On-da-bus

Τις προάλλες ήμουν στο λεωφορείο. Κλασικά χάζευα μέσα κ έξω από το παράθυρο. Κοινότυπες και κουφές ανάκατες σκέψεις, παντελώς αταίριαστες μεταξύ τους διέσχιζαν φευγαλέα το μυαλό μου. Τους αφιέρωνα ίσα με ένα δευτερόλεπτο. Μετά χάνονταν. Άλλες για πάντα. Άλλες επανέρχονται. Όχι ιδιαίτερα βασανιστικά βέβαια. Ο χρόνος είναι πολύτιμος για τον άνθρωπο που δε σκέφτεται αλλά προτιμά να χαζεύει. Κ οι ώρες του λεωφορείου είναι σε μεγάλο βαθμό τέτοιες ακόμα κ για ανθρώπους που το βασανίζουν λίγο παραπάνω το ζήτημα.

Παλιότερα διάβαζα στο λεωφορείο. Έπαιρνα μαζί μου το βιβλίο κ βυθιζόμουν σε αυτό. Δεν έπαιρνα πρέφα αυτά που συνέβαιναν τριγύρω. Όχι όμως ότι μου διέφευγαν γεγονότα κοσμοσυνταρακτικά. Που κ που απλά διεκπεραιωτικά, έριχνα μια ματιά έξω για να μη χάσω τη στάση. Έτσι βαριέσαι σίγουρα λιγότερο τη διαδρομή, όμως το βιβλίο δεν το φχαριστιέσαι. Μετά το ‘ριξα κ γω στα φανζήν. Μετά κ αυτό το βαρέθηκα.

Μια φορά πριν από χρόνια έσπασε η μονοτονία για τα καλά. Πέτυχα τον τρελλό –κ καλά μοναχός αλλά πιστεύω ήταν fake- που κυκλοφορούσε κουρελής στην Αθήνα με μουλάρι (προφανώς είχε αφήσει το μουλάρι για service) κ έβαζε υποψηφιότητα στις βουλευτικές. Αυτός έκανε την πανηγυρική του προεκλογική συγκέντρωση στο Α5 κ έταζε στα πλήθη ούτε λίγο ούτε πολύ θάλασσα στο Καρπενήσι. Όπως καταλαβαίνετε οι παρευρισκόμενοι παραληρούσαν για καιρό με αφορμή το συμβάν…

Πλέον, περιεργάζομαι διακριτικά τους συνεπιβάτες μου. Φυσικά πρώτα τις γυναίκες. Τι φορούν, πως στέκονται. Μαλλιά, νύχια, παπούτσια, αξεσουάρ. Γυναικεία περιέργεια, όχι κάποιος ιδιαίτερος λόγος. Μετά οι ηλικιωμένοι, οι μαθητές από επαγγελματικό ενδιαφέρον κ τελευταίοι οι νεαροί άνδρες. Περιεργάζομαι όλους τους επιβάτες που χτυπά το κινητό τους. Το ringtone –ώρες ώρες πραγματικά εντυπωσιακό-, τα χαζά μπρελόκ κ μπιχλιμπίδια που το συνοδεύουν κ φυσικά ο τρόπος που μιλά ο κάτοχός του. Το ενδιαφέρον μου εστιάζει στο ΠΩΣ αλλάζει τη φωνή του. Είναι το τηλεφώνημα επαγγελματικό ή κοινωνικό; Είναι με το έτερον ήμισυ ή με κάποιο φιλικό πρόσωπο;

Οι άνδρες έχουν συχνά πλάκα όταν το σηκώνουν κ από την αναγνώριση ξέρουν πως είναι η γκόμενα που παίρνει. Αλλάζει η φωνή τους λίγο προς το πιο ζαζούλης. Δεν είναι απαραίτητο πως θα της αποδώσουν κάποιο υποκοριστικό, τους καταλαβαίνεις όμως. Στις γυναίκες δεν είναι τόσο εμφανείς οι διαφορές, ειδικά όταν ανήκουν στη συνομοταξία που νιαουρίζει αδιακρίτως. Η αναγνώριση κλήσης είναι χρήσιμο feature, ωστότσο είχε γούστο παλιότερα που ενώ αρχικά σήκωνες το τηλ με ένα τυπικό ύφος ή ένα ευγενικό που απευθύνεται στον οποιονδήποτε, αμέσως μετά το προσάρμοζες σε εκείνο που αντιμετωπίζει καταλληλότερα αυτόν που σε καλεί.

Τις προάλλες χάζευα στο λεωφορείο την πλάτη του t-shirt ενός τύπου. Πλαγίως το μάτι μου αντιλαμβάνεται τη λέξη DICK. Στον εξωτερικό παρατηρητή δε νομίζω πως παρουσίασα την παραμικρή αντίδραση. Ίσως κάποια ανεπαίσθητη αν ήταν πολύ παρατηρητικός. Αναγνώρισα την κακή λέξη σαν μικρό παιδάκι κ άντλησα μια μικρή χαρά από το γεγονός. Pathetic; Στη συνέχεια αφιερώνω ένα ακόμα δευτερόλεπτο για να διαβάσω όλη τη στάμπα του τύπου. Ούτε λίγο, ούτε πολύ έγραφε: GET A HARD ON, YOU BIG DICK. Δε φαντάζεστε την κρυφή χαρά της νίκης του μα@#$% που νομίζει πως το βλέπει πρώτος. Ούτε Πατουλίδου να μανε, για την Ελλάδα ρε γμτ κ έτσι. Από μέσα μου χαμογέλασα μέχρι πιο πάνω απ’ τ’ αφτιά.

Τι θέλει άραγε να πει εδώ ο ποιητής;
Ξαναπαρατήρησα το νεαρό. Κλασικός τυπάκος που πάει λίγο γυμναστήριο, θα θελε να ναι όμως πιο σφίχτερμαν κ μετά βγαίνει για καφέ κ ποτό σε αυτά τα μαγαζά με τους ναργιλέδες. Τα ανατολίτικα τύπου. Κανείς άλλος τριγύρω δε φαινόταν εντυπωσιασμένος από το εν λόγω outfit. Κ κυκλοφορούσαν νεαρές ηλικίες. Άραγε να πήραν πρέφα; Οι μαθητές μου οι περσινοί του Ματσατσούτσετς πάντως δε θα χαν καταλάβει πολλά. Άντε κανα 2 μέχρι το DICK, αλλά όχι παρακάτω.

Η σύνταξη αυτού του ποστ όπως άλλωστε είναι εξώφθαλμο ξεκίνησε κ συνεχίζει με τη μέθοδο της αυτόματης γραφής. Ωστότσο, ο επίλογος έχει πρόθεση. Δε θα σας κουράσω άλλο, απλά θέλω να σας παροτρύνω να μπείτε στο site που έφτιαξε ο κακός bruce με κάτι ρεμάλια φίλους του, έτσι ρε παιδί μου να δείτε τι παίζει. Άλλωστε είναι τότσο έυκολο. Απλά πατάς ΕΔΩΔΑΣ.