Η Κατάρα του Millhaven

Το Παραλήρημα έχει πέσει σε μεγάλες ρούχλες. Ετοιμάζω κάτι δαιδαλώδη post εδώ και καιρό αλλά δεν προλαβαίνω ποτέ να τα ολοκληρώσω (το κακό είναι ότι τα περισσότερα τα ετοιμάζω μέσα στο μυαλό μου). Σήμερα λοιπόν μπήκα να ρίξω μια ματιά και μόλις είδα να φιγουράρει ακόμα το post της isobel με την λέξη «χριστουγ…» στον τίτλο, με έπιασε μαύρη απελπισία. Ανασύρω λοιπόν από τη δίνη του μυαλού μου το παρακάτω θέμα το οποίο το σκέφτομαι καμιά φορά.
Πώς διαλέξατε όλοι σας τα nickname σας? Θα σας πω εγώ και μετά θα μου πείτε κι εσείς. Η loretta είναι η ηρωίδα ενός τραγουδιού του Nick Cave, από το (λατρεμένο) album “Μurder Ballads”. Παραθέτω και το στίχο:

The Curse Of Millhaven

I live in a town called Millhaven

And it's small and it's mean and it's cold

But if you come around just as the sun goes down

You can watch the whole town turn to gold

It's around about then that I used to go a-roaming

Singing La la la la La la la lie

All God's children they all gotta die

My name is Loretta but I prefer Lottie

I'm closing in on my fifteenth year

And if you think you have seen a pair of eyes more greenT

hen you sure didn't see them around here

My hair is yellow and I'm always a-combing

La la la la La la la lie

Mama often told me we all got to die

You must have heard about The Curse Of Millhaven

How last Christmas Bill Blake's little boy didn't come home

They found him next week in One Mile Creek

His head bashed in and his pockets full of stones

Well, just imagine all the wailing and moaning

La la la la La la la lie

Even little Billy Blake's boy, he had to die

Then Professor O'Rye from Millhaven High

Found nailed to his door his prize-winning terrier

Then next day the old fool brought little Biko to school

And we all had to watch as he buried her

His eulogy to Biko had all the tears a-flowing

La la la la La la la lie

Even God's little creatures, they have to die

Our little town fell into a state of shock

A lot of people were saying things that made little sense

Then the next thing you know the head of Handyman Joe

Was found in the fountain of the Mayor's residence

Foul play can really get a small town going

La la la la La la la lie

Even God's children all have to die

Then, in a cruel twist of fate, old Mrs Colgate

Was stabbed but the job was not complete

The last thing she said before the cops pronounced her dead

Was, "My killer is Loretta and she lives across the street!"

Twenty cops burst through my door without even phoning

La la la la La la la lie

The young ones, the old ones, they all gotta die

Yes, it is I, Lottie. The Curse Of Millhaven

I've struck horror in the heart of this town

Like my eyes ain't green and my hair ain't yellow

It's more like the other way around

I gotta pretty little mouth underneath all the foaming

La la la la La la la lie

Sooner or later we all gotta die

Since I was no bigger than a weavil they've been saying I was evil

That if "bad" was a boot that I'd fit it

That I'm a wicked young lady, but I've been trying hard lately

O fuck it! I'm a monster! I admit it!

It makes me so mad my blood really starts a-going

La la la la La la la lie

Mama always told me that we all gotta die

Yeah, I drowned the Blakey kid, stabbed Mrs. Colgate, I admit

Did the handyman with his circular saw in his garden shed

But I never crucified little Biko, that was two junior high school

psychos

Stinky Bohoon and his friend with the pumpkin-sized head

I'll sing to the lot, now you got me going

La la la la La la la lie

All God's children have all gotta die

There were all the others, all our sisters and brothers

You assumed were accidents, best forgotten

Recall the children who broke through the ice on Lake Tahoo?

Everyone assumed the "Warning" signs had followed them to the

bottom

Well, they're underneath the house where I do quite a bit of stowing

La la la la La la la lie

Even twenty little children, they had to die

And the fire of '91 that razed the Bella Vista slum

There was the biggest shit-fight this country's ever seen

Insurance companies ruined, land lords getting sued

All cause of wee girl with a can of gasoline

Those flames really roared when the wind started blowing

La la la la La la la lie

Rich man, poor man, all got to die

Well I confessed to all these crimes and they put me on trial

I was laughing when they took me away

Off to the asylum in an old black Mariah

It ain't home, but you know, it's fucking better than jail

It ain't such bad old place to have a home in

La la la la La la la lie

All God's children they all gotta die

Now I got shrinks that will not rest with their endless Rorschach tests

I keep telling them they're out to get me

They ask me if I feel remorse and I answer, "Why of course!

There is so much more I could have done if they'd let me!"

So it's Rorschach and Prozac and everything is groovy

Singing La la la la La la la lie

All God's children they all have to die

La la la la La la la lie

I'm happy as a lark and everything is fineSinging

La la la la La la la lie

Yeah, everything is groovy and everything is fine

Singing La la la la La la la lie

All God's children they gotta die

-----------------------------------

words and music by Nick Cave

Εντάξει είναι λίγο μεγάλο, καλύτερα θα ήταν να το ακούγατε, αλλά αν δε βαρεθείτε και το διαβάσετε θα δείτε ότι είναι πολύ ωραία ιστορία (όπως και οι υπόλοιπες του δίσκου). Η loretta (που προτιμά το lottie) είναι 15 χρονών, με κίτρινα μαλλιά και πράσινα μάτια, και μένει σε μια μπουρουχοπόλη το Millhaven. La la la la la .

Εκεί στο Millhaven πλανάται ένα κακό γνωστό και ως «Η Κατάρα του Millhaven». Πέρσι τα Χριστούγεννα σου λέει, ο μικρός του Bill Blake δε γύρισε σπίτι. Τον βρήκαν μετά από μια βδομάδα στο One Mile Creek, το κεφάλι σμπαράλια και τις τσέπες γεμάτες πέτρες. Και να σου τα la la la la.

Και μετά ο καθηγητής O’ Rye βρήκε καρφωμένο στην πόρτα το βραβευμένο του τεριέ, Και όχι μόνο αλλά πήγε τον Biko την άλλη μέρα στο σχολείο και τους ανάγκασε να βλέπουν όσο το έθαβε. Σοκ στην πόλη και πριν καλά καλά τα χωνέψουν αυτά, βρέθηκε το κεφάλι του Handyman Joe μέσα στο σιντριβάνι του Δημαρχείου. Και ξανά μανά la la la la lie.

Και τότε, από ένα κακό γύρισμα της μοίρας, αυτή η τζατζόγρια η κυρία Colgate, βρέθηκε μαχαιρωμένη αλλά η δουλeιά δεν είχε τελειώσει και έτσι πρόλαβε να πει: «Δολοφόνος μου είναι η loretta και μένει απέναντι!». Είκοσι μπάτσοι μπούκαραν στο σπίτι της και ούτε καν τηλεφώνησαν πριν.
Ε ναι λοιπόν λέει η loretta, εγώ είμαι, η lottie, η Κατάρα του Millhaven, εγώ σκόρπισα τον τρόμο στην καρδιά της πόλης, εγώ η μικρή κι αθώα τα έκανα όλα. Έπνιξα το μικρό Blakey, μαχαίρωσα την Colgate, και το κεφάλι εγώ το έκοψα, αλλά ποτέ δεν σταύρωσα το Biko, το έκαναν δυο ψυχάκηδες από το γυμνάσιο: ο Sticky Bohoon και ο φίλος του, με το κεφάλι σε μέγεθος κολοκύθας. Αλλά είναι και άλλα που δεν τα ξέρετε, που τα νομίζατε ατυχήματα: τα είκοσι παιδάκια που πνίγηκαν στη λίμνη Tahoo όταν έσπασε ο πάγος και όλοι νόμιζαν πως οι πινακίδες “Warning” τους ακολούθησαν στο βυθό. Και η φωτιά του ’91, που ρήμαξε την Bella Vista, η μεγαλύτερη που έχει δει η πολιτεία, κατέστρεψε ασφαλιστικές, ε λοιπόν δεν ήταν τίποτα παραπάνω από μια πιτσιρίκα και ένα μπιτόνι βενζίνη. Οι φλόγες βρυχούνταν καθώς ο άνεμος δυνάμωνε.
Αυτά έχω να πω, τους λέει η loretta, τα ομολογώ. Γελούσε καθώς την πήγαιναν στο άσυλο, δεν είναι σαν το σπίτι αλλά είναι καλύτερα από φυλακή. Εκεί την πλάκωσαν στους ψυχίατρους που όταν τη ρωτούσαν αν έχει μετανιώσει αυτή απαντούσε «Μα γιατί! Πόσα ακόμα θα μπορούσα να είχα κάνει αν με είχαν αφήσει!». Και μετά την πλάκωσαν στα Prozac και ήταν groovy και όλα ήταν fine, έτσι κι αλλιώς sooner or later we all gotta die. La la la la la lie.
Έτσι λοιπόν εγώ είμαι loretta από το ’96, 10 χρόνια τώρα. Εσείς πως γίνατε αυτό που είστε?