Παραλήρημα

Δευτέρα, Οκτωβρίου 09, 2006

Επενδύοντας στο Κορμί - Μέρος 2ο

Πάω να γραφτώ ώρα 10 το βράδυ. Μπαίνοντας μέσα συναντώ τον κακό χαμό. Της που@#νίτσας από σφίχτερμαν κ σφίχτεργούμαν. Συγκρατώ τη διάθεση οπισθοχώρησης κ προχωρώ. Από τη ρεσεψιόν μου χαμογελά –γκομενικά;- φουσκωτός τεράστιος γυμναστής τύπου δουλεύω κ πόρτα στο mainstream το κλαμπ. Κοιτώ αγωνιωδώς ξωπίσω μου προσπαθώντας να δω προστα-πού ακριβώς χαμογελάει αλλά δεν υπάρχει συνάνθρωπος. Ξεροκαταπίνω κ χαιρετώ κ μου λέει με ύφος «εννοείται πως γνωριζόμαστε»
-Γεια, τι κάνεις; Πού χάθηκες;
Εγώ προσπαθώντας να καταλάβω αν παίζει παρεξήγηση ή είναι απλά αυτό που λέει σε όλες, του εξηγώ πως δεν ξεχνώ φάτσες κ πως ΔΕ γνωριζόμαστε από κάπου.
Πληρώνω 45 έουρος + 10 για εγγραφή διστάζοντας να πάρω κάποιο μακροχρόνιο δεσμευτικό πακέτο για ευνόητους λόγους, καληνυχτίζω κ σπάω.

Την επόμενη μέρα, ξυπνώ, κάνω μίνι-επιδρομή σε Sprider, κινέζικα, λαική κ αθλητικά είδη όπου καταλήγω με ένα κολάν κ μια φόρμα κ πάω να ξεκινήσω. Περιττό να αναφέρω πόσο δύσκολο στάθηκε να βρω μια φόρμα απλή, όχι άσπρη που να αποκαλύπτει το εσώρουχο κ όχι στενή τύπου τσίτα, ούτε κ φαρδιά τύπου θίτσα.

Με τα πολλά ξεκινώ. Μπαίνω στα αποδυτήρια να αφήσω τα πράματα όπου δέχομαι το πρώτο χτύπημα της μοίρας. Μια άγνωστη κυρία φεύγει την ώρα που μπαίνω κ από ευγένεια-συνήθεια μου λέει «καλή προπόνηση». Καλή τι; Κατεβαίνω σε κανα πρωτάθλημα κ δεν το χω πάρει πρέφα; Το ξεπερνώ κ ανεβαίνω.

Χαμός στα όργανα. Μια ποικιλία επίπεδων τηλεοράσεων παίζουν μεσημεριανές εκπομπές σε διάφορα κανάλια. Ένα πλήθος κόσμου στο σφίχτερ του κατά 80% τρέχει στους διαδρόμους ή κάνει κάτι με πολλά βάρη με τα ακουστικά στο αφτί. Το ποιος είναι γυμναστής το καταλαβαίνεις από τις γκόμενες πελάτισσες που πιάνουν κουβέντα, φιλιούνται-αγκαλιάζονται κ παραπονιούνται για ό,τι κ καλά τους πιάστηκε, if you know what I mean.

Σκανάροντας το χώρο αντιλαμβάνομαι στα γρήγορα 2 γυμναστές, στο σούπερ φουσκωτό του κ φρικέρνω. Ξεκινώ ινκόγκνιτο ποδηλατάκι χωρίς να το πολύ-ζορίζω το θέμα. Μετά παίρνω ζβάρνα κ διάδρομο στο γρήγορο περπάτημα ανηφόρα, τρέξιμο ούτε για πλάκα. Οι σφυγμοί μου κοντά στο έμφραγμα. Μου πιάνει κουβεντούλα ο 3ος γυμναστής που ευτυχώς δεν είναι σφίχτερ αλλά μικροσκοπικός, αεικίνητος χωρίς ίχνος λίπους κ με καλεί να το συζητήσουμε το θέμα μου αφού γλιτώσω το έμφραγμα στο διάδρομο.

Στη συζήτηση με ρωτά το στόχο μου, τύπου κάνω πόδια, χέρια, χάνω βάρος κ γω του λέω πως δε θέλω να πεθάνω από ακινησία στα 40 μου. Από κει κ πέρα ερχόταν μπάστακας μαζί μου στα όργανα «να με προπονήσει» κ διόρθωνε όλες μου τις μαλ@#$*. Γενικά αν εξαιρέσουμε κάτι όργανα με ώμους που δεν τηνε πάλευα, τα άλλα τα είχα με minimum βάρος. Στο τέλος «έκαψα κ λίγο λίπος» ξανακάνοντας λίγο ποδηλατάκι κ λίγο διάδρομο στο χαλαρό του.

Την επόμενη μέρα, πού σε πονεί κ πού σε σφάζει για να μην πω καλύτερα πού δε σε σφάζει. Εσωτερικό αγκώνων, στήθος, γοφοί δε συμμαζεύεται. Μόνο κοιλιακοί ήμανε κυρία λόγω τραγουδιού. Πέρασα την υπόλοιπη εβδομάδα μου κάνοντας ξανά περίπου μια απ’ τα ίδια στα όργανα με μικρές βελτιώσεις αλλά κ επιδεινώσεις μπορώ να πω, ίσως λόγω εξάντλησης. Τον σαλταπήδα στο καθρέφτη σε ομαδική φάση μου είπαν να τον αποφύγω για κανά 2 βδομάδες μέχρι να δυναμώσω λίγο.

Ολέθριο συμπέρασμα: Ιδρώνω περισσότερο από όλους εκεί μέσα για κάποιο λόγο. Δε συζητώ για τις άλλες γκόμενες, ιδρώνω πιο πολύ κ από κάτι 200 κιλά σφίχτερς. Ντρέπομαι γι’ αυτό αλλά νομίζω πως δεν αντιμετωπίζεται κάπως.

Μια μέρα που έφυγα σε κατάσταση κοντά στο να χρειαστώ φορείο κ είχε καλό καιρό, έκανα αποθεραπεία των μυών μου στο Συκιές-beach πίσω ακριβώς από το σπιτάκι. Αυτό ήτανε πολύ ωραία φάση. Βασικά δεν έκανα κ πολλές κινήσεις, απλά επέπλεα ωσάν τον ιπποπόταμο που λέει κ η διαφήμιση. Η φάση μου άρεσε κ θα την ξανακάνω με την πρώτη ευκαιρία. Αν δεν είχα πατήσει κ εκείνη τη @#%^κία βγαίνοντας που άνοιξε το πόδι μου όλα θα ταν καλύτερα.

Στα αποδυτήρια τέλος γνώρισα μια πελάτισσα που μάλλον λέω-γω είναι transexual. Είμαι ολίγον ζώον εγώ σε αυτά αλλά λογικά είναι, γιατί:
1. Δεν έχει ύψος, αλλά υψόμετρο.
2. Έχει τραβελοφωνή τέτοια που δεν έχω ματα-ακούσει σε γυναίκα (κ τις φωνές τις παρατηρώ πολύ προσεκτικά).
3. Φοράει μεγάλο νούμερο σουτιέν κ παίζει εντυπωσιακή στητικότητα ενώ παράλληλα δεν υφίσταται ίχνος αγριεμένης ίντσας, όπως αποκαλύπτουν τα τσίτα στενά κατακόκκινα ρούχα της.
4. Έχει μια συμπεριφορά τύπου «προσέξτε με», στο σούπερ θορυβώδες κ κοινωνικό του σε σχέση με τον υπόλοιπο γυναικείο πληθυσμό του γυμναστηρίου.
5. Κάτι λάθος κάνει με το make-up κ όπως ιδρώνει μένουν κάποιες κηλίδες σε λάθος απόχρωση σοβά στο πρόσωπο ενώ το υπόλοιπο λιώνει.
Περιττό να αναφέρω πόσο περίεργα ένοιωσα με τη συνύπαρξή μας στα αποδυτήρια. Δεν το χα ξανασκεφτεί αυτό ούτε κ μου ξανάτυχε ποτέ, αλλά πραγματικά ένοιωθα σοβαρή αμηχανία να γδυθώ. Δεν το έκανα.

Αυτή τη βδομάδα λέω να συνεχίσω πωρωμένα να κωλοχτυπιέμαι εκεί στα όργανα για να μην κλάψω τα λεφτάκια μου κ στο τσακίρ κέφι μπορεί να μπω κ σε κανά ομαδικό. Για τις εξελίξεις θα σας κρατώ ενήμερους.

Υ.Γ. Loretta, αυτή τη βδομάδα το συνοικιακό σινεμά θα παίξει «Μαύρη Ντάλια» κ λέω να πάω, xexo. Επίσης είδα το «Thank you for smoking» κ το καταδιασκέδασα, να πάτε όλοι. Τέλος, διαπίστωσα πως τυχαία στις Νύχτες Πρεμιέρας είδα την ταινία που πήρε το βραβείο. Τότσα χρόνια που έβλεπα ποσότητα, δεν είχε ματατύχει.

Ετικέτες

11 Comments:

Blogger Spyros

Η αληθεια ειναι οτι το γυμναστηριο ειναι καλη φαση το ΠΡΩΙ, που δε παταει και κανενας και εχει ησυχια, και απ'οτι καταλαβα εσυ το πρωι μπορεις να πηγαινεις!

ΥΓ Η μαυρη νταλια ειναι μαπα-μουφα.

9/10/06 2:33 μ.μ.  
Blogger Marina

Μήπως θα έπρεπε να ξεκινήσεις με κάποιο πιό μαλακό ομαδικό προγραμματάκι, όπου όλα θα γυμνάζονται χωρίς να κουράζεσαι τόσο? Ασε που θα βελτιώσεις και τον ιδρώτα.

9/10/06 3:52 μ.μ.  
Blogger Νίκος

υπάρχουν ήπια ομαδικά προγράμματα που γυμνάζουν όλο το σώμα και απλά θα πρέπει να συγχρονιστείς σιγά σιγά με τους υπόλοιπους εκεί

εγώ πάντως δεν βρίσκω διάθεση να ξαναγραφτώ... το βαριέμαι

9/10/06 9:32 μ.μ.  
Blogger loretta

Μου έρχονται δάκρυα στα μάτια χρυσή μου. Πόσο typical-πρώτη μέρα σε γυμναστήριο. Την έχω ζήσει κι εγώ (πάνω από μια φορά εννοείται).

10/10/06 10:53 μ.μ.  
Blogger Trilian

μπρος στον δρόμο που χαραξε η isobel ...!!!

12/10/06 11:31 π.μ.  
Blogger isobel

πρέπει να ενημερώσω τους αγαπητούς αναγνώστες πως μόλις έκλεισα τη δεύτερη εβδομάδα προπονήσεων κ αν εξαιρέσουμε πως πονώ φρικτά σε διάφορα σημεία, έχω αρχίσει να αναπτύσσω κάποιου τύπου ανοχή στο βασανιστήριο

13/10/06 2:36 μ.μ.  
Blogger YO!Reeka's

η επόμενη αποστολή σου είναι: φωτογραφική μηχανή.

14/10/06 2:20 π.μ.  
Blogger l'esprit de l'escalier

Ιζομπελάκι, έχω πλαντάξει από το γέλιο ΕΔΩΔΑΣ στον καινούριο μου καναπέ που ξενυχτώ διαβάζοντάς σε! Χάρη σε σένα, εγώ δε θα χρειαστώ γυμναστήριο, γιατί με τα ασταμάτητα γέλια ο κοιλιακός μου έγινε σκληρός σαν διαμάντι! Και για να σ' το πω αλλιώς: ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ!
Αλλά έχω μια ερώτηση: σε ποιο σημείο της επικράτειας βρίσκεσαι;

17/10/06 3:03 π.μ.  
Blogger equally damaged

Εγώ ξέρω ότι τη Δευτέρα θα πήγαινα να γραφτώ, αλλά μετά από αυτά τα δύο post, δε το πατάω το πόδι μου με τίποτα εκεί μέσα.

Τι; Δεν ήταν σημαδιακό που βρήκα το δεδομένο blog, τη δεδομένη χρονική στιγμή; Φυσικά και ήταν.

28/10/06 6:11 μ.μ.  
Blogger missmurple

μπε...!

17/11/06 4:07 π.μ.  
Blogger ma.beez

Έψαχνα για βλογ γατόφιλων και διάβασα για την Ευτέρπη. Είχα κι εγώ μια γάτα που τα έβαζε με όλη την αγέλη των αδέσποτων σκύλων. Ήταν υπέροχη. Για κάποιο λόγο μόνο οι θηλυκές νομίζω έχουν τον τσαμπουκά.
Για το συγκεκριμένο ποστ τι να πω, σε καταλαβαίνω.
Εγώ κάνω πολλά χρόνια γυμναστική, πιέζοντας τον εαυτό μου, μια που έχω πεισθεί για τα οφέλη, χωρίς να μου αρέσει τίποτε απολύτως ούτε στο σπορ ούτε στα γυμναστήρια. Φοράω ακουστικά, ωτοασπίδες, κάνω ότι μπορώ για να ενοχλούμαι λιγότερο. Κατά βάθος προσμένω τη μέρα που πολύ γριά πια δεν θα μπορώ να κάνω 500 κοιλιακούς που μας έβαλε χθες, μετά από 55 λεπτά ξετίναγμα, η "προπονήτριά" μας. Γενικά στα γυμναστήρια κάποιος τους είπε να κλάσουν και αυτοί χέστηκαν.

7/12/06 10:28 π.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home