεν αισθάνονται τόσο άβολα όταν τις χαζεύουν γιατί τόση προσπάθεια έχουν ήδη καταβάλει για το σκοπό αυτό άλλωστε!

Δεύτερο χτύπημα της μοίρας.
Τις προάλλες ήρθαν σπίτι μας μία φίλη της αδερφής μου μαζί με τη δική της αδερφή. Πιάσαμε κουβέντα κ έλεγαν κάτι πράγματα που με έκαναν να νιώσω τότσο μα τόσο άβολα. Η μια αδερφή προσφάτως είχε αλλάξει γκόμενο. Τον παλιό της τον είχαμε δει κανά 2 φορές κ τώρα τις έφερε σπίτι μαας ο καινούριος της.

Με ρωτάει λοιπόν μπαίνοντας. Πώς σου φαίνεται ο Χ; Δεν είναι καλύτερος από τον Υ;
[Εμένα κ οι 2 μου φαίνονταν αδιάφοροι. Κανένας δεν έκανε για το δικό μου στυλ κ γούστο απλά ο πρώτος ήταν πιο μπάζο γενικά.]
Της τα μασάω. Εεεε, χμμ τι εννοείς;
Η αδερφή μου που την ξέρει καλύτερα απαντά με θάρρος. Ε, ναι ο Υ είναι καλύτερη κλάση, έτσι; κ γυρνά προς το μέρος μου περιμένοντας απάντηση σύντομα
γνέφω καταφατικά
Μετά πήρα το θάρρος κ της είπα πως για τους ανθρώπους αριστερής νοοτροπίας ποτέ δε θεωρείται σούπερ επιλογή ο γκόμενος που θα εργαζόταν στα σώματα ασφαλείας (όπως ο πρώην της), οπότε καλύτερος ο νυν που είναι μηχανικός.
Το ξέρω πως αυτό είναι ρατσισμός, αλλά τι να κάνω αφού το πιστεύω...

Μετά η αδερφή άρχισε να συμβουλεύει μπροστά στα έκπληκτα μάτια μας την αδερφή της -δλδ τη φίλη της δικής μου αδερφής που προσφάτως έχει κ αυτή χωρίσει- πως απο δω κ στο εξής κ επειδή από τα 25 κ μετά παύει πια να πιάνει η μπογιά της γυναίκας -η παρέα όλη ήταν από 25 έως 27- κ επειδή οι καλοί οι γκόμενοι θα είναι ήδη καπαρωμένοι, θα πρέπει να επιλέγει άνδρες έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού της ως κριτήριο τα προσωπο-οικονομικά οφέλη, κοινώς να είναι ο άνδρας -κ άκουσον άκουσον την έκφραση που χρησιμοποίησε- ΦΟΡΤΩΓΚΑΣ!!!

εκεί πραγματικά έμεινα εντελώς μα εντελώς μα%^&*@. Ένιωσα σαν εκείνη την αθλήτρια από την πρώην Ανατολική Γερμανία που οι πρoπονητές της τη μπούκωναν από τα 16 με αναβολικά χωρίς αυτή φυσικά να το γνωρίζει κ στο τέλος έγινε...ΑΝΔΡΑΣ!!!

Μήπως κ εγώ αργά μεν πλην όμως σταθερά εξελίσσομαι σε μια τέτοια περίπτωση;
Κ καταθέτω στο pontium κ τα υπόλοιπά μου επιχειρήματα.

• Η μακρόχρονη ενασχόλησή μου με την πληροφορική κ γενικά με το θέμα κουμπιούτερ, με έχει φέρει στο σημείο να καταλαβαίνω μεμιάς πως σκέφτεται ο άνδρας πληροφορικός -που θέλω να πιστεύω πως από μόνος του θεωρείται ιδιαιτέρως δύσκολο είδος- κ μάλιστα να έχω πολλούς καλούς φίλους από το συγκεκριμένο είδος


• Τον τελευταίο καιρό απολαμβάνω ιδιαίτερα το να βλέπω ποδόσφαιρο -που μέχρι 2 χρόνια νωρίτερα δεν το ανεχόμουν αυτό ούτε για 10 λεπτά- αλλά ακόμα περισσότερο γουστάρω να παρακολουθώ τις Κυριακές formula & 1 moto gp.

Πείτε μου τώρα εσείς, είναι ή όχι όλα αυτά ανησυχητικά;

Η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο

Προσφάτως στο e-bay έγινε η εξής δημοπρασία:


Φρικαρισμένη παντρεμένη γυναίκα που μόλις είχε κάνει τσακωτό τον άνδρα της να την απατά προσφέρει στη συγκλονιστική τιμή τoυ 1$ τη Lotus του συζύγου της –η οποία ήταν γραμμένη στο δικό της όνομα- βάζοντας ως μόνη πλην όμως απαραίτητη προυπόθεση για την αγοραπωλησία να εμφανισθεί ο ενδιαφερόμενος αγοραστής να την παραλάβει στο σπίτι της απατημένης συζύγου εντός 2ώρου από την ανακοίνωση, έτσι ώστε ο σύζυγος να μη βρει ποτέ ξανά το αυτοκίνητο στο σπίτι γυρίζοντας από τη δουλειά του!!!
Περιττό να πούμε πως το αυτοκίνητο βρήκε αγοραστή εντός 3λέπτου κ πολύ βάζω.

Κ εγώ έτσι πολύ θα θελα δε σας κρύβω στην περίπτωση που βρισκόμουν σε ανάλογη δυσάρεστη θέση να κάνω κ εγώ μία τέτοιου τύπου αγοραπωλησία να πνίξω τον πόνο μου.
Ωστότσο εκείνος δεν διαθέτει Lotus αλλά κάτι πολύ πιο απλό κ καθημερινό που φυσικά ΔΕΝ είναι γραμμένο στο δικό μου όνομα. Οπότε αυτή η λύση εξανεμίζεται...

Ας σκεφτούμε λιγάκι τα δώρα που μου έχει κάνει.
Προσφάτωs μου πήρε μία μπλούζα. Αυτή τη διάλεξα όμως εγώ κ ακόμα δεν την έχω φορέσει κ δεν τη δίνω με τίποτα. Καταγγέλω όμως πως μου έχει κάνει δώρο ούτε 1 ούτε 2 αλλά 3 modem -αν έχεις το θεό σου- + το παλιό του PDA, ένα Sony Clie.

Δηλώνω λοιπόν υπεύθυνα ενώπιον των μαρτύρων που διαβάζουν το blog πως...
ΑΜΠΟΤΕ τολμήσεις να με απατήσεις εμένα την isobel
θα βγάλω σε πλειστηριασμό
τα 2 από τα 3 modem -το τρίτο που είναι κ το καλύτερο θα το κρατήσω για να μπορώ να συνεχίσω να μπλογκάρω-
κ το clie
με την απαραίτητη προυπόθεση να φωτογραφηθώ κατά την αγοραπωλησία κ να λάβεις τα ντοκουμέντα με email...

νομίζω πως η μικρή μου εκδίκηση δεν είναι αναλόγου βεληνεκούς κ για το λόγο αυτό θα συνεχίσω να την ψάχνω τη φάση για ένα πιάτο πιο κρύο...
περιμένω ωστότσο εναγωνίως κ τις δικές σας σατανικές ιδέες

Τον παίρνουν ο Τάο-Τάο κ ο Μπαμπαστρουμφ

Τι είναι πια αυτό το κακό τώρα τελευταία με τα παιδικά τραύματα ολονών μας δεν ξέρω...
Ίσως είναι το κλίμα των ημερών.
Ίσως πάλι να μας έχει βαρέσει η ζέστη.

Αρπάζω πάντως την ευκαιρία να καταθέσω κ εγώ ένα από τα δράματα που έζησα ως πιτσιρίκι. Στη Δευτέρα δημοτικού είχα μία συμμαθήτρια που ήταν μεγάλη που$%^&!
Θα μου πεις έχει νόημα ένας τέτοιος χαρακτηρισμός σε ένα τόσο μικρό παιδάκι; Μωρέ έχει κ παραέχει!!!
Trust me on this!

Προφανώς τον καιρό εκείνο δε μπορούσα να της τον αποδώσω καθώς δεν ξεστόμιζα τέτοιου τύπου βρωμοκουβέντες, δε μου το επέτρεπε η αγωγή μου βλέπετε. Τώρα όμως που έχω γίνει ανάγωγη κ που αξιολογώ τα πράγματα με ένα πιο ενήλικο μάτι της αποδίδω αυτό το χαρακτηρισμό χαλαρά!!!

Ήταν μία από εκείνες τις τσαούσες με ηγετικές τάσεις, που ήθελε να βρίσκεται στο κέντρο του ενδιαφέροντος μειώνοντας με την πρώτη ευκαιρία οποιονδήποτε συνάνθρωπο. Εξαίρεση στον κανόνα αυτό αποτελούσαν οι συμμαθήτριες-αυλή που απλά την υπηρετούσαν σε φάση κάνε μου αυτό κ φέρε μου εκείνο, τις οποίες απλώς καταπίεζε με τον τρόπο της. Ήταν τύπος της ατάκας –ενώ εγώ όχι- κ καθόλου μα καθόλου αθώα στο μυαλό!!!

Θα μου πείτε όλα αυτά είναι φυσιολογικά. Δεν ταιριάζουν τα χνώτα όλων των ανθρώπων. Εφόσον δεν ήθελα να αποτελώ μέλος της αυλής της, έπρεπε απλά να την αποφεύγω το οποίο κ έκανα. Έλα όμως που ήσαντε προκλητική!

Η που$%^& είχε ένα μπαμπά ο οποίος εργαζόταν στο εξωτερικό κ πιο συγκεκριμένα στον Καναδά. Από εκεί της έστελνε ένα κάρο δωράκια αξιοζήλευτα για τον υπόλοιπο σχολικό ανήλικο πληθυσμό, κανένα από τα οποία δε θα μπορούσε κάποιος ταυτόχρονα την ίδια περίοδο να βρει στην Ελλαδίτσα.

Αυτό για μένα ήταν τεράστιος νταλκάς!

Μια ωραία πρωία σκάει στο σκολείο με μία τσάντα Ταο-Ταο! Τον θυμάστε τον Τάο-Τάο, το γνωστό αξιολάτρευτο καρτούν πάντα που είχε μία φίλη μαιμού το όνομα της οποίας αν δεν απατώμαι ήταν Κίκι;
Εγώ πιστέψτε με. Το θυμάμαι ακόμα.

Ήμανε τότε Τρίτη δημοτικού κ σκάω πρώτη μέρα στο σκολείο καταχαρούμενη κ υπερήφανη με την ολοκαίνουργια 100% ροζ τσαντούλα μου κ την 100% ροζ κασετίνα μου –ναι, τη γνωστή ορθογώνια κασετίνα με τα 1000 περίεργα πορτάκια κ τις γυναικείες μάνγκα φιγούρες- κ τι να δω!

Αυτή δεν κρατά μια συνηθισμένη τσάντα, αλλά έχει στην πλάτη της ένα λούτρινο ζωντανό κ μάλιστα γνώριμο. Τον Τάο-Τάο!!! Μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι. Όλα φαίνονταν. Τα ματάκια του, τα χεράκια του στα χερούλια της τσάντας. Τα φερμουάρ ήταν κρυφά. Παιδιά σας λέω έπαθα ΝΙΛΑ!!!

Γυρνάω σπίτι πατάω ένα κλάμα. Κανείς δεν αξιολόγησε το περιστατικό αυτό ως σοβαρό.

Την άλλη μέρα σκάω σκολείο κ τι να δω! Η που#$&^ εκτός από την τσάντα φόραγε ένα τρομερό φούτερ που απεικόνιζε το στρουμφοχωριό ολόκληρο κ τα στρουμφάκια να κάνουν πάρτυ-τσιμπούσι όπου τρωγαν κ διασκεδάζαν. Θυμάμαι ολοκάθαρα τη μπλούζα να δείχνει τα σπιτάκια των στρουμφακίων, χαρακτηρικά στρουμφάκια όπως ο Μπαμπαστρουμφ, η Στρουμφίτα, ο Μελένιος, ο Λιχούδης, ο Χουζούρης, ο Γκρινιάρης, ο Ξεφτέρης, ο Προκόπης. Πίσω από ένα δέντρο παρακολουθούσαν στα κρυφά το σκηνικό ο Δρακουμέλ κ η Ψιψινέλ. Φαινόντουσαν στον αέρα νότες που σημαίνει ότι είχε μουσική κ τα στρουμφ άλλα έτρωγαν γλυκά κ τούρτες πάνω στα τραπέζια, άλλα χόρευαν σε μικρές ομάδες, άλλα πάλι απλώς διασκέδαζαν κ όλα χαμογελούσαν. Πάνω από τα τραπέζια υπήρχαν χρωματιστά λαμπάκια κόκκινα, πράσινα, μπλε κ κίτρινα.

Κ αν με τη μέχρι στιγμής περιγραφή μου ακόμα δεν έχετε αλοιθωρήσει ακούστε κ το κερασάκι της τούρτας!
Η μπλούζα διέθετε επιπλέον undercover διακόπτη κ μπαταρίες με τα οποία άναβες όποτε ήθελες τα λαμπάκια του στρουμφο-πάρτυ κ αυτά αναβόσβηναν σα λαμπάκια χριστουγεννιάτικου δέντρου.

Κ η γκόμενα σκάει σκολείο με αυτή τη μπλούζα + τσάντα Τάο-Τάο!!!
Τhat does it που λένε!!!

Γκαγκάνιασα από τα κλάμα εκείνη τη μέρα στο σπίτι. Μάλιστα περιέγραψα το όλο σκηνικό στη μικρότερη αδερφή μου –εκείνο τον καιρό πήγαινε πρώτη δημοτικού- κ αυτή για συμπαράσταση άρχισε να κλαίει μαζί μου!!!



Η μαμά μας είδε κ από-ειδε με το σκηνικό που όπως καταλαβαίνετε επαναλαμβανόταν λίγο πολύ σε καθημερινή βάση κ σηκώθηκε η καημένη να ψάξει για παρόμοια gadjets.

Τάο-Τάο προφανώς δε βρήκε πουθενά!
Βρήκε όμως στην αμερικανική αγορά κ μας πήρε σε μένα κ στην αδελφή μου 2 ολόιδια –για να μη ζηλεύουμε κ μεταξύ μας- γαλάζια φούτερ που απεικόνιζαν το Μπαμπαστρουμφ... ΜΟΝΟ ΤΟΥ!!! Κ that’s it!!!

Έρχεται λοιπόν χαρούμενη κ ανακουφισμένη στο σπίτι κ μας τα εμφανίζει ως έκπληξη! Περιττό να σας πω πως κάναμε την τεράστια καφρίλα να της τα τρίψουμε κ οι 2 στη μούρη!!! Τα φούτερ αυτά πετάχτηκαν κ δε φορέθηκαν ΠΟΤΕ...
Όχι στον ΕΜΠΑΙΓΜΟ!!!

Μα είναι τώρα δυνατόν ίσα κ όμοια ένας ψωρο-μπαμπαστρουμφ με πάρτυ στο στρουμφοχωριό με όλα τα στρουμφάκια παρόντα συν τον κίνδυνο να παραμονεύει πίσω από το δέντρο κ λαμπάκια που αναβοσβήνουν; Οι συγκρίσεις περιττεύουν...

Εφιάλτης στα φιόρδ: άλλη μία ρουκέτα

Κοντρίμπιουτορς, ευχαριστώ για την πρόσκληση να συμμετάσχω στο Παραλήρημα, θα βάλω τα δυνατά μου ώστε να παραληρήσω κατά τις προσδοκίες σας. Θα ξεκινήσω βάζοντας το λιθαράκι μου στο πρότζεκτ Εφιάλτης στα φιόρδ.

Η τριλογία της πολύπαθης και αφυδατωμένης ισοκούδουνης ήταν γραμμένη τόσο ζωντανά, που μου έφερε στη μύτη τη μυρωδιά του φρέσκου έμετου. Δε μένει, υποθέτω, παρά να βρεθεί ένας Πίτερ Τζάκσον για να της δώσει και την κινηματογραφική υπόσταση που της αξίζει. Όσο για σας, kouk και alasondro, προτείνω να συμμετέχετε στη σινε-τριλογία από το φρεσκολανσαρισθέν πόστο του γκεστ σκηνοθέτη και να σκηνοθετήσετε δύο σεκάνς. (Θα ήθελα, ωστόσο, να διαβάσω και τη μαρτυρία του avel.) Εγώ θα αρκεστώ στη διεύθυνση φωτογραφίας. Πιστεύοντας ακράδαντα στη δύναμη των ρεαλιστικών εικόνων, σημειώνω και προτείνω στους σκηνοθέτες τα εξής:

• Στη σκηνή της επιβίβασης στο πλοίο και του αράγματος των πρόσχαρων ταξιδιωτών στο σαλόνι το πλάνο πρέπει να είναι ανοιχτό, ώστε να περιλαμβάνει τα πόδια των πολυθρόνων, των καναπέδων και των τραπεζιών. Πολύ ευδιάκριτες θα είναι οι χοντρές αλυσίδες με τις οποίες τα πόδια των επίπλων αυτών θα είναι δεμένα στα αντίστοιχα σημεία του πατώματος.
  
• 
  Η σκηνή του φαγοποτιού πριν από την Τρικυμία πρέπει να περιέχει μπόλικα σαλάμια, ψωμιά φρατζόλες, ψωμιά τοστ, κρακεράκια, τυριά, μισοσκισμένες ζελατίνες, μπόλικα ψίχουλα, όλα ανάκατα στο τραπέζι, και πολλά βραστά αυγά που ο αθώος και απονήρευτος kouk καθαρίζει ανέμελα και σκορπάει τα τσόφλια γύρω τριγύρω. Σκοπός είναι ο θεατής σχεδόν να μυρίσει το άρωμα του βραστού αυγού που έχει μείνει κάμποσες ώρες έξω από το ψυγείο, σαν μια πρόγευση για την ακόλουθη σαρωτική οσμή του έμετου.
  
• 
  Η σκηνή του Παλέρμο πρέπει να περιέχει άτομο που το έχουν πιάσει τα αντικοινωνικά του και έχει απομονωθεί με βιντεοκάμερα στο χέρι (ας το πούμε λεσπριτία). Η λεσπριτία ζουμάρει και ξεζουμάρει πάνω στους παίκτες με εκνευριστική επιμονή, και για καλή της τύχη πιάνει την isobel να κάνει στον avel πώς ξερνάει ο δενξερωποιός από το South Park και ευθύς αμέσως τους δυο τους να χέζονται στο γέλιο με τη μίμηση αυτή. Προτείνω σ’ αυτό το σημείο να γίνει ένα slow motion από διάφορες γωνίες αλά Matrix (η μία γωνία να είναι κάμερα μέσα στην κάμερα), ώστε να τονιστεί η αντίθεση ανάμεσα στο κωμικό του παρόντος και στο τραγικό που θα ακολουθήσει.
  
• 
  Η σκηνή με τους άρτι ξεράσαντες να μπουκάρουν στην καμπίνα όπου η λεσπριτία μετράει πράσινα προβατάκια πρέπει να περιέχει εμετοσακούλες και κομμάτια χαρτιά υγείας διάσπαρτα στο πλάνο (άλλα να πέφτουν από χέρια, άλλα να τα κλοτσάνε πόδια κοκ). Το μπουκάρισμα θα γίνει ξαφνικά και θα γεμίσει το πλάνο και το μπουλούκι θα χυθεί στις κουκέτες ανάκατα σαν μισογεμάτα σακιά. Ενδεχομένως να βάλουμε και λίγες σταγόνες ξερατού να λερώνουν την κάμερα, εν είδει ιδιότυπου σπλάτερ. Προσοχή στο μακιγιάζ: οτιδήποτε λιγότερο πράσινο από το πράσινο του Σρεκ θα θεωρηθεί αποτυχία.
  
• 
  Το επόμενο πλάνο έπειτα απ’ αυτό του μπουκαρίσματος θα είναι η λεσπριτία που ανακάθεται στο κρεβάτι της, ζουμ στο ζαλισμένο βλέμμα της και σφήνα το παλιό πλάνο με τη μίμηση ξερατού South Park (και καλά «ορίστε που κοροϊδεύατε, αδαείς ταξιδιώτες»). Επαναφορά στο τώρα, ζουμ στο στόμα της λεσπριτίας, όπου σχηματίζεται ένα ελαφρό μειδίαμα που πρέπει να κινηματογραφηθεί με μαεστρία, ώστε να υπονοήσει α) ότι η λεσπριτία θα ήθελε πάρα πολύ να ξεσπάσει σε τρανταχτά γέλια με την όλη κατάσταση και β) ότι η επιδημία έμετου συνδέεται στο μυαλό της άμεσα με τη σελιλόζη (άντε με τα ψηφία). Ζουμ στα χέρια της που ψαχουλεύουν την κάμερα, ζουμ στα πόδια της που προβάλλουν από τα σεντόνια και αναζητούν τα παπούτσια. Σκοπός είναι να φανεί ότι η λεσπριτία καίγεται να κινηματογραφήσει τα πάντα – είναι διατεθειμένη μέχρι και στο κατάστρωμα να ανέβει, μέχρι και στην τουαλέτα να πάει, παρ’ όλο που έχει εξίσου ευαίσθητο στομάχι (εξ ου την έκανε για οριζοντίωση νωρίς). Όμως, λίγα δευτερόλεπτα μετά, ακούγοντας από το στόμα του πάντα ψύχραιμου και κουλ alasondro τη φράση «είδα το Χριστό φαντάρο», ο φωτορεπόρτερ μέσα της ηττάται από τον ανθρωπιστή και το πλάνο τελειώνει με τη λεσπριτία να ψιθυρίζει κουβέντες παρηγοριάς στην isobel και στους άλλους ετοιμοθάνατους.

Αυτά έχω να πω από την πλευρά μου σχετικά με το έπος Εφιάλτης στα φιόρδ. Και μία παρατήρηση: Εκ των υστέρων αποδεικνύεται λάθος μου (εμού, της λεσπριτίας) που δεν κινηματογράφησα την εμετική υστερία, γιατί, ναι μεν αν έπαιρνα βίντεο θα με μισούσατε τότε όλοι, τώρα όμως θα το βλέπαμε και θα παθαίναμε κράμπες απ’ το γέλιο. Σας προειδοποιώ: την επόμενη φορά δε θα σεβαστώ τον ανθρώπινο πόνο σας.

Εφιάλτης στα Φιόρδ ΙΙ - PS PS

Συγνώμη για το καθυστερημένο post, αλλά ένιωθα οτι έπρεπε να συμμετέχω και εγώ σε αυτό το παραλλήρημα. Τέλος πάντων, ίσως επειδή έχω κακή μνήμη ή απλά επειδή απώθησα το γεγονός, θυμάμαι λίγα πράγματα για το ταξίδι, πέρα από αυτά που ανέφεραν οι υπόλοιποι. Και αρχίζω...

Έχω την εντύπωση πάντως οτι η isobel ήταν μάλλον από τους πιο ταλαιπωρημένους επιβάτες -στο πλοίο- με μια μικρή εξαίρεση ένα μικρό κοριτσάκι από τη γαλλία και τη μητέρα της. Η μικρή δεν σταμάτησε να κλαίει και η μητέρα της είχε να φροντίζει το μικρό και να τραβήξει οτι είχε να τραβήξει και αυτή... Ευτυχώς που ο μπαμπάκας ήταν ανθεκτικός και βοηθούσε αν και σε κάποια φάση όλοι υποχώρησαν και πήγαν στην καμπίνα τους.

Όπως και οι υπόλοιποι, ταλαιπωρήθηκα πολύ με την όλη διαδικασία και προσπάθησα πολύ να μην ξεράσω. Το πρώτο σοκ ήρθε ενώ ανεβοκατέβαινα για δεύτερη φορά στη ρεσεψιόν του πλοίου για να ζητήσω νομίζω και άλλες σακουλίτσες. Ξεκίνησα να ανεβαίνω προς τα πάνω. Εκείνη την ώρα μου ήρθε μια φοβερή επιθυμία να βγάλω τα σώψιχά μου και οι παρατηρήσεις ήταν αρκετές.

1) Ο kouk. Μόλις έμπαινε μέσα εκείνη την ώρα λίγο ταρακουνημένος λεγοντάς μου οτι μοιάζω με τον Shrek σε απόχρωση και οτι θα πήγαινε αυτός τις σακούλες πάνω.

2) Η τουαλέτα. Τώρα είχα διάφορες επιλογές η μία ήταν η τουαλέτα και η άλλη το παλίο καλό πλην παραδοσιακό ξέρασμα από την άκρη του πλοίου. Η τουαλέτα έμοιαζε με μέρος από την κόλαση. Οι μυρωδιές ήταν απόκοσμες συν οτι αρχικά ήταν κλειστή η πόρτα συν οτι υπήρχε ουρά την οποία αντελήφθην αργότερα διότι τα μέλη της ήταν διασκορπισμένα γύρω γύρω, ΣΥΝ... είχε τελειώσει το χαρτί (ΧΕΧ).

3)Το έξω! Τρέχω έξω και ακούω μια ΠΟΛΥ εκνευρισμένη φωνή πίσω μου που έλεγε "CLOSE THE DOOOR - PLEASE!" Με πολύ κοφτό και τονισμένο το -ea- στο please...

4)Η συγκινητική ανακοίνωση, που είχε γίνει πολλές φορές ήδη σε σχέση με την καθυστέρηση του μεσημεριανού.

Όσο και αν δεν το πιστέυετε ο εκνευρισμός μαζί με τον φρεσκο αέρα με έσωσαν. Μετά το ΚΑΜΠΛΑΟΥΜ της πόρτας γύρισα να παρατήρησω τους δύο ηλίθιους που καθόντουσαν δίπλα της. Ηταν πολύ τσαντισμένοι προφανώς από τον αριθμό των πράσινων ανθρώπων που έβγαιναν τρέχοντας από την πόρτα με το χέρι στο στόμα, αφήνοντας την ανοιχτή. ΜΑ ΕΙΝΑΙ ΤΡΕΛΟΙ!!! Ντουντ, ιφ γιου ντοντ λαϊκ ιτ γκοου σαμγουερ ελς!!! Μιας και είσαι και τόσο άνετος δηλαδή.

Ενημερωτικά, ξέρασα λίγο αργότερα με τον good-old fashioned over the side of the bottom deck τρόπο. Αν είναι να το κάνεις κάντο με στυλ...

Όσο για το βράδυ που αναρωτιούνται τα παιδιά, οι εμπειρίες δεν ήταν πολύ άσχημες. Μόνο παρατράγουδο βασικά ήταν στην αρχή, οπου αντί η φουρτούνα να ξεκινήσει στις 2:30 νομίζω, ξεκίνησε στη μία όταν ακόμα διάβαζα ένα κομικ για να ηρεμίσω. Απελπίστικα οτι δεν θα με έσωζε τίποτα εκείνη την ώρα και προσπαθούσα να κρατήσω τα πράγματα που έπευταν από το τραπέζι με γκαημό. Περιέργως σταμάτησε η φάση για λίγη ώρα, αρκετή για την ταλαιπωρία μου να μου ρίξει μια γερή στο κεφάλι και να κοιμηθώ.

καφρο-διασκέδαση

Happy Tree Friends: ο τέλειος συνδυασμός μεταξύ παν-γλυκου καρτούν κ καφρίλας
δείτε όλα τα επεισόδια κ κατεβάστε κ το tune των τίτλων να το ακούτε κ να διασκεδάζετε.

Weebl's stuff: φοβερά καρτούνς
personal favorites: badger-badger-badger

strawberrypancakes

όλα τα saladfingers στο πιο έργο τέχνης αλλά φρικουλέ (κ με μουσική Boards Of Canada), δείτε τα οπωσδήποτε

δείτε κ τα Kenya κ Kenya live το ένα μετά το άλλο

Βλέποντας τον κόσμο μέσα από τα μάτια ενός σκύλου

Τις τελευταίες 4 μέρες προσέχω έναν σκυλάκο, το Smockey. Είναι περίπου 3 χρονών, setter. Είναι δλδ λαγωνικό! Αυτό το τελευταίο κυρίως το θυμάται όταν αντικρύζει κάποια γάτα. Τη γάτα συνήθως την αγαπά κ θέλει απεγνωσμένα να την πλησιάσει κ να τη μυρίσει. Όπως καταλαβαίνετε το αποτέλεσμα συνήθως είναι άλλο...

Ο Smockey έχει 2 αφεντικά που βρίσκονται σε δουλειά στο Καμερούν για κάποιο διάστημα. Ο Smockey μπορεί να πάει εκεί αλλά αυτό είναι κάπως δύσκολο γιατί αν πάει θα πρέπει να μείνει 1 μήνα στο αεροδρόμιο καραντίνα ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ κ το τονίζω αυτό γιατί είναι μαθηματικά βέβαιο πως τα αφεντικά του δε θα μπορούν να πηγαίνουν να τον βλέπουν εκεί. Αυτή τη στιγμή προετοιμάζουν ένα εργοτάξιο κ θα χτίσουν ένα δρόμο που ενώνει 2 χωριά διασχίζοντας ζούγκλα! WOW!

Ο Smockey έχει συγκεκριμένες ανάγκες, επιθυμίες κ πρόγραμμα στη ζωή του. Είναι ο πιο γλυκός σκυλάκος του κόσμου! Συγκεκριμένα έχει υποθυροειδισμό κ έτσι δεν γκρεμίζει όλο το σπίτι από την ενεργητικότητα. Κάθε πρωί πρέπει να παίρνει 3 χάπια για αυτό το σκοπό. Τα χάπια συνήθως του τα δίνω καμουφλαρισμένα σε φαί. Το φαί μπορεί να είναι σχεδόν οτιδήποτε. Πίτσα, ζαμπονάκι, ακόμα κ τόνος. Θα το φάει τότσο λαίμαργα -όχι επειδή πεινάει αλλά επειδή του το δίνεις στο στόμα- που δε θα προλάβει ποτέ να καταλάβει το... κόλπο!

Επίσης από τότε που έφυγαν τα παιδιά –δλδ τα αφεντικά του- περνάει μία κατάθλιψη, η οποία με το κατάλληλο ντάντεμα από όλους τους υπόλοιπους υποχωρεί σταδιακά. Τα εναλλακτικά αφεντικά του πάλι έχουν φύγει για οληγοήμερες διακοπές. Έτσι έπεσε ο κλήρος σε μένα, γεγονός που φυσικά δε μετανιώνω διόλου!

Κάθε μέρα πρέπει να βγαίνει βόλτα 2 φορές –εγώ όμως τώρα τελευταία τον έχω κακομάθει κ τον βγάζω 3 φορές κ μάλιστα μία φορά τη μέρα χωρίς το λουρί του- ώστε να περπατάει λίγο κ φυσικά να κάνει την ανάγκη του. Όταν κάποιος ξεστομίσει τη λέξη ΒΟΛΤΑ την οποία κ αναγνωρίζει το ίδιο με το όνομά του πηδά μέχρι τα ταβάνια. Φωνάζει κ κοπανιέται. Κοινώς δεν κρατιέται. ΘΕΛΕΙ!!!

Η βόλτα έχει το πρόγραμμά της. Διασχίζουμε το οικοδομικό τετράγωνο γύρω από το σπίτι μας, παντοτε anti-clockwise. Πηγαίνουμε συνήθως από το πεζοδρόμιο το πιο κατουρημένο από άλλα σκυλάκια κ γατάκια κ μυρίζουμε τα ίχνη γιατί είπαμε, είμαστε λαγωνικά! Όταν βρούμε ένα σημείο που παρουσιάζει ενδιαφέρον αφήνουμε κ εμείς το στίγμα μας, είτε στο ψιλό του είτε στο χοντρό του, ποτέ κ τα 2 ταυτόχρονα. Το πρώτο μας ψιλό πέφτει πάντα στο πρώτο δέντρο έξω από το σπίτι μας γιατί δε μπορούμε να το βαστήξουμε περισσότερο. Για τα υπόλοιπα 8-10 μπορούμε και να περιμένουμε.

Κατά τη διαδρομή μυρίσουμε κ ψάχνουμε συστηματικά μήπως κ βρούμε καμμία ΓΑΤΑ! Αυτή είναι άλλη μία από τις λέξεις που αναγνωρίζουμε. Υπάρχει ένα σπίτι στο δρόμο μας, διπλοκατοικία όπου μένει μία οικογένεια με 2 μικρά κοριτσάκια. Είναι το fan club μας! Μας αναγνωρίζουν όταν περνάμε κ ξέρουν ακόμα κ το όνομά μας το οποίο κ φωνάζουν, όμως εμείς κλασμένα τα έχουμε τα κοριτσάκια γιατί είμαστε λίγο ντροπαλοί κ λίγο μπουνταλάδες με όσους δε γνωρίζουμε.

Άσε που όταν περνάμε από εκεί, αλλού είναι ο νους μας. Δίπλα από το σπίτι των κοριτσίων υπάρχει ένα πάρκο. Εκεί ξαμολιόμαστε κ μυρίζουμε τα δέντρα, τα παγκάκια, τρέχουμε κ λίγο να ξεσκάσουμε. Στο πάρκο συναντάμε κ τον ημί-αδέσποτο κοπριτάκο φίλο μας το Λάμπρο –τον προσέχουν οι τριγύρω πιτσαρίες κ το περίπτερο- τον οποίο αντιμετωπίζουμε με μια σχετική επιφύλαξη, αφού πρώτος αυτός μπορεί κ μας γαβγίσει που πατάμε στο πάρκο του ανάλογα πάντα με τα κέφια της ημέρας.

Τώρα τελευταία όμως τα κοριτσάκια κ οι γονείς τους λείπουν σε διακοπές. Έχουν μείνει στο σπίτι 2 μικρά γατάκια. Εμείς πηγαίνουμε έξω από το σπίτι κ τα βλέπουμε αυτά τα γατάκια 3 φορές την ημέρα. Καθόμαστε εκεί κ τα κοιτάμε τουλάχιστον για κανά μισάωρο.

Το ένα γατάκι είναι κοντούλι στο σώμα κ καστανόμαυρο με πράσινα ματάκια. Φαίνεται πολύ έξυπνο. Συστηματικά μας αντιμετωπίζει με επιφύλαξη. Όχι τόσο εμένα όσο το Smockey. Η αλήθεια είναι πως αυτός ο μπουνταλάς όταν τα βλέπει τα γατάκια τρελένται από τη χαρά του, γουστάρει, κουτσαπηδάει κ βγάζει μικρές παραπονιάρικες κραυγούλες επειδή δε μπορεί να μπει μέσα στο σπίτι να τα μυρίσει με την ησυχία του. Αυτό είναι μία χρήσιμη γνώση για το σκούρο γατάκι που συνήθως κάθεται οριακά πίσω απότα κάγκελα κ μας περιεργάζεται φοβισμένο.

Το άλλο όμως γατάκι με το οποίο έχουμε συνάψει σχέσεις είναι θρασύτατο. Είναι πιο μακρόστενο στο σώμα από το προηγούενο που είναι πιο τύπου μπόμπος, καστανό κεραμιδί αλλά σαφώς πιο ταλαίπωρο. Το ένα ματάκι του, το δεξί, είναι αλοίθωρο με φορά προς τα έξω –δε ξέρω αν αυτό σας λέει κάτι- κ με ελαφρώς πιο σκούρο καστανό χρώμα από το άλλο μάτι, σα να έχει πάθει κάποιου είδους μόλυνση. Νομίζω πάντως ότι βλέπει κ από τα 2 μάτια. Επίσης από αυτή τη μεριά το μπροστινό του ποδαράκι κουτσαίνει κ δεν το πατάει πολύ καλά. Κάτι πρέπει να έπαθε αυτό πριν το γνωρίσουμε, ποιος ξέρει... Ωστότσο το πόδι παρουσιάζει εμφανή βελτίωση.

Το γατάκι λοιπόν αυτό μας γουστάρει. Όταν μας βλέπει τρέχει χαριτωμένα νιαουρίζοντας προς το μέρος μας. Εμένα με αφήνει να το χαιδευώ κ μου γουργουρίζει, ενώ στο Smockey κουνάει την ουρίτσα –κ αυτός φυσικά ανταποδίδει-, τον αφήνει συστηματικά να το μυρίσει κ απομακρύνεται φοβισμένο όταν ο δικός μας ο μπουνταλάς κάνει κάποια πραγματικά άγαρμπη κίνηση προσέγγισης από τον ενθουσιασμό του.

Το γατάκι αυτό είναι κ περιπετειώδης τύπος, καθώς κάθε μέρα στη βραδινή μας βόλτα το βρίσκουμε σκαρφαλωμένο στο δέντρο έξω από το σπίτι του. Δεν ξέρω αν το τρομάζει κανείς κ ανεβαίνει κάθε βράδυ εκεί ή απλά το κάνει από sense of adventure! Πάντως κατά κανόνα ζορίζεται να κατέβει από εκεί κ θέλει μία άλφα παρότρυνση κ ενθάρρυνση προκειμένου να κατέβει –κ όπως καταλαβαίνετε του τη δίνουμε κ οι 2.

Η όλη φάση με το Smockey κ τις βόλτες του με έχει χαλαρώσει αφάνταστα. Ο μικρόκοσμος του σκύλου είναι απλός κ καμιά φορά έχει κ την πλάκα του. Βέβαια δε λείπουν κ τα παράπονα. Μια άγνωστη κυρία έξω από το σπίτι με τα γατάκια μας μάλωσε –ευτυχώς ευγενικά- με τη δικαιολογία ότι τα τρομάζουμε τα γατάκια. Που να της εξηγήσεις τώρα πως έχει στα αλήθεια η φάση! Κ ποις θα σε πίστευε κιόλας! Λόγος πάντως δεν της πέφτει επί της ουσίας γιατί το σπίτι δεν είναι καν δικό της.

Μία άλλη μαλ@#$%^& κ αγενέστατη κότα στην απέναντι μονοκατοικία μου την είπε λες κ είμαι το γυφτάκι της γειτονιάς. Συγκεκριμένα μου φώναξε «Παρ’το από δω το κωλόσκυλο που μου χέζει το φράχτη!». Ο Smockey εκείνη την ώρα βέβαια απλώς μύριζε κ τίποτα άλλο κ επίσης το πεζοδρόμιο είναι για όλους τους πεζούς. Βασικά εγώ δε ξέρω μεχρί πού φτάνει το δίκιο της κ έτσι απομάκρυνα συχγυσμένη το σκύλο χωρίς να απαντήσω γιατί θα μίλαγα ΑΣΚΗΜΑ!

Έχω την εντύπωση πως οι Ιάπωνες έχουν εφεύρει το σκατομαζωχτήρι-τσιτόγκο για ιδιοκτήτες pets. Ουσιαστικά είναι μία πλαστική λαβίδα που καταλήγει σε 2 κουτάλες που ανοιγοκλείνουν. Οι κουτάλες -που περικλείονται από χαρτοσακούλα μίας χρήσης που αφαιρούνται εύκολα χωρίς να λερώνεσαι- συγκεντρώνουν τα πολύτιμα βιολογικά απόβλητα. Έτσι καθώς βγάζεις το σκύλο βόλτα έχεις κ αυτό το gadjetάκι στο άλλο σου χέρι κ όπου ο σκύλος σου αμολά το χοντρό του μετά πας εσύ κ το μαζεύεις κ ούτε γάτα ούτε ζημιά. Βέβαια αυτό λειτουργεί περίφημα όσο το απόβλητο είναι σε στέρεη μορφή. Αν το pet πάθει τσιρ-λίντερ τον πού^&!

Αν είσαι ιδοκτήτης ζωντανού πάντως στη Μπανανία ό,τι θες ακούς από τους γείτονες. Εκτίθεσαι στο μακρύ κ το κοντό του κάθε μα@#$% που μπορεί να λέει ότι θέλει κι ας έχει άδικο στα μισά.

Τέλος ήθελα να σας πω για την τρομάρα που μας έκανε ο Smockey τις προάλλες. Είπα να μείνω σπίτι κ το βράδυ για ύπνο κ ήρθε κ εκείνος. Ξέρω πως κατά κανόνα ο Smockey κοιμάται κάτω αλλά δίπλα από το κρεβάτι γλύφοντας κ ποδαράκι κ χεράκι κ ότι άλλο εξέχει κ πως ενίοτε κάνει βόλτες προς κουζίνα όπου τρώει κ πίνει με πολύ σαματά. Την έχουμε λοιπόν πέσει κ έρχεται τσούκου-τσούκου ο Smockey κ μπαστακώνεται φύλακας κάτω από το κρεβάτι από τη μεριά μου φυσικά.

Σε κάποια φάση κ εκεί που φαινόταν σα να χαλαρώνει ψελλύζει ένα παραπονιάρικο γουφ-γουφ-γουφ, μετά παίρνει μία ανάσα σα ρόγχο κ ακινητοποιείται με τα μάτια ανοιχτά. Με ρωτά εκείνος, «σου φαίνεται φυσιολογικό αυτο;» κ απαντώ «όχι, κάτσε όμως να δούμε». Τον φωνάζω κ δεν αντιδρά. Ξαναφωνάζω. Τίποτα.

Πανικός!

Εκείνος πέφτει από πάνω του. Του μιλά, τον ταρακουνά. Τίποτα.

Καταλήγουμε ότι σχωρέθηκε το σκυλί.

Για κανά λεπτό προσπαθώ να το χωνέψω.

Ίσως να χε καρδιά κ να μην το ξέραμε. Ίσως να παθε εγκεφαλικό. Who knows.

Τι να τον κάνουμε τώρα Χριστουλάκο μου; Φρικαλέες σκέψεις με σκουπιδοσακούλες κ σεντόνια περνούν από το μυαλό μου.

Αποφασιζω να πάρω τα εναλλακτικά αφεντικά –όχι αυτά στο Καμερούν, τα άλλα που είναι διακοπές-να τους πω τα νέα 2 η ώρα το βράδυ. Ο ένας το χει κλειστό. Ό άλλος καλεί κ πάνω που του λέω «Ρε συ Χ δεν ξέρω πως ακριβώς να στο πω αλλά να ο Smockey…» το κινητό κλείνει –το γνωστό πρόβλημα αυτού του μοντέλου με τη μπαταρία.

Αυτός τώρα πρέπει να φρίκαρε. Αλλά κ γω τι να κανα; Να μην τους το πω;

Μέχρι να βρει άλλη συσκευή να μας πάρει, εκείνος είπε πως ο Smockey ανοιγόκλεινε τα μάτια του. Αλλά δεν κουνιόταν καθόλου. Όντως κ εγώ το επιβεβαίωσα. Κλείνω στο Χ το τηλ στα μούτρα να παλέψουμε με το σκύλο. Πάω κ φέρνω από την κουζίνα το μπωλάκι του με το νερό. Του το ρίχνω όλο στα μούτρα να δω αν θα αντιδράσει. Σηκώνεται επιτέλους. Από τότε κ μετά όλα πήγαν καλά! Ευτυχώς!

Πείτε μου εσείς τώρα... Τι στα σκατά έγινε;
Μου έκανε καψόνια επειδή είδε ότι ήρθε εκείνος σπίτι κ ζήλευε; Γενικά παντως δε φαίνεται ζηλιάρης...
Μήπως έβλεπε κάποιο όνειρο κ έμεινε με ανοιχτά τα μάτια στην REM φάση κ κοιμόταν τόσο βαθιά που δεν καταλάβαινε;
Μήπως λιποθύμησε για κάποιο άγνωστο λόγο για λίγα λεπτά κ είχε ανοιχτά τα μάτια κ δεν αντιδρούσε σε τίποτα;

Μετά που συνήλθε πάντως εγώ δε κατάφερνα να κοιμηθώ για ώρες κ μέσα στο βράδυ φώναζα το όνομά του κ αυτός ο μπαγάσας αντιδρούσε άμεσα.

Μήπως ξέρει κάποιος να μου πει όντως τι μπορεί να συνέβη; Ο κτηνίατρός μου λείπει διακοπές μέχρι τις 20 του μήνα...

Εφιάλτης στα Φιόρδ - PS

Άξια η εξιστόρηση (μέρη 1, 2 και 3) της περιπέτειας από την isobel! Δεν ξέρω αν θα μπορέσω να προσθέσω κάτι ουσιαστικό οπότε θα προσθέσω για αρχή τις λεπτομέρειες:

Το πλοίο μας, που τελικά μας έβγαλε σώους (αλλά όχι αβλαβής), είναι το παλαιότερο πλοίο της φημισμένης παράκτιας γραμμής της Νορβηγίας (aka Hurtigruten). Η γραμμή λειτουργεί στην ολότητα της εδώ και 103 χρόνια ενώ το MS Lofoten κατασκευάστηκε το 1963!

Η φίλη μας η φινλανδή λεγόταν
Freya Emilia και την φωνάζαμε απλά Em, ίσως γιατί ταίριαζε με το κύριο χαρακτηριστικό του χαρακτήρα της.. δηλαδή τις Em-μονές! Εγώ είτε παρά τις εμμονές είτε ακριβώς λόγω αυτών την συμπαθούσα πολύ (εξού και την κάλεσα).

Στο σημείο αυτό πρέπει να εκφράσω την έντονη μου διαμαρτυρία που ενώ ήμουν ο μόνος από τους έλληνες που έφερε καθως-πρέπει φαϊ στο καράβι (τι έχουν δηλαδή τα βραστά αυγά;) δέχομαι για μία άλλη φορά το κατακεραυνώνον "ήμαρτον" αντί για το "Εύγε!" που αξίζω! Αλλά δεν πειράζει.. το έχω συνηθίσει..

Η πόλη που σταματήσαμε "πριν τη φουρτούνα" ήταν είτε το Molde είτε το Kristiansund. Για να ήταν μόνο 10 λεπτά η στάση μάλλον ήταν το Molde το οποίο παρεπιπτόντως έχει σπουδαίο jazz festival.

Και τώρα στην δική μου προσωπική οπτική όλων αυτών:

Εγώ προσπάθησα σθεναρά να μην ξεράσω αλλά τελικά λύγισα. Τι να κάνω όμως, δεν μπορούσα να τα έχω όλα. Ή θα ακολουθούσα την συμβουλή που λέει ότι όσο πιο χαμηλά στο καράβι τόσο καλύτερα ή θα απολάμβανα το φοβερό roaler coaster ride που ήταν το να βρίσκεσαι στο κατάστρωμα αυτού του άξιου και μικρού πλοίου εν μέσω φουρτούνας. Πράγματι, υπήρχαν στιγμές που χανόταν εντελώς η πρύμνη του καραβιού μέσα στη θάλλασα, όπου μετά ανεβαίνοντας πεταγόντουσαν τα νερά πάνω και σε καταβρέχαν. Το ξέρω ότι δεν ακούγεται και πολύ ωραίο αλλά πιστέψτε με ήταν συναρπαστικό! Όσο ήμουν εκεί πάνω δεν ένοιωθα ναυτία. Όταν όμως άρχισε να φέρνει ο άνεμος και λίγο πάγο μαζί με το θαλασινό νερό, τότε, σε αντίθεση με ορισμένους Νορβηγούς επιβάτες αναγκάστικα και μπήκα μέσα. Μέχρι εκείνη την στιγμή ήμουν παντελώς ανίδεος από το τι γινόταν μέσα, όμως το θέαμα που αντίκρυσα ήταν αρκετό για να με κατατοπίσει πλήρως: πανικόβλητες αλλά γλυκές νορβηγίδες λαντζέρισες να τρέχουν πάνω κάτω με εμετοσακούλες στο ένα χέρι και πανιά και άζαξ στο άλλο. Οι καημένες τα είχαν δει όλα με το ξερατό που έριχναν οι επιβάτες. Κάτι άλλο που ο εγκέφαλος μου προσέλαβε ταυτόχρονα με την οπτική πληροφορία ήταν μια ελεεινή μπόχα. Αυτή και μόνο αυτή ήταν αρκετή για να ανακατέψει το στομάχι σου. Εκεί ήταν η αρχή του τέλους για μένα, που, αν και το πάλεψα πολύ, ήταν ένα τέλος τοποθετημένο πάνω από την τουαλέτα. Παρόλους του σπασμούς δεν κατάφερα να βγάλω τίποτα παρά ένα ελάχιστο και αξιολύπητο μίγμα χολής και σάλιου. Στο τέλος ήμουν τόσο εξαντλημένος που δεν μπορούσα να κρατηθώ εκεί πάνω άλλο.

Αφού έπεσε και η νύχτα, λογικευτήκαμε και καταλήξαμε στην καμπίνα, όλοι δηλαδή εκτός του alasondro που, πρέπει να διορθώσω, πέρασε την βραδιά εντελώς μόνος του! Οι γερμανίδες τουρίστριες είχαν κατεβεί στο Ålesund περί τα μεσάνυχτα και όλοι οι άλλοι επιβάτες ήταν στις καμπίνες τους. Κάποια μέρα πρέπει ο Μανώλης να μας πει για αυτόν τον χριστό φαντάρο..

Πάντος παρόλη την δυσάρεστη εμπειρία δεν δίστασα και έκανα μετά από δυο μήνες και άλλο ένα ταξίδι με τα hurtigruten, αυτή τη φορά προς το βόρειο ακρωτήρι. Το βάπτισμα πυρός του MS Lofoten με είχε προετοιμάσει όμως ώστε δεν χτύπησα βλέφαρο στην βόρεια θάλλασα. Αλήθεια εσείς τι πιστεύετε δεν βγήκαμε όλοι λίγο πιο δυνατοί από αυτή την περιπέτεια; (σκύβει για να μην τον πάρουν οι λεμονόκουπες)

100 Πράγματα που θα ‘θελα να κάνω πριν πεθάνω

Είναι δύσκολο τελικά να φτιάξει κανείς αυτή τη λίστα. Εγώ σήμερα την παλεύω ώρες κ έχω ξαναεπιχειρήσει να το παλέψω αυτό αλλά πάλι τα αποτελέσματα ήταν ανάλογα.

Καταρχήν είναι ευθύνη το να μην ξεχάσεις να συμπεριλάβεις αυτά που θεωρείς πιο σημαντικά κ αυτονόητα κ στη θέση τους να βάλεις άλλα επουσιώδη. Νομίζω ότι για να το πετύχει κάποιος αυτό θα πρεπε να νοιώθει πως η λίστα του κινδυνεύει να εξαντληθεί ώστε να αναγκαστεί να πάρει αυτές τις αποφάσεις με μεγαλύτερη σοβαρότητα κ να αφήσει έξω πράγματα αποφασίζοντας συνειδητά το τι προτιμά να συμπεριλάβει στη θέση τους.

Εγώ θα παραθέσω αυτά που τώρα κρίνω ως σημαντικά με τη μέχρι στιγμής σπαζοκεφαλιά μου. Αν θελήσω κάτι να συμπληρώσω ή να αντικαταστήσω θα το κάνω μέσω comment. Επίσης θα σβήσω από την αρχική λίστα με τον ίδιο τρόπο όποια μου επιθυμία πραγματοποιήσω –σιγά μην καταφέρω ever πάνω από 2-3 το πολύ.

Μπορείτε να κοροιδέψετε όσο γουστάρετε την ανασφάλεια, την ανωριμότητα, τον εγωισμό κ τη φιλαρέσκειά μου. Να είστε βέβαιοι άλλωστε πως το ίδιο θα κάνω κ εγώ για σας αν μου στείλετε τη δική σας λίστα. Κ ειλικρινά θα γούσταρα πολύ να δω κ τις δικές σας.

Θεωρώ τέλος πως αυτή η λίστα με αφορά προσωπικά κ πως δε μπορώ να χαρίσω ευχές σε άλλους να τις αξιοποιήσουν αυτοί κατά το δοκούν. Αυτό νομίζω πως είναι ξενέρωτο. Τι πα να πει, πχ. χαρίζω μία ευχή στη μαμά μου; Αν θες να σου συμβεί κάτι πριν τα κακαρώσεις που θα την επηρεάσει απλά γράφτο. Επίσης όχι ευχές του τύπου ειρήνη για όλον τον κόσμο κ λοιπά ουτοπικά. Συγκεκριμένα πράγματα.

Να λοιπόν η λίστα μου με κάποια bullets ομαδοποιημένα αλλά με τυχαία σειρά.

Τα πρακτικά

1- Να εξακριβώσω με τα ίδια μου τα μάτια ότι κάποιοι γνωστοί μου χοντρομαλ#$%^& get what they truly deserve!

2- Να αποκτήσω ένα εξοχικό-καβάτζα στο Άνω Κουφονήσι που το αγαπώ!

3- Να κληρονομήσω ή να μου χαριστεί με κάποιο τρόπο ένα τόσο μεγάλο ποσόν που να μην με ενδιαφέρει το πόσο πολύ θα κουράζομαι κατά την εργασία μου κ φυσικά η οικογένειά μου κ εγώ να μην ξεμείνουμε ποτέ.

Τα περιπετειώδη

4- Να κάνω παραβολική πτήση, ώστε να βρεθώ για κάμποση ώρα σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας ή εναλλακτικά να κάνω ένα διαστημικό ταξίδι.

5- Να δοκιμάσω με παρέα 1 φορά διάφορα ήδη ναρκωτικών που θα ήθελα χωρίς να κρύβομαι επειδή είναι παράνομα.

6- Να ταξιδέψω σε όποιο μέρος του κόσμου γουστάρω τουλάχιστον από 1 φορά.

Τα μουσικά κ λοιπά καλλιτεχνικά

7- Η μπάντα μου να παίξει support σε συναυλία της Bjork είτε στην Ελλάδα είτε στο εξωτερικό.

8-Να κάνει η μπάντα μου αξιοπρεπή δισκογραφική δουλειά χωρίς να μας πιάσουν τον κώ^& οι managers κ να γίνουμε indy famous sort of.

9- Να γράψω ένα σενάριο για κινηματογραφική ταινία (είτε με βάση κάποιο όνειρο που έχω δει είτε καθαρά fictional) κ η ταινία αυτή να γυριστεί κ να εκδοθεί.

Τα ναρκισσιστικά

10- Να γίνω 45 κιλά εύκολα κ γρήγορα κ να μην ξαναπάρω ΔΡΑΜΙ από τότε.

11- Να κάνω πλαστική στήθους, λιποαναρρόφηση κ να εξαλείψω ΔΙΑ ΒΙΟΥ κυτταρίτιδα κ χαλάρωση από το σώμα μου.

12- Να κάνω τουλάχιστον 1 φορά sex με τον 100% τέλειο εραστή για το γούστο μου.

13- Όταν γίνω διάσημη τραγουδιάρα να γίνω παράλληλα κ γνωστό alternative fashion idol!

Τα ανιδιοτελή

14- Να δω το ΒΥΣΜΑ να καταργείται με οποιαδήποτε μορφή κ όσοι επιμένουν να στηρίζονται σε αυτό να χλευάζονται συστηματικά μέχρι ν’αλλάξουν γνώμη.

15- Να εξακριβώσω με σιγουριά κατά πόσο υπάρχουν ή οχι εξωγήινοι. Να τους δω με τα μάτια μου κ να τους ακούσω με τα αφτάκια μου. Μετά δε με πειράζει, μπορώ να πάρω αυτό το μυστικό κ στον τάφο μου!

16- Τα ίδιο με προηγουμένως σχετικά με το Θεό, με τη διαφορά ότι αν δεν υπάρχει τίποτα θα πάρω τις αδιάσειστες αποδείξεις κ να τις τρίψω στα μούτρα του Πάπα, του Χριστόδουλου κ μετά θα τις δώσω στο CNN.

17- Να δημιουργηθεί παγκόσμιο νομοσχέδιο σύμφωνα με το οποίο όποιος βλάψει ή βασανίσει ζώο με οποιοδήποτε τρόπο θα μπαίνει φυλακή χωρίς αναστολή ή εγγύηση σαν να έχει σκοτώσει ΠΑΙΔΑΚΙ. Τα ζωάκια είναι στην πλειοψηφία τους αθώες ψυχούλες!

18- Να χρηματοδοτήσω ένα μεγάλο δημόσιο νοσοκομείο/καταφύγιο για σκυλιά, γατιά κ λοιπά ζωντανά, αδέσποτα κ μη.

19- Να βρεθεί μία νέα, ακίνδυνη κ δωρεάν ανεξάντλητη ενεργειακή πηγή κ οι πετρελαιάδες να φάνε τα σκατά τους!

Εφιάλτης στα Φιορδ – Μέρος 3ο κ τελευταίο

Είναι βραδάκι σχετικά νωρίς. Είμαι κρεβατωμένη στην καμπίνα. Διανύουμε το κρίσιμο μισάωρο του αράγματος στο λιμάνι. Δεν ξέρω ποιο λιμάνι. Βασικά, ποσώς με ενδιαφέρει. Δεν είμαι διατεθημένη να τα σκατώσω ξανά κ να αφήσω τον ευατό μου να ξαναμπεί στην κόλαση. Με παίρνει το παράπονο. Κλαψουρίζω κ παρακαλώ όλη την παρέα να σηκωθούμε κ να φύγουμε την ίδια στιγμή από το γαμοκάραβο κ ας πάμε στο Μπέργκεν με το ΚΤΕΛ!

Στην πράξη δε μπορώ να πάρω τα πόδια μου. Στην πράξη επίσης έχω ξεμείνει εδώ κ 2 μέρες από λεφτά κ με ζουν ο kouk κ ο avel εναλλάξ. Δεν έχω δικαίωμα να τους το ζητώ αυτό πότσο μάλλον να το απαιτώ κιόλας. Στην pathetic κατάσταση που βρίσκομαι όλοι μου δείχνουν κατανόηση αλλά σε καμιά περίπτωση δε με παίρνουν στα σοβαρά...

Το καράβι σαλπάρει. Είμαι απελπισμένη. Δε μπορώ άλλο εκεί μέσα. Η επόμενη στάση είναι 10 ώρες μετά. Ο avel μου ανακοινώνει το σχέδιο δράσης που έχει καταστρώσει η παρέα. Του είπαν από το καράβι πως για 1,5 ώρα περίπου θα πλέουμε μέσα στο φιορδ κ όλα καλά. Μετά θα πλεύσουμε στα ανοιχτά για κανά 8ωρο οπόταν τον πού#$!

Μία είναι η λύση: Να προσπαθήσω να χαλαρώσω ώστε να ηρεμήσει το στομάχι μου το συντομότερο. Να πάρουμε τη δραμαμίνη-σούπερμαντολίνι που κρατά 24ώρες ώστε να μην ξαναξεράσουμε. Αυτή για να επιδράσει στον οργανισμό πρέπει να περάσει μία ώρα χωρίς στομαχικές διαταραχές άρα για λόγους timing αυτές οι ενέργειες έπρεπε να γίνουν άμεσα. Το καράβι ανακοίνωσε πως δεν υπάρχει λόγος για πανικό. Το βράδυ θα κούναγε πάλι γαμι$%^& αλλά δε θα βυθιζόμασταν.Το βραδινό στην τραπεζαρία θα σερβιριζόταν κανονικά.

Παίρνω τη δραμαμίνη. Για την ώρα νοιώθω καλύτερα αλλά δεν ξέρω πόσο θα κρατήσει αυτό. Ίσως να είναι πάλι μία μικρή ανάπυλα πριν γίνει της που#$%%^! Το φάρμακο αρχίζει να επιδρά. It’s good shit man! Νοιώθω περίεργα το στομάχι μου. Νοιώθω πως ακόμα κ αν ήθελα για κάποιο λόγο να ξεράσω για κάποιο λόγο δε θα τα κατάφερνα πια. Σα να χει μπει ένα καπάκι που κλείνει το στομάχι ώστε να μη βγει τίποτα προς τα έξω. Ίσως κ να ναι placebo effect, ίσως να ναι ιδέα μου. Εννοια σου όμως κ πάλι εδώ θα μαστε, σε καμιά ωρίτσα θα ξαναπέσουμε στα σκληρά κ τότε θα δούμε πόσα απίδια βγάζει ο σάκος.

Πρώτη φορά παίρνω δραμαμίνη. Καλή φάση. Ο avel για να με ενθαρρύνει να το πάρω μου πε πως βαράς ντάγκλες. Σε κάνει να νοιώθεις ευχάριστα. Σα να χει δίκιο μου φαίνεται. Σα να χω πάρει τα πάνω μου τελικώς. Σα να μαι κ γα#$ τα παιδιά στο φινάλε-φινάλε. Η λεσπριτία, η φινλανδή κ ο kouk δειπνίζουν στο εστιατόριο. Οι υπόλοιποι μάλλον ξεράσανε πάρα πολύ κ απλά παραβρίσκονται κοιτώντας κ συζητώντας.

Όλη η παρέα εκτός από τη Φινλανδή πήραμε δραμαμίνη. Ελπίζω με τόσα που χει φάει αυτή η φοράδα να μην αρχίσει να ξερνάει γιατί δε τελειώνουμε με τίποτα. Η ίδια πάντως ισχυρίζεται πως έιναι θαλασσόλυκος με γερό στομάχι κ πως δε μασάει. Καλάαααα, εδώ θα μαστε να σε δούμε κ σένα.

Το φάρμακο με πιάνει ωραία. Έχω σαφές αίσθημα ευφορίας. Γουστάρω. Χαζογελάω μόνη μου. Ανεβαίνω στο εστιατόριο να κάνω παρέα με τους υπόλοιπους νταγκλαρισμένους φίλους μου. Νομίζω πως αυτό θα χει πλάκα. Νοιώθω θριαμβευτής που έχω επιζήσει ως εδώ. Μπαίνω στη γεμάτη τραπεζαρία με αυτό το θριαμβευτικό ύφος κ μουρμουρίζοντας το soundtrack του πολέμου των άστρων. Το διασκεδάζω πραγματικά. Isobel back from tha-dead! Όλοι με θυμούνται –για προφανείς λόγους- κ μου χαμογελούν. Κ εγώ ανταποδίδω το χαμόγελο μέχρι τ’αφτιά. Κάποιοι μου μιλούν κ μου σφίγγουν το χέρι. Μου λένε που χάθηκα κ τέτοια. Κ εγώ λέω πως με πήρε λίγο από κάτω but in the end I prevailed.

Είμαι η Isobel κ είμαι εντάξει!

Στο τραπέζι βρίσκονται στο επιδόρπιο. Φαίνεται decent αλλά δεν είμαι σε φάση να φάω τίποτα ακόμα. Το στομάχι μου βρίσκεται σε ευαίσθητη ισορροπία ακόμα. Άσε που δεν ξέρεις κ τι θα παίξει αργότερα.Δεν το ρισκάρω. Η παρέα ξεκινά ως συνήθως καφροσυζήτηση. Μου λένε όλα τα επεισόδια που στο μεταξύ έχασα γιατί είχα κ εγώ η γυναίκα τα προβλήματά μου. Πώς πήγαν να το παλέψουν ο kouk & ο alasondro αλλά στο τέλος λύγισαν. Ο avel ισχυριζεται πως αν δεν είχε εμένα δίπλα του παίζει κ να την είχε παλέψει καλύτερα. Δεν κατάλαβα, βγαίνουμε κ φταίχτες από πανω; Δεν τον παρεξηγώ πάντως γιατί η αλήθεια ήταν πως τράβηξε ουκ ολίγα απ’ το πρωί. Η μόνη που είχε το κούτελο ψηλά ήσουν εσύ λεσπριτία.

Ήσουν κυρία ρε παιδί μου. Με το που ξεκίνησαν τα δύσκολα μας αποχαιρέτησες, κατέβηκες καμπινούλα, άραξες. Αυτά είναι. Ήξερες τα όρια σου κ δεν ταλαιπωρήθηκες πολύ ούτε κ ταλαιπωρησες κανέναν. Αντιθέτως. Γι αυτό κ δεν ξέρασες καθόλου. Ατσαλάκωτη!

Δείπνο τέλος. Επιστροφή στην καμπίνα που δυστυχώς είναι 5-κλινη ενώ εμείς είμαστε 6. Με συνοπτικές διαδικασίες αποφασίζεται πως θα περάσει το βράδυ στη γέφυρα ο φουκαράς ο alasondro. Καβάτζωσε ένα καναπέ για πάρτυ του. Το ίδιο κ οι τουρίστριες. Ήλπιζα πως κάποιος θα με λυπόταν κ θα κοιμόταν μαζί μου γιατί ξεκίνησε να κουνάει πάλι κ φοβόμανε. Κανείς όμως δε θέλησε να βάλει τα χεράκια του να βγάλει τα ματάκια του κατά αυτόν τον τρόπο. Έτσι ξάπλωσα μόνη κ έρμη στην κουκέτα μου.

Όλοι έκλεισαν τα μάτια τους κ χαλάρωναν. Εγώ δε μπορούσα να κοιμηθώ. Γαρίδα το μάτι μου! Δεν ξέρω αν είχε να κάνει με παρενέργεια της δραμαμίνης ή είχα υπερένταση ή απλά μου είχε μπει ο διάολος, το αποτέλεσμα ήταν ένα. Δεν ξέρω αν οι άλλοι κοιμήθηκαν κατευθείαν αλλά εγώ έβγαλα το σκασμό κ απλά υπέφερα με το άγχος μου. Όλο το βράδυ μας πήγε ΠΟΛΥ ΑΣΧΗΜΑ.Κούναγε ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΑ.Υπήρχαν κάποιες φάσεις που πήγαινε να με πάρει ο ύπνος όμως σύντομα ερχόταν ένα ταρακούνημα από τα καλά που νόμιζες ότι θα τουμπάρουμε κ έχετε γεια βρυσούλες κ με ξύπναγε. Βασικά όλους τους ξύπναγε. Τρομάζαμε για κανά 5λεπτο κ μετά πάλι μια απ’τα ίδια.

Ξύπνησα νωρίς το πρωί. Κούναγε συγκρατημένα. Σε κάποια φάση λέει μέσα στο βράδυ πιάσαμε ένα άνευ σημασίας λιμάνι. Τα παιδιά βγήκαν έξω να πιάσουν χώμα για κανά 5λεπτο κ ξαναμπήκαν. Προφανώς κοιμόμουν γιατί δεν το αντιλήβδην. Έτρεξα πάνω να δω τι απέγινε ο alasondro. Είχε τα χάλια του. Η όψη του ήταν πιο χλωμή από τη δική μας. Θυμάμαι χαρακτηριστικά να μου λέει πως είδε το Χριστό φαντάρο. Κάτι θα ξέρει για να το λέει.

Μετά τη δραμαμίνη κανένας μας δεν ξαναξέρασε. Το ταξίδι μέχρι το Μπέργκεν κράτησε ακόμα 4 ώρες. Όμως η κακοκαιρία είχε πλέον υποχωρήσει εμφανώς. Επανήλθαμε σε ένα συνεχές αιγαιοπελαγίτικο κουνηματάκι που πλέον κανέναν δεν προβλημάτιζε. Μπορεί να είχαμε όλοι οι επιβάτες μία εικόνα ταλαιπωρίας αλλά πλέον είχαμε γίνει όλοι ανεξαιρέτως θαλασσόλυκοι.

Όταν φτάσαμε στο Μπέργκεν, βγαίνοντας έξω κουτσαπηδάγαμε κ αγκαλιαζόμασταν κ φιλιόμασταν μεταξύ μας. Επίσης αγκαλίαζαμε τα δέντρα, τις κολώνες του ηλεκτρικού κ φιλήσαμε τα άγια πλέον χώματα της πόλης. Μετά, σταδιακά η ζωή μας επανήλθε στα συνήθη. Η παραπάνω ιστορία δεν είναι ΚΑΘΟΛΟΥ fictional. Κατά καιρούς τα θυμόμαστε όλα αυτά κ γελάμε.

Για μένα τίποτα δεν αλλάζει το γεγονός πως αυτή ήταν μία από τις χειρότερες μέρες στη ζωή μου. Δεν το εύχομαι σε κανέναν. Κ ναι θα το θυμάμαι για πολύ καιρό...

Εφιάλτης στα Φιορδ – Μέρος 2ο

Το Microsoft Lofoten εγκατέλειψε το ασφαλές μικρό λιμάνι κ η κόλαση ξεκίνησε. Πριν καλά-καλά βγούμε από το φιορδ άρχισε να κουνάει άσκημα, ΠΟΛΥ ΑΣΚΗΜΑ. Αποφάσισα να βγάλω την τρομάρα μου στον πρώτο άνθρωπο που θα έβρισκα διαθέσιμο να με ακούει κ αυτός ήταν ο avel. Νομίζω πως εκείνη τη μέρα...άγιασε.

Τι του έλεγα πως πνιγόμαστε, πως δεν τη γλιτώνουμε με τίποτα, το καράβι στάνταρ θα βούλιαζε. Του έλεγα πως με τίποτα δεν την πάλευα κ πως ζαλιζόμουνα άσκημα κιόλας. Το στομάχι μου είχε γίνει κόμπος από τη ναυτία, χώρια η κρίση πανικού. Από ένα σημείο κ πέρα τα θυμάμαι αποσπασματικά κ κάπως σα ταινία, σαν να μη συνέβαιναν σε εμάς συγκεκριμένα. Θυμάμαι πως όσο πήγαινε κούναγε ολοένα κ χειρότερα. Προσπαθούσα να πείσω τον ευατό μου να περιμένει άλλο ένα λεπτό-κ άλλο-κ άλλο, μήπως πάλι αλλάξει η κατάσταση.

Μα του κάκου!!!

Το περίεργο feeling της δυσκολίας στην αναπνοή που φέρνει η ναυτία άρχισε πραγματικά να με εξαντλεί σωματικά. Ένιωθα την πίεσή μου να πέφτει κ να βυθίζομαι σε μία κατάσταση από την οποία θα έβγαινα μόνο μετά από ξερατό, αλλά πολύ ξερατό. Τρέχω κ φέρνω πολλές εμετοσακούλες. Τουλάχιστον 20.

Τα εξωτερικά ερεθίσματα ήταν τα χειρότερα του κόσμου. Τα τραπέζια ήταν άδεια γιατί δεν υπήρχε πια ούτε ένα αντικείμενο που να μπορεί να σταθεί πάνω τους με ασφάλεια. Στο χαλί του σαλονιού χυμένες μερέντες. Κ όμως, αυτή η ενοχλητική Φινλανδή αγελάδα είχε λέει σάκχαρο κ έπρεπε να τρώει κάθε μισή ώρα με το ρολόι για να αποφύγει την υπογλυκαιμία. Βγάζει cookies με μαρμελάδα κ τρώει μπροστά μας. Τα μεγάφωνα αναγγέλουν πως σε μισή ώρα θα σερβιριστεί το βραδινό στην τραπεζαρία κ πως θα είναι πέστροφα κ όχι ξέρω γω σολωμός. Χλωμιάζω.

Είμασταν στον σκυλοπνίκτη-καρυδότσουφλο που βρισκόταν στο μέσον του πουθενά κ με την οργή του μαλ#$% του Όντιν του αγάμ#$%^& να μας έχει κάνει τα στομάχια σούπα. Είμαστε hopeless. Το αποδέχομαι πλήρως. Δεν έχω άλλη δύναμη να αντισταθώ σε αυτό που μου λέει το σώμα μου πως είναι imminent. Κουλουριάζομαι πάνω στο τραπεζάκι για να μην πέσω. Ανθρώποι όρθιοι δεν υπάρχουν γιατί δε μπορούν να κρατήσουν ισορροπία. Αν είναι να πνιγούμε ας πνιγούμε. Ούτε οι πρώτοι θα μαστε ούτε κ οι τελευταίοι. Παραιτούμαι. Βγάζω την εμετοσακούλα κ ξερνάω. Ξερνάω πάρα πολύ.

Ο avel μου δίνει τη μία εμετοσακούλα μετά την άλλη κ συνεχίζω ασταμάτητα. Το μόνο που κάνω όταν δεν ξερνάω είναι να του ψελλύζω «βοήθεια». Τριγύρω ακούω κάποια γέλια σε φάση «συγχαρητήρια, είστε ο πρώτος επιβάτης που ξερνάει» από κάποιους που το παίζουν άνετοι τρομάρα τους αλλά κ κάποια σχόλια συμπαράστασης από τους υπόλοιπους επιβάτες σε φάση «αχ το καημένο το κοριτσάκι»...

Ήμουν ψιλολιπόθυμη κ δεν ξέρω για πόση ώρα. Σε κάποια φάση σηκώνω τα μάτια μου κ βλέπω ότι οι μισοί κ πλέον επιβάτες κ μαζί τους κ ο avel έχουν πάψει να είναι άνετοι. Εχουν κ αυτοί κανονικά την εμετοσακούλα τους παραμάσχαλα κ του δίνουν κ καταλαβαίνει. Μαζί κ οι τουρίστριες φίλες μας, κ ο alasondro. Ο kouk o θαλασσόλυκος έχει βγει έξω κατάχλωμος να αεριστεί μπας κ αποφύγει τη ρουκέτα. Όπως καταλαβαίνετε, του κάκου. Κανονικά θα πρεπε να σκάσω σατανικό χαμογελάκι με αυτό που συμβαίνει αλλά δεν είμαι σε θέση.

Έχω 2 προβλήματα σοβαρά.
1) Δε μπορώ να σταματήσω να ξερνάω αλλά παράλληλα δεν έχω τίποτα να βγάλω. Έχω αφυδατωθεί.
2) Μου έχουν τελειώσει οι εμετοσακούλες. Κάποιος φουκαράς επιβάτης με λυπάται κ μου μου φέρνει αυτός. Τον ευχαριστώ ολόψυχα. Με την αγάπη του Χριστού καλέ μου κύριος!!!

Ξαναπέφτω σε λήθαργο. Ανοίγω τα μάτια με τεράστιο κόπο από την εξάντληση. Ο κόσμος στη γέφυρα με ελάχιστες εξαιρέσεις, δυστυχώς μέσα σε αυτές η αντιπαθέστατη Φινλανδή που δε λέει να σταματήσει να καταβροχθίζει ότι βρει μπροστά της έχουν μπει σε έναν φαύλο κύκλο. Εχουν ναυτία όλοι, έχουν ξεράσει όλοι, το σαλόνι βρωμάει ξερατό μέχρι το όσλο κ αυτό τα κάνει χειρότερα κ δε μπορούν να σταματήσουν.

Κουνάει κ άλλο. Αγωνίζομαι να μην πέσω από την καρέκλα. Οι σκέψεις φρικωδίας επανέρχονται. Μα ποιος μαλ@#$% καπετάνιος ξεκινάει κρουαζιέρα όταν έχει απαγορευτικό; Μήπως απλά δεν έχει; Μήπως απλά το δικό μας καράβι είναι σκυλοπνίχτης κ έχει βρεθεί στα 8 μποφώρ κ γι αυτό γίνεται αυτό που γίνεται;

Έχω παρανοήσει εντελώς. Δεν ξέρω τι να σκεφτώ. Οι σκέψεις που κανω είναι η μία χειρότερη από την άλλη. Εφαρμόζω όλα τα τρικ που ξέρω από παιδάκι κατά του πανικού αλλά δεν πιάνει τίποτα.

Ανακοίνωση από τα μεγάφωνα. Περνάει από δίπλα το αδελφό καράβι της ίδιας εταιρείας κ υπό Κ-Σ χέστηκε η φοράδα στο αλώνι. Εδώ ο κόσμος χάνεται κ το μου%^ χτενίζεται! Στην παράνοιά μου καταλαβαίνω ότι έρχονται να μας σώσουν, άρα βυθιζόμαστε, άρα είχα τόση ώρα δίκιο κ κανείς δε με ακούει.

Γυρνάω προς το μέρος του avel να του τα πω αυτά αλλά λείπει. Κάποιος μου λέει πως έχει πάει να βρει τη λεσπριτία στην καμπίνα μήπως κ είναι καλύτερα εκεί ώστε να την κάνουμε όλοι για το αμπάρι. Γυρνάει κ μου λεει να φύγουμε. Εγώ του λεω πως δε μπορώ να περπατήσω από την εξάντληση κ τη ζαλάδα κ ας πάει αυτός, του εύχομαι τα καλύτερα.

5 λεπτά αργότερα διαπιστώνω πως μου έχουν πια τελειώσει οι εμετοσακούλες κ κανείς δεν έχει να μου δώσει. Βλέπετε γινόταν υπερκατανάλωση εκεί στη γέφυρα που καθόμασταν! Μαζεύω τις τελευταίες μου δυνάμεις κ γκουρδοπλατσανάω* μέχρι την τουαλέτα. Βρομάει κ ζέχνει. Δε μπορώ να κλείσω τη πόρτα αλλά εδώ που φτάσαμε δε γα#$%^&! Εγώ για εμετοσακούλα ήρθα άλλωστε. Κάνω μία απ’ τα γνωστά ξανά κ ξανά. Βγαίνοντας βλέπω τον avel. Mου λεει πως πιάνουμε λιμάνι σε μισή ωρίτσα, πως έχει τη λύση σε όλα μας τα προβλήματα κ πως έχει έρθει να με πάρει έστω κ σηκωτή για την καμπίνα της λεσπριτίας στο αμπάρι.

Γκουρδοπλατσανάω ξανά 3 ορόφους σκάλες μέχρι το αμπάρι. Η λεσπριτία κ ο avel με βάζουν μέσα κ είναι τρομαγμένοι με την πάρτη μου. Μάλλον έχω άσκημη όψη. Με σκεπάζουν κ μου μιλούν για να ξεφρικάρω. Έχω υποθερμία κ τρέμω. Όντως στο αμπάρι κουνάει γά$%τα αλλά το αισθάνεσαι λίγο διαφορετικά, λίγο καλύτερα. Παραληρώ κ βρίζω τον Αη Τζατζίκη κ τον Αη Παπούτσο που ευθύνονται σε αυτή την κατάσταση. Μουρμουρώ ακατάσχετα. Η λεσπριτία με αντιμετωπίζει με τρυφερότητα. Επιτέλους πιάνουμε λιμάνι.


* Γκουρδοπλατσανάω στην Καρδίτσα σημαίνει κατρακυλώ ανεξέλεγκτα σε κατηφόρα κ τελικά στουκάρω σε τοίχο...

Εφιάλτης στα Φιορδ – Μέρος 1ο

Φίλες κ φίλοι του μπλογκ, μιας που τώρα τελευταία βάρυνε το κλίμα εδώ στο μπλογκ κ το χουμε ρίξει όλοι στα σώψυχα, κατά βάση στα δυσάρεστα σώψυχα, άντε κ εγώ με τη σειρά μου να σας πω για μία από τις χειρότερες μέρες της μέχρι τώρα ζωής μου.

Πρόκειται για την παρολίγο ναυτική τραγωδία της κρουαζιέρας μας στα νορβηγικά φιορδ. Κ λέω ΜΑΣ γιατί ήταν παρόντες κ άλλες κουφάλες από το μπλογκ. Συγκεκριμένα ήταν μαζί ο kouk, ο avel και ο alasondro. Επίσης ήσουν κ εσύ φίλη λεσπριτία. Μαζί ήταν κ μία ενοχλητική Φινλανδη –το όνομά της το έχω απωθήσει- που προσκωλλήθηκε στην παρέα μας ως σκανδιναβικό τσιμπούρι τεντώνοντας τα νεύρα όλων.

Η εν λόγω κρουαζιέρα θα διαρκούσε κανονικά γύρω στις 28 ώρες κατά τις οποίες το πλοίο θα κάλυπτε την απόσταση Τρόντχαιμ-Μπέργκεν, δλδ φανταστείτε τη μισή Νορβηγία σε ύψος από τη μέση της κ νοτιότερα διασχίζοντας όσα φιορδ βρίσκονταν στο δρόμο μας. Το πλοίο λεγόταν M/S Lofoten κ η παρέα το αποκαλούσε κοροιδευτικά Microsoft Lofoten. Δεν ήταν ιδιαίτερα μεγάλο ωστότσο διέθετε κομφόρια τύπου τραπεζαρία, καμπίνες με δικό τους μπάνιο, ορόφους κλπ.

Κανείς από τους παρευρισκόμενους δε φαντάστηκε τη συμφορά που θα μας έβρισκε.

Ενδεικτικά παραθέτω τα εξής πειστήρια:

• Exhibit A Κανείς δεν τσέκαρε δελτίο καιρού. Εδώ μπορεί να πέσει το πρώτο κύμα γέλιου...
• Exhibit Β Μπαίνοντας στο καράβι αγοράσαμε μια πληθώρα από σκατό-φαγα τύπου cookies, μερέντες, πατατάκια μπάρμπεκιου κλπ. Ο Kouk κλασικά έφερε θυμάμαι μαζί του να φάει μεταξύ όλων των άλλων κ 2 βραστά αυγά. ΗΜΑΡΤΟΝ!
• Exhibit C Υπάρχει βιντεάκι (προτείνω να βρούμε τρόπο να το ανεβασουμε) στην αρχή της κρουαζιέρας την ώρα που βγαίναμε από το λιμάνι του Τρόντχαιμ που απεικονίζει τον avel κ εμένα να κάνουμε πώς ξερνάει ο stan από το south park κάθε φορά που βλέπει τη wendy…
  

Η αρχή του τέλους

To ταξίδι ξεκίνησε φυσιολογικά. Θρονιαστήκαμε στο κιτς σαλονάκι, βγάλαμε έξω τις μερέντες κ τα λοιπά φαγιά, κατόπιν φαινής ιδέας του kouk συνενωθήκαμε ως παρέα με 5-6 τουρίστριες συμπαθέστατες εν γένει (kouk αυτή που της την έπεφτες δε φαινόταν καλή περίπτωση κ δε γέμιζε το μάτι σε κανέναν μας) κ ξεκινήσαμε να παίζουμε ΠΑΛΕΡΜΟ, κοινώς το διασκεδάζαμε κ με το παραπάνω. Από τα παράθυρα βλέπαμε τη φαντασμαγορική θέα του τοπικού φιόρδ. Που κ που βγαίναμε να το δούμε κ απ’ έξω.

Στο μισαωράκι μετά την αναχώρηση ξεκίνησε έξω μία καταχνιά κ τα φιορδ δε φαίνονταν πολύ καλά, οπότε τα έβλεπες μόνο βγαίνοντας σε εξωτερικούς χώρους. Όπως θα φαντάζεστε η καταχνιά σύντομα εξελίχθηκε σε αντάρα. Πλέον τα παράθυρα έπιασαν πάγο, έξω ήταν σκοτεινά αν κ νωρίς το μεσημέρι κ ξεκίνησε κ μία ελαφριά παλινδρομική κίνηση. Ωστότσο δεν ήταν ανησυχητική γιατί την έχω ξανασυναντήσει στο αιγαίο. Συνεχίσαμε κανονικά το ΠΑΛΕΡΜΟ μας απλά που κ που ανακοίνωνα στην παρέα πως φοβάμαι μη βουλιάξει το καράβι σκορπώντας το γέλιο σε όλους. Τα μεγάφωνα κατά καιρούς μας παρότρυναν να κοιτάξουμε τη μαγευτική θέα του τάδε ή του δείνα φιορδ άλλοτε στα δεξιά κ άλλοτε στα αριστερά μας προκαλώντας ακράτητα γέλια στη γέφυρα όπου κανείς δεν έβλεπε τίποτα από τα παράθυρα.

Η κατάσταση αυτή αυτή άλλαξε μέσα στο επόμενο μισάωρο. Τα περιοδικά κ τα φαγιά που κ που έπεφταν από τα τραπέζια κ κρατούσαμε τις κάρτες στα χέρια για ευκολία κ σταθερότητα. Οι μεταξύ σοβαρού κ αστείου κραυγές μου άλλαξαν σε «νομίζω πως θα πνιγούμε» κ εξέπεμπα αυτό το sos σε όλες τις ξένες γλώσσες που ήξερα σκορπίζοντας το γέλιο κ τη χαρά σε όλους τους τουρίστες που τύχαινε να βρίσκονται στη γέφυρα.

Κάποια στιγμή συνειδητοποίησα πως οι κραυγές μου σπάνε τα αρ@#$%^ του κοσμάκη τριγύρω που πλέον δυσανασχετεί με την πάρτη μου αντί να διασκεδάζει, ενώ εγώ έχω αρχίσει βραχνιάζω κ αποφάσισα να μεταφερθώ έξω να συνεχίσω αυτό που έκανα. Εγκαταλείψαμε το παιχνίδι οριστικά κ βγήκαμε έξω όπου πια η παλινδρομική κίνηση είχε χειροτερέψει. Η λεσπριτία γνωρίζοντας τα όριά της αποσύρθηκε προς την καμπίνα μας στο κουφάρι του πλοίου, ενώ οι άμυαλοι άνδρες της παρέας διασκέδαζαν με το καιρικό φαινόμενο. Προσπάθησα να δω λίγο θετικά αυτό που συνέβαινε κ τουλάχιστον να μην πανικοβληθώ από το γεγονός ότι όλο το μπροστινό μέρος του πλοίου έμπαινε ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ κατά την κίνηση.

Το στομάχι μου άρχισε να δένεται κόμπος κ η αναπνοή μου να γίνεται κάπως. Ωστότσο υπήρχε ακόμα ελπίδα γιατί σε μία ωρίτσα θα πιάναμε το πρώτο λιμάνι. Πάνω που έπιασα τα όριά μου ως άνθρωπος η κατάσταση άλλαξε δραστικά προς το καλύτερο γιατί μπήκαμε εντός κάποιου φιορδ. Βέβαια δε βλέπαμε τίποτα στα 5 μέτρα από το καράβι λόγω της αντάρας, αλλά το πιασα το υπονοούμενο. Το Lofoten κούναγε μόνο έξω από το φιορδ, στα ανοιχτά, ενώ εσωτερικά των φιορδ η κατάσταση γινόταν υποφερτή.

Οι ασυγχώρητοι

Ρωτήσαμε λοιπόν το προσωπικό τι προβλεπόταν για το μέλλον του ταξιδιού μας κ μας είπαν πως μετά το προσεχές λιμάνι για την επομενη στάση θα έπαιρνε 4,5 ώρες από τις οποίες οι 3,5 θα ταν στα ανοιχτά κ μετά που θα βράδιαζε θα ήταν όλο στα ανοιχτά γιατί μέσα στο πυκνό σκοτάδι ο τουρίστας δεν έχει τίποτα να δει για τουλάχιστον 10 ώρες.

Σφάλμα 1 Η πληροφορία αυτή δεν αξιολογήθηκε από κανέναν όπως της άξιζε.

Σφάλμα 2 Πιάσαμε όντως το πρώτο λιμάνι, μιά πανέμορφη γραφική πόλη το όνομα της οποίας λησμόνησα όπου χάσαμε τα 10 κρίσιμα λεπτά της στάσης την ευκαιρία να λακίσουμε κοιτώντας σαν τους χάνους τη θέα εντυπωσιασμένοι.

Αυτά στο μέλλον τα πληρώσαμε κ με το παραπάνω...