Παραληρώντας στο ανθοδοχείο

Σκέφτηκα πριν γράψω το αφιέρωμα στα πασχαλιάτικα παίγνια να ξαναχτυπήσω. Για την ακρίβεια σκέφτηκα πότσο περίεργο είναι το να ξαναχτυπάς μετά μια μακρά περίοδο ΜΗ χτυπήματος. Είναι σα να μπαίνεις παρείσακτος σε ένα χώρο όπου οι άλλοι δε σε ξέρουν και όπου ντρέπεσαι σα να έχεις κάνει κάτι κακό. Βέβαια οι δικοί μου συν-παραληρηματίες κάθε άλλο παρά τέτοια εντύπωση δίνουν.

Κάπου με ξενέρωσαν ορισμένοι τελευταία. Δε θέλω να τους κάνουμε διαφήμιση. Δε γουστάρω να τους κάνουμε διάσημους ούτε κ να τους αυξήσουμε την αναγνωσιμότητα.

Το μελισσάκι κύριοι έχει κ αυτό δικαιώματά του.
Θέλει το ΙΚΑ του και τα ένσημά του.
Σιγά μη δημοσιεύσετε στο τέλος πως τα φτιάξατε εσείς οι ίδιοι!!!
Γιατί να σε πιστέψω πως πήρες αληθινή συνέντευξη;

Όταν πάντως δηλώνεις πως οι bloggers είναι κομπλεξικοί κ πως θα συγκεντρώσεις όλα τα άνθη της blogo-κοινωνίας στο μαγαζάκι σου, δε φαντάστηκα πως δε θα έμπαινες καν στον κόπο να τους ρωτήσεις.

Τι τσούτσεκας είσαι; [Καταβάλω τεράστια προσπάθεια να είμαι ευγενική αυτή τη στιγμή]

Πειράζει που δε γουστάρουμε να ανθήσουμε;
Πειράζει που γουστάρουμε να ανθούμε μόνο για πάρτη μας;
Πειράζει που δε θέλουμε να μας βάζουν σε ανθοδοχεία χωρίς να μας ρωτήσουν;
Ποιος είπε κύριος πως εμάς το ανθοδοχείο σας μας αρέσει έστω κ λίγο;

Πάντως ζητώ συγγνώμη από όλους όσους έκραξα που έδωσαν με τη συγκατάθεσή τους άνθη.

Τις προάλλες έσκασε μύτη στο σκολείο mail με διαγωνισμό banner και να το πάλι τσουπ το παραλήρημα. Στείλε βρε κύριος ένα mail-άκι. Αφού διαβάζεις, δεν το χεις καταλάβει; Υπήρχε περίπτωση να στο αρνηθούμε;

θέλω λίγο να τα πω αυτά για να μπαίνουν 1-2 πράγματα στη θέση τους.
Είναι ή όχι εδώ το σπίτι μας; Το ημερολόγιό μας;
Ξέρω κ γω τι είναι τελικά...

More bees

Σήμερα έχει απίστευτη μέρα, όπως και χθες. Θέλω να πάω στην παραλία και πίνω καφέ για κανένα 5ωρο, να μην πάω σπίτι, γυμναστήριο. ισπανικά, μόνο να κάααθομαι και να βλέπω τη θάλασσα. Τι κρίμα που δε θα το κάνω όμως.

Ορίστε κι άλλα μελισσάκια που δε μου τα φόρτωνε χθες.

Να και άλλο ένα που δεν ξέρω αν το έχει κάνει ο ίδιος, είναι στα ίδια χρώματα αλλά διαφορετικής τεχνοτροπίας. Μου θυμίζει corpse bride.



Πάρε και την αφίσα που έψαχνες gelial. Είναι και αυτόγραφο απ' οτι βλέπω, μπορείς να σβήσεις το όνομα του θαυμαστή και να βάλεις το δικό σου.

Θέλω να τα βρω όλα!

Την Κυριακή περπατήσαμε από το bios μέχρι το Μοναστηράκι και βρήκα πολλά καινούρια μελισσάκια. Ενθουσιάστηκα. Κάποια είναι πολύ γλυκούλια (όπως αυτό που είναι σαν ψαράκι), βρήκα όμως και κάποια λίγο τρομακτικά (σαν αυτό που το τρώει ένα χταπόδι-τύπου). Ένα ήταν μισοκατεστραμένο γιατί είχε πέσει ο σοβάς από τον τοίχο. Κρίμα. Και το ασπρόμαυρο μου άρεσε πολύ.

Θέλω να τα βρω όλα!

Τις φωτογραφίες τις βγάζω με τη μηχανή μου και τις βάζω εδώ για να τις δει και να τις κατεβάσει όποιος θέλει, να τις κάνει wallpaper, να τις τυπώσει ή απλά να τις βλέπει και να χαίρεται, Όποιος θέλει να τις βάλει στο έντυπο του να πάει να βγάλει μόνος του ή να ρωτάει πρώτα.

Πειράζει;

Αν υπήρχε δικαιοσύνη, χιούμορ, αξιοκρατεία, γούστο και καλή καρδιά,

Και αφου μετά από τόσα χρόνια, κόπους, ιδρώτα, προσπάθεια, τσακωμούς, αποχωρήσεις ( "πάμε μιρέλλα" ), διαπομπέυσεις δημοσίων υπαλλήλων ( "βλάχα, βλαχάρα, γελοία, τελευταία, γριά εξηντάρα" ), και υπερήλικων ποπ σταρ ( "με τους ρουβάδες τους σαραντάρηδες" ),

Καταφέραμε να πάρουμε αυτή τη ρημάδα τη Γιουροβίζιον και να τη φέρουμε εδώ και να εκμεταλλευτούμε και τα Ολυμπιακά ακίνητα,

Δε θα έπρεπε να στείλουμε,

Αυτόν τον άνθρωπο για να μας εκπροσωπήσει;

Πιο αυθεντικός από κάθε άλλον, πιο φολκλόρ απ' ότι αντέχουμε, συνομήλικος με τη βίσση - μιας και θέλουμε βετεράνο - τόσο ευγενική φυσιογνωμία (εμένα με σκλαβώνει). Ευτυχώς βρέθηκαν κάποιοι να τον τιμήσουν για όλα αυτά που συμβολίζει. Ούτως ή άλλως μετά απ' αυτόν το χάος και μετά το χάος πάλι αυτός.