Επιτέλους! Kate's music is back

Μετά από 12 χρόνια, κυρίες και κύριοι, έχουμε το καινούριο album της, Aerial. Άξιζε η αναμονή; Δεν τίθεται καν το ερώτημα.

Για όσους δεν κατάλαβαν μιλάω για την καλλιτεχνική αυθονία που λέγεται Kate Bush. 12 χρόνια τώρα αυτή η αφθονία χυνόταν σε άλλες λίμνες, σε έναν γιό, σε ένα σπίτι. Όμως να που συνέβει ένα ευχάριστα ξαφνικό υπερχείλισμα και η Kate μας χαρίζει ένα νέο album με τίτλο Aerial. Και τι πλούσιο που είναι! Όπως ακούστηκε και από άλλους, admit it, guys, she's a genius!.

Πρωτού πούμε για το album ας θυμηθούμε την δημόσια ιστορία της Kate: Μαθητεύοντας στο πιάνο και στο βιολί, σε ένα καθολικό σχολείο, την ανακάλυψε ο David Gilmour και η Kate υπέγραψε στα 16 δισκογραφικό συμβόλαιο. Στα δύο χρόνια που πέρασαν μέχρι το πρώτο της album, The Kick Inside, η Kate κυρίως παρέμεινε μαθήτρια στο σχολείο, στον χορό, στην μίμα και φυσικά στην μουσική. Ήταν μια απαραίτητη περίοδος καλλιτεχνικής ωρίμανσης και για την υπομονή της αναμείφθηκε με τέσσερις βδομάδες στο νούμερο 1 των βρετανικών τσάρτ, με το Wuthering Heights.

Αυτά τα διαλείμματα καλλιέργειας έγιναν χαρακτηριστικά της Kate αφού μας συνήθησε σε τριετείς και τετραετείς περιόδους ανάπαυλας μεταξύ των δισκογραφικών της δουλειών. Με τον ερχόμο κάθε νέου δίσκου η Kate έδειχνε τι σημαίνει να είσαι προσηλωμένη στην τέχνη και το κοινό δεν μπορούσε παρά να θαυμάσει. Οι ικανότητες της ως τραγουδίστρια, στιχουργός, χορεύτρια και παραγωγός βελτιώνονταν συνεχώς. Το κοινό την εκτιμούσε φυσικά για αυτό αλλά μετά το ντεμπούτο της η όρεξη για Kate ήταν πολύ μεγάλη ώστε να κάτσει στα αυγά του όσο η Kate δούλευε.

Ίσως δεν ήταν περίεργο λοιπόν που το κοινό πάντα υστέριζε λιγάκι με την Kate Bush. Μάλλον όχι περισσότερο απ'ότι για άλλους αστέρες αλλά, εκ των υστέρων, στην Kate Bush φαίνεται ότι ταίριαζε λιγότερο. Η Kate είναι σίγουρα μια ιδιαίτερη καλλιτέχνης, και αυτό δεν μπορεί να το αρνηθεί κανείς που έχει ακούσει την μουσική της. Πέραν του καλλιτέχνη, το έργο της αναδυκνείει και έναν άνθρωπο βαθύ και πλούσιο. Δεν είναι λοιπόν περίεργο που το κοινό αναζητούσε να βρει πίσω από την καλλιτεχνία και έναν ιδιαίτερο ή ιδιότροπο άνθρωπο. Σήμερα βλέπουμε ότι αυτή η αναζήτηση για ιδιοτροπίες ήταν σαν αυτοεπιβεβαιούμενη προφητεία. Όσο το κοινό έλκονταν από την ιδιαίτερη Kate τόσο αυτή απομακρυνόταν μέσα στον καλλιτεχνικά απαραίτητο προσωπικό της χώρο, δίνοντας έτσι στο κοινό την εντύπωση ενός απομονωμένου, ιδιότροπου, παραληρηματικού (μην ξεχνιόμαστε) καλλιτέχνη. Οι φήμες οργίαζαν. Και φυσικά η μουσική ερχόνταν κάθε μερικά έτη για να μας κεντρίσει εκ νέου και να μας θυμίσει πόσο καλλιτέχνης ήταν. Τόσο κέντριζε η Kate το κοινό που σήμερα, 12 χρόνια μετά την τελευταία της δουλειά, αυτό το ίδιο κοινό είναι εδώ και την περιμένει.

Πολλοί μπορούν να αναρωτιόνται κατά πόσο η φαινομενικές ιδιαιτερότητες της προσωπικής της ζωής της Kate Bush ήταν υπαρκτές ή όχι. Όμως 12 χρόνια μετά το "The Red Shoes" η Kate μας επαναφέρνει στην τάξη. Ακούγοντας την καινούρια της δουλειά, το Aerial, καταλαβαίνει κανείς ότι η ιδιαίτερη τέχνη της Kate ήταν, είναι και θα είναι το προϊόν ενός ανθρώπινου καλλιτέχνη, με μια πλούσια, ανθρώπινη αλλά όχι ιδιότροπη ζωή. Η μουσική της, και όχι η ζωή της, είναι το πραγματικό παραλήρημα. Ένα παραλήρημα που μόνο από υπερχείλιση ζωτικότητας μπορεί να προέρχεται.

Παλαιότερα η Kate είχε αναφερθεί μέσα από τους στίχους της σε θέματα όπως την ομοφυλοφιλία, τον πυρηνικό όλεθρο και πλήθος άλλων αναφορών σε ευρύ θεματικό πεδίο. Αυτή τη φορά η Kate μας σερβίρει το πιάτο που τόσο μας αρέσει, την λυρική και πλούσια μουσική της, φτιαγμένη όμως και από συστατικά και υλικά της προσωπικής της ζωής. Μία κούπα του καφέ, ο έρωτας μέσα σε ένα πληντύριο, η αγάπη για τον γιό της, ο ήχος των πουλιών έξω από το σπίτι της. Όμως ο σκοπός της Kate δεν ήταν και ούτε είναι να μας δείξει τι κάνει στο σπίτι της. Αυτά και άλλα συστατικά του album χρησιμοποιούνται με διάφορους τρόπους (πολλές φορές μεταφορικά) με σκοπό την δημιουργία ενός οικοδομήματος νοημάτων που αναγνωρίζουμε ως ένα έργο τέχνης. Ένα έργο μουσικής που θέτει σε κίνηση το σώμα και τις σκέψεις μας.

H Kate λοιπόν παραμένει χορεύτρια όπως την γνωρίζαμε, ακόμα και αν ο χώρος στον οποίο κινείται είναι λίγο πιο οικογενειακός. Στο τέλος του ακούσματος του Aerial δεν παραμένει αμφιβολία, η Kate είναι δυνατή όσο ποτέ.