Talk Show

Τις προάλλες χάζευα σπίτι μου. Βαριόμανε αφάνταστα. Να κάνω κάτι χρήσιμο στη ζωή μου ούτε για αστείο. Τι να κάνω, τι να κάνω, ξεκινώ ζάπινγκ. Μέχρι που πετυχαίνω Μικρούτσικο. Εν γένει "εν-τον-μπαλευον-στάλαν" τον τύπο -που λένε και στη μαρτυρική μεγαλόνησο- καθώς είναι λαικιστής μέχρι σιχάματος και πολυλογάς. Το 99,999% που ξεστομίζει είναι πα@ριες με υψηλο torture factor γιασ τον τηλεθεατή πράγμα που τον καθιστά ούτε λίγο ούτε πολύ ανυπόφορο. Οφείλω ωστότσο να του αναγνωρίσω τη συμβολή του στη μουσική δημιουργία με το αυτοβιογραφικό μάλλον τραγούδι "Κουτσουράκι". Το θυμάστε; Είναι αυτό που λέει "Να μουν ενα κουτσουράκι, τότσο δα, Μικρούτσικοοοοοο".Επιστροφή στο θέμα μας.

Τις είχα απωθήσει κάπου στο ασυνείδητο αυτού του τύπου τις εκπομπές. Ωστότσο οφείλω να ομολογήσω πως αν είσαι εκπαιδευτικός αυτή η τηλεθέαση αξίζει τον κόπο από καθαρά επαγγελματικό ενδιαφέρον. Είναι πραγματικά χρήσιμο να ξέρεις να χειριστείς τέτοιες περιπτωσάρες χωρίς να βγαίνεις από τα ρούχα σου γιατί αν το καλοσκεφτούμε, συναντάμε πολύ συχνά και τέτοιες, για να μην πω κυρίως τέτοιες απλά σε μικρότερες ηλικίες, ειδικά στα ΤΕΕ.

Το κόλπο της εκπομπής είναι κατά βάση το εξής: Πάει μια περιπτωσάρα τελειωμένη εντελώς να πει τον πόνο της και να ξεκατινιαστεί με κάποιον συγγενή της, ενίοτε και με όλο το σόι. Στην αρχή το κάνουν να φαίνεται σαμ ο καταγγέλων να είναι πραγματικά ένα θύμα από αυτά που ραγίζουν την καρδιά ακόμα και του πιο κάφρου και κακόπιστου. Στη συνέχεια όμως κ χάρις στην καταπληκτική συμβολή αλλά και της συμπαρουσιάστριας και οικογενειακής ψυχολόγου Κας Τένιας -που παρεπιπτόντως μοιάζει τρομερά στη Βέφα στυλιστικά- όλο αυτό το παζλ ξεδιαλύνεται, η αλήθεια λάμπει εκτυφλωτικά κ διαπιστώνονται θύτες κ θύματα.

Πιο συγκεκριμένα πέτυχα ένα επεισόδιο όπου έσκασε μια τελειωμένη που ούτε λίγο ούτε πολύ από τα 14 μέχρι τα 40 της έκανε 2 παιδιά, πεζοδρόμιο, φυλακή, πρέζα, πρέζα με άνδρα κ παιδί + έχασε το 1 παιδί από πρέζα + το άλλο ευτυχώς το υιοθετήσαν κ τη γλίτωσε... Σας μιλώ για μεγάλη περίπτωση.

Το πρώτο πλάνο της εκπομπής δείχνει τον καταγγέλοντα σε γκρι φόντο σε καρέκλα-μάρτυρα να μιλά σε κόσμια πλην όμως βασανισμένη γλώσσα. Η συνήθης ατάκα είναι "είσαι το μεγαλύτερο λάθος της ζωής μου". Συνεχίζει σε λιγότερο κόσμια "Με έβγαλες στο πεζοδρόμιο μωρή χαμ#$ρα από τα 14" και μετά χαμός "με αποκαλούσες μου#$-bank, αλλά θα σε κάνω εγώ ξεφτίλα εδώ στον Ανδρέα παλιο-μα#$%^& #%#$^* $%&%*&&^(* #$^%^*&^( @$#%$^&^%*&^(* #$^%^* κ εσένανε κ όλο σου το σόι". Όπως καταλαβαίνετε η συνέχεια της κουβέντας εστιάζει στο beep κ ενίοτε ακούς κ τα βάσανα του καταγγέλοντα.

Τρομερό επίσης touch της εκπομπής είναι όταν ο καταγγέλων βγαίνει εκτός εαυτού -πράγμα που ποτέ δεν ήταν δύσκολο- με αποτέλεσμα οι συνεργάτες της εκπομπής να μπαίνουν στο πλάνο και να τον απομακρύνουν, την ώρα που το σόι βγάζει τα άπλυτά του στη φόρα. Αυτό βέβαια διαρκεί μόλις κανά λεπτό γιατί ο καταγγέλων παρατηρεί τα τεκταινόμενα εκτός του πλάνου και εισβάλλει -μόλις ξαναβγει από τα ρούχα του- ως μαινλομενος ταύρος με πολλά beep και φυσικά με bonus σκηνικής παρουσίας λόγω αιφνίδιας εισόδου στο πλάνο.

Το κοινό της εκπομπής στο στούντιο ξεκινά προβληματισμένο αλλά συνεχίζει γελώντας και κανιβαλίζοντας με χαρακτηριστική άνεση αφού κανείς από τους παρευρισκόμενους δε δείχνει να πτοείται ή να ντρέπεται για οτιδήποτε. Άλλωστε κ η αμοιβή από μέρους της παραγωγής παίζει όσο να ναι κ αυτή τη ρόλο της. Όσο για τον τηλεθεατή τι να πω πια... ξεχνά και τον παιδαγωγικό σκοπό της εκπομπής και τη βαρεμάρα του, τι μέρα τι ώρα κ ποια χρονιά έχουμε...

[Ευτυχώς ξεκίνησα αυτό το post προ 2 εβδομάδων που δεν έκανε καλό καιρό. Τώρα πλεόν το σπορ εγκαταλείφθηκε κ το χω ρίξει στο μπάνιο κ τις ρακέττες. Μάλλον για το καλό όλων.]