Αναμνήσεις από το Φεστιβάλ της Ζάντας

Πριν από κάποιες μέρες πραγματοποιήθηκε στα μέρη μας εδώ στο Ματσατσούτσετς το event της χρονιάς: το Ράλλυ της Κύμης. Βέβαια οι μαθητές μου -που είναι όλοι racing τύποι- και πηγαίνουν εκεί από τα γενννοφάσκια τους με είχαν ενημερώσει σχετικά από την πρώτη κιόλας μέρα της γνωριμίας μας.

θεωρώ λοιπόν πρέπον κι εμείς εδώ στο παραλήρημα να σας ενημερώσουμε για τη λαμπρή αυτή πολιτιστική εκδήλωση που δεν έχει σε τίποτα να ζηλέψει απόοοοοοο.... απόοοοοοοο.., ε καλά γυναίκα είμαι δεν ξέρω από τι άλλο, άντε το βρήκα από το ράλλυ acropolis (που κ αυτό στην Ελλάδα παίζει οπόταν δεν πιάνει η σύγκριση) xexo

Σας έχω λοιπόν ετοιμάσει μια εκλεκτή συλλογή από βίντεο και φωτογραφίες που καλύπτουν το event.

Το event ξεκίνησε με τα προεόρτιά του το προηγούμενο βράδυ του Σαββάτου καθώς κατέφθασαν οι Ούνοι. Τότσο ξεγυρισμένη καγκουρομάζωξη δεν έχω ματαδεί. Ενδεικτικά αναφέρω πως οι κάγκουρες γύρω από το Καραισκάκη ωχριούν μπροστά σε αυτά που αντικρύσαν τα ματάκια μας.

Καταρχήν μαζώχτηκαν όλοι στην παραλία της Κύμης κι έγιναν 1 με τον ντόπιο πληθυσμό. Αφού λοιπόν φάγαν κ ήπιαν όλοι αυτοί μαζί εκεί που ήταν παρκαρισμένοι ξεκινήσανε να πιάνουν κουβεντούλα σχετικά με μηχανολογικά, ζάντες και λοιπά ζιγκλεράκια, παλιότερες δόξες τους και ατυχήματα κλπ.

Στη συνέχεια άρχισε να μυρίζει ο τόπος λαστιχάκι -δεν ξέρω αν με εννοείτε... καθώς όλοι αυτοί σε γραμμικό σχηματισμό περνούσαν μπροστά από του Ριρή, το μπαρ της παραλίας με τη μεγαλύτερη λαομάζωξη (φανταστείτε τώρα φεστιβαλικά σκηνικά) μαρσάροντας και γενικά βρίζοντας και γελώντας.

Σας παραθέτω εδώ 2 φώτο από ζάντες που προσωπικά μου άρεσαν, με καθαρά αισθητικά κριτήρια, ντάξει;
πρώτα ζάντα by day και καπάκι ζάντα by night

Την επόμενη μέρα βάλαμε ξυπνητήρι και ξεκινήσαμε. Λαοθάλασσα πάλι αν κ πρωί, στην πλειοφηφία της ανδρικού γένους. Όλοι έπαιρναν καφεδάκι από τις καντίνες και στη συνέχεια, μπαστακώνονταν στις στροφές -όπου οι διοργανωτές είχαν πάρει τα ελάχιστα δυνατά προστατευτικά μέτρα και περίμεναν κάποιος να σκοτωθεί.

Σε πρώτη φάση οι οδηγοί έκαναν μια ανάβαση-παρέλαση, πηγαίνοντας ο ένας πίσω από τον άλλονε σχετικά αργά και αναγνωριστικά πλην όμως πανηγυρικά, δλδ με τσιγάρο, κινητό, ανοιχτή πόρτα με μουσική κλπ. Ορισμένοι ήταν σοβαροφανείς ανώ άλλοι έκαναν κανονικά κωλιές κλπ καραγκιοζιλίκια. Το πλήθος ήταν ακόμη ξεκούραστο κι αλάλαζε χαρούμενο.

Να δείτε εδώ ένα μέρος από το συγκεντρωμένο υλικό.


Οι κατηγορίες των συμμετοχών -πάντα μέσα από το πρίσμα του πανάσχετου- ήταν:
1. Οι απάλευτοι, με τα πιο κατεστραμμένα αυτοκίνητα, για να καταλάβετε με 2000 έουρος συνεργείο, ένα βαψιματάκι κ κάποια αυτοκόλλητα κ το δικό μου αμάξι (η θύελλα) έπαιζε γερά σε αυτή την κατηγορία, που προσωπικά ήταν η πιο αστεία σε επιδόσεις κ η αγαπημένη μου
2. Οι αθόρυβοι, δεν ξέρω τι αμάξια ήταν (τα αυτοκόλλητα με μπερδεύουν στην αναγνώριση), δεν ξέρω πώς τα φκιάνουνε, πάντως πηγαίνανε στο Mute αν και σχετικά αργά
3. Οι Μπόμποι, δηλαδή τα μικρά, στρόγγυλα αλλά φασαριόζικα τύπου Nissan Micra.
4-5-6. Φασαριόζικα σε διαφορετικές κατηγορίες ανάλογα με τα κυβικά (προσωπικά το καταλάβαινα από το μέγεθος του αυτοκινήτου, το σαματά που έκανε και τις αναπτυσσόμενες ταχύτητες)
7. Οι σελιέμπριτις, με τα σούπερ-ντούπερ κωλοφτιαγμένα αμάξια που πηγαίνανε πιο γρήγορα κ απ' τη σκια τους, καθώς είχαν πέσει όλοι οι χορηγοί πάνω τους.

Στη συνέχεια ξεκίνησε η πρώτη ανάβαση (συνολικά έγιναν 2). Εκεί τελειώσανε τα αστεία. Εμείς παρακολουθήσαμε την πρώτη ανάβαση στη στροφή Κ10 (το Κ βγαίνει από το κλειστή), μια δημοφιλέστατη στροφή -όπως θα δείτε από το πλήθος των παρευρισκομένων- σχετικά ψηλά, και πάνω σε ελιά με κομμένα κλαριά τύπου 4θέσιος καναπές. Για την ακρίβεια χλευάστηκα από τους παρατρεχάμενους πριν ανέβω γιατί πίστευαν (οι γελοίοι) πως δεν το είχα καθόλου, αλλά μετά τη θριαμβευτική μου άνοδο -τύπου τσιτάρα- και την υπόκλισή μου προς το κοινό, εισέπραξα τρελλό χειροκρότημα και τους ξεφτίλισα κανονικά!!!

Οι οδηγοί πηγαίνανε κομμάτια. Από μακριά άκουγες τα γκάζια τους και καταλάβαινες πότε πραγματικά πλησίαζαν. Σε άλλους έβγαινε ωραία σε άλλους πάλι sorry αλλά όχι. Προσωπικά μου αρέσανε οι πιο καραγκιόζηδες -είπατε κάτι;-, αυτοί που ζωγραφίζανε στο δρόμο κ ακόμα κι δεν τους έβγαινε γρήγορα η στροφή τη γλεντούσανε κ με το παραπάνω. Από την πρώτη κιόλας ανάβαση ξεχωρίσαμε τον αγαπημένο μας οδηγό, φυσικά από την 1η κατηγορία (τους Απάλευτους δλδ), τον ΦΩΤΙΑ, που προς έκπληξη όλων οδηγούσε κατα-πράσινο ελεκτρικ αμάξι, αν δεν απατώμαι Ford Escort.

Οι παρευρισκόμενοι γελούσαν και βρίζανε, ξεστομίζανε άπειρες καφρίλες και κατά βάση χρησιμοποιούσαν άγνωστη σε μένα ορολογία, τύπου "μωρή πισωκούνα, θα σου κολλήσει το μπουζί" κλπ χαριτωμένα. Επίσης κάποιοι πιο γύφτουλες θεατές, διέσχιζαν χύμα το δρόμο -τι να την κάνουν τη ζωή- εισπράττοντας το γιουχάισμα των υπολοίπων για να παν να ψωνίσουν σοφλάκια και μπίρες από την καντίνα "τα Γκάζια"...τι να πεις;

Για μια ακόμη φορά καταγγέλω την που#$$^ κ άτιμη κενονία κ τα ρημάδια τα λεφτά της. Οι σελιέμπριτι drivers που διέθεταν κλάσεις καλύτερα αμάξια από όλους τους υπόλοιπους συμμετέχοντες πηγαίνανε απείρως πιο σφαιράτοι. Σκατά στο λάκκο τους!!!

Να δείτε εδώ κάποια αποδεικτικά στοιχεία.Ο σελιέμπριτι οδηγός είναι προφανώς ο τελευταίος, ο οποίος αν δεν απατώμαι ονομάζεται Κίρκος ή κάπως έτσι τεσπά και βγήκε πρώτος!!!

[054 055 (celebrity) δεν έχω προλάβει να τα ανεβάσω ακόμα]



Δυστυχώς ο κόσμος κουράστηκε σχετικά νωρίς και μπορώ να πω με ασφάλεια πως αρκετοί θα έπαθαν κ ηλίαση μέσα στη ντάλα, με αποτέλεσμα να μην εισπράξουν αρκετοί οδηγοί το χειροκρότημα που τους άξιζε, ειδικά στη δεύτερη ανάβαση, καθώς το κοινό είχε ψοφήσει. Κρίμας!!! Τη δεύτερη ανάβαση την παρακολουθήσαμε από τη στροφή Κ12 (πιο ψηλά, πριν από τον τερματισμό) σε ύψωμα με ίσκιο γιατί κιοτέψαμε από το λίβα. Κάποιοι βγήκαν από το δρόμο και τους μαζέψανε σε προηγούμενες στροφές ενώ λέει χαμηλότερα έγιναν και κάτι ψιλο-τετ-α-κε να το πω; (Σχωρέστε με αν τα λέω λάθος)
Δείτε εδώ και μια πισωκούνα

ενώ 2 σατανικές λεπτομέρειες κινούν το ενδιαφέρον στην επόμενη φώτο
1)οι καπνοί είναι από τα σοφλάκια που ψήνει η καντίνα
2)οι racing θεατές στα δεξιά είναι μαθητές μου


Εδώ γυρίστε το κεφάλι clockwise 90 μοίρες κ απολαύστε τα βίντεο (βαριέμαι να τα περάσω από φιλτράκι).




Μετά την τελευταία ανάβαση ανεβήκαμε στην Κύμη όπου οι συγκεντρωμένοι οδηγοί ετοιμάζονταν να ξεκινήσουν θριαμβευτική κατάβαση. Από δω πάρθηκαν τα τελευταία αποδεικτικά στοιχεία.

[072, to be uploaded]


Για πρώτη φορά τους κοίταξα κατάφατσα και με κάποιους έπαθα πλάκα. Ορισμένοι ήταν παππούδες, 40άρηδες ή και μεγαλύτεροι τρομερά χαρούμενοι μόνο και μόνο που συμμετείχαν. Άλλοι ήταν απλώς λεφτάδες με τρέντικες στολές και κωλοφτιαγμάνα αμάξια χωρίς όμως ιδιαίτερες επιδόσεις. Θέλω όμως να σταθούμε στον κύριο όγκο των συμμετεχόντων: Εξωτερικά σχεδόν τρομακτικοί. Φάτσα Γιοκαρίνης με μακριά λιγδωμένα μαλλιά στο πιο ηλιοκαμμένο και φυσικά στο πιο υπόκοσμος. Καπνίζαν αρημανίως άφιλτρα σα που$%^*() -που λεει κ ο Ψινάκης. Πρόφανώς τα άτομα δεν ήταν διόλου τυχαία. Αν εξαιρέσουμε τους φραγκάτους, όλοι οι υπόλοιποι επαγγέλονται λίγο ως πολύ μηχανικοί αυτοκινήτων ή κάτι παρεμφερές κ έχουν ξοδέψει χιλιάδες εργατοώρες, για να μην πω τα μισά τους εργατο-χρόνια σκαλίζοντας το ζιγκλεράκι.

Στην πλειοψηφία τους ήτανε μεγάλοι εραστές και ερωτίλοι τύποι (τουλάχιστον έτσι έδειχναν να νομίζουν) και συνοδεύονταν από την καγκουρογκόμενά τους, η οποία ήτανε τρελό σκυλί -αν κ μεταξύ μας αυτό μάλλον δεν ενοχλεί κανέναν άνδρα στον πλανήτη- με έντονο μακιγιάζ, φράπα, κινητό 3G με ringtone "beautiful" και τσιγάρο μόνιμα στο στόμα, είτε πλατινέ ξανθιά είτε με μαύρο μπλε μακρύ μαλλί, βαμμένο νύχι σε πρόστυχο χρώμα και ξεβαμμένο πόδι σε άλλη απόχρωση, φτηνιάρικα mules με τη μισή πατούσα να ξεχειλίζει, ντύσιμο επαγγελματία if you know what I mean με εξαιρετικά κακόγουστα touch τύπου ξεκωλιά-σορτσάκι παραλλαγή ή ξώβυζο μπλουζάκι με σύνθημα "ΤΟΟ EASY". Κ αν σας έχω ήδη ανάψει, που να τις ακούγατε να ανοίγουν και το στόμα τους να δείτε με αυτή τη σεξουαλική φωνή τις κοτσάνες που ξεστομίζονταν!!!

Ανεβαίνοντας στο χωριό για να φύγουμε γνωρίσαμε και τον ίδιο το ΦΩΤΙΑ ο οποίος ειλικρινά συγκινήθηκε που τονε θαυμάζαμε γιατί μάλλον οι υπόλοιποι τον είχανε κλασμένο!!! Έτσι γιατί ο racing ο τύπος είναι μια γνήσια ψυχή.

Εδώ κάπου το event ολοκληρώθηκε, οι racing τύποι έφαγαν τον άμπακο και αφού ρουμπώσανε, γίνανε για μια ακόμη φορά λιάρδα και στη συνέχεια αναχώρησαν για τα σπίτια τους, αφήνοντας επηρεασμένο -για μια ακόμη φορά- τον ντόπιο διόλου αμελητέο καγκουροπληθυσμό να ζει τα απομεινάρια μιας μέρας μαρσάροντας κ αυτός όπου σταθεί κ όπου βρεθεί. Έτσι λοιπόν, λίγο πολύ επέστρεψε και το Ματσατσούτσετς στη βαρετή καθημερινότητά του.

Κλείνω αυτό το post με μια φωτο της θέας έξω από το παράθυρο του δωματίου μου στο Λα Κορούνια (το Άνω). Όπως βλέπετε η φύση λειτουργεί ως καταπραυντικό τύπου ζεν για τη διαταραγμένη ψυχή ισορροπία του εκπαιδευτικού. Σας φιλώ...