Παραλήρημα

Τρίτη, Απριλίου 04, 2006

Δε χωράς πουθενά

Για τις φίλες μου από το σχολείο (φίλες που λέει ο λόγος), οι οποίες έχουν πλέον γίνει «γυναίκες», με τακούνια, δερμάτινες τσάντες, μαλλιά κομμωτηρίου και κοσμήματα – σετάκια (βλέπε σκουλαρίκια – δαχτυλίδι – βραχιόλι), είμαι πολύ λετσοκατάσταση. Πιστεύω πως έτσι με βλέπουν μιας και ρίχνουν ματιές φρίκης στα ολ σταρ μου και μου λένε διακριτικά «ωραίο το μπλουζάκι σήμερα, άντε βρε, να βάζεις και κανένα τέτοιο καλό» ή ακόμα χειρότερα «πάλι αθλητικά αγόρασες; Πάρε βρε παιδί μου κάτι πιο θηλυκό!».
Για τις άλλες φίλες μου από το σχολείο, που έχουν παραμείνει εξάρχεια όπως ήμαστε όλοι στα 16, έχω σοβαρέψει πολύ. Δεν κρατάω τσάντες ταγάρια από το Μοναστηράκι, δε φοράω μαύρα, δεν πίνω μαύρα. Είμαι μια σοβαρή.

Για τους ψαγμένους φίλους μου είμαι πολύ απαίδευτη. Δεν ακούω τσουγκράνες και τρυπάνια, δε βλέπω πειραματικό κινηματογράφο της δεκαετίας του ’30 και με θεωρούν πλέμπα που μ’ αρέσει ο Ταραντίνο και ο Μπάρτον, δε διαβάζω ποίηση και δοκίμια.
Για τους άψαχτους είμαι πολύ κουλτουριάρα. Δεν ξέρουν κανένα από τα συγκροτήματα που μ’ αρέσουν και δε θέλουν να ακούσουν ούτε 3,5 πικοσεκόντ απ' αυτά που τυος βάζω, δε βλέπω το Underworld II και το Ξανθιές Γκόμενοι και με θεωρούν και με θεωρούν δήθεν που ξέρω ποιος είναι ο Χάνεκε και ο Καουρισμάκι (ότι και καλά είναι φανταστικά πρόσωπα που επινόησα για να το παίξω κάποια), δε διαβάζουν τίποτα εκτός από καταλόγους πιτσαρίας και πιστεύουν ότι τα βιβλία που διαβάζω είναι για επίκουρους φιλοσοφίας και μόνο.
Για τους ροκ (ή μάλλον rawk που θα έλεγε και ο Ριχάρδος) είμαι πολύ σοφτ, για τους σοφτ πολύ ροκ (ή μάλλον rawk που θα έλεγε και ο Ριχάρδος).

Για τους αδέσμευτους φίλους μου είμαι μια καμένη με μακροχρόνια σχέση που της τρώει τα καλύτερα χρόνια. Για τους παντρεμένους είμαι μια αστεφάνωτη που βολοδέρνει χωρίς να έχει ανακαλύψει το νόημα της ζωής στις οικογενειακές χαρές.

Για τους πληροφορικάριους και λοιπούς είμαι άσχετη επειδή πριν ένα μήνα έβαλα Mozilla (και για πολλά άλλα), για τους άλλους είμαι το υπέρ-γκίγκουλο-δεν έχω ζωή επειδή έχω mail (ω-ναι) και επειδή ξέρω τι είναι τα blog.

Υπάρχουν και οι ενδιάμεσοι βέβαια, αλλά καμιά φορά δε νιώθεις ότι δε χωράς πουθενά;

Ετικέτες

7 Comments:

Blogger YO!Reeka's

Εχω κι εγώ ανάλογο πρόβλημα...
Για τους δεσμευμένους είμαι ένας αχαίρευτος, που δενδεσμεύεται
Για τους αδέσμευτους, κοιμάμαι όρθιος! :)))

6/4/06 2:07 μ.μ.  
Blogger averel

Απα, τι λες τωρα. Story of my life. Νομιζω τουλαχιστον.

6/4/06 7:57 μ.μ.  
Blogger Night's Knight

Νόμιζα ότι ήμουν ενδιάμεσος μέχρι που έφτασες στο "δεσμευμένους"... Αλλά δεν σε βρίσκω "αστεφάνωτη που βολοδέρνει"...
Το σώζω;;;;

6/4/06 10:44 μ.μ.  
Blogger loretta

night knight δεν κατάλαβα τελικά, εσύ σε ποιά κατηγορία ανήκεις?

Έχω κι άλλα:

Για τους ΔΑΠο-ΠΑΣΠίτες ήμουν πολύ αριστερή (χέστηκα βέβαια για τη γνώμη τους), αλλά για τους αριστερούς πολύ αντι-κουμουνίστρια.

Για τις ξανθιές πολύ καστανή (λέει η αδερφή μου), για τις καστανές πολύ ξανθιά (λέει η Εύα)!

7/4/06 10:24 π.μ.  
Blogger Alpha

τότε αρχίζει.

όταν σταματάς να χωράς κάπου.

8/4/06 5:09 π.μ.  
Blogger l'esprit de l'escalier

Ρε συ loretta, σαν να το έγραψα εγώ αυτό το ποστ. Αυτό το πράγμα το νιώθω δεκαετίες τώρα, και αναρωτιέμαι πώς γίνεται και σταματατούν/αρχίζουν πάνω μου όλα τα όρια. Τόσο πολυσυλλεκτικές είμαστε πια ή οι άλλοι είναι τόσο κολλημένοι; (Παίζει να είμαστε και όλοι μαλάκες, βέβαια.)

16/4/06 7:30 μ.μ.  
Blogger loretta

Φυσικά και είμαστε πολυσυλλεκτικές, φυσικά και οι άλλοι είναι κολλημένοι, φυσικα και είμαστε το κέντρο του κόσμου και όλες οι συγκρίσεις ξεκινουν από εμάς.

19/4/06 12:44 μ.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home