Βλακόμετρο στην Επίδαυρο
Το Σάββατο που μας πέρασε πήγα για πρώτη φορά στην Επίδαυρο. Για να ακριβολογήσω αυτή ήταν η δεύτερη φορά. Η πρώτη όμως ήταν με το σχολείο κάποια χρόνια νωρίτερα –ας μην το κάνουμε θέμα- με αποτέλεσμα να έχει γίνει ψιλο-deleted η φάση.
Νομίζω πως θα ακουστώ τώρα σαν το Τζίμη, το γνωστό ήρωα του Λαζόπουλου (ΝΑΙ, αυτόν που ενσαρκώνει ο γνωστός anti-christ Pa-pa-ra-kaliaths), αλλά παίδες ο χώρος έχει τρελά vibes. Νοιώθεις ρε παιδί μου αλλιώς εκεί πέρα μέσα. Και για να ακουστώ κ λίγο θεια, νοιώθεις πως είσαι σε ένα μέρος κάπως σπουδαίο, κάπως σαν να νοιώθεις κ συ λίγο –λίγο είπαμε- πιο σημαντικός εκεί πέρα μέσα.
Πράγμα που αυτομάτως μας πηγαίνει στη σκέψη πως ο Έλληνας είναι ΘΕΙΑ!!! Προφανώς πάρα πολλοί Έλληνες έκαναν την ίδια σκέψη με μένανε. Καρφίτσα δεν έπεφτε. Κουτσοί κ στραβοί στον Άγιο Παντελεήμονα. Καταρχήν δεν κάνω πλάκα για το κουτσοί. Πραγματικά ήτανε αστείο το θέαμα. Δε φαντάζεστε πόσοι με πατερίτσες κ γύψους στο πόδι προσπαθούσανε –πασχίζανε είναι καταλληλότερη λέξη- να ανέβουνε τα σκαλιά μέχρι το πάνω διάζωμα. Μα sorry τώρα αλλά γίνονται αυτά τα πράγματα; Τότσο θεατρόφιλος πια ο Ελληνάρας;
Κ αυτό δεν ήτανε τίποτα, έτσι; Η παράσταση ξεκινούσε στις 9 κ τα εισιτήρια είχανε πάνω ρητή σύσταση να προσέλθει ο κόσμος κατά τις 8 ώστε όλοι να παρκάρουν, να μπουν μέσα με το πάσο τους κλπ. Περιττό να σας πω τι γινόταν έξω από το θέατρο η ώρα 9.10. Θα μου πείτε πώς μπορώ να ξέρω εγώ η ξεδιάντροπη τι γινότανε, αλλά μπορώ να δικαιολογηθώ. Πήγαμε σε μια γαμο-ταβέρνα στο Τολό να φάμε τον ξιφία μας –όχι ολόκληρο- κ μας ξέχασε ο ταβερνιάρης κ τσάμπα περιμέναμε 45 λεπτά με μια σαλάτα κ στο τέλος ακυρώσαμε κ την παραγγελία κ φύγαμε νηστικοί κ σανίδωνα κ τη θύελλα στο δρόμο κ εντούτοις πάλι αργήσαμε…
Για να δικαιολογήσω πάντως λίγο ακόμα τον εαυτό μου πρέπει να προσθέσω πως όλοι αυτοί οι Ελληνάρες έξω από την Επίδαυρο μόνο νηστικοί δεν ήτανε. Το τι ουρά κ κακό έξω από τα hot dog δε φαντάζεστε!!! Να τρέχουν οι κέτσαπ κ οι μουστάρδες πάνω στα ταγιεράκια!!! Ουρές κ στα νερά γιατί κορακιάσανε από πάνω.
Ουρές κ στα σκαλιά για το άνω διάζωμα από τη λαοθάλασσα. Μια ευτραφέστατη μανδάμ μπροστά μου στα σκαλιά ψιθυρίζει στη φίλη της: «καλά ε; τώρα αν τυχόν με πάρει πίσω, νομίζω στο διάβα μου θα πάρω τουλάχιστον 10 άτομα»…
Αχ, σε καλό της, πότσο γελάσαμε οι αμέσως από πίσω της.
Στα σκαλιά, ώρα 9.15, κάποιοι πολιτισμικά καθυστερημένοι θεατές –με όλη την έννοια της λέξης- σπαζοκλαμπάνιαζαν με τους σεκιουριτάδες επειδή η παράσταση ήταν έτοιμη να αρχίσει κ τους ζητούσαν να κάνουν απλά ησυχία. "Κ δε θα μου πεις εμένανε τι θα κάνω που έχω παρκάρει στο Λυγουριό κ το κόβω με τα πόδια 50τότσο χρονώ κλπ". Κ καπάκι "Ξέρεις ποιος είμαι γω ΡΕΕΕΕΕ;" κλπ γλαφυρά.
Τεσπά με τα πολλά μπήκαμε μέσα. Δεν έπεφτε καρφίτσα. Ευτυχώς βρήκαμε συμπαθητικές θεσούλες. Η παράσταση σε γενικές γραμμές μου άρεσε, αλλά το ποστ δεν ασχολείται με αυτό. Πάντως, χάνεις πολλά βλέποντας από το πάνω διάζωμα. Καταρχήν χάνεις τα πρόσωπα των ηθοποιών. Εγώ έχω καλή όραση αλλά δε μπορούσα να ξεχωρίσω εκφράσεις. Έτσι στηριζόμουν πολύ στην κινησιολογία –που εν γένει μου άρεσε- κ προσπαθούσα να ακούσω κ τις ατάκες αν κ έχανα πάλι ένα μέρος. Εκεί θα εστιάσουμε.
Μέσα σε έναν μικρό σχετικά χώρο, βραδιάτικα έχουν μπει κάποιες χιλιάδες κόσμου. Αν αναλογιστούμε πως οι περισσότεροι από αυτούς είναι Έλληνες ορθόδοξοι χριστιανοί*, θα συμβούν μαλ@#$%ς ΝΑΙ ή ΟΥ;
ΠΧ1. Κάποιος θα πιαστεί κ εκεί που θα πα να στρίψει για να ξεπιαστεί κάτι θα του πέσει κ θα κάνει γκαπ κ όλοι θα τον ακούσουνε κλπ.
ΠΧ2. Ένα ζωηρότατο τζιτζίκι θα μπλεχτεί στην αφάνα κάποιας κυράτσας, αυτή μόλις το αντιληφθεί θα της φύγει το σκατό απ’την τρομάρα, θα βγάλει φωνή μεγάλη κ μετά καταλαβαίνετε…
Είναι ηλίου φαεινότερον πως κάποια παρατράγουδα είναι τυχαία κ αναπόφευκτα. Δε μιλώ όμως για αυτά. Μιλώ για αυτά που στάνταρ μπορούν να αποφευχθούν κάνοντας ένα απλό IQ τεστ στο θεατή την ώρα που προσέρχεται ή έστω αναγκάζοντας –ε ΝΑΙ λοιπόν με το στανιό- τον να αδειάσει ορισμένα αντικείμενα από τις τσέπες ή τις τσάντες του. Κοιτάχτε να δείτε μέσα σε ένα βράδυ από τι θα μπορούσε να σώσει ένα απλό βλακόμετρο το θεατή της Επιδαύρου που θέλει απλά να δει την παράσταση.
1. Από όλα τα ανοιχτά κινητά. Για extra απόλαυση υπάρχει για αυτά ειδική θεσούλα στον πρωκτό του ιδιοκτήτη τους. Αν δε, διαθέτουν εξωτερική κεραία, καλά ε, μιλάμε για full extra απόλαυση.
2. Από όλους τους θεατές που απλά ήρθανε για να τα πούνε. Λες κ δεν υπήρχε υπερπροσφορά από venues για τον Ελληνάρα σε ακτίνα 20 Km ολούθε. Αλλά ας μην υπεισέλθω, φαντάζομαι πως καταλαβαίνετε. Βέβαια θα μου πείτε, υπάρχει κ η λύση της μονωτικής ταινίας για αυτό το πρόβλημα. Κ δίκιο θα χετε.
3. Από όλα τα φαγητά κ ποτά με τις συσκευασίες τους. Απ’ όλα έχει εδώ ο μπαξές. Σακουλάκια τσιπς, γαριδάκι, φουντούνι, καραμέλα, κρουασάν σοκολάτα. Επίσης πλαστικό μπουκάλι νερό. Ειλικρινά δεν ξέρω ποιο στάδιο είναι πιο εξαγριωτικό: την ώρα που αδειάζεις το περιεχόμενο της συσκευασίας ή την ώρα που πας να επιλέξεις την κρίσιμη ατάκα ώστε να τσαλακώσεις την ίδια. Ήμαρτον!!!
4. Κ δω σε ξαναθυμήθηκα φίλη Loretta. Κοίταζα εμβρόντητη την κυράτσα μπροστά μου η οποία ούτε λίγο ούτε πολύ ανοίγει την τσάντα της ψάχνοντας (την ώρα που ο Κρέοντας κλαίει –κ καλά- πάνω στο πτώμα του γιου του) να βρει κάτι, να βγάζει ένα κάρο άσχετα, άχρηστα αντικείμενα τύπου (περιοδικό sudoku, κραγιονάκι-καθρεφτάκι) για να βρει τα πραγματικά χρήσιμα, που για να μην αγωνιάτε άλλο ήτανε πρώτα διακριτικό ανεμιστηράκι (ΘΑ ΤΗ ΣΦΑΞΩ) κ έπειτα το γνωστό κ μη εξαιρετέο evian (σε μορφή σπρευ)!!! Τζατζίκη εσύ που όλα τα βλέπεις, απορώ γιατί δε στέλνεις ένα κεραυνό, κάτι…
Μ’ αυτά κ μ’αυτά, θυμήθηκα την πλάκα που κάναμε μεταξύ μας στο Ματσατσούτσετς με το συνάδελφό μου το Χ. Λέγαμε πως την επόμενη χρονιά δε θα επιτρέψουμε στην πρώτη τάξη εγγραφή μαθητή ή μαθήτριας το αποτέλεσμα του IQ τεστ του οποίου θα δώσει αποτέλεσμα χαμηλότερο ενός threshold, που θα είναι το αποτέλεσμα του IQ τεστ γνωστού ψυχοβγάλτη καρα-γκαγκάουλα φετινού μαθητή. Καφρίλα αλλά πιστέψτε με την ώρα που το λέγαμε ήταν ΚΑΙ αστείο ΚΑΙ παρήγορο.
* Θεολόγος περιπτωσάρα στην περιοχή μου πέρσι έθετε στους συναδέλφους του εκπαιδευτικούς το ακόλουθο αίνιγμα:
Τι είναι ένα ωάριο κ ένα σπερματοζωάριο το αμέσως επόμενο δευτερόλεπτο από την ένωσή τους;
Απάντηση: Έλλην Χριστιανός Ορθόδοξος
Ετικέτες για ξύλο, με το φτυάρι
4 Comments:
Και πάλι ξεκαρδιστικό το ποστ σου φίλη isobel, τελικά ο δημόσιος υπάλληλος που αράχτει ολάκερο το καλοκαίρι μπορεί να αποδειχθεί πολύ παραγωγικός σε άλλα πράγματα :)
Κρίμα που δεν ήρθα κι εγώ και το έχασα, θα μπορούσα να ψεκάζω όλους τους ενοχλητικούς με το evian μου και να τους χαστουκίζω με τη βεντάλια-καρπούζι.
Μην το σχολιάζετε δυσμενώς, αγαπητή, και αναλογιστείτε το εξής: από όλες τις φετεινές παραστάσεις σε Μικρό και Μεγάλο θέατρο, εσείς και η παρέα σας επιλέξατε την πλέον πολυδιαφημισμένη (και λιγότερο σημαντική, όπως απεδείχθη).
Κι εσείς, λοιπόν, όπως και οι τύποι νεοέλληνος που περιγράφετε γλαφυρότατα και σαφώς υφίστανται, ήρθατε (εν πλήρη συνειδήσει) να λάβετε μέρος σε ένα κοινωνικό γεγονός και όχι σε ένα καλλιτεχνικό.
Εμείς, οι τυχεροί, βιώσαμε τη μέθεξη σε άλλες παραστάσεις, λιγότερο διαφημισμένες φέτος.
Πάντως,προσωπικά,την πρώτη φορά που είδα παράσταση στην Επίδαυρο (γύρω στα 15 μου) ήμουν τόσο συνεπαρμένη από το όλον γεγονός, ώστε δεν θυμάμαι τίποτα από τους γύρω μου.
Ενδεχομένως ο εν λόγω χώρος να μην είναι κατάλληλος για εσάς, σας απορροφά περισσότερο ο περίγυρός σας.
:)
@composition doll: για να το λέτε εσείς που ρίχνετε τα ταρώ κάτι θα ξέρετε
Και σου είπα να πάμε Δελφινάριο καλύτερα, να τα τώρα...
Δημοσίευση σχολίου
<< Home