Εφιάλτης στα Φιορδ – Μέρος 1ο

Φίλες κ φίλοι του μπλογκ, μιας που τώρα τελευταία βάρυνε το κλίμα εδώ στο μπλογκ κ το χουμε ρίξει όλοι στα σώψυχα, κατά βάση στα δυσάρεστα σώψυχα, άντε κ εγώ με τη σειρά μου να σας πω για μία από τις χειρότερες μέρες της μέχρι τώρα ζωής μου.

Πρόκειται για την παρολίγο ναυτική τραγωδία της κρουαζιέρας μας στα νορβηγικά φιορδ. Κ λέω ΜΑΣ γιατί ήταν παρόντες κ άλλες κουφάλες από το μπλογκ. Συγκεκριμένα ήταν μαζί ο kouk, ο avel και ο alasondro. Επίσης ήσουν κ εσύ φίλη λεσπριτία. Μαζί ήταν κ μία ενοχλητική Φινλανδη –το όνομά της το έχω απωθήσει- που προσκωλλήθηκε στην παρέα μας ως σκανδιναβικό τσιμπούρι τεντώνοντας τα νεύρα όλων.

Η εν λόγω κρουαζιέρα θα διαρκούσε κανονικά γύρω στις 28 ώρες κατά τις οποίες το πλοίο θα κάλυπτε την απόσταση Τρόντχαιμ-Μπέργκεν, δλδ φανταστείτε τη μισή Νορβηγία σε ύψος από τη μέση της κ νοτιότερα διασχίζοντας όσα φιορδ βρίσκονταν στο δρόμο μας. Το πλοίο λεγόταν M/S Lofoten κ η παρέα το αποκαλούσε κοροιδευτικά Microsoft Lofoten. Δεν ήταν ιδιαίτερα μεγάλο ωστότσο διέθετε κομφόρια τύπου τραπεζαρία, καμπίνες με δικό τους μπάνιο, ορόφους κλπ.

Κανείς από τους παρευρισκόμενους δε φαντάστηκε τη συμφορά που θα μας έβρισκε.

Ενδεικτικά παραθέτω τα εξής πειστήρια:

• Exhibit A Κανείς δεν τσέκαρε δελτίο καιρού. Εδώ μπορεί να πέσει το πρώτο κύμα γέλιου...
• Exhibit Β Μπαίνοντας στο καράβι αγοράσαμε μια πληθώρα από σκατό-φαγα τύπου cookies, μερέντες, πατατάκια μπάρμπεκιου κλπ. Ο Kouk κλασικά έφερε θυμάμαι μαζί του να φάει μεταξύ όλων των άλλων κ 2 βραστά αυγά. ΗΜΑΡΤΟΝ!
• Exhibit C Υπάρχει βιντεάκι (προτείνω να βρούμε τρόπο να το ανεβασουμε) στην αρχή της κρουαζιέρας την ώρα που βγαίναμε από το λιμάνι του Τρόντχαιμ που απεικονίζει τον avel κ εμένα να κάνουμε πώς ξερνάει ο stan από το south park κάθε φορά που βλέπει τη wendy…
  

Η αρχή του τέλους

To ταξίδι ξεκίνησε φυσιολογικά. Θρονιαστήκαμε στο κιτς σαλονάκι, βγάλαμε έξω τις μερέντες κ τα λοιπά φαγιά, κατόπιν φαινής ιδέας του kouk συνενωθήκαμε ως παρέα με 5-6 τουρίστριες συμπαθέστατες εν γένει (kouk αυτή που της την έπεφτες δε φαινόταν καλή περίπτωση κ δε γέμιζε το μάτι σε κανέναν μας) κ ξεκινήσαμε να παίζουμε ΠΑΛΕΡΜΟ, κοινώς το διασκεδάζαμε κ με το παραπάνω. Από τα παράθυρα βλέπαμε τη φαντασμαγορική θέα του τοπικού φιόρδ. Που κ που βγαίναμε να το δούμε κ απ’ έξω.

Στο μισαωράκι μετά την αναχώρηση ξεκίνησε έξω μία καταχνιά κ τα φιορδ δε φαίνονταν πολύ καλά, οπότε τα έβλεπες μόνο βγαίνοντας σε εξωτερικούς χώρους. Όπως θα φαντάζεστε η καταχνιά σύντομα εξελίχθηκε σε αντάρα. Πλέον τα παράθυρα έπιασαν πάγο, έξω ήταν σκοτεινά αν κ νωρίς το μεσημέρι κ ξεκίνησε κ μία ελαφριά παλινδρομική κίνηση. Ωστότσο δεν ήταν ανησυχητική γιατί την έχω ξανασυναντήσει στο αιγαίο. Συνεχίσαμε κανονικά το ΠΑΛΕΡΜΟ μας απλά που κ που ανακοίνωνα στην παρέα πως φοβάμαι μη βουλιάξει το καράβι σκορπώντας το γέλιο σε όλους. Τα μεγάφωνα κατά καιρούς μας παρότρυναν να κοιτάξουμε τη μαγευτική θέα του τάδε ή του δείνα φιορδ άλλοτε στα δεξιά κ άλλοτε στα αριστερά μας προκαλώντας ακράτητα γέλια στη γέφυρα όπου κανείς δεν έβλεπε τίποτα από τα παράθυρα.

Η κατάσταση αυτή αυτή άλλαξε μέσα στο επόμενο μισάωρο. Τα περιοδικά κ τα φαγιά που κ που έπεφταν από τα τραπέζια κ κρατούσαμε τις κάρτες στα χέρια για ευκολία κ σταθερότητα. Οι μεταξύ σοβαρού κ αστείου κραυγές μου άλλαξαν σε «νομίζω πως θα πνιγούμε» κ εξέπεμπα αυτό το sos σε όλες τις ξένες γλώσσες που ήξερα σκορπίζοντας το γέλιο κ τη χαρά σε όλους τους τουρίστες που τύχαινε να βρίσκονται στη γέφυρα.

Κάποια στιγμή συνειδητοποίησα πως οι κραυγές μου σπάνε τα αρ@#$%^ του κοσμάκη τριγύρω που πλέον δυσανασχετεί με την πάρτη μου αντί να διασκεδάζει, ενώ εγώ έχω αρχίσει βραχνιάζω κ αποφάσισα να μεταφερθώ έξω να συνεχίσω αυτό που έκανα. Εγκαταλείψαμε το παιχνίδι οριστικά κ βγήκαμε έξω όπου πια η παλινδρομική κίνηση είχε χειροτερέψει. Η λεσπριτία γνωρίζοντας τα όριά της αποσύρθηκε προς την καμπίνα μας στο κουφάρι του πλοίου, ενώ οι άμυαλοι άνδρες της παρέας διασκέδαζαν με το καιρικό φαινόμενο. Προσπάθησα να δω λίγο θετικά αυτό που συνέβαινε κ τουλάχιστον να μην πανικοβληθώ από το γεγονός ότι όλο το μπροστινό μέρος του πλοίου έμπαινε ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ κατά την κίνηση.

Το στομάχι μου άρχισε να δένεται κόμπος κ η αναπνοή μου να γίνεται κάπως. Ωστότσο υπήρχε ακόμα ελπίδα γιατί σε μία ωρίτσα θα πιάναμε το πρώτο λιμάνι. Πάνω που έπιασα τα όριά μου ως άνθρωπος η κατάσταση άλλαξε δραστικά προς το καλύτερο γιατί μπήκαμε εντός κάποιου φιορδ. Βέβαια δε βλέπαμε τίποτα στα 5 μέτρα από το καράβι λόγω της αντάρας, αλλά το πιασα το υπονοούμενο. Το Lofoten κούναγε μόνο έξω από το φιορδ, στα ανοιχτά, ενώ εσωτερικά των φιορδ η κατάσταση γινόταν υποφερτή.

Οι ασυγχώρητοι

Ρωτήσαμε λοιπόν το προσωπικό τι προβλεπόταν για το μέλλον του ταξιδιού μας κ μας είπαν πως μετά το προσεχές λιμάνι για την επομενη στάση θα έπαιρνε 4,5 ώρες από τις οποίες οι 3,5 θα ταν στα ανοιχτά κ μετά που θα βράδιαζε θα ήταν όλο στα ανοιχτά γιατί μέσα στο πυκνό σκοτάδι ο τουρίστας δεν έχει τίποτα να δει για τουλάχιστον 10 ώρες.

Σφάλμα 1 Η πληροφορία αυτή δεν αξιολογήθηκε από κανέναν όπως της άξιζε.

Σφάλμα 2 Πιάσαμε όντως το πρώτο λιμάνι, μιά πανέμορφη γραφική πόλη το όνομα της οποίας λησμόνησα όπου χάσαμε τα 10 κρίσιμα λεπτά της στάσης την ευκαιρία να λακίσουμε κοιτώντας σαν τους χάνους τη θέα εντυπωσιασμένοι.

Αυτά στο μέλλον τα πληρώσαμε κ με το παραπάνω...