Εφιάλτης στα φιόρδ: άλλη μία ρουκέτα

Κοντρίμπιουτορς, ευχαριστώ για την πρόσκληση να συμμετάσχω στο Παραλήρημα, θα βάλω τα δυνατά μου ώστε να παραληρήσω κατά τις προσδοκίες σας. Θα ξεκινήσω βάζοντας το λιθαράκι μου στο πρότζεκτ Εφιάλτης στα φιόρδ.

Η τριλογία της πολύπαθης και αφυδατωμένης ισοκούδουνης ήταν γραμμένη τόσο ζωντανά, που μου έφερε στη μύτη τη μυρωδιά του φρέσκου έμετου. Δε μένει, υποθέτω, παρά να βρεθεί ένας Πίτερ Τζάκσον για να της δώσει και την κινηματογραφική υπόσταση που της αξίζει. Όσο για σας, kouk και alasondro, προτείνω να συμμετέχετε στη σινε-τριλογία από το φρεσκολανσαρισθέν πόστο του γκεστ σκηνοθέτη και να σκηνοθετήσετε δύο σεκάνς. (Θα ήθελα, ωστόσο, να διαβάσω και τη μαρτυρία του avel.) Εγώ θα αρκεστώ στη διεύθυνση φωτογραφίας. Πιστεύοντας ακράδαντα στη δύναμη των ρεαλιστικών εικόνων, σημειώνω και προτείνω στους σκηνοθέτες τα εξής:

• Στη σκηνή της επιβίβασης στο πλοίο και του αράγματος των πρόσχαρων ταξιδιωτών στο σαλόνι το πλάνο πρέπει να είναι ανοιχτό, ώστε να περιλαμβάνει τα πόδια των πολυθρόνων, των καναπέδων και των τραπεζιών. Πολύ ευδιάκριτες θα είναι οι χοντρές αλυσίδες με τις οποίες τα πόδια των επίπλων αυτών θα είναι δεμένα στα αντίστοιχα σημεία του πατώματος.
  
• 
  Η σκηνή του φαγοποτιού πριν από την Τρικυμία πρέπει να περιέχει μπόλικα σαλάμια, ψωμιά φρατζόλες, ψωμιά τοστ, κρακεράκια, τυριά, μισοσκισμένες ζελατίνες, μπόλικα ψίχουλα, όλα ανάκατα στο τραπέζι, και πολλά βραστά αυγά που ο αθώος και απονήρευτος kouk καθαρίζει ανέμελα και σκορπάει τα τσόφλια γύρω τριγύρω. Σκοπός είναι ο θεατής σχεδόν να μυρίσει το άρωμα του βραστού αυγού που έχει μείνει κάμποσες ώρες έξω από το ψυγείο, σαν μια πρόγευση για την ακόλουθη σαρωτική οσμή του έμετου.
  
• 
  Η σκηνή του Παλέρμο πρέπει να περιέχει άτομο που το έχουν πιάσει τα αντικοινωνικά του και έχει απομονωθεί με βιντεοκάμερα στο χέρι (ας το πούμε λεσπριτία). Η λεσπριτία ζουμάρει και ξεζουμάρει πάνω στους παίκτες με εκνευριστική επιμονή, και για καλή της τύχη πιάνει την isobel να κάνει στον avel πώς ξερνάει ο δενξερωποιός από το South Park και ευθύς αμέσως τους δυο τους να χέζονται στο γέλιο με τη μίμηση αυτή. Προτείνω σ’ αυτό το σημείο να γίνει ένα slow motion από διάφορες γωνίες αλά Matrix (η μία γωνία να είναι κάμερα μέσα στην κάμερα), ώστε να τονιστεί η αντίθεση ανάμεσα στο κωμικό του παρόντος και στο τραγικό που θα ακολουθήσει.
  
• 
  Η σκηνή με τους άρτι ξεράσαντες να μπουκάρουν στην καμπίνα όπου η λεσπριτία μετράει πράσινα προβατάκια πρέπει να περιέχει εμετοσακούλες και κομμάτια χαρτιά υγείας διάσπαρτα στο πλάνο (άλλα να πέφτουν από χέρια, άλλα να τα κλοτσάνε πόδια κοκ). Το μπουκάρισμα θα γίνει ξαφνικά και θα γεμίσει το πλάνο και το μπουλούκι θα χυθεί στις κουκέτες ανάκατα σαν μισογεμάτα σακιά. Ενδεχομένως να βάλουμε και λίγες σταγόνες ξερατού να λερώνουν την κάμερα, εν είδει ιδιότυπου σπλάτερ. Προσοχή στο μακιγιάζ: οτιδήποτε λιγότερο πράσινο από το πράσινο του Σρεκ θα θεωρηθεί αποτυχία.
  
• 
  Το επόμενο πλάνο έπειτα απ’ αυτό του μπουκαρίσματος θα είναι η λεσπριτία που ανακάθεται στο κρεβάτι της, ζουμ στο ζαλισμένο βλέμμα της και σφήνα το παλιό πλάνο με τη μίμηση ξερατού South Park (και καλά «ορίστε που κοροϊδεύατε, αδαείς ταξιδιώτες»). Επαναφορά στο τώρα, ζουμ στο στόμα της λεσπριτίας, όπου σχηματίζεται ένα ελαφρό μειδίαμα που πρέπει να κινηματογραφηθεί με μαεστρία, ώστε να υπονοήσει α) ότι η λεσπριτία θα ήθελε πάρα πολύ να ξεσπάσει σε τρανταχτά γέλια με την όλη κατάσταση και β) ότι η επιδημία έμετου συνδέεται στο μυαλό της άμεσα με τη σελιλόζη (άντε με τα ψηφία). Ζουμ στα χέρια της που ψαχουλεύουν την κάμερα, ζουμ στα πόδια της που προβάλλουν από τα σεντόνια και αναζητούν τα παπούτσια. Σκοπός είναι να φανεί ότι η λεσπριτία καίγεται να κινηματογραφήσει τα πάντα – είναι διατεθειμένη μέχρι και στο κατάστρωμα να ανέβει, μέχρι και στην τουαλέτα να πάει, παρ’ όλο που έχει εξίσου ευαίσθητο στομάχι (εξ ου την έκανε για οριζοντίωση νωρίς). Όμως, λίγα δευτερόλεπτα μετά, ακούγοντας από το στόμα του πάντα ψύχραιμου και κουλ alasondro τη φράση «είδα το Χριστό φαντάρο», ο φωτορεπόρτερ μέσα της ηττάται από τον ανθρωπιστή και το πλάνο τελειώνει με τη λεσπριτία να ψιθυρίζει κουβέντες παρηγοριάς στην isobel και στους άλλους ετοιμοθάνατους.

Αυτά έχω να πω από την πλευρά μου σχετικά με το έπος Εφιάλτης στα φιόρδ. Και μία παρατήρηση: Εκ των υστέρων αποδεικνύεται λάθος μου (εμού, της λεσπριτίας) που δεν κινηματογράφησα την εμετική υστερία, γιατί, ναι μεν αν έπαιρνα βίντεο θα με μισούσατε τότε όλοι, τώρα όμως θα το βλέπαμε και θα παθαίναμε κράμπες απ’ το γέλιο. Σας προειδοποιώ: την επόμενη φορά δε θα σεβαστώ τον ανθρώπινο πόνο σας.