Οι κανόνες των ΑΝΔΡΩΝ!
Αγαπητό μου μπλόγκ...
υπάρχουν διάφορες σκέψεις που με παιδεύουν τις τελευταίες μέρες. Η επιστροφή στην ανεμελιά της παιδικής μου ηλικίας με την συναυλία των Cure, η συγκινητική συναυλία του Σωκράτη Μάλαμα με την υπέροχη ατμόσφαιρα (η οποία στο τέλος έγινε υπερβολικά θερμή και η κατάσταση εκτροχιάστηκε), η νέα άγνωστη πραγματικότητα που με περιμένει στο Βέλγιο σε καμιά δεκαριά μέρες και που θα με συνοδεύει τουλάχιστον για τρισήμιση χρόνια, είτε το θέλω είτε όχι, η νέα φοιτητική ζωή που με περιμένει μακριά από εδώ...
...αλλά για αυτά ίσως μιλήσω άλλη φορά. Σήμερα θα μιλήσω για κανόνες. Ανδρικούς κανόνες. Ιδρωτίλα. Μούσκουλα. Βρισίδι στο ποδόσφαιρο. Φόρμουλα 1 Κυριακή μεσημέρι. Καμάκι στις γκόμενες. Θαυμασμό προς τις πορνοστάρ. Man's stuff!
Είναι αλήθεια πως ορισμένες φορές μας καταλογίζουν απρέπειες. Αρκετές φορές έχουν δίκιο. Αρκετές δεν έχουν.
Έχω διαβάσει καταλόγους ολόκληρους με τα παράπονά τους. Όχι, δεν διαβάζω Cosmopolitan. Δεν θα το διάβαζα ούτε αν ήμουν γυναίκα. Την λίστα που ακολουθεί την μετέφρασα (με μεγάλη ελευθερία, είναι η αλήθεια) από ένα email άγνωστου συγγραφέα που μου ήρθε με forward σήμερα. Είναι ένα σύνολο απαντήσεων σε αυτούς τους "κανόνες" από κάποιον που προφανώς είπε "Ως εδώ"!
Τον ίδιο τον χριστιανό δεν τον γνωρίζω, ούτε συμφωνώ 100% με αυτά που λέει, όμως είναι αλήθειες που εμείς οι άντρες πρέπει να τις υπερασπιστούμε! Είτε συμφωνούμε είτε όχι! Να προβάλλουμε ένα κοινό μέτωπο! Ένας στο χώμα, δέκα στον αγώνα! Εμπρός!!
1. Μάθετε να φτιάχνετε το καπάκι της τουαλέτας. Μεγάλα κορίτσια είστε. Αν είναι σηκωμένο, κατεβάστε το. Το χρειαζόμαστε πάνω, το χρειάζεστε κάτω. Δεν μας ακούτε να παραπονιόμαστε όταν το αφήνετε κατεβασμένο.
2. Κυριακή = Σπορ. Με Σ κεφαλαίο. Κάτι παρόμοιο με φυσικά φαινόμενα όπως η πανσέληνος ή οι παλίρροιες. Ανούσιο να το πολεμάτε. Αποδεχθείτε το.
3. Το shopping ΔΕΝ είναι σπορ. Και όχι, ποτέ δεν πρόκειται να το δούμε έτσι.
4. Τα κλάματα είναι εκβιασμός. Στυγνός. Του αισχίστου είδους.
5. Να ΖΗΤΑΤΕ ό,τι γυροφέρνετε στο μυαλό σας και επιθυμείτε. Ας ξεκαθαρίσουμε τη θέση μας σε αυτό το θέμα: Ελαφρές σπόντες δεν πιάνουν! Μεγάλες σπόντες δεν πιάνουν! Απλά πείτε το.
6. Το "Ναι" και το "Όχι" είναι απόλυτα αποδεκτές απαντήσεις σε οποιαδήποτε ερώτηση. Σχεδόν οποιαδήποτε ερώτηση.
7. Ελάτε σε μας με ένα πρόβλημα μονάχα αν χρειάζεστε βοήθεια για να το λύσετε. Αυτό θα κάνουμε. Αν θέλετε συμπάθεια, να πάτε στις φίλες σας.
8. Ένας πονοκέφαλος που διαρκεί 17 μήνες είναι ένα πρόβλημα υγείας. Να πάτε να δείτε ένα γιατρό.
9. Οτιδήποτε είπαμε 6 μήνες πριν είναι επιχείρημα μη αποδεκτό σε μια συζήτηση. Και στην πραγματικότητα, όλα τα σχόλια ακυρώνονται αυτόματα μετά το πέρας 7 ημερών.
10. Αν δεν ντύνεστε σαν τα κορίτσια της Victoria's Secret, μην περιμένετε από μας να ντυνόμαστε σαν τους άντρες του Armani.
11. Αν νομίζετε ότι είστε χοντρές, κατά πάσα πιθανότητα είστε. Μην μας ρωτάτε.
12. Αν κάτι που είπαμε μπορεί να ερμηνευτεί κατά 2 τρόπους, και εάν ο ένας από αυτούς σας στεναχωρεί ή σας θυμώνει, ενοούσαμε τον άλλο.
13. Μπορείτε Η να μας ζητήσετε να κάνουμε κάτι Η να σας πούμε πώς γίνεται. ΟΧΙ και τα δυο. Αν γνωρίζετε ήδη πώς γίνεται, απλά κάντε το μόνες σας.
14. Όποτε είναι δυνατόν, πείτε ότι έχετε να πείτε κατά την διάρκεια των διαφημίσεων.
15. Ο Χριστόφορος Κολόμβος δεν χρειαζόταν οδηγίες. Ούτε κι εμείς.
16. Όλοι οι άντρες βλέπουν μόνο 16 χρώματα, όπως τα default settings των παλιών Windows. Δεν έχουμε ιδέα τι είναι το σωμόν.
17. Αν κάτι μας τρώει, θα το ξύσουμε. Απλό.
18. Αν ρωτήσουμε "Τι έχεις;" και μας απαντήσετε "Τίποτα", θα συμεριφερθούμε σαν όντως να μην έχετε τίποτα. Γνωρίζουμε ότι μας λέτε ψέματα αλλά δεν αξίζει τον κόπο.
19. Αν κάνετε μια ερώτηση της οποίας δεν θέλετε πραγματικά να ακούσετε την απάντηση, να περιμένετε αυτήν που δεν θέλετε να ακούσετε.
20. Έχετε αρκετά ρούχα. Έχετε υπερβολικά πολλά παπούτσια.
21. Για το ύψος μας, τα κιλά μας είναι μια χαρά. Μας αρέσουν. Δεν θέλουμε να τα αλλάξουμε.
22. Σας ευχαριστούμε που διαβάσατε μέχρι εδώ. Ξέρουμε, θα μας στείλετε να κοιμηθούμε στον καναπέ απόψε αλλά αν δεν το ξέρατε, να σας πληροφορήσουμε ότι δεν μας πειράζει ιδιαίτερα. Είναι σαν κάμπινγκ.
Για να δω σχόλια... :-)
μια ευγενική προσφορά του παραληρήματος και του/της bloody sunday @ 5:58 μ.μ.
14 Comments:
κ.λπ
Οκ, εγώ θα κάνω την ξεκάρφωτη. Το διάβασα ολόκληρο αλλά στέκομαι στο εισαγωγικό σημείωμα.
Απλά να δηλώσω πως ήμουν κι εγώ εκεί (στον Σωκράτη, ντε) και οι πιο πολλοί λένε πως ξέφυγαν τα πράγματα. Εμένα γιατί μου φάνηκε τόσο μεθυσμένα υπέροχη;
Όσο για όλα αυτά τα σημεία που παρέθεσες θα πω μόνο ότι γελάω κάθε φορά που διαβάζω κάτι τέτοιο. Μου θυμίζει παιδικούς καυγάδες, εγώ είμαι έτσι, εσύ γιουβέτσι, το ξέρουμε, τσακωνόμαστε γιατί γουστάρουμε. :D
Εγώ μια απορία έχω? Ποιά η χρησιμότητα ενος post αντεγραμμένου από κάποιο chain mail ή ακόμα χειρότερα από κάποιο τεύχος του Nitro? Sorry bloody αλλά κάπως έτσι μου φάνηκε.
Για πείτε λεπτομέρειες για τη συναυλία του Μάλαμα.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Loretta δεν το αντέγραψα. Κάθε άλλο. Κάθησα πολύ ώρα, το μετέφρασα και του έβαλα ένα χαρούμενο formatting επειδή απλά πίστεψα ότι είχε πλάκα, κάνοντας μια διασκευή σε αυτά που έλεγε, με κίνδυνο να χαρακτηριστώ μισογύνης ή με μυαλό γυμνασιόπαιδου. Δεν το πήρα από κανένα τεύχος του Nitro, το οποίο ούτε το αγγίζω. Απλά για το γέλιο το παρέθεσα.
Τα chain mails δεν είναι αυτά που σου λένε ότι αν δεν το στείλεις σε χρόνο dt σε 739 άτομα θα πάθεις σκουληκομυρμηγκοτρυπίτιδα; Διορθώστε με αν κάνω λάθος. Αυτό που έλαβα δεν ήταν κάτι τέτοιο.
Τώρα η συναυλία του Μάλαμα έχει πολλές λεπτομέρειες... θά'θελα να τις γράψω αλλά όταν με αποπαίρνετε δεν νιώθω άνετα... Ίσως βελτιωθεί η κατάσταση με τον Παπακωνσταντίνου απόψε αλλά δεν το πολυβλέπω.
Υ.Γ. Όσα γράφει ο/η Art Attack είναι μια άποψη που εγώ δεν συμμερίζομαι. Πέρασα υπέροχα χωρίς να κοιτάω πόσο "δήθεν" ή μη ήταν ο διπλανός μου. Άσε που ώρες ώρες νόμιζα ότι είχα μπει σε κάποια χρονομηχανή, παρευρισκόμενος σε κάποια αριστερή τζάμπα συναυλία της δεκαετίας του '70 ή σε κάποια μπουάτ που ως δια μαγείας μεταφέρθηκε σε ανοιχτό συναυλιακό χώρο με 3000 άτομα.
Εγώ πάλι, αν και άντρας, δε συμμερίζομαι καθόλου τα στερεότυπα αυτά των αντρών.
Μερικά τα βρίσκω ακόμη και προσβλητικά, π.χ.: "Όποτε είναι δυνατόν, πείτε ότι έχετε να πείτε κατά την διάρκεια των διαφημίσεων." Ημαρτον πια με την τηλεόραση και τα αθλητικά!
ή το "Αν κάτι μας τρώει, θα το ξύσουμε. Απλό." Ναι, ΟΚ. Ο τυπικός άντρας είναι άξεστος, το πιάσαμε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Πάει, μου βγήκε το όνομα. Εγώ τουλάχιστον να σας πω με ποια διαφωνώ; Με τα 2, 6, 7, 9, 14, 15, 16, 17, 18, 20, 21, 22. Σχεδόν με όλα. Και υπήρχαν κι άλλα που δεν τα έβαλα καν γιατί ήταν εντελώς γκα-γκα. Ούτε εγώ είμαι κάφρος. Αλήθεια σας λέω!! Τώρα αν αυτό το ποστ χαλάει το επίπεδο του μπλογκ να το βγάλω, δε χάθηκε ο κόσμος...
σας παρακαλώ πολύ,
τον bloody sunday μη μου τον συγχύζετε, αφού δεν είναι καφράκι!
Πάντως κατά τη γνώμη μου το πιο ανυπόστατο σχόλιο είναι το 1ο, γιατί ΠΡΟΦΑΝΩΣ αυτός που κάνει τις ΜΑ#$%%^& με το καπάκι της τουαλέτας είναι αυτός που το προτιμά επάνω -if you know what I mean- ωστότσο διατίθεται κάλλιστα να τα αμολήσει όπως-όπως κ χωρίς να στοχεύσει ακόμα κ αν το βρει μπαίνοντας σε girls-mode...
Ορίστε και άλλο ένα κλισάτο, από τα κλασσικά, γιατί μού φαίνεται ότι εσείς δεν προλάβατε το Usenet :D
Βασικά ούτε με το πρώτο συμφωνώ. Και ούτε θα έχυνα αίμα και για τα υπόλοιπα που "συμφωνώ". Όλα αλλάζουν σε μια σχέση, και πολλά από αυτά της προσθέτουν το αλατοπίπερο που χρειάζεται (με μέτρο βέβαια γιατί αν την ταράξεις τη σχέση στο αλατοπίπερο, μετά δεν θα τρώγεται με τίποτα).
Στις σχέσεις πρέπει να είναι κανείς flexible, όπως και σαν άνθρωπος (το λέω αγγλιστί γιατί δεν μου'ρχεται το ελληνικό). Πώς πάει εκείνη η ινδιάνικη παροιμία... που λέει ότι όταν φυσάει δυνατά τα δέντρα πρέπει να λυγίζουν αλλιώς θα σπάσουν;
@bloody sunday: μάλλον σε αποπήρα αλλά δεν ήταν τέτοια η πρόθεση μου. Δεν είπα οτι τα αντέγραψες αλλά είμαι σίγουρη οτι κάπου τα έχω ξαναδιαβάσει. Όσο για τα chain letters είναι αυτά που λες αλλά και αυτά τα χιουμοριστικά με φωτο, ανέκδοτα, power point και διάφορα άλλα που δε σε εκβιάσουν να τα στείλεις και σε άλλους, απλά το κάνεος από μόνος σου γιατί έχουν πλάκα. Τέλος πάντων, ελπίζω το θέμα να λήξει εδώ γιατί είμαστε αγαπημένο blog. Και άντε, γράψε για το Μάλαμα.
@avel: τι παιδί είσαι εσύ...
Για το Μάλαμα τα νέα είναι λίγο μπαγιάτικα...
Όλοι έμπαιναν τσάμπα (και με τις ευλογίες των υπαλλήλων του Δήμου Βύρωνα που τσέκαραν τα εισιτήρια - που θα'πρεπε να τσεκάρουν τα εισιτήρια δηλαδή), πολύς κόσμος, από φοιτητόκοσμο και νεολαία μέχρι μεσήλικες, μπόμπιρες, θείτσες, μωρά...
Η ατμόσφαιρα ήταν καταπληκτική πάντως. Η μπάντα ήταν δεμένη, η φωνή του Μάλαμα πολυκαιρισμένη αλλά ζεστή και στεντόρεια, η κοπέλα που τραγουδούσε γοητευτική, ο εξωτικός τύπος (Μαροκινός; Ινδιάνος;) με το μελαψό δέρμα και το μακρύ μαύρο μαλλί που έπαιζε βιολί απίστευτος, όλος ο κόσμος τραγουδούσε τους στίχους, επευφημούσε και το ευχαριστιόταν με την ψυχή του, τόσο που σκεφτόμουν ότι επαληθεύεται αυτό που λένε ότι "τα ωραιότερα πράγματα στη ζωή είναι δωρεάν".
(Για μερικούς καλλιτέχνες ορισμένοι φορείς (βλέπε Υπουργείο Πολιτισμού, Δήμοι, Πολιτιστικοί Σύλλογοι και δε συμμαζεύεται) θα πρέπει να διοργανώνουν μερικές συναυλίες τσάμπα, ή εν πάσει περιπτώσει περισσότερες από όσες γίνονται σήμερα... )
Ο Μάλαμας δεν έπινε, παρά την ευρέως διαδεδομένη φήμη περί του αντιθέτου. Οι πιο πολλοί από τους μουσικούς είχαν μπουκαλάκια νερό, τα οποία όμως σε μια στιγμή πρόσεξα ότι τα μεταχειρίζονται με υπερβολική προσοχή και έτσι συμπέρανα ότι μάλλον ούζο είχαν μέσα παρά νερό (πχ η Μαρία - η τραγουδίστρια - την είδα να παίρνει ένα άλλο μπουκαλάκι και να βάζει προσεκτικά στο δικό της λίγο...)
Σε μια στιγμή ο Μάλαμας λέει: "Εσείς που είστε στην μπροστινή σειρά δεν ανεβαίνετε πάνω στη σκηνή να κάτσετε για να μην στριμώχνεστε;" Εκεί έγινε το έλα να δεις και κατέβα να ακούσεις. Καμιά 40ρια άτομα ανέβηκαν στη σκηνή και κάθησαν δίπλα σε ηχεία, πάνω σε ενισχυτές, δίπλα στους μουσικούς...! Ανάμεσα σε αυτούς ήταν και οι δυο φίλοι μου, τους οποίους ακολούθησα κι εγώ επί σκηνής λίγο αργότερα. Φρόνιμοι ήταν όλοι, και μάλιστα αυτή η ανόθευτη εγγύτητα αυτών που παίζουν τη μουσική με αυτούς που την ακούν ήταν που μου θύμιζε φάση μπουάτ και χρονομηχανής, όπως λέω παραπάνω.
Επί σκηνής ήταν πολύ όμορφα. Οι μουσικοί δεν δυσανασχετούσαν αλλά έδειχναν να το διασκεδάζουν. Όλα αυτά βεβαίως μέχρι τη στιγμή που ορισμένοι επηρεασμένοι από το... αλκοολικό πνεύμα των τραγουδιών άρχισαν να γίνονται φορτικοί: να χορεύουν σε ομάδες επί σκηνής, να πηγαινοέρχονται σαν να ήταν πεζοδρόμιο και το χειρότερο, να πηγαίνουν στα μικρόφωνα και να τραγουδούν μαζί με τον Μάλαμα και με την κοπέλα. Ο Μάλαμας τους είπε ευγενικά να σταματήσουν γιατί όταν τραγουδούν στο αυτί του χάνει τον τόνο του επειδή δεν ακούει καλά τι τραγουδάει από τα μόνιτορ...
Ε, αυτό έγινε μια, δυο, τρεις, οι μλκες τίποτα δεν καταλάβαιναν, μάλιστα ομαδοποιήθηκαν και έγιναν τρεις, τέσσερις, πέντε... έξι... και στο τέλος ο Μάλαμας τα πήρε και δίνοντας ένα βιαστικό φιλί στο πλήθος την έκανε. Αυτό πάντως δεν μας ξενέρωσε και τόσο διότι η ώρα είχε ήδη πάει 12:40 και αυτός έπαιζε από τις 9:30... Σημειωτέον ότι το πλήθος δεν θα τον άφηνε να φύγει γιατί ήθελε κι άλλο, ενώ αντιθέτως η μπάντα τα'χε παίξει.
All in all πάντως μια υπέροχη βραδιά, και αυτοί οι "μπαγλαμάδες", σύμφωνα με τον Μάλαμα, τις γλίτωσαν τις φάπες τους, συμπτωματικά βέβαια...
Μα καλά τι βλάκες κυκλοφορούν στον κόσμο...
Δημοσίευση σχολίου
<< Home