Back 2 the Basics

Ο εναλλακτικός τίτλος αυτού του ποστ είναι:
Καλοκαιράκι, τεντώνοντας το πετσάκι.

Ζω την απόλυτη χλιδή του να είμαι δημόσιος υπάλληλος. Τις τελευταίες 15 μερούλες έχω πλήρως λησμονήσει όλα όσα διατάρασσαν την ψυχική μου ισορροπία κατά τη διάρκεια του περασμένου χειμώνα. Ίσα ίσα που κάποιες φορές μέσα στην καλοκαιρινή ραστώνη κάνω ένα countdown των ημερών που μεσολαβούν μέχρι τον αγιασμό κ μετά ξενερώνω γιατί βλέπω ότι πλησιάζουν!!!
Κ αν ακόμα δεν έχετε εξοργιστεί με την πάρτη μου πρέπει να σας πω ότι αυτές μου τις σκέψεις τις εναποθέτω στο blog ανακουφισμένη για τη δήθεν ανωνυμία μου, καθώς δεν μπορώ να τις ξεστομίσω κατάφατσα σε κάποιο γνωστό ή φίλο (γιατί σε συνάδελφο δεν πιάνει) χωρίς το φόβο του να χειροδικήσει εναντίον μου. Μπορείτε κ σεις πάντως να αντισταθείτε στον στρουθακαμηλισμό κ τη γαιδουριά μου πατώντας το γνωστό κόκκινο by default εικονίδιο x πάνω δεξιά στο παράθυρο του browser ή απλώς μπορείτε να κλείσετε το tab.

Ωστότσο, ακόμα κ αν το κάνετε αυτό, το εν λόγω ποστ θα σας περιμένει καρτερικά να σας βγάλει από τα ρούχα σας (δε πειράζει καλοκαιράκι είναι) την επόμενη φορά που θα τολμήσετε να διαβάσετε παραλήρημα.
Μπορείτε να το σβήσετε;
Εεεεε;
Εντάξει, αρκετά, Ι cut the crap.

Back to the basics: Μαμ-Κακά-Νάνι.
Ακούω μουσική, σερφάρω, τραγουδώ κ ασκούμαι. Το βράδυ συνήθως ρεμαλιάζω με παρέα για όσο αντέχω. Επίσης αντιστέκομαι σθεναρά στην κατανάλωση, πράγμα εντυπωσιακό για τα δεδομένα μου. Θα μου πείτε, μα γιατί, εκπτώσεις έχουμε κ θα σας απαντήσω (κ κάποιοι ίσως ζηλέψετε): Γιατί σκοπέυω να ξεσπάσω αλλού!!!

Αύριο αναχωρώ για Βερολίνο, για 10 συναπτές ημέρες. Πρώτη φορά πηγαίνω εξωτερικό, σε μία μόνο μεγάλη πόλη για πολλές μέρες (άνω της βδομάδας) όπου δε χρειάζεται να πιλαλάω τύπου Βέγγος νυχθημερόν, αν κ μάλλον I can’t help that. Έχω μελετήσει όσο χρειάζεται τους οδηγούς μου, έχω κάνει κάποια απαραίτητα γκουγκλίσματα από δωδας κ από κειδάς. Ένα θα σας πω. Σκοπεύω να ξεσπάσω σε κλάμπινγκ (έχω άνω της 3 ετίας) και σόπινγκ θέραπυ (έχω σαφώς λιγότερο). Αν έχετε κάποια συμβουλή ή πρόταση για την παραμονή μου εκεί plz κάντε τη.

Το παρόν blog ελπίζω να μην παραμείνει ερμητικά κλειστό μέχρι την επιτροφή μου την 1Η Αυγούστου. Φαντάζομαι ότι η συνοδοιπόρος Loretta όλο κ θα παραληρήσει. Όσο για τότε έχω πολλά χρωστούμενα. Θέλετε να σας πω τα προσεχώς; Το Μυρμήγκι project έχει νέο υλικό, το Αντίο Ματσατσούτσετς (γιατί εγκατέλειψα το σπιτάκι) έχει ποικίλλο οπτικό υλικό κ μέχρι τότε θα έχω κ το υλικό του Βερολίνου.

Μέχρι τότε σας φιλώ δίπαξ κ πριν σιωπήσω ακούστε άλλη μια πραγματική διασκεδαστική ιστορία. Γκόμενα bimbo πίνει κάποιον κρύο καφέ εις – ino, διαβάζοντας (για να μην πω ρουφώντας) το τελευταίο εκπαιδευτικό-συλλεκτικό τεύχος cosmopolitan. Όλα κυλούν ομαλά και αβασάνιστα γύρω της μέχρι που η παρενόχλα αρχίζει.

Κουρελής άστεγος φουκαράς μεσανατολικής καταγωγής με εμφανή δυσωδία την πλησιάζει ζητώντας τι άλλο 1 ευρώ. Τον έχει αντιληφθεί με περισσή σιχασιά από τα διπλανά τραπέζια όπου το query ήδη έχει στεφθεί με απόλυτη αποτυχία. Αναζητά το πορτοφόλι της, όπου μια εξαντλητική αναζήτηση δείχνει πως υπάρχουν τα πενηντάευρα που μόλις σήκωσε από ATM. Ο φουκαράς δυσπιστεί οπότε αναγκάζεται για να τον πείσει να κάνει πλήρη επίδειξη του πορτοφολιού της με όλα του τα τσεπάκια. Λογικά το πορτοφόλι δεν ήτανε κ κανά τυχαίο. Ξέρω γω, φανταστείτε κάτι σε Burberry’s.

Τον πούλο. Ο άστεγος επείσθη μεν, την αγάπησε δε. Την αγάπησε όχι μόνο για το σώμα της (η μάπα ζμπουτσα’τ) αλλά εκτίμησε την πηγαία της ειλικρίνεια. Γι’αυτό μπαστακώθηκε ακριβώς δίπλα της. Κ προφανώς δεν κούναγε ρούπι.

Η cosmogirl αρχικά έμεινε αναύδου. Κοίταζε λίγο προς υπερπέραν μεριά μπας κ τον ξενερώσει, μα του κάκου. Ο τύπος έγινε πιο ενοχλητικός. Άρχισε να της μιλάει. «ΨΨΨΨΨΤ, μωρό pos se lene;» κλπ.
Έφριξε…

Σηκώνεται κ φεύγει από το καφέ με γοργό αναστατωμένο βηματισμό. Εκείνος την έχει πάρει προφανώς στο κατόπι. Είναι εξώφθαλμο πως ούτε πού να πάει έχει, ούτε κ κολλήεται γενικά, οπόταν κ ΔΕ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΟΥΣΕ. Τι να κάνει, τι να κάνει. Καθώς περπατά σαν τρελλή κ αλλοπαρμένη πανικόβλητες σκέψεις διασχίζουν –όσο πιο γρήγορα γίνεται- το πενιχρό μυαλό της. Μπαίνει στον Carouzos. Ήταν παντελώς τυχαίο. Ήταν απλά το πρώτο μαγαζί μπροστά της όταν η απελπισία έπιασε peak.

Ο τύπος έχει μείνει με τα δάχτυλα στη βιτρίνα. Αυτή ανακουφίζεται προς στιγμήν κ προσπαθεί να το παίξει άνετη (τεσπά, όχι για το τρελάδικο). Ο totally gay πωλητής-παντογνώστης του στυλ, την πλησιάζει για να την εξυπηρετήσει. Αυτή κάτι του ζητά να δει κ αρχίζουν να καταπιάνονται με αυτό το σκοπό. Ο άστεγος συνηδειτοποιεί αίφνης πως εκτός από το 1 ευρώ -που δεν πήρε ποτέ-, ένας βρωμό-που@#$ς προσπαθεί να του φάει κ τη γκόμενα. Ε αυτό πια ήταν too much!!! Η πτώχια-πτώχια, αλλά κ η αξιοπρέπεια αξιοπρέπεια!!!

Μπουκάρει μέσα ως ταύρος σε υαλοπωλείο.

Γκόμενα κ πωλητής μένουν κάγκελο. Αυτή πλέον έχει στίψει πλήρως τον εγκέφαλο. Δεν έχει άλλη λύση για να του ξεφύγει. Αποφασίζει να παραιτηθεί από κάθε προσπάθεια.

Back to the basics. Τελευταία της επιθυμία είναι να παραιτηθεί με το κεφάλι ψηλά, όμορφη κ στυλάτη. Ανοίγει τη μικροσκοπική, πλην όμως πανάκριβη τσάντα κ από μέσα βγάζει ένα καθρεφτάκι κ ένα κραγιόν. Ανοίγει το κραγιόν κ αρχίζει να τοποθετεί προσκετικά κ νωχελικά πυκνές στρώσεις του προιόντος στα σαρκώδη χείλη της. Αφού τελειώσει βγάζει κ αρωματικό χαρτάκι, διορθώνει κ ταμπονάρει το αποτέλεσμα. Για φινίρισμα βγάζει κ διαφανές λιπ-γκλος κ περνά μια στρώση, έτσι για τη γυαλάδα.


Οι άλλοι 2 + οι κομπάρσοι στο μαγαζί έχουν μείνει στοπ-καρέ εμβρόντητοι. Κοινή σκέψη όλων διαχέεται στον αέρα σα νεφέλωμα.
ΑΓΙΕ ΜΟΥ ΤΖΑΤΖΙΚΗ, ΜΑ ΤΙ ΒΛΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΛΙ ΤΟΥΤΟ;
1.Ξενέρωμα
2.Παραίτηση.
3.Κανείς πια δεν ασχολείται ξανά με την πάρτη της.
4.Ο Θρίαμβος του cosmogirl

Η ζωή παίρνει μετά τη σύντομη αναστάτωση τους καθημερινούς της ρυθμούς. Ο πωλητής επιστρέφει στα καθήκοντά του ασχολούμενος με σοβαρότερους πελάτες, ενώ ο άστεγος ξαναβγαίνει στο δρόμο προς αναζήτηση κομποδέματος σε νομίσματα. Όσο για τη θραμβεύτρια ξαναβάζει πίσω τα καλλυντικά στην τσάντα κ αναχωρεί προς άγνωστη κατεύθυνση. Από μέσα της αναφωνεί χαρούμενη:
«ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΚΡΑΓΙΟΝΑΚΙ ΜΟΥ ΔΕΜΠΑΩ ΠΟΥ-ΘΕ-ΝΑ!!!
Αν δεν ήταν το κραγιονάκι, ποιος ξέρει που θα μουνα!!!
Ίσως σε καμιά χωματερή, γυμνή, βιασμένη κ γδαρμένη, who knows…
Μπράβο στο cosmopolitan για τις χρήσιμες χαλαρωτικές του συμβουλές».

Κλειδί της μυστήριας αντίδρασης ήταν το γεγονός πως στην αρχή η τύπισσα διάβαζε τη στήλη του περιοδικού που εξηγούσε πως το σύντομο κ πρόχειρο μακιγιάζ μπορεί να χαλαρώσει την αναγνώστρια σε στιγμές αγωνίας.

Οι τρεις τους δεν ξανασυναντήθηκαν.

THE END

[Η συγκεκριμένη ιστορία είναι πέρα για πέρα πραγματική. Οι χώροι κ κάποιες λεπτομέρειες είναι fictional]