Ονειροκρίτης 4/6 – Το Νοσοκομείο

Σε αυτό το όνειρο μπλέκεται η «πραγματικότητα» με ένα τηλεοπτικό σήριαλ που λεγόταν «Νοσοκομείο». Το σήριαλ υποτίθεται ότι έδειχνε τις ζωές και την εργασία των ανθρώπων που ζούσαν σε ένα νοσοκομείο και ήταν πιο πολύ κοινωνικού περιεχομένου παρά τύπου «Εντατική». Το περίεργο ήταν ότι στο σήριαλ πρωταγωνιστούσαν πολύ γνωστοί ηθοποιοί, τύπου Κώστας Σπυρόπουλος, αλλά κ άλλοι που έχουν παίξει σε σήριαλ αλλά δε θυμάμαι τα ονόματά τους αλλά κ πραγματικοί γιατροί γιατί λέει κάποιος έπρεπε στην τελική να κάνει καλά τους ασθενείς που έσκαγαν, οι οποίοι ήταν πραγματικοί ασθενείς με πραγματικές αρρώστιες.

Το Νοσοκομείο αυτό βρισκόταν σε μία περιοχή που εξ απ’ ανέκαθεν μου φαινόταν κάπως μυστήρια κ για την οποία έχω δει κ άλλα άσχετα όνειρα στο παρελθόν. Ανεβαίνεις τη Μεσογείων κ λίγο πριν τη γέφυρα του Σταυρού στο δεξί μας χέρι στους πρόποδες του Υμηττού που δεν έχει τίποτα υπάρχει ένα ξέμπαρκο κτίριο που δεν ξέρω τι είναι, πάντως δεν είναι σπίτι, εκεί υποτίθεται ότι βρισκόταν στο όνειρό μου το «Νοσοκομείο». Από τη μία μεριά βρισκόταν ένας βάλτος ενώ από την άλλη μεριά κολλημένο στο κτίριο υπήρχε ένα πολυώροφο parking σαν αυτά με τις στροφές που βλέπουμε στις ταινίες.

Ουσιαστικά είδα 2 αυτοτελή επεισόδια.

Το ένα είχε να κάνει με το βάλτο. Ανακαλύψαμε λέει μαζί με εκείνον ότι μέσα αν κάποιος γράπωνε τα βούρλα του βάλτου κ τα τίναζε απότομα πετάγονταν από μέσα εκατομμύρια μικρά τοξικά κουνουπάκια που στην πράξη έμοιαζαν με μικροσκοπικά μυγάκια. Η φάση λοιπόν ήταν ότι αυτά έπρεπε να το σκοτώσει κανείς νωρίς όσο ήταν ακόμα τότσο μικρά, διαφορετικά μεγαλώνοντας γίνονταν πολύ επικίνδυνα κ απειλούσαν τη δημόσια υγεία. Προσπαθήσαμε να πάρουμε την άδεια από τους γιατρούς του νοσοκομείου για να προβούμε στην επιχείρηση αλλά μας είπαν ότι πρέπει να πάρουμε επίσημη άδεια από την υπεύθυνη των εργαστηρίων η οποία αποδεικνύεται στο τέλος του επεισοδίου κ προς έκπληξη όλων ότι ήταν η γιαγιά μου (αυτή που νοίκιαζα στους ολυμπιακούς, βλέπε post Σώστε τη Γιαγιούλα).

Στο δεύτερο επεισόδιο που διαδραματίζεται στο parking όπου εμείς είχαμε πάει να διασκεδάσουμε ως επισκέπτες, πρωταγωνιστούσαν εκτός από εκείνον, η φίλη μου η Μαρία κ ένα απροσδιόριστο πλήθος αγνώστων κομπάρσων - που ξέρετε μπορεί κ εσείς να ήσαστε ένας από αυτούς!

Καθόμασταν λοιπόν στο χείλος του γκρεμού στο ισόγειο σε μία στροφή του parking κ διασκεδάζαμε με κάτι τύπους που τα στήνανε κ τρέχανε σα μαλ%^&^ γύρω-γύρω κ πάνω-κάτω στο parking κ εμείς οι υπόλοιποι ποντάραμε στο ποιος θα νικήσει κ χαζο-γελάγαμε. Να σημειωθεί επίσης ότι το parking διέθετε λεωφοριάκι κ τραμ για τους τουρίστες, αυτά είναι, πολιτισμός!

Σε κάποια φάση κατεβαίνεις σπινταρισμένο ένα άγνωστο αυτοκίνητο απ’ το οποίο βγαίνει ένας άγνωστος τύπος που λεει ήταν τρελός επιστήμονας που είχε παλιά απολυθεί από το νοσοκομείο επειδή οι άλλοι γιατροί του έπαιξαν που%^& κ ήθελε να εκδικηθεί κ να κατεστρέψει την ανθρωπότητα. Βγάζει λοιπόν από την τσέπη του μία γυάλινη αμπούλα με ένα κόκκινο υγρό, τη σπάει κ ρίχνει το υγρό στον αέρα, αυτό εξατμίζεται κ ο τύπος φεύγει λέγοντας: «Αντιός Αμίγκος»...

Εγώ πρόλαβα να πω σε εκείνον ότι τον αγαπάω πριν να με πιάσει το δηλητήριο κ αυτός μου φώναξε να κρατήσω την ανάσα μου, με άρπαξε από το χέρι κ αρχίσαμε να τρέχουμε πηδώντας μάντρες για να μπούμε μέσα στο νοσοκομείο από κάποια έξοδο κινδύνου μπας κ μας προλάβουν οι γιατροί. Φεύγοντας έκανα το λάθος να κοιτάξω πίσω μου κ είδα το πλήθος των κομπάρσων να λιποθυμούν ο ένας μετά τον άλλο σαν τα κοτόπουλα κ να παθαίνουν ασφυξία.

Φτάνοντας στο νοσοκομείο μας περιμάζεψε ο Κώστας Σπυρόπουλος κ μας είπε βρήκαν ζωντανή τη Μαρία σε κατάσταση σοκ κ τους είπε ότι έζησε φρικτές εικόνες η καημένη εκεί με τους κομπάρσους.

Τέλος επεισοδίου

Όσο για την ανθρωπότητα που πλησίαζε το τέλος της, ζμπού&^% μας!