5 και στα μούτρα μου

1. Σιγά μη σας πώ πότε ξεπαρθενιάστηκα (προσωπικά ζητήματα συζήτηση κομμένη), μπορώ όμως αν σας ενδιαφέρει να δηλώσω απερίφραστα πως το αγαπημένο μου φαγητό είναι τα ζυμαρικά όλων των ειδών κ με όλες τις σάλτσες. Με αρέσανε από πιτσιρίκι κ μπορώ άααααανετα να περάσω το υπόλοιπο της ζωούλας μου τρώγοντας ΜΟΝΟ απ' αυτά ως κύριο να μη σας πω κ ως δευτερεύον κ τριτεύον γεύμα.

2. Τα τελευταία χρόνια έχω ξεκινήσει να αναπτύσσω σοβαρές φοβίες που παλιότερα δεν είχα σε βαθμό που να εμποδίζω τη ζωή μου. Για να γίνω πιο συγκεκριμένη φοβάμαι τα αερόπλανα (θα παίρνω ναρκωτικά όταν θα μπαίνω εφεξής) και φοβάμαι τις αρρώστιες (τύπου καρκίνος κλπ) και τους γιατρούς κ ειδικά τους γαστρεντερολόγους για ευνόητους λόγους. Δε με νοιάζει αν είναι καλοί αθρώποι κ επιστήμονες ούτε εν γένει, ούτε κατ' εξαίρεσιν, εγώ τους φοβάμαι και ΔΕΜΠΑΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥ, παρά μόνο σούρνωντας. Το ξέρω ότι αυτή δεν είναι ιδιαίτερα έξυπνη προσέγγιση για τη μακροβιότητα και για την υγεία μου, αλλά πώς αλλιώς να σας το πω, ΔΕΝΤΗΜΠΑΛΕΥΩ.

3. Έχω εδώ κ κάποια χρόνια αναπτύξει διάφορες κακές συνήθειες από τις οποίες συχνά σε περιόδους ψυχικής δύναμης δηλώνω ότι θα απαγκιστρωθώ, only to discover μετά από λίγο ότι μόλις έχω ξανα-υποκύψει. Μεταξύ αυτών έχω να δηλώσω ότι είμαι φανατική τρακαδόρος-καπνίστρια κ επίσης μου αρέσει να οικειοποιούμαι αντικείμενα της αδερφής μου (μιλώ μόνο για ρούχα κ παπούτσια, μην πάει ο νους σας στο πονηρό). Εδώ σταματώ γιατί η loretta θα με δείρει.

4. Κάπου στον εγκέφαλό μου υπάρχει ένα folder με τις προσωπικές μου εκκρεμότητες, τύπου να πάω το αμάξι για σέρβις, μέχρι τάδε του μήνα έχω να παραδώσω μια εργασία, ξέρετε τώρα. Η φάση είναι πως το εν λόγω folder έχει threshold για το ανώτατο δυνατό του μέγεθος. Αν αυτό ξεπεραστεί για οποιονδήποτε λόγο το σύστημά μου κρασάρει κ απλά αδιαφορώ φαινομενικά για οποιαδήποτε εκκρεμότητα, στην ουσία κάποια άλλα κύτταρα του εγκεφάλου μου βασανίζονται από όλα αυτά. Ενδεικτικά αξίζει να αναφέρω πως ενώ είμαι διορισμένη στο δημόσιο εδώ κ 2 συναπτά έτη, ουδέποτε διέκοψα την ασφαλιστική μου σχέση με το ΙΚΑ κ γράφτηκα στο ταμείο των δημοσίων υπαλλήλωνε.

5.Όσο περισσότερο ασχολούμαι με τα μουσικά μου projects τόσο περισσότερο αισθάνομαι πως αυτός ο δρόμος είναι πολύ μα πολύ μοναχικός, αλλά μπορεί να μου αποφέρει στιγμές ανείπωτης ευτυχίας. Το ξέρω πως αυτός ο Δον-κιχωτισμός συχνά αποβαίνει στενάχωρος κ ψυχοφθόρος, όμως θα ευχόμουν σε όλους τους ανθρώπους να μπορούσαν να βιώσουν στιγμές χαράς από μουσική δημιουργία όπως οι σπάνιες που έχω βιώσει εγώ.

Αν πρέπει κ γω κάπου να σουτάρω το τόπι, ε να λοιπόν κ γω το σουτάρω στη feezix_prof, στον averel που ακόμα κ αν το χει κόψει το σπορ πρέπει να απαντήσει γιατί αλλιώς θα του καεί όχι μόνο το τροφοδοτικό αλλά κ η motherboard και στον kouk(-of-love) .

5

1.Δεν έχω δει ποτέ, καμία ταινία James Bond. Καμία όμως.

2. Όταν αγχώνομαι, τρίβω τα αυτιά μου μέχρι να κοκκινίσουν (φαντάζομαι, γιατί δεν τα βλέπω). Επίσης μερικές φορές τρώω τα νύχια των ποδιών μου (πλυμένα εννοείται! Και όχι όταν αγχώνομαι. Σε άσχετες φάσεις.). Τέλος, το πιο ηδονικό πράγμα για μένα είναι να ξύνω τη μέση μου χαμηλά, εκεί που είναι τα λακκάκια. Αυτά με το σώμα.


3. Σχεδόν πάντα αλλάζω δρόμο/πεζοδρόμιο όταν δε θέλω να χαιρετήσω κάποιον. Επίσης κάνω οτι δε βλέπω κόσμο, ή ότι δε τους θυμάμαι. Πολύ συχνά βέβαια πραγματικά δε βλέπω κόσμο που μπορεί να περάσει από δίπλα μου, και δύσκολα θυμάμαι φάτσες και ονόματα αδιάφορων για μένα ανθρώπων. Εκνευρίζομαι δε απίστευτα με όσους το κάνουν σε μένα.


4. Φέτος πήγα θέατρο Μιμή Ντενίση με πρόσκληση που κέρδισα στο ραδιόφωνο. Έχω πάει λιγότερες από 10 φορές στη ζωή μου θέατρο και δε θα έλεγα ότι τρελαίνομαι κιόλας. Επίσης έχω πάει 1 φορά στη ζωή μου μόνη μου σινεμά και δε θέλω να το ξανακάνω ποτέ. Θεωρω οτι είναι το δεύτερο πιο θλιβερό πράγμα μετά το να τρως μόνος σου σε εστιατόριο.



5. Νομίζω ότι αν ήμουν κάποιος άλλος, δε θα με πήγαινα καθόλου.




Πετάω μπαλάκι στην isobel φυσικά, στον bruce, τη nobody και το τούβλο.



Ελπίζω να το έκανα καλά γιατί δεν είμαι σίγουρη αν κατάλαβα το concept. Μου θυμίζει πάντως τα γράμματα και τα chain-mail που σου λένε "στείλτο σε άλλους 200 γιατί θα σου καέι το τροφοδοτικό".

Νεύρα

Με:

Το ΙΚΕΑ. Είμαι στο τσακ για αφορισμό. Πήρα πάλι τηλ. για τον καναπέ (ήδη τον ψάχνω ένα μήνα) και είναι ακόμα εξαντλημένος. Παραλαβή δε βλέπουν για τουλάχιστον ένα μήνα. Να ξαναπάρω αρχές Μαρτίου μήπως και έχουν φέρει. Έχουμε πέσει στην ανάγκη τους και μας κοροϊδεύουν. Σαν…

Τον Καπουτζίδη. Και το Mega. Και το Παρα 5 γενικότερα. Δεν ξέρω ποιός φταίει αλλά δε με νοιάζει. Μια καλή σειρά βγήκε μετά από τόσα χρόνια και πρέπει να μας τη βγάλουν από τη μύτη. Για να μην πω από το μάτι με τσόπστικ. Μας έχουν φλομώσει στην επανάληψη, χωρίς την παραμικρή δικαιολογία. Αν και καλά δεν προλαβαίνουν να το γυρίζουν, ας έκαναν μια διακοπή 2-3 μηνών στη μέση της σεζόν, όπως κάνουν στην - λατρεμένη σε τέτοια θέματα – Αμερική, όχι να μας κάνουν τα νεύρα κρόσια βδομάδα παρά βδομάδα. Ντιβιντάϊ και πάλι ντιβιντάϊ. Αλλά έχω ατυχήσει και σ’ αυτό τελευταία (ποια; Εγώ!) με…

Το Invasion. For the love of God, τι κουραστική σειρά είναι αυτή! Κάποιος μου είχε δώσει τα επεισόδια εδώ και πολύ καιρό και την ξεκίνησα τώρα πριν 2-3 εβδομάδες, λόγω ανομβρίας στις συνηθισμένες σειρές που βλέπω. Έχω δει μόλις 6 επεισόδια σε αυτό το διάστημα, κι αυτό γιατί δε βλέπονται! Δεν είναι ακριβώς κακό, δεν είναι ακριβώς αργό, έχει καλούς ηθοποιούς, απλά δε γίνεται τίποτα. Το κάθε επεισόδιο μου φαίνεται τουλάχιστον ωριαίο, και στην διάρκεια του πιάνω τον εαυτό μου να σκέφτεται άσχετα πράγματα, όπως τον καναπέ, αν πρέπει να αλλάξω κρέμα προσώπου και πότε άραγε θα κατέβω νούμερο τζιν. Μπήκα σήμερα σε κάτι φόρουμ και απ’ ότι κατάλαβα δεν είμαι η μόνη που το πιστεύει, η σειρά όντως άργησε πολύ να πάρει μπρος, προς τα τελευταία επεισόδια άρχισε μια σχετική κόλαση, αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό για το abc και την έκοψε, δηλαδή δεν έχει δεύτερο κύκλο. Αν ποτέ την τελειώσω θα σας πω αν αξίζει τον κόπο να περάσετε το μαρτύριο των πρώτων επεισοδίων.

Επίσης τα έχω πάρει χοντρά..

Με τους οδηγούς. Με όλους. Κυρίως με τους φορτηγατζήδες, αλλά γενικά με όλους. Τον μπαίρνουν όλοι.

Μεταξύ άλλων...

Έχω νεύρα πάλι με τον Παπακαλιάτη. Θα το αναπτύξω όμως σε ποστ που θα ακολουθήσει μόνο του.

Τρελά νεύρα σήμερα. Και να σκεφτείς ότι δεν περιμένω καν περίοδο.

Επειδή όμως δεν είμαι μόνο ξινή, χθες και σήμερα έκανα μεγάλα κέφια αυτό το υπέροχο τραγουδάκι και video, αλλά και με ολόκληρο το δίσκο της Lily Allen.

Τα συγχαρήκια μου, καταπληκτική. Αυτά να βλέπουν κάτι Gwen και κάτι άλλες beeyotches, αλλά και κάτι τραγικές Νellies Furtados. Μέχρι και αυτοί το παραδέχτηκαν ότι είναι καλή, φαντάσου!