Ονειροκρίτης: Το ψάρι πνεύμονας

Λένε οι ονειροκρίτες -επειδή το τσέκαρα- πως το να δεις ψάρια στον ύπνο σου σημαίνει λαχτάρα. Τι να πω: ακόμα δεν έχω λαχταρήσει πάντως!!! Είδα προ 4 ημερών το ακόλουθο fiction αστυνομικό όνειρο:

Οι άνθρωποι λέει ζούσαμε όλοι underwater, σαν τα snorkels αλλά χωρίς το σωλήνα. Θα μου πείτε τώρα πώς αναπνέαμε. Ακούστε με.
Αναπνέαμε με τη βοήθεια των βραγχίων ενός ψαριού. Κ θα γίνω πιο συγκεκριμένη.

Όταν γεννιόμασταν οι συμπολίτες μας, μας έβαζαν να καταπιούμε ένα ολοζώντανο ψάρι –προφανώς αυτό για τα νεογέννητα ήταν πολύ μικρούλι-, το οποίο δεν κατέβαινε από τον οισοφάγο προς το στομάχι μας, αλλά πήγαινε κατευθείαν πάνω ακριβώς από τους βρόγχους μας. Εκεί ανέπνεε αυτό αλλά κρατούσε ένα μικρό μέρος του οξυγόνου ώστε να επιζήσει το ίδιο ενώ το μεγαλύτερο μέρος το εξέπνεε βοηθώντας τον δικό μας οργανισμό. Φυσικά, αυτή η διαδικασία ταλαιπωρούσε το ψαράκι η υγεία του οποίου σταδιακά υποβαθμιζόταν κ μετά από κάποιο διάστημα πέθαινε.

Πριν όμως πεθάνει και για να μην πνιγούμε, υπήρχαν σε μας κάποια συμπτώματα δύσπνοιας, ώστε να πάμε έγκαιρα νοσοκομείο. Εκεί το ετοιμοθάνατο ψάρι ανέβαινε χωρίς εξωτρερική βοήθεια την τραχεία κ άλλαζε κατεύθυνση κ πήγαινε στον οισοφάγο όπου ο οργανισμός μας το αφομοίωνε με το γνωστό τρόπο. Αυτή η διαδικασία ήταν εξαιρετικά άβολη αν κ όχι επώδυνη, ωστόσο έπρεπε να την υπομείνουμε διασωληνωμένοι για 10 λεπτάκια περίπου μέχρι να γίνει η μετακίνηση.

Μετά από αυτό είχαμε περίπου 1 λεπτό ζωής μέχρι να μας τοποθετηθεί το επόμενο ψάρι. Ο χρόνος ζωής του ψαριού ήταν περίπου γνωστός με στατιστικά μεγέθη ωστόσο ελεγχόταν από γιατρούς με τη βοήθεια ειδικού λογισμικού.

Θέλετε να σας πω κ τη διεπαφή;
Οι γιατροί είχαν ένα διαφανές πλαστικό σακουλάκι με λεπτά σωληνάκια εσωτερικά σε λαβυρινθώδες σχήμα τα οποία περιείχαν λίγο αίμα αγνώστου προέλευσης. Καθώς ο χρόνος ζωής του ψαριού μειωνόταν εξατμιζόταν με αυτοματοποιημένο τρόπο σταδιακά το αίμα μέσα στα σωληνάκια. Ωστόσο, έπρεπε να βρίσκεται κατά το δυνατόν συγκεντρωμένο στο ίδιο σημείο της σακούλας προκειμένου να μην ξεραθεί ή να μην μολυνθεί.

Για το λόγο αυτό υπήρχε ένα ρομπότ –ελεγχόμενο από mainframe- με ειδικούς βραχίονες οι οποίοι ασκούσαν την κατάλληλη πίεση στα σακουλάκια μας κ παράλληλα μετρούσαν το πόση απόσταση (κ άρα χρόνος) υπήρχε μέχρι να φτάσουν στο τέλος της σακούλας.

Δεν ξέρω πως σας ακούγονται εσάς όλα αυτά πάντως εγώ δεν είχα φρικάρει ιδιαίτερα με αυτό το θέαμα. Δεν είναι μαγευτικό στα όνειρα, πώς μπορεί κάποιος να δει κάτι που ακούγεται άσχημο χωρίς να πραγματικά να φρικάρει, αλλά κ το αντίθετο;
Ακούστε κ τη συνέχεια.

Κάποιοι συνάνθρωποί μας μέσα σε ένα άγνωστο βυθισμένο αλλά ολοκαίνουργιο πολυτελές γιωτ έστηναν μια βρωμοδουλειά με ξέπλυμα χρήματος, ενώ κάποιοι άλλοι τους παρακολουθούσαν ως μυστικοί πράκτορες. Το γνωστό μας ψάρι-βοηθητικός πνεύμονας περιείχε στη δική τους περίπτωση κ ειδικό λογισμικό παρακολούθησης ώστε να στέλνει πίσω στο αρχηγείο οπτικοακουστικό αποδεικτικό υλικό για τη δράση τους στο γιωτ.

Ο ήρωάς μας είναι ένας νεαρός άνδρας μυστικός πράκτορας αγνώστων λοιπών στοιχείων, τον οποίο δεν έχω δει ποτέ στην πραγματική μου ζωή, ο οποίος εμφανιζόταν σε όλα τα meetings για το κλείσιμο κάποιας σημαντικής εμπορικής συμφωνίας απλά παρακολουθώντας τις ως ξένος επιχειρηματίας. Σε κάποια φάση μετέδωσε στο αρχηγείο του κάποια καθοριστικά αποδεικτικά στοιχεία για την έκβαση της υπόθεσης κ οι συνάδελφοί του αφού τα έσωσαν σε ένα μικρό δισκάκι, αποφάσισαν απλά να τον ξεφορτωθούν.

Η καθοριστική κίνηση έγινε από επίσης άγνωστη σε μένα νεαρή γυναίκα πράκτορα η οποία απλά αναζήτησε το σακουλάκι του τύπου στο γνωστό ρομποβραχίονα κ έκανε μια ένεση με κίτρινο υγρό σε ειδική υποδοχή.

Την τραγική συνέχεια δεν την είδα ποτέ, Θα θελα όμως να κάνω μια στυλιστική παρατήρηση: Τα μακριά μαλλιά φαίνονταν πολύ ωραία underwater.