Ονειροκρίτης 29/5 – Σιέστα στον Οδοντίατρο

Είδα χθες στο όνειρό μου ότι πήγα λέει στον οδοντίατρο για να κάνω κάτι ζόρικο (τύπου εξαγωγή ή απονεύρωση) και γι’ αυτό δε σας κρύβω πως ήμουν αρκετά στρεσαρισμένη.

Στην πραγματικότητα ο οδοντίατρός μου είναι παίδο-οδοντίατρος (βλέπε περίπτωση Ross) με τα όλα του δλδ τις ζωγραφιές στον τοίχο, τα δωράκια του αν δεν κλάψει το πιτσιρίκι και όλα τα σχετικά. Επίσης είναι εξαιρετικά χαρούμενος και πράος άνθρωπος και αυτόν ξέρω αυτόν εμπιστεύομαι γιατί προσωπικά έχω τρομερή φοβία με τους οδοντίατροι και ο συγκεκριμένος με βοηθά όσο κανένας άλλος γιατί πολύ απλά... κατανοεί... τι συμβαίνει στην ψυχή του... γκάγκουλα την ώρα της επίσκεψης.

Πάω λοιπόν κ εγώ στο όνειρο στο ιατρείο του κ ξαπλώνω φαρδιά πλατειά στη γνωστή πολυθρόνα. Μπαίνει μέσα καθυστερημένος κ φουριόζος αλλά όπως πάντοτε χαμογελαστός κ χαρούμενος κ μου λέει ότι κάτι του έχει συμβεί και θα πρέπει η δουλειά μας να γίνει κάπως γρήγορα για να πάει σύντομα εκεί όπου τον περιμένουν.

Μου λέει λοιπόν: «Ξεκινάμε κατευθείαν με τη νάρκωση».

Ανοίγω κ εγώ το στόμα σαν το χάνο αλλά αυτός βγάζει μία διαφορετική ένεση και μου κάνει στο χέρι μία ενδοφλέβια κ συμπληρώνει: «επειδή χρειαζόμαστε πιο δυνατή νάρκωση». Εγώ το δέχτηκα στωικά.

Με το που μου την κάνει σηκώνεται κ φεύγει κ μπουκάρει μέσα στο ιατρείο ένα πλήθος από άγνωστα αγόρια κ κορίτσια στην ηλικία μου που υποτίθεται ότι είναι οι φίλοι του οδοντίατρου (εγώ πρώτη φορά τους έβλεπα όλους αυτούς και στον ύπνο κ στον ξύπνιο) κ αρχίζουν να τα λένε μεταξύ τους φωνάζοντας κ γελώντας. Αν κ ήθελα πολύ να παρακολουθήσω κ να παίξω κ εγώ μπάλα στην αστεία συζήτηση δίπλα μου, δυστυχώς άρχισε να με πιάνει η νάρκωση κ δεν μπορούσα. Ένιωθα τα βλέφαρά μου πολύ βαριά κ γενικά αδυνατούσα να συγκεντρωθώ σε οτιδήποτε. Έπεφτα σε λήθαργο για άγνωστο αλλά σύντομο διάστημα, άνοιγα ξανά ζαλισμένη τα μάτια μου, έβλεπα πάντα το πλήθος ζωηρό και σαματατζίδικο να μιλάει δίπλα μου (φυσικά ο οδοντίατρος άφαντος) κ ξανάπεφτα στο λήθαργό μου πριν να προλάβω να ξεστομίσω λέξη.

Αυτό επαναλήφθηκε αρκετές φορές μέχρι που σε κάποια φάση ξυπνώ από το λήθαργο κ παρατηρώ ότι το πλήθος έχει εξαφανιστεί κ βρίσκεται πάνω από το κεφάλι μου ο οδοντίατρος πάντοτε χαμογελαστός κ ευδιάθετος κ μου λέει «εντάξει γλυκειά μου, τελειώσαμε για σήμερα»...

Happy End