Απάλευτοι Α.Ε. (Μέρος 1ο)

Αυτή τη βδομάδα ξεκίνησε η νέα σχολική χρονιά στη νέα μου δουλειά: στη ΝΑΣΑ, η οποία δεν αποτελεί εκπαιδευτικό ίδρυμα όπως το Ματσατσούτσετς. Από το νέο μου πόστο διερευνώ συστηματικά νέους λόγους για τους οποίους αξίζει να γίνει κάποιος εκπαιδευτικός, γιατί οι παλιοί (Χριστούγεννα, Πάσχα, καλοκαιρινές διακοπές) δεν παίζουν πια. Δικαιούμαστε 1 μήνα κανονική άδεια όλο το χρόνο όπως όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι. [Λορέττα έσκασες χαμογελάκι ή μου φάνηκε;] Κάθε πρωί ξυπνώ στις 8 ακριβώς (με μεγάλο ζόρι, να σημειωθεί) κ σούρνωμαι μέχρι την proastiakos της γειτονιάς μου. Ευτυχώς τα δρομολόγια είναι φιξ κ τηρούνται. Η σύντομη διαδρομή μου με την proastiakos αποτελεί πραγματικά μια αξέχαστη εμπειρία ευρωπαικών προδιαγραφών. Μπαίνω κ βουλιάζω σε καρέκλα με το περιοδικό ή το φανζίν μου. Ελάχιστα αργότερα βέβαια πρέπει να αλλάξω σε ΗΣΑΠ όπου τα πράγματα είναι πιο the greek way. Εκεί προσέχεις φυσικά τι αγγίζεις, πού ακουμπάς κλπ. Στη δουλειά την πρώτη μέρα τα πράγματα ήταν πολύ χαλαρά. Όχι ότι έσφιξαν στη συνέχεια... Ουσιαστικά περάσαμε από μια τυπική συνέντευξη στο τμήμα προσωπικού. Εγώ επιχειρηματολόγησα ότι λόγω της ειδικότητάς μου (πύραυλος) θα καταφέρω να υπηρετήσω καλύτερα τον οργανισμό από το τμήμα στο οποίο εργάζεται ο φίλος Μ. Εκεί κοιτάξαν οι υπέυθυνοι τα χαρτιά τους, μου χαμογέλασαν λίγο πονηρά κ που είπαν πως κατά πάσα πιθανότηα από κάπου αλλού θα υπηρετήσω τελικά κ δικαιολογήθηκαν πως η ΝΑΣΑ τους πυράυλους σαν κ εμένα τους χρειάζεται σε όλα της σχεδόν τα τμήματα. Προσωπικά ερμήνευσα αυτή την ατάκα ως: Μα μανδάμ, στο τμήμα των πυραύλων πηγαίνουν τα πραγματικά βύσματα, όχι εσείς!




Τελικά επίλεξα το ωράριο 9 με 4:30. Σχεδόν όλοι οι άλλοι υπάλληλοι έχουν πάρει βέβαια το πρωινό, 7:30 με 15:00. Δεν ξέρω γιατί. Νομίζω πάντως πως στη δική μου περίπτωση είναι καλύτερα να πηγαίνω (κ να σχολάω) αργότερα κ για λόγους κοινωνικοποίησης, καθώς όλοι οι γνωστοί μου σχολάνε πιο αργά από μένα οπότε κανένα νόημα δε θα χε να μη μπορώ να πάω ένα σινεμά και να κλείνουν τα ματάκια μου από τις 10 το βράδυ. Πάντως, να την πω την αλήθεια μου, είναι ωραία που σχολάω και που είμαι στην Αθήνα. Λίαν συντόμως σκέφτομαι να προσθέσω κ δραστηριότητες στο πρόγραμμά μου μετά το σχόλασμα. Ίσως να ξεκινήσω να χορεύω κ γω κανά λατινικόν, ώστε να κινούμαι λίγο κ να σπάω κ πλάκα.

Καπ@@rrowed?

Προ 2ώρου έμαθα ένα νέο που με έφερε στην αυτοέκρηξη. Αυτό είναι κάθε άλλο παρά δύσκολο γιατί τα νεύρα μου έχουν πιάσει κόκκινο για άλλους λόγους τελευταίως. Ως γνωστόν αύριο πιάνω δουλειά. Κανονικά θα πρεπε να έχω ενημερωθεί για αυτό τηλεφωνικά από κάποια γραμματέα, τεσπά κάποιον υπάλληλο στο τμήμα προσωπικού σχετικά, όμως αυτό δεν συνέβη. Περίμενα λοιπόν κ γω μέχρι τελευταία στιγμή το περίφημο τηλεφώνημα, αλλά έλα που τα παραήπια Πέφτη βράδυ –πιστέψτε με, είχα τους λόγους μου- κ Παρασκευή πρωί ήμουν εντελώς απάλευτη, οπόταν ξύπνησα υπερβολικά αργά κ υπερβολικά χαλασμένη στο constitution ώστε να σηκώσω μόνη μου το ακουστικό. Το ξέρω ότι η δικαιολογία μου δεν στέκει ως κάτι το στιβαρό αλλά αυτήν έχω, αυτήν παραθέτω.

Σήμερα λοιπόν μιας που έφτασε το σκατό στην κάλτσα πήρα κ γω τηλέφωνο έναν φίλο και συνάδελφο από πρόπερσι (Ματσατσούτσετς) που εργάζεται στη ΝΑΣΑ από πέρσι για να με ενημερώσει για το ΠΟΥ ακριβώς βρίσκεται το κτίριο όπου θα εργάζομαι και για τη βάρβαρη ώρα προσέλευσής μου στη δουλειά. Αντικειμενικά δεν είναι τόσο βάρβαρο το 8μιση –ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΩ- έλα όμως που εγώ αυτές τις ώρες τις έχω ξεχάσει καθώς πέρσι σπανίως και ποτέ χωρίς αρκετά σοβαρό λόγο δεν ξυπνούσα με τα πρώτα φώτα της ημέρας (πριν από τις 12 δλδ). Οπότε όσο να το πεις η πληροφορία αυτή είχε από μόνη της βαρύτητα για μένα με αρκετά αρνητικό essence.

Ακούστε όμως κ το κερασάκι στην τούρτα. Με το φίλο μου –που σημειωτέον είναι απλά υπάλληλος εκεί περά μέσα, όπως θα μια κ γω από 2morrow- σχεδιάζαμε προφανώς χωρίς τον ξενοδόχο το ενδεχόμενο του να δουλεύαμε παρεούλα στο ίδιο γραφείο. Για να μην φανούμε εντελώς αφελείς κ ζώα, κάποια υπάλληλος με κοντινό βιογραφικό στο δικό μου αποχώρησε από το εν λόγω γραφείο κ ο φίλος Μ απλώς ενημέρωσε σχετικά με τη δική μου άφιξη τον προϊστάμενο του, που πληροφορίες λένε ότι είναι σοβαρός άνθρωπος κ προσπάθησε να μεθοδεύσει την τοποθέτησή μου εκειδάς.

Σήμερα λοιπόν ο Μ με αντιμετώπισε με περισσή δυσπιστία στο τηλέφωνο. Ως αγουροξυπνημένη στην αρχή δεν καταλάβαινα τι ακριβώς he was trying to say to me. Στην πορεία αντιλήβδην πως με ειρωνευόταν ελαφρώς για την άγνοιά μου σχετικά με το πού βρίσκεται το κτίριο (καθόλου λογικό) και την ώρα προσέλευσής μου (εδώ κάποια δίκια του τα δίνω). Επειδή λοιπόν μόνο απόρησα αλλά δεν χαμπάριασα, μου ξεφούρνισε ότι προφανώς κ δεν θα δουλέψουμε μαζί στο ίδιο γραφείο κ με κατσάδιασε -με τρόπο- επειδή εκτέθηκε στον προιστάμενό του γιατί όταν αυτός ρώτησε για μένα του είπαν ούτε λίγο ούτε πολύ πως είμαι –ΑΚΟΥΣΟΝ, ΑΚΟΥΣΟΝ- καπαρωμένη!

Καπαrrowed?
Kα@@rrowed?
Moi? By whom?
Μα εγώ δε γνωρίζω κανέναν (ή τουλάχιστον έτσι πιστεύω μέχρι στιγμής) εκεί μέσα. Με καπαρώσανε χωρίς να ξέρω;
Ποίος είναι ο καπαρωτής μου; Ο κα@ree της υπόθεσης.
Παρακαλώ, νομίζω πως δικαιούμαι αυτό τουλάχιστον να το γνωρίζω.

Με καπαρώσανε αλλά δεν με ενημερώσανε πού να πάω κ πότε;

Does that make any sense to you guyz out there?
Καλιέ εγώ κοιμάμαι τον ύπνο του δικαίου για η τύχη ή η γκαντεμιά μου πάλι δουλιεύει…

Από εκείνη την ώρα δε σας κρύβω χαλάστηκα. Όχι μόνο επειδή με αποκάλεσαν βύσμα αδίκως κ είμαι κολληματίας με το θέμα. Όχι μόνο επειδή αισθάνομαι αδικία κ δυσπιστία από το φίλο μου. Αλλά επειδή για μια ακόμα φορά νοιώθω πως δεν ξέρω τι θα μου ξημερώσει πάλι, ωστόσο τα γρανάζια της κακιάς μηχανής του δημοσιοϋπαλληλικού συστήματος είναι full λαδωμένα κ γυρίζουν. Το αν θα με καταβροχθίσουν στο τέλος, it remains to be seen.

Περιορίστηκα πάντως for the record να πω του φίλου μου, πως τπτ δε γνωρίζω επί του θέματος κ πως θεωρώ αρκετά πιθανό το ενδεχόμενο κάποιος άλλος εκεί μέσα να καπάρωσε τη θεσούλα στο γραφειάκι. Κοινώς, κάτσε να δούμε ποιος καπάρωσε ποιον.

Γενικά απεχθάνομαι τη δημοσιοϋπαλληλίστικη λογική του: ψάχνω να διεκδικήσω κάπου μια συγκεκριμένη καρέκλα κ αγκιστρώνομαι σε αυτήν με νύχια κ δόντια κ θα μου την πάρουν μαζί με το πτώμα μου. Δημόσιο για μένα ίσον βρίσκομαι σε εντεταλμένη υπηρεσία όπου με χρειαστούν. Κανέναν συνάδελφο δε θέλω να αδικήσω κ πότσο μάλλον αυτούς που έχουν σοβαρούς λόγους να κυνηγούν αποσπάσεις για προσωπικούς ας πούμε ή οικογενειακούς κλπ λόγους.

Απλά δε χρειάζεται να το παίζει κανείς ηλίθιος. Αφού γνωρίζω ότι στην περιοχή που βρίσκεται κανονικά το σχολικό «σκαμνάκι» μου δε χωράω να κάτσω, τι να κάνω κ γω; Να εκκρεμώ όπως πέρσι μέχρι 15 Σεπτέμβρη κ όπου με πάνε; Θα μπορούσα προφανώς να το κάνω κ αυτό –πέρσι πχ αυτό έγινε κ δεν έκατσε άσκημα το εναλλακτικό σκαμνάκι- αλλά φέτος κωλοφάρδεψα κι άλλο κ ήρθα σπίτι μου.

Κλείνω το post με την πραγματική αιτία της οργής μου. Συνήθως όταν με καπαρώνουνε με την καλή έννοια όσο να το πεις κ γω άνθρωπος είμαι, το φχαριστιέμαι.
Εδώ τι συνέβη; Αλλάξανε τα πράγματα από τότε που τα ξερα;

Τα κεφάλια μέσα

Μπορεί κάποιοι να θέλετε να με χαστουκίσετε για αυτό που θα ξεστομίσω αλλά δεν πτοούμαι.
Μεθαύριο πιάνω δουλειά και είμαι απαρηγόρητη για αυτό. Ναι με ακούτε;
Κ ΠΩΣ ΝΑ μην είμαι δλδ αφού κοπροσκυλιάζω με μεγάλη χαρά εδώ κ 2 συναπτούς μήνες; Στην πράξη κοπροσκυλιάζω από ακόμα νωρίτερα απλά μέσα στο τελευταίο δίμηνο δεν είχα ούτε τυπικά κάποια υποχρέωση.


Apo-spasi agapi mou

Η φετινή σκολική χρονιά ξεκινά βρίσκοντάς με αποσπασμένη στη NASA μετά 2 χρονιές με όλα τα καλά τους κ τα κακά τους στο Ma-tsa-tsoutsets και στο Εσπερινό UCLA. Διαισθάνομαι πως θα βρίσκομαι στο άνδρο του βύσματος, αλλά από σπόντα. Η αλήθεια είναι πως πολλοί γνωστοί μειδιούν μαθαίνοντας τα νέα μου. Δεν τους κακίζω γι αυτό γιατί κ γω μάλλον θα χειριζόμουν στη θέση τους την είσδηση με αντίστοιχη καχυποψία αλλά στο φινάλε-φινάλε φταίω σε τπτ που κωλοφάρδεψα κ αποσπάστηκα; Γνωρίζω πάντως πως φέτος ικανοποιήθηκαν πάρα πολλές αιτήσεις σε ανθρώπους της δικής μου ειδικότητας καθώς άλλες ειδικότητες όπως πχ. Φιλόλογοι κ Μαθηματικοί μετατέθηκαν εκεί όπου ήθελαν χάρις σε ανέλπιστη, εντυπωσιακή πτώση των δικών τους βάσεων (ψυλλιάζομαι λόγω πρόωρων συνταξιοδοτήσεων άλλων συναδέλφων). Αυτό με χαροποιεί αρκετά γιατί με κάνει να ελπίζω πως στο νέο μου περιβάλλον θα υπάρχουν κ άλλοι μη-βυσματωμένοι.


Εκπαιδευτικά Νεά (εναλλακτικός τίτλος: ο κοπρος του Αυγεία)

Είπα βάσεις κ συγχύστηκα πάλι. Το ότι η προϊστάμενη Υπουργός μου είναι άχρηστη κ ντρέπομαι για δαύτη είναι γνωστό. Το ότι αντιπαθώ επίσης τους στρατόκα#$^* κ τα πάσης φύσεως σώματα ασφαλείας (ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ πως οι πυροσβέστες κ ΕΜΑΚ εξαιρούνται) δεν φαντάζομαι να εκπλήσσει. Δεν περίμενα πάντως μετά τα πρώτα σκηνικά με τα αγγλικά κ μέσα σε προεκλογική τάκα-τάκα περίοδο τύπου μπάρμπα-ρίξε-καμιά-ψήφο-τη-χάνουμε-τη-παράγκα να τα ξανασκατώσουν. Ακούς εκεί λέει έκαναν λάθος, λες κ σε αυτές τις περιπτώσεις όπου αξίζει να ναι κανείς λίγο παραπάνω υπευθυνος για ευνόητους λόγους η απλούστατη διαδικασία του doublechecking –γνωστή ακόμα κ στη γιαγιά μου- δεν αποδίδει καρπούς. Πάντως προκαταβολικά έχω να δηλώσω απολύτως ξενερωμένη σχετικά με την αδιαβλητότητα του συστήματος των πανελληνίων.


Αδιαβλητότητα my ass!!!



Τα δαμε κ πέρσι και φέτος και ως διορθώτρια γραπτών κ ως επιτηρήτρια των εξεταζομένων. Πάντως το κούτελό μου προσωπικά δεν το βρώμισα, όλα κ όλα. Αντιθέτως ίσως να κλαμπάνιασα ελαφρώς.

Πυρό-πληξη

Πέτυχα προ ολίγων ημερών σουρεαλιστικό σκηνικό στην tv. Θα μου πείτε ποιο απ’ όλα; Σε live ανταπόκριση από το μέτωπο τση-φωτιάς βγάζουν γιαγιά στον αέρα από τηλεφώνου. Αυτή αφού έσκουξε για μισό λεπτάκι με το ρολόι για τη γενικότερη καταστροφή –οι δημοσιογράφοι την αντιμετώπισαν με κατανόηση κ θα θελαν να πείσουν ότι συνέπασχαν κιόλας- μετά άρχισε να χαίρεται κ να ευχαριστεί τους λεχρίτες δημοσιογράφους του συγκεκριμένου καναλιού επειδή ΑΥΤΟΙ ήταν που έσωσαν το χωριό της στην πράξη –υποθέτω κάνοντας παραινέσεις να πετάξει επάνω από το χωριό κάποιο ελικόπτερο ή αερόπλανο. Οι δημοσιογράφοι καμαρώνανε τρομάρα τους ωσάν το γύφτικο σκεπάρνι. Οι μισοί είχαν αμολήσει πονηρό χαμογελάκι μέχρι τα’ αφτιά κ ακόμα παραπέρα ενώ οι πιο διπρόσωποι του πάνελ έπαιρναν σοβαροφανές ύφος και με politically correct τόνο στη φωνή έλεγαν «κάναμε απλά τη δουλειά μας».

Όλα αυτά όμως σβήστηκαν –για να μην πω ισοπεδώθηκαν- ένα μόλις λεπτό αργότερα που η πυρόπληκτη γρια άλλαξε ΞΑΝΑ τροπάριο κ κατέληξε ότι ο κύριος Πολύδωρας –άκου τζατζίκη κ φρίξε- ήταν τελικά ο σωτήρας του χωριού της κ πότσο το αγαπάει το χωριό ο κύριος Πολύδωρας γιατί κ σπίτι έχει εκεί κ πάει συχνά κ τους επισκέπτεται με την οικογένειά του κ γι’ αυτό όπου κ να κοιτάξει η γρια τριγύρω είναι όλα μαύρα εκτός από το χωριό της που έχει μείνει πράσινο. Σε περίπτωση που αναρωτιέστε, εννοείται πως σε αυτή τη φάση της συζήτησης η τηλεφωνική συνδιάλεξη κόπηκε από το σκηνοθέτη κ οι εμφανώς ξενερωμένοι δημοσιογράφοι άλλαξαν θέμα σε κάτι πιο δυσάρεστο κ φυσικό σκληρά αντιπολιτευτικό. Τρομάρα τους!

Tο καλό, το κακό κ το άσκημο

Το καλό νέο της υπόθεσης είναι πως η χρονιά αυτή με βρίσκει στον πολιτισμό, όπου μπορώ να προβάρω ανελέητα –αν κ διόλου σίγουρη δεν είμαι τελευταία πως οι συμπαίκτες αντιμετωπίζουν θετικά μια τέτοια προοπτική- και φυσικά να πηγαίνω εύκολα τα σινεμά και τις συναυλίες μου. Βέβαια από συναυλίες όπως εύστοχα σχολιάζεται στο crackhitler, το ανακοινωμένο πρόγραμμα του Gagarin αλλά κ άλλων συναυλιακών χώρων είναι της πλάκας μέχρι στιγμής. Δίκιο έχουν τα παιδιά. Αλλά επίσης τι περίμεναν να συμβεί στη μπανανία; Εδώ ακόμα τα καίμε, πού καιρός για συναυλιακές διοργανώσεις; Ελπίζω το μέλλον να επιφυλάσσει καλύτερα πράγματα για εμάς. Πάντως, για να μη φανώ πολύ γαϊδάρα οφείλω να ομολογήσω πως κ μόνο για αυτά νοιώθω τεράστια ικανοποίηση κ δεν είμαι ο άνθρωπος που κάτι τέτοια τα λέει εύκολα.

Σκεφτόμανε μάλιστα φέτο να πραγματοποιήσω ένα όνειρο πολλών ετών. Να βγάλω μια κάρτα απεριορίστων για τις Νύχτες Πρεμιέρας να πηγαίνω κάθε μέρα μετά τη δουλειά να βλέπω 2-3 ταινιάκια μέχρι να μου…σπάσουν τα μάτια κ να γίνουν κουμπότρυπες. Όσοι πιστοί προσέλθετε καθώς απ’ όσο ξέρω οι κινήσεις αυτές και παρέα θέλουν και συντονισμό αφού κάρτα απεριορίστων δε σημαίνει επ’ ουδενί και βέβαιη είσοδο σε προβολή. Το σύστημα έχει αλλάξει απ’ όσο γνωρίζω (νοσταλγώ τις παλιές καλές μέρες που ο τζάμπας ζούσε κ βασίλευε) και ακόμα και οι κάτοχοι της τυχερής κάρτας οφείλουν να στριμωχτούν στην ουρά ώστε να κάνουν confirm την είσοδό τους… αν τα καταφέρουν φυσικά. Η εμπειρία μου από το φεστιβάλ σε αποτυχημένη είσοδο γίνεται ολοένα και πικρότερη τελευταία.

Το κακό νέο της υπόθεσης είναι πως για αρκετούς μήνες –περίπου μέχρι τον Απρίλιο- θα πρέπει να συγκατοικήσω με family members, καθώς το σπίτι στο οποίο σκοπεύω να μετακομίσω δεν θα είναι διαθέσιμο νωρίτερα. Δυστυχώς, το ενδεχόμενο της υπενοικίασης χώρου φαντάζει απίθανο στη χώρα μας. Ο οργανισμός μου ήδη εκκρίνει ορμόνες σπασμένων νεύρων και δυστυχίας μόνο στη σκέψη αυτής της αναμονής. Αν εξαιρέσουμε το γηραιότερο family member για το οποίο υπάρχουν σχετικά ποστς για όποιον δε βαριέται να ψάξει στα archives –εγώ βαριέμαι να βάλω link-, στην πράξη δεν έχω σοβαρούς λόγους να αντιτίθεμαι σε αυτή τη συγκατοίκηση. Δεν είναι πως κάτι συγκεκριμένο συμβαίνει κ σπάει το νευρικό μου σύστημα. Απλά είναι διαφορετικό να έχεις privacy από το να μην έχεις όταν μπορείς να ζήσεις χωρίς το ζεστό φαγάκι και τα πλυμμένα ρουχαλάκια της μανούλας.

Πάντως ένα ακόμα από τα μελλοντικά μου σχέδια –kouk ετοιμάσου να βοηθήσεις- είναι να αγοράσω ένα ποδηλατάκι με το οποίο να πηγαίνω κάθε πρωί μέχρι τον πλησιέστερο σταθμό μετρό κ από κειδάς στη δουλειά μου. Με αρέσει λίγο αυτό το εναλλακτικό του θέματος αρκεί να μη με φάνε λάχανο οι ελληνάρες οδηγοί –too young & too hard to die- κ φυσικά να μη κλέψουν οι επιτήδειοι. Απλά προβληματίζομαι για το πότσο σκατά ποδήλατο πρέπει να πάρω ώστε να αποφύγω την κλοπή. Το μόνο που δε θα θελα θα τανε κάτι πολύ θιτσέ στο ροζάκι του με καλαθάκι για το σάντουιτς κ τη σούπερ-κατερίνα.

mh mou milas gia kalokairia


Αποχαιρετώ με θλίψη το καλοκαίρι που μας πέρασε. Δε μπορώ να πω, με πήγε πολύ ωραία από πλευράς διακοπών τουλάχιστον. Μαύρισα πέρα από κάθε –δική μου- προσδοκία αν και δεν έχω σοβαρό potential στο tanning. Από την 7ήμερη παραμονή μου στη μαγευτική Ελαφόνησο σας παραθέτω μια καλλιτεχνική άποψη του ηλιοβασιλέματος στη γνωστή διπλή παραλία του Σίμου αλλά κ μια φωτογραφία από το «Παναγία Κοιμήσης» στα πλαίσια του ετήσιου φεστιβάλ σαπιοκάραβου. Εγώ διόλου δε χαλάστηκα προσωπικά από το μέρος, θα προτιμούσα ωστότσο να υπάρχει ένα σοβαρό καταγώγι να μπορώ κ γω να μπεκροπιώ το βράδυ σαν άνθρωπος γιατί όσο να το πεις καλή η αμμός το πρωί αλλά το βράδυ που αρχίζει να τρέχει το μυξάκι... αλλάζει ο μανολιός γνώμη.

Σύμφωνα με πολλές έγκυρες πηγές, οι παλιές καλές περίοδοι του ελεύθερου κάμπινγκ στην περιοχή της Ελαφονήσου έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί κ πώς να μην έχουν κ εκεί δλδ αφού η τάση στη χώρα μας να πεθάνει… ο ΤΖΑΜΠΑΣ φίλες κ φίλοι του παραληρήματος είναι εμφανής και οργανωμένη. Θα τολμούσα να πω μάλιστα πως ο Τζάμπας στην Ελλάδα είναι αυτός [κρεσέντο με πνευστά κ τύμπανα] που υφίσταται ασύμμετρη απειλή.

Παραθέτω επίσης φωτογραφίες από την επόμενη 7ήμερη παραμονή μου στο χωριό Λίμνη της Βόρειας Εύβοιας. Εκεί πάλι τα πράγματα ήταν πολύ ωραία. Καθαρές παραλίες με βότσαλο τύπου τροχάλα στα ρηχά. Μπορώ να πω πως με κούρασε κάπως η ρεφλεξολογία στην πατούσα –καθώς έχω αποδείξει στο καλοκαιρινό παρελθόν μου πως είμαι ένας γνήσιος ζαμανφουτίστας με την άμμο- ωστότσο το σύστημα των μικρών πριβέ κολπίσκων όπου μπορείς να εφαρμόσεις το σύστημα περπατάς-βουτάς μου φτιάχνει το κέφι. Ψώνισα κ φέτος πολλά λαλάκια παραλίας κ τα τίμησα δεόντος.

Κλείνω το μαραθώνιο τούτο ποστ με φωτογραφία από την άκαφτη αθρόα βλάστηση της Βόρειας Εύβοιας με 2 σύντομες παραληρηματικές ερμηνείες των εμπρησμών. Παρακαλώ η ΕΥΠ να δώσει βάση.

1. 100% pure μιμητισμός. Γιατί να αναζητά κανείς οικονομικά συμφέροντα όταν βλέπει τριγύρω του να καίγεται το σύμπαν κ nobody getting caught? Mόνο και μόνο από political incorrection και χλευασμό κατά του ανοργάνωτου wannabe-αλλά-με-τπτ-δεν-το-χει κράτους μια τέτοια κίνηση σκάει πονηρό χαμογελάκι στο κατεστημένο. Όσο για τις συνέπειες στη φύση, δεν υπάρχουν λόγια.



2. Όλα για το σεξάκι. Γιατί λέω-γω-τώρα μπορεί ο μέσος Έλληνας να κάνει κουκου με μπαλαμούτι, με τσοντάκι κ με πολλούς άλλους γνωστούς τρόποι αλλά πώς να ξεχαρμανιάσει ο «συμπολίτης» μας που του πιάνει το…κέφι η θέα της φλεγόμενης σεκόγιας; Κ αυτός άνθρωπος είναι (λέμε τώρα). Επειδή λοιπόν δεν ευδοκιμεί η σεκόγια στα μέρη μας –διορθώστε με αν σφάλλω- θα περιοριστεί κ αυτός στο να κάψει πευκάκι, ελίτσα στην καλύτερη ελατάκι, σπιτάκι ή ολυμπιακό λοφάκι στο πιο αρχαίο-πνεύμα-αθάνατό-του. Ελπίζω τουλάστιχον μετά το φετινό γλέντι-εξτραβαγκάντζα να ξεκα#$^*σε για αρκετά χρόνια, γιατί αν συνεχίσει έτσι η παπαρήγα η καλή στο τέλος θα μείνουν για κάψιμο μόνο οι κέδροι της Γάυδου και τα μαιντανά ξερόχορτα του Κουφονησίου. Είπαμε...κράτη!
   
   Καλό φθινόπωρο να χουμε!
   Λορέττα αναμένω το comeback ποστ σου με αγωνία.