7 και να καίνε

Δύσκολο μας έβαλαν. Κλαψ! Ακούς εκεί να ξεχωρίσω 7 μόνο ταινίες.

Θα προσπαθήσω να ικανοποιήσω τα γούστα μου συμπεριλαμβάνοντας αγαπημένους σκηνοθέτες, ηθοποιούς κλπ.

1) Funny Games, (Παράξενα Παιχνίδια) του Μίκαελ Χάνεκε. Αγαπημένος Ευρωπαίος σκηνοθέτης. Η ταινία βέβαια θέλει γερά νεύρα και στομάχι. Είναι αρκετά δυσάρεστη και με σουρεαλιστικές σκηνές.

2) Μόνο Αίμα (Blood Simple) των Αδερφών Κοέν. Σαν πολύ να μου αρέσουνε τελικά οι ταινίες με εγκλήματα

3) Ο Θάνατος και η Κόρη (Death and the Maiden) του Ρομάν Πολάνσκι. Η εν λόγω ταινία άνετα θα μπορούσε να μεταφερθεί στο θέατρο. Ίσως μάλιστα να προέρχεται από μεταφορά θεατρικής παράστασης. Απίστευτοι διάλογοι με τροφή για σκέψη.

4) Η Πριγκίπισσα και ο Πολεμιστής, (Der Krieger und die Kaserin -νομίζω) του Τομ Τίκβερ, γιατί είμαι φαν της Φράνκα Ποτέντε ως γήινη ομορφιά με υποκριτικό τάλαντο και γιατί μου αρέσει η εμμονή του σκηνοθέτη με το πεπρωμένο.

5) Η Χαμένη Λεωφόρος (The Lost Highway) του David Lynch. Αφιέρωμα στο σουρεαλισμό. Γιατί δεν είναι απαραίτητο να εκλογικεύουμε όλα όσα βλέπουμε στο σινεμά. Κάποια θέματα καλό είναι να αφήνονται για ερμηνεία στη διακριτική ευχέρεια του θεατή.

6) Ιμαλάια. Γιατί ώρες- ώρες είναι τρομερά ανεβαστικό να βλέπει κανείς λίγο φύσις να ανοίγει το μάτι του και πόσο μάλλον με ανεβαστική μουσική.

7) In the mood for love (Ερωτική Επιθυμία) του Καρ-Βαι. Μη μασήσετε με την αργή πλοκή του πράγματος. Η ταινία είναι σπουδαία, με ωραία φωτογραφία, χρώματα και φυσικά…ρούχα!

πετώ το μπαλάκι στο Yo' Reeka, στη Loretta, στον Kouk και στον Noheathen