Bird Watching

Φέτος δεν έχω πάει ακόμα διακοπές. Δεν ξέρω αν θα πάω διακοπές καν στη συνέχεια. Υπάρχουν πολλοί κ σοβαροί λόγοι γι αυτό, ωστότσο το θέμα μας είναι αλλού. Είναι στο τι μου λείπει περισσότερο σκεφτόμενη τις προηγούμενες χρονιές που έκανα διακοπές.

Καταρχήν διασκεδάζω απίστευτα φέτο με όλες αυτές τις μαλ#$@^& που γίνονται με τα καράβια-καμάρια του στόλου μας: Ροδάνθη, Ρομίλντα, Δημητρούλα, Νταλιάνα κ γενικά με όλη αυτή την οικογένεια των Express καραβιών που μπαίνεις μέσα κ δε ξέρεις πότε θα βγεις, πόσα λιμάνια θα πιάσουν ενδιαμέσως, πότε κ αν θα ξεκινήσουν. Απλά επαφίεσαι στον Αη Τζατζίκη, στον Αη Παπούτσο κ γενικά στους προσωπικούς σου προστάτες αγίους ότι όλα θα πάνε καλά, αράζεις κ διασκεδάζεις περιμένοντας.

Με πότση αγωνία περιμένεις κ με πότση αγαλλίαση ακούς την ανακοίνωση σε καραβίσια-αγγλικά –σκίζω το proficiency-

Passengers destination Paros xebarkation NOW!!!

Thank uuuuuuuuu

Στον κατάλογο των καταπληκτικών αυτών καραβιών –για να μην αδικήσουμε- πιστεύω πρέπει να προστεθούν ακόμα 2. Το ένα είναι ο Σκοπελίτης, ο σκυλοπνίκτης που κάνει το δρομολόγιο Νάξος –στην Πάρος κ στη Νάξος τον αέρα μου θ’ αλλάξος- μικρές Κυκλάδες, Αμοργός. Το άλλο είναι το τύπου ποταμόπλοιο από πλευράς ταχύτητας πάντα που κάνει τη διαδρομή Άγιος Κωνσταντίνος-Σποράδες.
Κ σ’αυτό μπαίνεις νέος κ βγαίνεις...συνταξιούχος!

Το πιο διασκεδαστικό ακόμα είναι πως στο ταξίδι-πήγαινε το πλοίο βρομάει, κολλάς από τα αλάτια, οι καραβόμυγες ενοχλούν γενικά επικρατεί μία μπίχλα, στο ταξίδι-γύρνα όμως όλα τα συμπτώματα έχουν υποχωρήσει, τίποτα δε βρομάει ή ενοχλεί καθώς έχει πλέον επέλθει πλήρης προσαρμογή του επιβάτη στο τοπίο κ νομίζω πως το κάμπινγκ συμβάλλει καθοριστικά σε αυτό. Γίνεσαι ρε παιδί μου ζαμανφουτίστας με την άμμο...


Το καλύτερο όμως σας το φύλαγα για το τέλος. Έχει πάλι να κάνει με το κάμπινγκ, την αίσθηση χαλάρωσης, χαλαρότητας κ φυσικά βλακείας που προσφέρει στις διακοπές. Κάποια πράγματα υπό αυτές τις ειδικές συνθήκες πραγματικά αποκτούν εξέχουσα σημασία, ενώ πίσω στην πόλη τα συζητά κανείς σπανιότερα.

Για παράδειγμα, οι σωματικές ανάγκες είναι πάντα ένα από τα θέματα της ημέρας. Στο σπίτι του πάει απλά κάποιος να χέ%$#, όμως στο κάμπινγκ πάει να βομβαρδίσει από μεγάλο ύψος. Η πατέντα που θα εφαρμοστεί προκειμένου να μην ακουμπήσει τίποτα που δεν πρέπει, πώς θα κρατήσει το κωλόχαρτό του, όλα αυτά είναι σημαντικές λεπτομέρειες κ συζητούνται κάπως παρπάνω από εκτενώς.

Κοινώς το επίπεδο κ το περιεχόμενο των συζητήσεων –που μεταξύ μας ποτέ δεν ήταν ιδιαιτέρως ανεβασμένο- στις διακοπές γίνεται απολύτως σκατολογικό! Σε αυτό συνεισφέρουν κ τα εξωτερικά ερεθίσματα από την παραλία.

Φως-φεγγάρι-γυμνισμός!!!

Τίποτα δεν είναι πιο αστείο από έναν γυμνιστή που ασχολείται με αθλοπαιδιές στην παραλία. Το άθλημα δεν έχει σημασία, άλλοτε βόλλευ, άλλοτε ποδόσφαιρο, άλλοτε ρακέτες. Όλα αυτά με ζήλο βέβαια! Μιλάμε για ολυμπιακή προετοιμασία.

Εγώ ξεκαθαρίζω πως κανένα πρόβλημα δεν έχω με τους γυμνιστές. Η παρουσία τους δε με ενοχλεί...εκτός από όταν αθλούνται στην παραλία, οπότε υπάρχει τότση μα τότση κίνηση στην οικογένεια που προκαλούν κάθε αίσθημα διακριτικότητας κ σοβαρότητας των υπολοίπων συνλουομένων.

Στην ουσία εξαναγκάζεσαι να κάνεις bird watching θες δε θες κ να συγκρατήσεις με απόλυτη αποτυχία τα ασυγκράτητα γέλια που σου ρχονται. Τι κι αν ξέρεις από την αρχή πόσο μάταιο είναι όλο αυτό, αφού στο τέλος θα τα μπήξεις εκωφαντικά. Δάκρυα θα κυλάνε από τα ξεκαρδισμένα μάτια σου. Αυτή η απέλπιδα προσπάθεια σε κάνει ακόμα πιο αστείο. Ποιον; Εσένα που στην τελική δεν έκανες κ τίποτα το περίεργο!!!

Φανταστείτε τώρα των εκρηκτικό συνδυασμό bird watching κ σκατολογικής συζήτησης. Ένα πράμα θα σας πω: Οι κοιλιακοί μου ήδη πονούν, μόνο που τα θυμάμαι. Τα γεννητικά όργανα του συνλουόμενου αποκτούν ονόματα-παρατσούκλια ανάλογα με το σχήμα κ με το μέγεθός τους. Λιλάκι, σπυράκι, φίφα είναι όλα παραδοσιακά πλέον συνώνυμα επίθετα για λίγο πολύ το ίδιο πράγμα...

Μήπως σοκάρεστε με όλα αυτά που διαβάζετε. Το θεωρείτε καφρίλα; Προσβάλεστε; Κι όμως φίλες κ φίλοι του μπλογκ υπάρχουν κάποιες στιγμές που το γέλιο μας πρέπει να το απενοχοποιήσουμε. Εντελώς!

Το γέλιο μακραίνει τη ζωή μας κ για να μη λέμε μεγάλες κουβέντες τουλάχιστον κάνει πιο ευχάριστες τις διακοπές μας. Εγώ αυτά τα καφριλίκια τα θυμάμαι κ τα θα θυμάμαι για αρκετό καιρό ακόμα με...νοσταλγία!

Άλλωστε αν θέλω έστω κ λίγο να αφήσω τον εαυτό μου να μελαγχολήσει αυτές τις μέρες ειδικά, μου δίνονται τότσες μα τότσες αφορμές...

Κλαψ!