Ευτέρπη - ή αλλιώς cats rule!
Ως γνήσιος γατόφιλος μένω έκπληκτος που η Λίτσα δεν έχει δει ποτέ γάτα να κυνηγάει σκύλο. Η ανωτερότητα της γάτας επί του σκύλου σε σχεδόν όλους τους τομείς είναι για μένα κάτι δεδομένο, αν και συχνά ακούω αντιρρήσεις από τους ανθρώπους που αρέσκονται στο κατοικίδιο γλύψιμο. Λέω "σχεδόν" όλους τους τομείς γιατί ο τυπικός σκύλος είναι π.χ. σαφώς πιο δεινός υπηρέτης και σκλάβος. Σε όλα τα άλλα όμως υπερέχουν οι γάτες:
Εξυπνάδα: Αν εξαιρέσουμε τις μηχανικές συμπεριφορές αλά Παβλόφ οι γάτες κάνουν από μόνες τους όλα αυτά που κάνουν οι σκύλοι και πολλά παραπάνω.
Δύναμη: Η δύναμη και η μαχητικότητα μιας γάτας είναι εκπληκτική ειδικά αν αναλογιστεί κανείς το τυπικό βάρος μιας γάτας. Δεν είναι παράξενο μια γάτα να τρέπει έναν σκύλο πολλές φορές το μέγεθος της σε φυγή. Αντιθέτως οι σκύλοι συνήθως καταφέρνουν μια γάτα μόνο σε μπουλούκια βάζοντας την στην γωνία.
Χαρακτήρα: Με την εξαίρεση των Chow Chow οι γάτες έχουν απλά ανώτερο χαρακτήρα από τα σκυλιά. Είναι ανεξάρτητες, υπερήφανες, απρόβλεπτες και κομψές.
Εμφάνιση: Αν και υπάρχουν πραγματικά πανέμορφα σκυλιά, η αλήθεια είναι ότι, αφημένα στις δυνάμεις τους, δεν μπορούν να συναγωνιστούν τον καλωπισμό και την κομψότητα που επιδυκνείουν οι γάτες.
Αγάπη: Η αγάπη μιας γάτας είναι κάτι που λίγοι γίνονται άξιοι να δεχτούν. Όταν όμως κανείς την δεχτεί τότε η δουλική προσύλωση του σκύλου απλά ωχρειά.
Μην με παρεξηγήσετε, αγαπάω τα σκυλιά πολύ. Μεγάλωσα σε ένα σπίτι σχεδόν φάρμα, γεμάτο ζώα παντός είδους τα οποία αγαπούσα όλα πάρα πολύ. Όμως για τις γάτες, εκτός από αγάπη, έχω και μεγάλη υπόληψη. Με αυτό το post πρέπει να τιμήσω την μνήμη του ώντος που έθεσε την Γάτα τόσο ψηλά στην υπόληψη μου:
Το όνομα Ευτέρπη σημαίνει πολλά πράγματα, ανάμεσα τους και ένα γένος φοινικόδεντρων, μία βάση δεδομένων ορολογίας, ένα ιστιοπλοϊκό σκάφος, ένας αστεροϊδής, ένα λογισμικό εργαλείο Task Analysis, ένα ρώσικό μουσικό πρακτορείο, ένα μαντολινιστικό μουσικό συγκρότημα, κάποια σχετικά άσημα μουσικά συγκροτήματα από Texas, Majorca, Καταλονία και Βέλγιο και ένα άλλο λογισμικό μουσικής αναζήτησης. Φυσικά όλες οι μουσικές σημασίες δεν μας εκπλήσσουν γιατί η αρχική σημασία της λέξης είναι το όνομα μίας από τις εννέα μούσες της αρχαιότητας.
Όμως για μένα το όνομα Ευτέρπη είναι συνώνυμο με την αγαπημένη μου γάτα των παιδικών χρόνων. Αυτό το σπουδαίο γατί ονομάστηκε έτσι ως συμβιβασμός στην διαμάχη μεταξύ μαμάς και μπαμπά για την ονομασία της μικρής μου αδερφής. Ο πατέρας μου ήθελε η αδερφή μου να ονομαστεί Ευτέρπη ενώ η μητέρα μου όχι. Ο συμβιβασμός ήταν να ονομάσουν την γάτα Ευτέρπη και την αδερφή μου Bryce Αλεξάνδρα Αθηνά. Go figure που λένε.
Από την στιγμή που ήρθε αυτό το μικρό γατάκι στην αυλή μας αποφάσισα ότι θα ήταν η γάτα μου και εγώ θα ήμουν ο homo sapiens της. Η αγάπη που της έδειξα απέδωσε απ'ότι φαίνεται καθώς σύντομα από μικρό γατάκι έγινε τόφαλος!
Αυτό το αξιαγάπητο γατί εκτός από πολλά κιλά γάτα ήταν και πολλά κιλά μάγκας. Η αυλή μας είχε πόρτα σε πλατύ πεζοδρόμιο την οποία είχαμε ανοικτή κατά την διάρκεια της μέρας και η Ευτέρπη συνήθιζε να βγαίνει και να κάθεται έξω. Κάποιοι λένε ότι της άρεσε που οι περαστικοί την χαϊδεύαν, αλλά η αλήθεια είναι ότι αυτό που της άρεσε ήταν που τα σκυλιά της γειτονιάς αλλάζαν πεζοδρόμιο όταν περνάγαν από το σπίτι μας. Δεν αστειεύομαι καθόλου, όσα σκυλιά περάσαν από το πεζοδρόμιο μας και αποφάσισαν να παίξουν μαζί της έφευγαν με πληγές για ενθύμιο. Δεν επαναλάμβαναν ξανά αυτό το λάθος.
Αν και το βάρος της βοηθούσε (ήταν πραγματικά ένας heavyweight) το πραγματικό της μαχητικό προσόν ήταν η ψυχραιμία και η αιφνιδιαστικότητα της. Αυτό το γατί είχε πραγματικά τις πιο ανεπαίσθητες αντιδράσεις. Μπορούσε να κάθεται ακίνητη σαν άγαλμα ακόμα και μέχρι να έρθει ο σκύλος σε απόσταση αναπνοής και μετά... ΝΙΑΟΥΡΡΡΡΓΚΚΚΚΚ!!! Σηκωνόταν η σκόνη από την έκρηξη ωμής αιλουροειδούς δύναμης!
Άσε που παίζει και να παραβιάζονταν κάποιος νόμος της φυσικής γιατί δεν μπορώ να καταλάβω που βρίσκονταν η ενέργεια για να κινηθούν τόσα κιλά τόσο γρήγορα.
Αν παρατηρήσατε ότι μιλάω στον παρελθόντα χρόνο αυτό είναι επειδή η Ευτέρπη απεβίωσε πριν από μερικά χρόνια περίπου σε ηλικία 10 ετών. Οι γιατροί λένε ότι έφταιγε το πάχος. Εγώ προσωπικά πιστεύω ότι από τότε που μετακομίσαμε σε διαμέρισμα δεν ξεπέρασε ποτέ την απώλεια της κυρίαρχης αίσθησης που της έδινε εκείνο το πεζοδρόμιο.
Δεν αμφιβάλλω βέβαια ότι η Ευτέρπη μας παρατηρεί από ψηλά, εκεί στην Valhalla που βρίσκεται, όπου κάνει τσιμπούσια με τους προγόνους της τραγουδώντας Cat Drinking Songs.
Της αφιερώνω το Furagone's Wake (ακούστε το τραγουδισμένο από τον Βάρδο Marc Gunn).
18 Comments:
Είμαι σκυλοφιλος από μικρο παιδί, αλλά παράλληλα είμαι και αντικειμενικός. Πρέπει να παραδεχτώ πως αν ήμουν ζωο (καταλαβαινεις τι εννοω) εκτός από σκύλο ή δελφίνι θα σπαζόμουν οικτρά. Αυτά τα δυο είδη είναι οι ρουφιάνοι που "γλύφουν" τα "Αφεντικά" (σ.σ. εμας) και περνάνε καλύτερα. Αυτα. Αρκετα παραληρηματικό το σχόλιο;
Είχα σκύλο για 18 χρόνια όταν πέθανε απο γήρας. Τώρα έχω 2 γάτες που περπατάνε δίπλα μου στο δρόμο, η μία αριστερά η άλλη δεξιά σαν εκπαιδευμένοι σκύλοι. Βεβαίως και κυνηγάνε τους σκύλους και τους δέρνουν δριμύτατα.
Οταν αρρωστήσω έρχονται και κάνουν τις νοσοκόμες, κάθονται κοντά μου και ακουμπούν τα πόδια τους στο πονεμένο μου, ή νιαουρίζουν όταν έρθει η ώρα για το αντιβιοτικό μου..
Ερχονται κοντά μου σε καθημερινή βάση και μου γλείφουν τα χέρια, με κυττούν με χαρά και μου λένε "σ΄αγαπώ" με τον τρόπο τους...
Και όποιος μιλήσει άσχημα για μένα, τρέχουν και του κατουράνε το παλτό του...
Να πώ κι άλλα?
εμείς στο σπίτι μας έχουμε αυτή τη στιγμή 4 γάτες
1- το Ρόκου (resident)
2- το Λουλούκο (resident)
3- τη Μούσκα (σιαμέζα guest με μακριά ουρά)
4- την ανώνυμη αδέσποτη (τριχωτή guest)
O Λουλούκος -που είναι gay- και η Μούσκα -που ανήκει σε συγγενείς κ τη φιλοξενούμε- είναι απόγονοι της αγαπημένης μου γάτας της Μιμής (σιαμέζα με κοντή ουρά) την οποία χάσαμε την άνοιξη από περιτονίτιδα που για τα γατιά είναι ανίατη ασθένεια.
κ ενώ οι 2 πρώτοι αρσενικοί γάτοι έιναι εντλώς μα εντελώς μουρόχαυλοι δεν πλένονται ποτέ, όλη τη μέρα κοιμούνται κ το βράδυ τις τρώνε από τους υπόλοιπους αλανιάρηδες γάτους της γειτονιάς μας, οι 2 θυληκές τσακώνονται ολημερίς κ οληνυχτίς αναμεταξύ των κ τσσαμπουκαλέυονται για το ποια από τις 2 είναι η αφέντρα κ κυρά του σπιτιού (τεχνικά καμμία από τις 2 τους δε μπορεί να διεκδικήσει τον τίτλο αυτό)
κ εγώ θα συμφωνήσω με το φίλο alasondro για το πότσο ξεχωριστή σε κάνει να νοιώθεις η αγαη κ η αφοσίωση μιας γάτας.
αυτή τη στιγμή θυμάμαι την καλή μου τη Μιμίκα στα τελευταία της κ στενοχωριέμαι. Επίσης όταν διάβαζα για πανελλήνιες είχαμε τότε άλλη μία κόρη της Μιμής, τη frances -named after the daughter του αείμνηστου Curt Cobain-, η οποία ξενύχταγε πάντα μαζί μου -δυστυχώς πέθανε μαρτυρικά από φόλα!
Τέλος για να ελαφρύνω το κλίμα γελάω τρομερά με τα μωράκια γατάκια κ τη φάση της εκπαίδευσης με το χέσιμο στην άμμο όπου αφού τα πας στην άμμο κ την ξύνεις εσύ κ μαζί το γατάκι για κανά μισάωρο κ απλά πάιζετε, αυτό πάει να τα κάνει, εσύ απομακρύνεσαι για να του δώσεις λίγο privacy κ αυτό επειδή ζοριζεται -το μητρικό γάλα τα κάνει δυσκοίλια- τσιρίζει μαζί με τα αδερφάκια του συνήθως κ αυτό έχει πολλή πλάκα!
Επίσης κ όταν τρώνε μπαίνουν ολόκληρα μέσα στο πιάτο με το φαί κ φωνάζουν επειδή γουστάρουν που τρώνε...
Επίσης παλιότερα ένας άλλος γιος της Μιμής είχε σα χόμπι να πέφτει μέσα σε πηγάδια. Μια φορά το καλοκαίρι έπεσε μέσα στο πηγάδι του γείτονα κ νιαούριζε σε φάση συναγερμός. Ευτυχώς κολύμπαγε κ το βγάλαμε πετώντας του ένα ξύλο όπου κ σκαρφάλωσε.Την επόμενη φορά όμως πήγε κ έπεσε σε ένα άλλο πιο μακρινό πηγάδι όπου το ανακαλύψαμε πολύ αργά μετά από μέρες. Το εντυπωσιακό ήταν πως όχι μόνο βρέθηκε πνιγμένο, αλλά κ τουμπανιασμένο από το νερό! Μπορώ να πω πως πνιγμένο έμοιαζε περισσότερο πλέον με...σκύλο!
θυμήθηκα επίσης πως με την πρώτη μας γάτα, την Κλειώ, κάναμε το εξής κόλπο που φυσικά τα ανακαλύψαμε τυχαία,
βάζαμε τη μαμά κ τη μικρή μου αδελφή που τότε ήταν μόλις 7 ετών να κάνουν πως τσακώνονται δλδ η μαμά μου να φωνάζει κ να μαλώνει την αδελη μου κ αυυτή μετά να κάνει πως κλαίει
η γάτα -που προφανώς είχε αδυναμία στην αδελφή μου- πήγαινε κ της έγλυφε τα χεράκια, κ μετά πήγαινε μπροστά στη μάνα μου κ την αγριοκοίταζε!!!
how sweet!!!
Φυσικά και ..catz rule!!
(meow)
Χαίρομαι ιδιαίτερα για όλα τα γατοφιλικά comments!
Όσον αφορά το τι ζώο θα θέλαμε να είμαστε, πρέπει να κάνουμε κάποιες διακρίσεις
α) αν μιλάμε για κατοικίδιο τότε πραγματικά δεν έχει σημασία τι ζώο είσαι αρκεί να έχεις ένα αφεντικό που νοιάζεται για σένα και ταιριάζουν τα γούστα του μαζί σου. Οι σκύλοι θα περνάνε καλύτερα με τους σκυλόφιλους ενώ οι γάτες με τους γατόφιλους. Το πλεονέκτημα των σκύλων έγκειται στο ότι στους σκυλόφιλους συγκαταλέγονται αναγκαστικά και όσοι κάνουν εργασίες που απαιτούν σκύλο, ανεξάρτητα του χαρακτήρα τους. Ένας τσοπάνος θα είναι πάντα φιλικός προς το τσοπανόσκυλο του, ακόμα και αν κατα βάθος είναι cat person.
β) Αν μιλάμε για άγρια ζώα τότε προφανώς θα πρέπει να διαλέξουμε ανάμεσα από τα ζώα που δεν έχουν φυσικούς εχθρούς (ελέφαντες, μεγάλα αιλουροειδή κ.α.)
Α και φυσικά να πεις και άλλα Μαρίνα για τις γλυκύτατες γάτες σου!
Εμένα η Ευτέρπη καθόταν στο γραφείο μου και διάβαζε για το σχολείο μαζί μου. Δεν ξέρω τι καταλάβαινε αλλά μιλάμε το βλέμμα της ήταν συχνά ανέμελα ριγμένο στο βιβλίο που διάβαζα.
Btw δείτε αυτό το blog που ανάμεσα από φιλοσοφικά post ανεβάζει και φωτογραφίες κάτι ομορφούλικων γατιών.
Gεια σου γατόφιλε kouk μου έδωσες ιδέα να γράψω για τον γάτο μας, τον Τίγρη, που πέθανε τον Ιούλιο 14 χρονών.
Στ΄ αλήθεια, αν και μεγάλωσα με γάτες κι έχουμε κι αυλή, δεν είχα ξαναδεί τέτοιο κυνήγι σκύλου από γάτα! Μπορεί να είδα, όπως γράφεις, ν΄αλλαζουν πεζοδρόμιο ή να υποχωρούν μπροστά σε γάτα (ο Τίγρης που λέγαμε) αλλά τέτοιο κυνήγι δεν είχα ξαναδεί, σαν να ήθελε να τον κατασπαράξει !!
Όντως Λίτσα, τώρα κατάλαβα τι εννοούσες, και εγώ δεν έχω δει γάτα να κυνηγάει σκύλο. Απλά σκύλους να τρέπονται σε φυγή, το οποίο ομολογουμένως δεν είναι το ίδιο πράγμα :-)
Προφανώς ο συγκεκριμένος γάτος της παραλίας είχε κάποια αίσθηση απονομής δικαιοσύνης, οπότε κυνηγούσε τον σκύλο για να τον τιμωρίσει :-)
Θυμίζω ότι εγώ είχα συνομιλήσει και με τον Ρόκο της isobel.
Μιλάμε για γατί-αλητάμπουρα.
Πρέπει να υπερασπιστώ τα σκυλιά. Τις γάτες τις λατρεύω αλλά στο βλέμμα της γάτας μπορεί να δεις και έντονη ζήλια ή άλλα άσχημα συναισθήματα που τα βλέπω στους ανθρώπους και δεν τα υποφέρω.
Αντιθέτως, στο βλέμμα του σκύλου θα βρεις την αφοσίωση, και όχι την "δουλική προσήλωση" που λέει ο Kouk αλλά έναν γνήσιο εγκάρδιο φίλο που είναι πάντα δίπλα σου, ό,τι και να συμβεί. Δεν θα άντεχα νομίζω να βλέπω και στο αγαπημένο μου ζωάκι (από το οποίο θα αντλήσω ψυχολογική υποστήριξη!) αυτά που παρατηρώ συχνά γύρω μου.
Επίσης, διαφωνώ σχεδόν κάθετα με τις απόψεις του αγαπητού συνμπλόγκερ στο ότι οι γάτες είναι πιο έξυπνες, για την δύναμη (καθόλου δεν περιμένουν να βρουν γωνίες τα σκυλιά για να τις στριμώξουν, και ένα ψυχωμένο την έχει βγάλει νοκ άουτ τη γάτα από τον πρώτο γύρο), για τον χαρακτήρα, την εμφάνιση και την αγάπη. Συμφωνώ όμως ότι η κατάσταση είναι καθαρά υποκειμενική. Η σύγκριση είναι αδιέξοδη και μάλλον ανούσια... σαν να σας έλεγα αν θα προτιμούσατε 10 δισεκατομμύρια ευρώ ή 10,000000001 δισεκατομμύρια ευρώ...
...εγώ πάντως θα προτιμούσα το 2ο :-)
bloody_sunday, η σύγκριση είναι όντως ανούσια, αλλά ας την κάνουμε χάριν συζήτησης, και πού ξέρεις, μπορεί να προκύψει κανένα ωραίο παραληρηματικό σχόλιο με το οποίο να γελάσουμε.
Πάντως, και οι σκύλοι μπορεί να παρουσιάσουν τέτοια άσχημα συναισθήματα. Για παράδειγμα, πολλοί σκύλοι είναι απλά κάφροι και γαυγίζουν με το παραμικρό. Ακόμη, έχουν παρουσιαστεί κρούσματα σκύλων, που ζηλεύουν αφάνταστα όταν π.χ. δεν τούς δίνεις προσοχή, γιατί μπορεί να τούς έχεις κακομάθει κατά κάποιον τρόπο, και να κάνουν διάφορα περίεργα για να τραβήξουν τα μάτια επάνω τους: από ζημιές, μέχρι να το παίζουν νεκροί, μέχρι να επιτίθενται σε ο,τιδήποτε άλλο ζωντανό πλησιάζει.
Από την άλλη, υπάρχουν μερικές σπάνιες γάτες που είναι πολύ φιλικές και δε νοιώθουν τη συνήθη ζήλεια που νοιώθουν οι γάτες κατά κανόνα.
Φαντάζομαι πως υπάρχουν τρόποι να μάθεις το κατοικίδιό σου από μικρό να μην είναι παλιοχαρακτήρας.
Πάντως τη δική μας γάτα, έτσι όπως την είχαμε μεγαλώσει, την είχαμε κάνει... αριστοκράτισσα και την ήθελαν όλοι οι αδέσποτοι της περιοχής!!! Ασε που δεν έτρωγε τίποτε άλλο εκτός από γκουρμέ ψάρι!! Σε αυτό φταίγαμε κι εμείς βέβαια.
Εγώ έχω γνωρίσει επίσης:
- γάτο που πραγματικά ήταν σαν καλός σκύλος. Υπάκουο, παιχνιδιάρικο, φιλικό προς όλους.
- γάτα ευνουχισμένη που ήταν σαν κακός σκύλος. Αν της έκλεινες το δρόμο, σου επιτιθόταν. Αν την ακούμπαγες, σε γρατζούνιζε.
Οι ιδιοκτήτες των παραπάνω κάποια στιγμή παντρεύτηκαν. Ο γάτος τελικά "αγρίεψε" και έγινε σαν τη γάτα!!!
Και το κορυφαίο. Γάτα με λουρί έχετε δει ποτέ;
Μα το Θεό, είδαμε μία που την είχε βγάλει βόλτα η ιδιοκτήτης της, νομίζω σε ένα πάρκο κάπου στη Στοκχόλμη.
Είχα μείνει με το στόμα ανοιχτό!!! Αυτή φαινόταν πραγματικά αριστοκράτισσα γάτα. Φαντάζομαι τους γάτους να την πλησιάζουν και αυτή να μην τούς δίνει καθόλου σημασία. Στο τέλος θα καπνίζει ανέμελη το τσιγαράκι της κιόλας και θα κουρνιάζει στην αγκαλιά της αφεντικίνας της.
Σίγουρα και οι σκύλοι μπορούν να παρουσιάσουν τέτοια συναισθήματα. Εγώ αντιπαθώ τα μικρά σκυλιά με το απαίσιο αδερφίστικο γαύγισμα που το παίζουν αγριωπά (αλλά μόλις το μεγάλο τινάξει ένα βλέφαρο γίνονται πύραυλος), και ειδικά αυτά τα λευκά (όπως τα κανίς) που αποτελούν υποσυνείδητο υποκατάστατο του μωρού.
Φανταστείτε ότι όταν βλέπω ένα από αυτά στο δρόμο αυτόματα μου έρχεται συνειρμικά η εικόνα ενός άσπρου λεκέ στην άσφαλτο (που θα προέκυπτε αν ήμουν φορτηγό και το πατούσα). Πολύ κακό και παραληρηματικό αυτό το σχόλιο...
Πάντως, υπάρχουν πάντοτε εξαιρέσεις, όπως πχ η γλυκύτατη, κάτασπρη και μικροσκοπική - πλην όμως ανεγκέφαλη - Μόνικα (σπιτς) που χάιδευα στο πρώην σπίτι μου.
Επίσης, αντιπαθώ και τα σνομπ σκυλιά. Π.χ. έχω ακούσει ότι πολλές φορές τα κόλεϊ αποκτούν ύφος χιλίων καρδιναλίων, χωρίς πάντως να έχω διαπιστώσει προσωπικά κάτι τέτοιο.
Σωστά είπατε ότι υπάρχουν σε όλα εξαιρέσεις.
Όμως κάνεις λάθος για τις γάτες, bloody_sunday. Σε κάποια σημεία έχω επιχειρήματα, ενώ σε άλλα απλά το ξέρω :-)
Δεν υπάρχει κανένα σκυλί που μπορεί να τα βγάλει πέρα με ένα αιλουροειδές στα ίδια κιλά. Το γεγονός ότι οι κατοικίδιες γάτες είναι συνήθως πιο μικρόσωμες από τους σκύλους αλλά καταφέρνουν πολλές φορές να υπερασπιστούν τον εαυτό τους ή ακόμη και να τρέψουν τον μεγαλύτερο σκύλο σε φυγή δείχνει ότι, απλά, οι γάτες είναι μεγάλες μούρες.
Για την ομορφιά νομίζω ότι μάλλον εθελοτυφλείς. Έχεις δει ποτέ σκύλο να φροντίζει τον εαυτό του όσο τον φροντίζουν οι γάτες; Οι αδέσποτες γάτες είναι συχνά πολύ όμορφα πλάσματα. Οι αδέσποτοι σκύλοι όμως σε τι κατάσταση βρίσκονται;
Καταλαβαίνω βέβαια ότι κάποιος που του αρέσουν τα σκυλιά (όπως και εγώ δηλαδή) μπορεί να θελήσει να κρατήσει το ισοζύγιο γάτας/σκύλου λίγο πιο ισορροπημένο. Αλλά πιστεύω ότι αν κανείς δεν δέχεται τις παρακάτω εξισώσεις τότε ΕΘΕΛΟΤΥΦΛΕΙ.
γάτα == μούρη
σκύλος == καλό ζωάκι
Καλά, νομίζω ότι το "εθελοτυφλώ" είναι βαριά έκφραση για μια τόσο απλή χιουμοριστική συζήτηση, ιδιαίτερα μάλιστα όταν τονίζεται με CAPS. Γιατί; Αν μιλούσαμε για τις εκτρώσεις δηλαδή τι θα άκουγα...;
Συμφωνώ για τον τσαμπουκά των γατών αλλά ως επί το πλείστον μόνο με την προϋπόθεση των "ίδιων κιλών".
Συμφωνώ και με την ρητορική ερώτηση περί αδέσποτων αλλά η ομορφιά εξακολουθεί να θεωρείται υποκειμενικά. "Beauty is in the eye of the beholder", δεν το είπαν άδικα αυτό. Και στο κάτω κάτω της γραφής θεμιτό είναι ο καθείς να έχει την δικιά του άποψη, n'est ce pas;
Κοίτα, για τις εκτρώσεις μπορείς να έχουμε διαφορετικές απόψεις. Εκεί αν διαφωνούμε δεν θα σου πω ποτέ ότι εθελοτυφλείς. Αλλά στις γάτες τραβάω την γραμμή! :-P
κι εμείς βγάζουμε την γάτα μας βόλτα με το λουράκι της.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home