Based on a true story
Τον τελευταίο καιρό γέλασα μέχρι δακρύων με 2 ιστορίες σχετικά με σεξουαλικές διαστροφές. Η μία υποτίθεται πως είναι πραγματική -γεγονός που μάλλον το πιστεύω- ενώ η δεύτερη είναι προιόν ανάγνωσης κάποιου περιοδικού, ωστότσο με δεδομένο πως αυτά που πραγματεύεται διαδραματίζονται στην Αμερική, κανείς δε μπορεί να αποκλείσει τη γνησιότητα της υπόθεσης.
Ιστορία Νο 1 - Ήρθε ο Χάρος να με πάρει
Η ιστορία αυτή διαδραματίστηκε στη μαρτυρική μεγαλόνησο προ 2ετίας περίπου.
Παντρεμένο ζευγάρι συνουσιαζόταν με το roll-playing game Χάρος-άσπιλη αειπάρθενος. O Χάρος ήταν γυμνός με μάυρη κουκούλα κ έφερε επάνω του πραγματικό δρεπάνι. Το ατυχές συμβάν έλαβε χώρα διότι το σενάριο έλγε πως ο Χάρος βρίσκεται εκτός του διαμερίσματος στο διάδρομο της πολυκατοικίας χωρίς κάποια πρόσθετη περιβολή, χτυπά το κουδούνι, η άσπιλη ανυποψίαστη ανοίγει τη πόρτα, ακούγεται βρωντοφωνάζοντας η ατάκα "ήρθα να σε πάρω" κ η συνέχεια με απαραίτητη τη γονική συναίνεση...
Για κακή τύχη του ζευγαριού κ πάντα προς δική μας τέρψη την ώρα που ο Χάρος ετοιμαζόταν να χτυπήσει το κουδούνι βγαίνει από το ασανσέρ η πεθερά του -δλδ η μητέρα της άσπιλης- αντικρύζει το θέαμα, μπήγει τρελλή στριγγλιά κ μετά μένει σέκος!
END OF STORY
Ιστορία Νο 2 - H φάρμα των ζώων
Λέει λοιπόν το περιοδικό πως ένας από τους πιο παλαβούς συλλόγους στην Αμερική όπου τα μέλη συζητούν για τα προβλήματά τους κ η ζωή τους αλλάζει προς το καλύτερο είναι κ ο ακόλουθος:
Τα μέλη πιστεύουν βαθιά πως ως μέλη της ζωικής αλυσίδας όλοι οι άνθρωποι σε κάποιο βαθμό μεγαλύτερο οι μικρότερο έχουν στο DNA τους αρχέγονα στοιχεία από κάποιο άγριο ζώο. Τι γίνεται όμως όταν το ζώο υπερισχύει του ανθρώπου; Το υποκείμενο παγιδεύεται μέσα σε ένα σώμα-κέλυφος που στην πραγματικότητα δεν τον αντιπροσωπεύει. Εκεί μπαίνει λοιπόν ο σύλλογος για να αφήσει τα πρωτόγονα ένστικτα όλων να βγουν στην επιφάνεια κ το υποκείμενο να πάψει πια να καταπιέζεται.
Τα μέλη σκαν κανονικά στις συγκεντρώσεις κ στα αποδυτήρια φορούν λούτρινες στολές με το ζώο που κυριαρχεί στο υποσυνείδητό τους. Στη συνέχεια κάνουν όλοι μαζί μια ωραία κουβεντούλα ως ζωικό βασίλειο κ στη συνέχεια επιδίδονται όλοι μαζί σε σξουαλικά όργια τύπου αυνανισμός κατά βάση καθώς η στολή δεν είναι αρκετά εξελιγμένη ώστε να επιτρέψει μια κανονική συνουσία.
END OF STORY
Προσωπικά Συμπεράσματα
Προφανώς άλλα τα μάτια του λαγού κ άλλα της κουκουβάγιας κ περί ορέξεως κολοκυθόπιτα. Άλλωστε σύμφωνα με τον Φρόιντ το μόνο αφύσικο όσον αφορά στο σεξ είναι η απουσία του...
Ωστότσο αν κάποιος καψώνει μόνο με κάποιο roll-playing game αυτό δεν είναι σημάδι πως κάτι δεν πάει καλά;
Δεν ξέρω κατά πόσο είναι οργανικό ή ψυχολογικό το πρόβλημα μεταξύ των συντρόφων ωστότσο η ποικιλία στη σεξουαλική ζωή δίνεται με διάφορους τρόπους, όπως η επιλογή του μέρους, η στάση των συμμετεχόντων κλπ
Ακόμα πάντως κ με την παραδοχή πως για κάποιους το roll-palying game είναι συνεχώς μέρος της σεξουαλικής τους ζωής δεν είναι τεράστιο το ρίσκο του να επεκτείνεται αυτό το παίγνιο εκτός του κρεβατιού, κρεβατοκάμαρας, διαμερίσματος, αυτοκινήτου κ δεν ξέρω ακόμα κ γω τι άλλο;
Σας δίνω την ευκαιρία να το παίξετε εσείς για μια φορά Dr Ruth, Mr εθνικά μπούτια κ να παραληρήσετε δημιουργικά μεταδίδοντας στην ανθρωπότητα την επιστημονική σας γνώση...
7 Comments:
LOL :-)
Euxoaristo gia ta proina gelia - kai oi duo sas :) oi istories dinoun allo noima sto "safe sex" :-)
Από την εποχή του Διονύσου, με την κωμωδία, την τραγωδία και το παραληρηματικό ξέσκισμα των μαινάδων, ξέρουμε ότι το να βάζεις την μάσκα (μεταφορικά και κυριολεκτικά) είναι ουσιαστικό και γόνιμο στοιχείο της ζωής. Σε απελευθερώνει να δημιουργήσεις μέσω της τρέλλας. Αυτό είναι κατά την γνώμη μου κάτι φυσικό και υγιές.
Αυτό που _δεν_ είναι υγιές είναι όταν η μάσκα κολλήσει πάνω σου και δεν μπορείς να την βγάλεις. Τότε υπάρχει εκφυλισμός, όχι δημιουργία.
Στην δημιουργία βέβαια έχει και σημασία τι δημιουργείς. Τι σημασία έχει δηλάδη αν ντύνεσαι χάρος ή λούτρινο αρκουδάκι ή πληρώνεις τα εσώρουχα της κοπέλας σου για να τα σκίσεις αν τελικά αυτό που κάνεις είναι μια, μικρή, τρύπα στο νερό; Για να το πω αλλιώς, η διαστροφή και η τρέλλα είναι τρόπος έκφρασης και τελικά για την αξιολόγηση της πράξης πρέπει να δούμε επίσης και αυτό που εκφράζεται.
Πάντα μου αρέσει ο τρόπος που ο kouk προσεγγίζει τα πράγματα.
Κι εμένα.
I cannot check my girlish blush,
My color comes and goes,
I redden to my finger tips,
And sometimes to my nose.
-- Rudyard Kipling.
(καλά, όχι και "girlish" αλλά καταλάβατε το νόημα :-) )
τρομάρα σου kouk σάτυρε που μας το παίζεις κ poet!!!!
αλήθεια, πότε θα μας τιμήσετε με το group post τύπου "οι γέροι κ η θάλασσα";
isobel είμαστε σχεδόν έτοιμοι! Το μόνο που απομένει νομίζω είναι να πάρουμε σημειωματάριο αύριο και να σημειώσουμε κάτι ατάκες που κάνουν τα πλευρά μας να πονάνε αλλά μετά δεν τις θυμόμαστε!
Και γιατί παρακαλώ; Δεν μπορεί κανείς να είναι και εκλεπτυσμένος _και_ σάτυρος;; :-)
Δημοσίευση σχολίου
<< Home