Αστακομακαρονάδα- Μέρος 2ο

1. Κλασσικό, αγαπημένο κ δοκιμασμένο. Ποτά + μουσική ίσως τα καλύτερα στη πόλη. Το πρόβλημα είναι αλλού σε αυτά τα μέρη. Ο αστακός και το μακαρόνι παρουσιάζουν εξαιρετικό ενδιαφέρον, ωστότσο περιορίζονται στο να αλληλο-επιδεικνύονται συστηματικά όμως δεν αναμιγνύονται ποτέ. Ο αστακός ή που ασχολείται με άλλους αστακούς, ή που δεν καταλαβαίνεις με τι τον ενδιαφέρει να ασχοληθεί στη ζωή του. Πάντως σε καμιά περίπτωση παρά το γεγονός ότι πληθυσμιακά ευδοκιμεί δεν ασχολείται με μακαρόνια κ τέτοιες μαλακίες. Άλλωστε έχει τότσα ενδιαφέροντα. Οι φίλοι του, η δουλειά του, το ποδόσφαιρο (αμάνε), η μουσική, τα χόμπι’τ. Παρόμοιες είναι οι ασχολίες και για τα παρακείμενα ζυμαρικά.

Ένα έχω να πω μόνον: Το attitude Γιάννα Αγγελοπούλου στο επιμελώς alternative κανέναν στο σύμπαν δε βοήθησε στο γκομενικό!!! Ρωτήστε κ την ίδια.

2. Τα συναυλιακά events προσφέρονται για επίδειξη πλούτου, τρεντιάς και ανασφάλειας ολούθε, όχι όμως για μαγείρεμα. Αυτό είναι σταθερή και αναγνωρισμένη αξία από παλιά. Σταθερή επίσης είναι η πληθυσμιακή κυριαρχία του αστακού ως είδους σε αυτές τις διοργανώσεις. Θα περίμενε κανείς λοιπόν πολλά τριγύρω να συμβαίνουν. Του κάκου… φυσικά!!!
Δεν θα υπεισέλθω στο μειωμένο μουσικό ενδιαφέρον ειδικά για φέτος (θα αποτελέσει αντικείμενο άλλου ποστ) αλλά πρέπει να επισημανθεί η μειωμένη προσέλευση του αστακού σε αυτά συγκριτικά με άλλες χρονιές. Αιτία του φαινομένου η γνωστή τρισκατάρατη διοργάνωση (αμάνε)!!! Εννοια σας όμως φίλες μπλογκερς και θα το βγάλουμε το άχτι μας. Φεύγω για Βερολίνο 21 με 31 Ιουλίου και λέω να προβώ σε βανδαλισμούς στην πόλη για αντίποινα.

3. Άλλη μια περιοχή φιλική προς τον αστακό τον αρτίστα , τον super-extra proud, αν με εννοείτε!!! Εκεί πια τη χάνεις εντελώς τη μπάλα, για να το θέσω ποδοσφαιρικά. Δεν ξέρεις δλδ αν πράγματι έχεις αστακό δίπλα σου.
Η εμπειρία μου από το συγκεκριμένο προαναφερθέν μαγαζί ήταν απογοητευτική. Τίγκα στο ανδρομάνι, ενδυματολογικά απερίγραπτο. Αυτό το αηδέστατο mainstream καλοκαιρινό άσπρο δερμάτινο πατούμενο πως το λένε; Σκαρπίνι ή Μοκασίνι; Μπερδεύομαι…
Για να μην το κουράζουμε άλλο:
ΜΗΝ ΤΟ ΦΟΡΑΤΕ!!! Καλύτερα ξυπόλυτοι. Ομοίως ΜΗΝ ΤΟ ΣΥΝΔΥΑΖΕΤΕ με λευκό λινό πουκάμισο με ανοιχτά κάποια κουμπιά και ανοιχτόχρωμο υφασμάτινο πανταλόνι.
ΤΙ ΘΕΛΕΤΕ;
ΝΑ ΜΑΣ ΣΚΟΤΩΣΕΤΕ;
Να μας σπάσετε τα μάτια;
Δε λέω να βάλετε στενό διαφανές παρεό και μπαντάνα στο κεφάλι (μόνον). Χαθήκανε τα τζην, οι βερμούδες (όχι παραλλαγή pleaeaeaeaeze) και τα t-shirt κλασικά κ αγαπημένα; Ημαρτον!!!

4. Εδώ πραγματικά η επιστήμη σηκώνει χέρια κ πόδια ψηλά. Παραιτούμαι από οποιαδήποτε στυλιστική παρατήρηση. Είναι σα να θέλει να κάνει σεξ ένας σκύλος του Αγίου Βερνάρδου με ένα τσιουάουα. Μα γίνεται; Είναι τέτοιο το culture shock που προτιμώ να σιωπήσω…


Πριν σιωπήσω όμως θα θελα να υποδείξω πως αυτής της κατηγορίας οι αστακοί κανένα ολωσδιόλου πρόβλημα δεν έχουν στην ανάμιξη με ζυμαρικά της αντίστοιχης (Παναγίτσα-τσα) συνομοταξίας.

5. Εδώ το κοινό πάντα είναι ετερόκλητο. Πάντοτε συνυπάρχουν αρμονικά αστακοί και ζυμαρικά όλων των κατηγοριών. Κάτι μου φάνηκε πως μαγειρευότανε εκεί πέρα μέσα γενικά.
Η παρέα μου αποτελούμενη από 3 γυναίκες -πραγματικά dressed to kill- έχω την αίσθηση πως μέτρησε κάπως στο χώρο, χωρίς βέβαια να πιάσουν κάτι συγκεκριμένο οι κεραίες μου. Η αλήθεια είναι πως δυσλειτουργώ ολίγον σε αυτόν τον τομέα της ανίχνευσης. Πάντως δεν ήταν ότι πιάσαμε καμιά συζήτηση, έστω για το τουρκοκυπριακό ζήτημα βρε αδερφέ…
Bottom line: Μια εικόνα = 10000000000000000000000 λέξεις

κοτκοτκοτκοτκοτκοτκοτ

6, 7. Δεν έχω λόγια να περιγράψω το γκραν σουξέ μας σε αυτές τις 2 περιπτώσεις. Σα να βλέπανε Σκλεναρίκοβα-Ζυγούλη και Ναόμι Κάμπελ μαζί. Τι φωνάζανε «ΚΑ@##, ΚΑ@#$»!!! Χέρια-πόδια να βγαίνουνε από πόρτες, παράθυρα και οροφές!!! Να αλλάζουν δρόμο ή λωρίδα για να πετάξουνε το καφριλίκι. Ωρε «ΟΥΣΤ»!!! Για να μην πω «ΟΥΓΚ». Ο τελευταίος την πλήρωσε ο φουκαράς γιατί όσο να πεις εξοργίστηκα. Περιορίστηκα να του πω πως επί 2,5 ώρες έπινα το ποτάκι μου ωραία+καλά στο SOUL κ αν κόταγε ας ερχότανε να λογαριαστούμε εκεί μέσα. Επειδή όμως κιότεψε ας γυρίσει σπιτάκι του να πιεί το γαλατάκι του κ να διαβάσει ωραία+καλά το τσοντάκι του κ ας αφήσει κ μας να φτάσουμε σώες στα φρένα κ γενικότερα σπιτάκι μας χωρίς παρενόχληση.

Συμπέρασμα του ποστ: Την αστακομακαροναδά πολλοί αγάπησαν ωστότσο ελάχιστοι απόλαυσαν.
(to be continued)