Συναυλίες-Σινεμά κ η φθινοπωρινή μου επάνοδος

Τις τελευταίες δέκα μέρες το χω ρίξει έξω. Θες τα πολλά events του μήνα θες το πατατράκ που με έχει πιάσει που είναι ο τελευταίος μου μήνας στην Αθήνα πριν πάω στο προς το παρόν αγνώστου ταυτότητας κουτσοχώρι, πάντως έχω γίνει πάλι Βέγγος κ ομολογώ πως παρά την κόπωση δεν τα περνάω κ άσκημα. Αρπάζω την ευκαιρία να καταγγείλω όσους κ όσα με ενόχλησαν στις πρόσφατες εξορμήσεις μου.

Τις προάλλες πήγα στο bios στον μ-ΖΙQ. Δυστυχώς δεν το φχαριστήθηκα όσο θα θελα γιατί η σωματική κούραση με κατέβαλε. Το bios ομολογώ πως έχει φτιάξει από κάποιες απόψεις. Πρώτα από όλα από άποψη θερμοκρασίας. Τέρμα οι τροπικές θερμοκρασίες. Επίσης ακρίβηνε το εισιτήριο κ έχει κ ανταγωνιστικά events στην πόλη κ μειώθηκαν οι ορδές. Είσαι αρκετά ανθρωπινά μέσα. Έχω ωστότσο να καταγγείλω τις 2 μαλακισμένες μικρές στην πόρτα κ την απαράδεκτη συμεριφορά τους. Με ακούς φίλε biofighter;
ΣΤΕΙΛΤΕΣ ΣΠΙΤΙΑ ΤΟΥΣ...

Την ώρα που μπαίναμε ήταν μπροστά μας 3 πιτσιρίκες. Στην πόρτα έγινε συντομος διάλογος με τις 2 κοπέλλες του μαγαζιού κ μετά μπήκαν χωρίς να πληρώσουν. Κρανιώνω. Μας σταματούν κ μας ζητούν να πληρώσουμε. Μάλιστα με υφάκι επιμένουν πως μας συμφέρει να αγοράσουμε το εισιτήριο του 3ημέρου. Τους κόβω τα πολλά πολλά ξεκαθαρίζοντας πως δε σκόπευα να ακούσω ούτε Mira Kalix ούτε Andrea Parker, το έργο αυτό το είχα ξαναδεί κ χωρίς να έχω εντυπωσιαστεί κιόλας -βέβαια περί ορέξεως κολοκυθόπιτα.

Σταματώ τη συζήτηση κ ζητώ να μου ξεκαθαρίσουν γιατί τα κορίτσια μπροστά δεν πλήρωσαν. Έκπληκτες –σε φάση με υστερικιά μπλέξαμε- μου εξηγούν πως τα κορίτσια ήρθαν για να πιουν απλά ένα ποτό στο μπαρ κ όχι για τη συναυλία κ άρα δεν υπήρχε λόγος να κόψουν εισιτήριο. Σε έκφανση βλακείας αντί να ζητήσω το ίδιο καθεστώς κ για μένα ρωτώ ποιος ελέγχει το πού μπαίνεις –γιατί μέχρι πριν μία βδομάδα στους flanger αυτό ουδέποτε συνέβη. Τα 2 μαλακισμένα με βγάζουν τρελή σε φάση εσύ μπορείς να λες ότι θές αλλά εμείς δουλεύουμε εδώ κ σου λέμε πως μέσα γίνεται έλεγχος εισιτηρίων.

Ξεκαθαρίζω. Εμένα μου αρέσει που το bios φέρνει αυτά τα ονόματα που φέρνει κ που ορισμένοι από τους δημιουργούς του δε βλέπουν τη φάση με καθαρά κερδοσκοπικό μάτι, αλλά επιτέλους να σταματήσουν αυτές οι μαλακίες. Όποιος θέλει στην τελική να βάλει το φίλο του μέσα ας το κάνει αλλά με λιγότερο εξώφθαλμο τρόπο από αυτόν.
Κ χωρίς να υποτιμά τη νοημοσύνη του υπόλοιπου κοσμάκη στο φινάλε-φινάλε.
Στην τελική αφού σε πιάσαμε να βάζεις μέσα τις φίλες σου τι να πω, απλά παραδέξου το να τελειώσει η φάση.
Μη μας κάνεις όμως τον καμπόσο.
Στα λέω αυτά δημόσια για να τα διαβάσεις κ εσύ κ όλοι οι φίλοι σου κ όταν σε πετύχω κάπου ήσυχα θα στα πω κ από κοντά.

Χθες πήγα στο Gagarin στον John Spencer. Ήμουν πολύ προβληματισμένη σχετικά με αυτή τη συναυλία. Δεν ήξερα κατά πόσο ήθελα να τιμωρήσω τον Τριανταφυλλίδη –που στάνταρ ήθελα γιατί ακόμα το θυμάμαι το καλοκαιρινό του φιάσκο- ή κατά πόσο ήθελα απλώς να φχαριστηθώ επιτέλους μια συναυλία με δυνατές κιθάρες, γιατί το μπλιμπλίκι όσα να ναι με έχει κάπως κουράσει. Ήμουν σίγουρη πάντως πως θα ήταν ένα από τα gigs όπου με τίποτα δε θα έμενες παραπονούμενος γιατί θα ήταν διασκεδαστικό κ χορταστικό. Οι φίλες μου με είχαν προειδοποιήσει επίσης πως πρόκειται για τρομερό κ φοβερό γκομενάκι.

Φτάνω στο Gagarin. Έχει ξεκινήσει το support. Μου ήταν αδιάφορο αλλά όχι δυσάρεστο. Νοιώθω σα να παίζανε 40 λεπτά το ίδιο τραγούδι, χωρίς καμιά αλλαγή, τα όργανά τους όμως καλά τα παίζανε. Ο δεξιά κιθαρίστας ήταν κ λίγο φαμφάρας, αλλά δε πειράζει. Εμένα από αυτή την κατηγορία συγκροτημάτων μου αρέσουνε λίγο οι Ducky Boys, γιατί χωρίς να παίζουνε παπάδες κάνουν αυτό που κάνουν δυνατά κ δεμένα κ χωρίς πολλές πόζες.

Μετά βγήκαν οι Blues Explosion. Ήταν χαλαρά μια από τις απολαυστικότερες συναυλίες τις ζωή μου. Τους βρήκα τρομερά επαγγελματίες στο παικτικό τους. Επιτέλους μια συναυλία όπου ΔΕΝ κοιτάζουν ρολόγια. Ο John τους την έλεγε συνεχώς στο μαγαζί για τον ήχο τους –αντί να συμβιβαστεί με τη μαλακία στο κεφάλι του καθενός βαριεστημένου ή απλά με την αδυναμία κάποιου κωφού ηχολήπτη- κ επέμενε μέχρι να του τον φτιάξουν όπως ήθελε. Από κάτω κουστωδία οι Έλληνες γκαραζάδες χειροκροτούσαν κ προσκυνούσαν το είδωλο.
ΚΑΛΑ ΕΚΑΝΑΝ! Πότσο αστείο κ συνάμα πότσο κακό...

Όσο για τον frontman ως γκομενάκι επισημαίνω απλώς πως εμένα αυτή η ανασφάλεια δε μου τα λέει. Επίσης μετά τα 10 πρώτα λεπτά σταμάτησα να εστιάζω στο εξωτερικό.

Τέλος έχω να καταγγείλω ένα χρόνια φίλο μου, πολύ διαβασμένο κ καταρτισμένο τότσο κινηματογραφικά όσο κ μουσικά, για τον ΑΓΕΝΕΣΤΑΤΟ τρόπο που μου την έλεγε για την επιλογή μου να πάω την Παρασκευή στην ταινία του Mathew Barney “Drawing Restraint 9”. Χτυπιόταν κ ξαναχτυπιόταν για το ΠΟΤΣΟ ΚΑΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ήτανε για έναν άνθρωπο όπως εγώ –δε συζητώ καν για την ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟΤΗΤΑ της υπόλοιπης σύνθεσης της παρέας που ΔΕΝ τους προειδοποίησα αρκετά- το να πάει σε αυτή την ταινία που έχει ελάχιστους διαλόγους, μεγάλη διάρκεια κ είναι όσο πειραματική ήταν. Να φανταστείτε πως αναγκάστηκα κ του είπα ξεκάθαρα πως η κριτική του αυτή δε με ενδιέφερε.

Λες κ οφείλω να δικαιολογηθώ στον οποιονδήποτε για το ποια ταινία θα πα να δω σε ένα φεστιβάλ.
Στην τελική δεν έκανα κανα έγκλημα.
Στην τελική ήθελα να δω ξανά τη Bjork –για δεύτερη φορά μέσα σε μια βδομάδα.
Δεν πήγα για να κάνω το μάγκα που κ καλά ξέρει από Video Art.
Παρεπιπτόντως δεν τη βρήκα τόσο φριχτή αν κ κανά 2 σκηνές με ενόχλησαν (η αργή σκηνή προετοιμασίας του τσαγιού κ η υποθαλάσσια με τις ανάσες) αλλά όχι στο βαθμό του να φύγω. Μάλιστα το Japanese styling μου άρεσε κιόλας κ μπορώ να πω πως το σύνολο με κράτησε αρκετά καλά παρά τις αδυναμίες του. Όσο για τις εικόνες του είναι καλλιτέχνης ο τύπος.

Περιττό να σας πω πως δεν του τηλεφώνησα του φίλου μου το Σ-Κ γιατί δεν υπήρχε λόγος να συγχυστώ με τον κομπλεξισμό του αλλά δεν επικοινώνησε ούτε κ αυτός. Λέτε να έμαθε από αλλού για αυτό που έχασε κ που παίζει να του άρεσε;

Ήμαρτον πια με τους δήθεν ειδήμονες σε όλα τα καλλιτεχνικά είδη. Κ ο υπόλοιπος κόσμος ξέρετε έχει ματάκια κ βλέπει κ αφτάκια κ ακούει κ αν θέλετε να ξέρετε έχει κ αυτός ψυχή.

Τέλοσπάντων. Αρκετά διαβάσατε κ απόψε. Αύριο ξεκινά άλλη μια βδομάδα στη φάμπρικα. Τα προγνωστικά λένε πως θα είναι κουραστική.

Σκέφτομαι να πα να δω το Crash. Μήπως το είδατε; Εγώ άκουσα απόψεις αντικρουόμενες κ άκρη δε βγάζω. Μήπως είναι μια από αυτές τις ταινίες που μόνο αφού περάσεις το ταμείο μπορείς να βγάλεις άκρη;

Καληνύχτα