Παραλήρημα

Πέμπτη, Απριλίου 27, 2006

Η πρεμιέρα και άλλες ιστορίες

Αύριο είμαι καλεσμένη σε μια θεατρική πρεμιέρα. Φυσικά κάτι τέτοιο δεν έχει ματαγίνει!!! Το έργο προβλέπεται να είναι βαρύ και ασήκωτο. Δεν ξέρω αν θα μου αρέσει αλλά δεν είμαι και τύπος που φρικέρνει εύκολα. Έχω συγγένεια με το σκηνοθέτη. Εκτός από μένα και την αδερφή μου είναι καλεσμένοι και κάποιοι ακόμα συγγενείς πχ. η μητέρα μου, ωστότσο όλοι τους έχουν λάβει προειδοποιήσεις. Ένα λεξοτανίλ επιβάλλεται πριν την παράσταση, όπου οι πρωταγωνιστές αναμένεται να σφάζονται μεταξύ τους, να ερωτοτροπούν, να μπεκρουλιάζουν και να μαστουρώνουν. Κάτι μου λέει πως θα διασκεδάσω έτσι κ αλλιώς. Η επιτυχία της βραδιάς ίσως και να είναι εγγυημένη.

Πάντως ο καλλιτέχνης έχει κάνει μια παγκόσμια πατέντα για τα δεδομένα των κάπως κυριλέ θεάτρων στην Αθήνα, ίσως προς τιμήν των νεανικών του αριστερό-αναρχικό-ρεμαλό χρόνων: Κάθε Τετάρτη ο θεατής μπαίνει με όσα έχει ευχαρίστηση!!! Εντυπωσιακό;

Αναρωτιόμουνα σήμερα κατά πόσο προβλέπεται σε τέτοιες περιπτώσεις να προσκαλούνται εκτός από κριτικούς –μπλιαξ (sorry vague tourist, εσένα το παραλήρημα σε αγαπάει)- και κάποιοι σελιέμπριτις, αν και δυσκολεύομαι να βρω κάποιους που να φαίνονται κατάλληλοι για τη συγκεκριμένη περίσταση. Αγχώθηκα!!! Τι να βάλω;
Δε θέλω να φαίνομαι βλάχος από τα βουνά, ούτε βέβαια κ fashion victim. Καταλαβαίνετε, έχω σοβαρές αποφάσεις να πάρω μέχρι αύριο το βράδυ.

Θα ενημερώσω πάντως για τα θεατρικά δρώμενα και φυσικά για όλες μου τις εμπειρίες με τους διάσημους, αν και θα τα τηρήσω τα προσχήματα πάλι. Δεν ξέρω βρε παιδί μου, αλλά ένα άλφα κόλλημα το χω με την έκφραση του θαυμασμού μου. Δεν είναι στο χαρακτήρα μου να λέω στον άλλον έτσι χύμα πότσο τον θαυμάζω ή τον εκτιμώ. Προτιμώ να του το δείχνω με τη στάση μου. Όταν βέβαια το αντικείμενο του θαυμασμού είναι διάσημο τέτοιες ευκαιρίες δεν αναμένεται να υπάρξουν.

Όταν πήγαινα σκολείο υπήρχαν συμμαθήτριες, φανατικές θαυμάστριες του Sakis. Τότε βεβαίως εγώ ήμουν στην χέζει-λαβ-μέταλ φάση της ζωής μου ίσως και στην πιο grunge και όλα αυτά τα χλεύαζα. Τώρα δεν τα χλευάζω τότσο, αλλά σαφέστατα διασκεδάζω με όλους αυτούς που την πέφτουν χύμα στους διάσημοι, λιποθυμούν, συνέρχονται, σκίζουν ρούχα, γραπώνουν, χουφτώνουν κι όποιον πάρει ο χάρος.

Τις προάλλες διάβασα τις απαιτήσεις της JLo για τη συναυλία της στην Ελλάδα. Μα το τζατζίκη τον άγιο, είχα καιρό να γελάσω έτσι… Ειδικά εκεί με όλα τα φαγιά που ζητάει πολύ ψυχαγωγήθηκα. Σκέφτηκα τι θα ζητούσα εγώ σε ανάλογη περίπτωση –γιατί αυτό είναι ένα εξαιρετικά πιθανό σενάριο ;))))))….και ένα μεγάλο μπουκάλι νερό, ένα πακέτο τσιγαράκια, ένα ποτάκι άντε και κανά τσιγαράκι ακόμα έτσι για τη χαλάρωση μάλλον θα αρκούσαν. Πρέπει να το πάρω απόφαση μου φαίνεται, σελιέμπριτι δε γίνεσαι, ΓΕΝΝΙΕΣΑΙ

Θυμάμαι προ πενταετίας ένα από τα αγαπημένα μου μπριτ-ποπ συγκροτήματα είχε βγει η βρώμα πως ζήτησαν επαγγελματίες να τους πιάσουν το κέφι, μετά το gig τους στην Αθήνα. Δε θα τους δυσφημήσω εδώ, αλλά όσο να ναι μια προσβολή στα μούτρα ο θηλυκού γένους ο φαν την τρως με κάτι τέτοια.

Συμβουλή λοιπόν προς διασήμους ΜΟΝΟ: κοιτάχτε καλά το κοινό σας πριν σας πιάσουν οι ανασφάλειες για το αν αρέσετε. The truth is out there.

1 Comments:

Blogger YO!Reeka's

μη νομίζεις, δεν είναι όλα τα σελέμπριτι έτσι. να, εγώ καλή ώρα, απλός άνθρωπος, γήινος. με δυό μπύρες κάθομαι σε μια γωνιά και δε μιλάω κιόλας.

28/4/06 11:49 π.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home